Ρε συ, αυτοί που γελάνε άμα κάτι δεν τους πάει όπως το είχαν σχεδιάσει έχουν πιάσει το νόημα της ζωής! Πολλοί για να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο έχουν γίνει μοναχοί, ερημίτες, μποέμ, άστεγοι, ποιητές κλπ (πχ ο Διογένης με το πυθάρι του, τίποτα δεν τον ενοχλούσε, κάποιους βουδιστές μοναχούς που τίποτα δεν τους νευριάζει, δερβίσηδες που τα παράτησαν όλα και γίνανε ζητιάνοι). Αυτό που γίνεσαι έξαλλος είναι εγωισμός πιστεύω