Printable View
Τον αποδέχτηκα τον εαυτό μου είμαι ένα ενενήντα κι εκατό κιλά κ είμαι ευγενικός με όλους δε βρίζω δεν πλακωνομαι ενώ έχω τη δύναμη επειδή αποδέχτηκα τον εαυτό μου προσπαθώ να φέρομαι καλά ακόμα κι αν ο άλλος δε μου φέρεται καλά και πίστεψέ με είχα πολλές ευκαιρίες να μη φερθώ καλά αλλά με τα χρόνια συμβιβαστικά με αυτό που είμαι μέσα μου όχι τι δείχνω
Αν γύριζε μετά από τόσο καίρο... ίσως να μην ήταν αυτός που θυμάσαι. Κι επίσης, υπάρχει το ενδεχόμενο να μην μπορούσες κι εσύ να ξανανιώσεις ασφαλής...
Γατί δεν δοκιμάζεις να γυρίσεις εσύ σελίδα;
Νιώθεις ευτυχισμένος και ηρέμος, που πλέον ξέρεις ποιός είσαι και τι είσαι;Quote:
Originally Posted by elis
Καλημέρα! :)Quote:
Originally Posted by Έρις
Ακόμα και να μην είναι πια αυτός που θυμάμαι, ξέρω ότι δεν θα μπορούσε να μου κάνει κακό...ενώ για τους υπόλοιπους άντρες δεν μπορώ να πω το ίδιο...
Αυτό είναι που μ' εμποδίζει να γυρίσω σελίδα, ο φόβος...εκτός από το γεγονός ότι έχω ακόμα συναισθήματα γι' αυτόν...
Θα ήθελα ν' αφήσω πίσω μου το παρελθόν αλλά δεν μου είναι εύκολο, αν μπορείτε βοηθήστε με με τη συζήτηση...
Ενα απο τα πιο σημαντικα πραγματα που καλουμαστε να αντιμετωπισουμε ειναι η αποδοχη μιας απωλειας στη ζωη μας. Μικρη ή μεγαλη δεν εχει σημασια. Καποιος που υπηρξε σημαντικος για μας και πια δεν υπαρχει, ειναι απωλεια.
Ποναει και δεν μας αφηνει σε ησυχια. Γυρναμε συνεχως πισω για να τον "ψαξουμε" καπου αναμεσα σε ξεθωριασμενες αναμνησεις, θεοποιημενες στιγμες, σεναρια που δεν θα πραγματοποιηθουν ποτε παρα μονο στη φαντασια μας....
Κι οσο γυρναμε εκει, τοσο πιο πολυ ποναμε. Γιατι εκεινος ειναι μονο εκει και πουθενα αλλου. Ειναι στο χτες και το χτες εχει περασει.
Θελει δυναμη να πεις παω μπροστα χωρις αυτον. Αλλα τελικα δεν εχεις αλλη επιλογη. Μονο μπροστα παει η ζωη ουτως ή αλλως.Εμεις διαλεγουμε την προσκολληση στα φαντασματα και τα ονειρα του παρελθοντος.
Ηρθε ο καιρος να τη γυρισεις τη σελιδα,μη σου πω να πας σε αλλο βιβλιο.Κλαψε και θυμωσε και φωναξε οσο θες γι'αυτον.Ειναι ανθρωπινο. Κι υστερα προχώρα.
Γιατι η ζωη σου εισαι εσυ. Πρωτα εσυ και μετα ολοι οι αλλοι που στεκονται πλαι.
Αχ Νεφέλη, πόσο σωστά τα λες...περιγράφεις απόλυτα τα όσα νιώθω...μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα...φοβάμαι...δεν νιώθω αρκετά δυνατή για να βασιστώ στον εαυτό μου για να προχωρήσω μπροστά, δεν μπορώ να προχωρήσω μπροστά όσο δεν υπάρχει κάποιος που να είναι πλάι μου και να μου δίνει δύναμη...Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Κι εγω το ιδιο. Με τους φοβους ζω περικυκλωμενη απο παντού. Και στον εαυτο μου δεν πιστευα ποτέ. Και τωρα που ζω αυτη την απωλεια καταλαβαινω καπου μεσα μου πως εχει ερθει η στιγμη για μια φορα στη ζωη μου να με κοιταξω,να με αγαπησω και να κανω κατι. Δεν ξερω ακριβως τον τροπο, αλλα πρεπει να στηριχτω σε μενα. Κανείς αλλος δεν μπορει και δεν θα με βοηθησει. Δικος μου είναι ο εαυτος που κουβαλαω,πρεπει να επιβιωσω μαζι του.
Αυτος που χαθηκε και με "στηριζε" δεν θα γυρισει. Και στην τελικη κακως με στηριζε. Εγω ειμαι τα θεμελια μου.
Μαλλον τα εχουμε ξεχασει...ή ισως δεν τα βρηκαμε ποτε.
Θεμελια εαυτου. Χωρις αυτα δεν παμε πουθενα. Μια ζωη υα ψαχνουμε δεκανικια και αποκουμπια...
Εγώ προσωπικά νομίζω πως δεν τα βρήκα ποτέ...και δεν ξέρω αν τα έχω, δεν το νομίζω...Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Κι αυτή τη στιγμή νιώθω άρρωστη από τη θλίψη...
Δεν μπορώ να πιστέψω πως δεν έχεις άλλες ασχολίες, πέραν του πρώην σου. Τα ενδιαφέροντά μας είναι που μας δίνουν υπόσταση.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Ο Κύκνος παραμένει στάσιμος στη θλίψη. Μπορείς να τον βοηθήσεις ούτως ώστε να βρει διέξοδο από αυτή τη στασιμότητα.
Κύκνε αν επιτρέπεται πόσον καιρό τα 'χατε; Και γιατί σε χώρισε;
Α, καλησπέρα! Μπήκα να ρωτήσω αν είναι κανείς εδώ για να μιλήσω γιατί νιώθω μοναξιά και τώρα είδα την ερώτηση, με συγχωρείς always sad...Quote:
Originally Posted by always sad
Σχεδόν 2 χρόνια αλλά ήταν κάπως προδιεγεγραμμένο ότι θα χωρίζαμε όταν τελείωνε τη θητεία του που ήταν κοντά στην πόλη μου αλλά η μόνιμη κατοικία του δεν είναι καθόλου κοντά...τελικά με μερικά πήγαινε έλα κρατήσαμε παραπάνω αλλά στο τέλος χωρίσαμε, άσε που τον ταλαιπωρούσα πολύ με και με τους φόβους μου και στο σεξουαλικό κομμάτι...αν έχεις καμιάν άλλη απορία ρώτα με...
Ναι, έχω κάποιες αλλά ως τώρα είχα τις τύψεις να με τρώνε όσον αφορά τον πρώην για όλα τα λάθη που έκανα στη σχέση μας...κι είχα κάνει μια κίνηση πριν τις γιορτές για να με συγχωρέσει αλλά όταν έγραψα αυτό το ποστ δεν είχα πάρει απάντηση γι' αυτό κι ήμουν τόσο απογοητευμένη...όμως στο μεσοδιάστημα πήρα κι από τότε που έμαθα πως δεν μου κρατάει κακία νιώθω άλλος άνθρωπος...σίγουρα εξακολουθούν να υπάρχουν κάποια προβλήματα αλλά δεν υπάρχει πια η ενοχή που μου έτρωγε την ψυχή κάθε μέρα...Quote:
Originally Posted by SB_
Ρε συ κυκνε αφου δε μπορεις να προχωρήσεις με αλλη σχεση αφου φοβασαι γιατι δεν καθεσαι να ασχοληθεις με τον εαυτο σου . Κανε πράγματα για σενα η ευτυχια είναι μεσα μας δε εξαρταται απο το ποσο ο αλλος δεν μας κραταει κακια η για πιο λογο δεν ειναι τωρα μαζι σου. Η ζωη προχωρα. Βρες χομπυ να περνας ευχαριστα μην καθεσαι και μιζεριαζεις. Εγω προσωπικα παιζω τενις κανω γιογκα ολα αυτα (ειδικα τα ομαδικα χομπυ που βρισκεσαι με κοσμο) σε κανουν να μη νιωθεις το συναίσθημα της μοναξιας και αυξανουν το συναισθημα της κοινωνικοποιοησης. Αρχισε λοιπόν να δραστηριοοποιεισαι και ασε τα αχ και τα βαχ. Αυτος καλα κανει τη ζωη του
Για μένα ήταν σημαντικό το να μη νιώθω τύψεις...δεν με άφηνε να προχωρήσω γενικά άσχετα με σχέσεις, δεν τα είχα καλά με τον εαυτό μου...Quote:
Originally Posted by dimitriseas
Τα σπορ δεν μου αρέσουν αλλά διασκεδάζω με άλλους τρόπους όπως με το να βγαίνω με φίλους όταν μπορούν κι αυτοί ή να ακούω μουσική ή να βλέπω ταινίες όταν μένω σπίτι...
Δε βρισκω λογο να νιωθεις τυψεις οταν κάποιος σε εγκαταλείπει .. γουσταρε να μείνει μονος και το εκανε. Τωρα εμας αυτη η απόφαση γιατι να μας κραταει πισω να νιώθουμε ενοχες και τυψεις για οτιδήποτε σκαλωμα τρωει ο καθενας. Εφοσον ησουν εντάξει στη σχεση σου πιο ο λόγος να αναμοχλευεις καταστασεις