Κι εγω του το 'πα, πως το θεμα "εγωκεντρισμος" πρεπει να το προσεξει λιγο... Αλλα μετα δε θυμοταν τι του ειχα πει!
Κι εγω του το 'πα, πως το θεμα "εγωκεντρισμος" πρεπει να το προσεξει λιγο... Αλλα μετα δε θυμοταν τι του ειχα πει!
"Και για άλλη μία φορά έγινε σε φάση που ούτε το περίμενα, ούτε το μελετούσα"
Ο ίδιος το έγραψες. Δεν αφήνεις λοιπόν το περίμενε και το μελέτα, μήπως και από εκεί πηγάζει το πρόβλημα?
Από την πολλή μελέτη?
Και διάβασε ξανά αυτό που σου έγραψε η claire... Ή θα την τρελάνω στο πήδημα ή δε θα μου σηκώνεται. Μέση λύση υπάρχει?
Ένα φυσιολογικό κρεβάτι δίχως τα ακραία σημεία των υπερβολικών προσδοκιών ή των καταβαραθρώσεων της αυτοπεποίθησης παίζει?
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Πραγματικά με συγκινείτε...Ήμουν και εγώ μεχρι πριν λίγα χρόνια άτομο που κλεινόταν στον εαυτό του,έκλαιγα με τις ώρες (πολλές ώρες)για λόγους του στιλ δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν εκτιμάω τίποτα στην ζωή, ότι δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι.....και ότι εγώ είμαι ο χειρότερη....Στο δημοτικό θυμάμαι δεν είχα φίλες...στα διαλείμματα τις περισσότερες φορές ήμουν μόνη μου, δεν ήθελα να βγαίνω έξω...ίσως να φταίω εγώ γιαυτό...όταν ήταν να πάμε εκδρομή τα άλλα παιδιά χαίρονταν εγώ όμως όχι γιατί δεν είχα κανέναν...αισθανόμουν ότι με κορόιδευαν....αισθανόμουν άσχημη...αυτά δεν τα έχω πει στον άντρα μου...Quote:
Originally Posted by ioannis2
Όταν βρείτε τον άνθρωπο σας και αποκτήσετε παιδάκι με το καλο θα δείτε ότι η ζωή αλλάζει 180 μοίρες... δεν θα σας νοιάζουν τα προβλήματα του παρελθόντος... όλος αυτός ο χρόνος που στεναχωριόμασταν θα είναι χαμένος γιατί δεν θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να τον αλλάξουμε... οπότε εστιάζουμε στο παρόν γιατί σε αυτό ελέγχεις παρεθόν-παρόν-μέλλον.
Να κοιτάμε τα χειρότερα για να εκτιμάμε αυτά που έχουμε...Παιδάκια που δεν έχουν γονείς, άλλος δεν βλέπει, δεν μπορέι να περπατήσει, άλλος που δεν έχει σπίτι... Το συμπέρασμα μου γενικά είναι ότι κάθε άνθρωπος δοκιμάζεται σε κάτι διαφορετικό, άλλος προσωπικά άλλος θέματα υγείας κτλ...
Μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα όταν ξυπνάω το πρωί με κάνει να αισθάνομαι ευτυχισμένη, χαρούμενη...θέλω να περπατήσω να την ζήσω και ας είμαι μόνη μου..κάποτε εξάλλου όλοι θα έχουμε φύγει...Προς το παρόν εγώ αυτό που θέλω στην ζωή είναι να είναι καλά το παιδάκι μου και οι δικοί μου άνθρωποι και φυσικά όλος ο κόσμος γιατί και εμείς είμαστε κομμάτι αυτού...
Εύχομαι ότι καλυτερο για όλους μας....και όποτε αισθανόμαστε αδύναμοι ας κάνουμε μια προσευχή...αυτό μας δίνει δύναμη...
Ναόμι, χαίρομαι που είσαι ευτυχισμένη. Αλλά ούτε στη θεραπευτική δύναμη της τεκνοποίησης πιστεύω. Δεν είναι ο ρόλος της αυτός. Αυτό που έγραψες ας πούμε,όταν βρείτε τον άνθρωπό σας και αποκτήσετε παιδάκι, θα αλλάξει η ζωή σας 180 μοίρες, μπορεί να μην αλλάξει η ζωή τους 180 μοίρες ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟ.
Αν μία γυναίκα είναι πχ με έναν κακοποιητή, αυτός θα χρησιμοποιήσει και την απόκτηση του παιδιού με τρόπο χειριστικό. Και πολλές άλλες περιπτώσεις.
Δεν χρειάζεται να εστιάζεις πάντα στα αρνητικά...Να κοιτάς την θετική πλευρά των πραγμάτων...Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Ξερεις κατι? Αυτο με τον εγωκεντρισμο ειναι και σωστο και λαθος...γενικα δεν ειμαι ετσι... Εχω την ευχη-καταρα να νιωθω τα συναισθηματα των αλλων κι αυτο καμια φορα δεν με αφηνει να ειμαι ο εαυτος μου. Στις στιγμες ομως της ακραιας στεναχωριας δεν μπορω να μην επικεντρωνομαι στον εαυτο μου. Εστω για καποιο χρονικο διαστημα που το προβλημα μου με καιει πολυ...
Δεν μπορω να το εξηγησω. Οταν παιρνω τα πανω μου και βγαινω γινομαι αλλος ανθρωπος. Οταν ερχομαι σπιτι και καθομαι παλι στο καταραμενο δωματιο μου ψυχοπλακωνομαι κι αρχιζω τις ιδιες σκεψεις...
Ναι, αυτο που πρεπει να καταλαβεις ειναι οτι το αν εισαι εγωκεντρικος η οχι "στ' αληθεια", δεν εχει να κανει με το "μεσα σου" αλλα με το εξω που βλεπουν οι αλλοι. Τις αναγκες των αλλων αγνοει η απλουστευει ο εγωκεντρικος.
Πάντως δε σε χω συναντήσει πουθενά αλλού εδώ πέρα να δίνεις συμβουλές ή να απαντάς σε προβλήματα άλλων. Μόνο εδώ, τα δικά σου. Και γω έχω τα δικά μου, και είμαι σε ένταση γι αυτά αλλά ενδιαφέρομαι για τους άλλους.
http://roadartist.blogspot.com/2010/...g-post_22.html
ετσια για ωραια παραδειγματαααααααααα!
αξιζουν θα ελεγα!!!!!
Quote:
Originally Posted by ioannis2
καπως ετσι ειναι και στα δικα μου ματια
και καταλαβαινω πως παντα φανταζει επειγον το δικο σου τζημ
και ξανα επειγον
και ξανα επειγον
και ξανα επειγον
και ξανα επειγον
και παλι ειναι επειγον και εντονο και ποναει και τωρα και τωρα ειναι η ωρα
και τωρα θα γινει το μπαμ
και τωρα θα
και ξανα επειγον
απλα αυτο δεν βοηθα
ουτε εσενα να δεις στη σωστη του διασταση το θεμα σου
ουτε τους αλλους αφου παρ ο,τι ασχολουνται με σενα εσενα ποτε δεν σου φτανει γιατι παντα ειναι επειγον
και οι αλλοι δεν τρεχουν να σε προστρεξουν
ε λοιπον δεν ειναι επειγον
αυτο ειναι το θεμα (στα δικα μου ματια)
ολοι μπαινουμε στην διαδιακασια να ωριμαζουμε και να μεγαλωνουμε και να προβληματιζομαστε στη ζωη μας
και αυτη η διαδικασια γεννα την επιγνωση ελλειψεων και πολλων ανακαλυψεων
και σχεδον ολοι την ιδια διαδικασια πραγματαευομαστε εδω μεσα
αλλα οσο επειγον ειναι το δικο μας ειναι και το δικο σου αγγελε μου
κι αν εισαι μοναχοπαιδι και εχεις συνηθιζει ολοι να σφαζονται αν εσυ καπου πονας μαθε πως αυτο δεν ειναι πραγματικη ζωη
αλλα πλασματικο μικροκλημα μεσα σε ενα σπιτι με δυο γονεις που δεν ειχαν κανενα αλλο ενδιαφερον στη ζωη τους παρα μοναχα την δικη σου υπαρξη
και αυτο ειναι πολυ καλυτερο απο το να μην εχεις καθολου γονεις φυσικα
αλλα η διαδικασια μεγαλωματος ενεχει πολυ συχνα το κοινωνικο
και το κινωνικο παιζεται και εδω μεσα
ειμαστε ισοτιμοι ως προς την ζωη και τα προβληματα μας
και ως προς την υπαρξη μας εδω μεσα
μα και βεβαια δεν στα λεω αυτα γιατι ενοχλεις
δεν ενοχλεις
αλλωστε αν θελω διαβαζω αυτα που γραφεις κι αν δεν θελω δεν διαβαζω
δεν με υποχρεωνει κανεις
το λεω απλα για να κανω και σε σενα και σε μενα ισως κατανοητο
πως η δικη σου διαδικασια αν και φανταζει υπερεπειγουσα στα ματια σου
στα δικα μου φανταζει απλα μια διαδικασια
και αισθανομαι πως σοσ αυτο δεν το βλεπεις δεν βοηθιεσαι να αναζητησεις τον εαυτο σου μακρυα απο αυτην την πολικοτητα
τελειος( θα την τρελανω) ! η μηδεν( ειμαι αποτυχημενος)!
μπορει να κανω και λαθος
μπράβο researcher - φοβερό βιντεάκι!!!!
ευχαριστω marirenaQuote:
Originally Posted by marirena
οντως πολυ ομορφο
πολυ ερωτικο θα ελεγα
κριμα που το μωρο τους το εκαναν εκτρωση :(
ασχετο αλλα κριμα!!! για ολα τα μωρακια βεβαια αλλα και γι αυτων των τοσο ερωτικων ανθρωπων !!!!
χαιρομαι που σου αρεσε!!!!
συμφωνώ κι εγώ με τη ρέιν για την τεκνοποίηση. βελτιώνει κι άλλο τη ζωή των ζευγαριών που είναι ήδη καλά. αν υπάρχει πρόβλημα στο ζευγάρι, μάλλον το αντίθετο συμβαίνει.
επίσης ο θεματοθέτης δε νομίζω πως ονειρεύεται να κάνει παιδί. αυτό θα ήταν καταστροφικό για την ψυχοσύνθεση του, θα ένιωθε εντελώς γέρος!
συγνώμη τώρα που θα γράψω οφ τόπικ - αλλά δεν νομίζω ρισέρτσερ πως ήταν και τόοοσο ερωτικοί άνθρωποι. Ήταν εξαιρετικοί και οι δύο ως ηθοποιοί και λαμπεροί κ.λ.π αλλά νομίζω ο Χορν, υπερβολικά νάρκισσος, και η Λαμπέτη ιδιαίτερα 'σφιχτός' άνθρωπος και νάρκισσος φυσικά. Θέλω να πω, τελικά δεν νομίζω πως οι πολύ νάρκισσοι άνθρωποι μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα ερωτικοί. Εδώ, βέβαια ερωτικός εννοώ την πραγματική ζέστη που εκπέμπει ο άλλος στην προσωπική του ερωτική συνεύρεση και συνύπαρξη και όχι αυτό που εκπέμπει δημόσια.Quote:
αλλα και γι αυτων των τοσο ερωτικων ανθρωπων
Στο θέμα τώρα. Συμφωνώ απόλυτα με κλαιρ και βροχή - αέρα...
Κι επειδή νομίζω το είδα και παραπάνω από άλλους - ας μη συγχέουμε πια ούτε την τεκνοποίηση αλλά ούτε την επαγγελματική αποκατάσταση με την αυτοολοκλήρωση και την ευτυχία. Νομίζω πως αυτά είναι περισσότερο κοινωνικές επιταγές παρά προσωπικές επιθυμίες. Θέλω να πω πως η ζωή, η αυτοεκπλήρωση, το να αισθάνεται κανείς καλά με τον εαυτό του γεμάτος κ.λ.π, δεν μπορώ να φανταστώ πως τελειώνει ούτε στην έντονη σεξουαλική ζωή, ούτε στη μία πιθανή σχέση, ούτε στην επαγγελματική δραστηριότητα.
Για να μην παρεξηγηθώ, αν κάποιο από τα παραπάνω, ή όλα μαζί, υπάρχουν στη ζωή ενός ανθρώπου και τη γεμίζουν (γιατί τα απολαμβάνει πραγματικά) τότε εξαιρετικά!!! Όμως άλλο είναι αυτό, και άλλο να θεωρούμε πως τέλειωσε η ζωή μας και είμαστε απολύτως αποτυχημένοι (και σε ηλικίες κάτω των τριάντα) επειδή δεν έχουμε μία οποιαδήποτε δουλειά, ή μία οποιαδήποτε σχέση - και άρα φέρουμε ταμπέλες - ο/η άνεργος- ο/η single- μπακούρι - δεν ξέρω κι εγώ τί άλλο....
Επιπλέον, θυμηθείτε πως στην Ελλάδα του σήμερα είναι το πλέον σύνηθες ο νέος 25- 35 - .... να μην είναι αποκατεστημένος, ούτε επαγγελματικά, αλλά και ούτε προσωπικά. Για ρίξτε μια ματιά τριγύρω...(γιατί διάβασα παραπάνω από κάποιον-οιους δεν θυμάμαι και ανατρίχιασα λίγο - πως δίνει περιθώριο στον εαυτό του μέχρι τα 30 να βρει δουλειά και σχέση ειδάλλως δεν θα 'χει νόημα η ζωή του). Ναι, τα πράγματα είναι δύσκολα, η κοινωνία είναι σε κρίση (όχι μόνο οικονομική) και γενικότερα η γενιά μας περνάει δύσκολα. Αυτό δεν σημαίνει να πάμε ν' αυτοκτονήσουμε όλοι.
Και τέλος πάντων γιατί να διατηρούμε εξουθενωτικές απαιτήσεις από τον εαυτό μας (να έχω πάντα δουλειά, πάντα σχέση, να πηδάω τέλεια....) τη στιγμή που αυτά είναι επιβεβλημένα κοινωνικά στερεότυπα, τα οποία - θα το πω ακόμα μία φορά - δεν είναι πια και τόσο γερά αν το ψάξει κανείς. Ο Τζιμ, ας πούμε, (το χω ξαναπεί) σκέφτεται απολύτως στερεοτυπικά κατά τη γνώμη μου, τη στιγμή που θα μπορούσε να βρει ένα σωρό κοπέλες που δεν σκέφτονται έτσι...
Τέλος πάντων, ξεκίνησα να γράψω μία δύο γραμμές και είπα πολλά - και είμαι και λίγο ζαλισμένη σήμερα ελπίζω να βγάζω νόημα.
Ναομι - να σας ζήσει!!!!