θα ηθελα να μαι πιο δυνατη και να λεω οχι σε καταστασεις που ξερω οτι θα με πληγωσουν.αλλα παω στο λαθος κατευθειαν πεφτω με τα μουτρα εκει που απαγορευεται εκει που ξερω οτι θα φαω τα μουτρα μου.παρασυρομαι απο τα παθη μου μια ζωη.αυτη ειναι η αληθεια.εχω αποριψει ατομα τα οποια με εχουν αγαπησει και μου τα εδιναν ολα και επεφτα παντα σε ...αλητες...μια μεση κατασταση δε μπορει να υπαρξει?παντως φοβαμαι να τον δω απο κοντα. μη γινω χειροτερα