Quote:
Originally posted by Dalia
Βασικά μου είπε να μάθω να το αντιμετωπίζω μόνη μου όταν με πιάνει κρίση και να μην τον παίρνω τηλ.Γιατί η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό τον είχα τρελλάνει στα τηλεφωνήματα όποτε δεν ήμουν καλά.Μου είπε ότι το κάνει για το καλό μου για να μάθω να μην εξαρτώμαι από αυτόν αλλά να στηρίζομαι στον εαυτό μου.Και τώρα με έχει πιάσει ένα άγχος για το τι θα κάνω αν με πιάσει καμια κρίση ή αν είμαι πολύ χάλια.Σκέφτομαι συνέχεια ποιον θα πάρω τηλ,ποιος άλλος μπορεί να με βοηθήσει...Αστα...
1,5 χρόνο πηγαίνω σ\'αυτόν.
Νομίζω ότι για θεραπευτικούς δικούς σου λόγους το έκανε..τώρα που το διαβάζω.Με τον παλιό στις αρχές επικοινώνησα για να του μεταφέρω το άγχος μου μετά από κρίση......Μετά αφού είδε ο μπαγάσας ότι τα βγάζω πέρα μόνη μου μου έκοψε τα πολλά πολλά..Με έκανε να καταλάβω ότι πρέπει να στηρίζομαι στα πόδια μου.....και με τις συμβουλές του να αντιμετωπίζω αλλιώς μία κατάσταση.Αλλά εγώ πάντα όταν γνώριζα κάποιο νέο άτομο τον ρωτούσα για το πως εξηγεί την συμπεριφορά του,τι ήθελε να πει κ.τ.λ.Και αρκετές φορές όταν απογοητευόμουν του έστελνα μηνύματα......Αλλά ανάθεμα αν απαντούσε.Στην αρχή το είχα πάρει πολύ προσβλητικά και έλεγα ο καριόλης με φτύνει και όταν πηγαίνω στο ιατρείο μου το παίζει Παναίτσα και με προσέχει...Κοίτα είπα ότι με θυμώνει η απόρριψη και δεν είναι ότι καλύτερο να μου συμπεριφέρεσαι διττά.Δηλ.στο ιατρείο σε προσέχω στα μηνύματα σε γράφω.......Αλλά να σου πω αν καθόταν και απαντούσε σε όλους τους ασθενείς δεν θα έκανε κάτι άλλο.Τέλος πάντων η νέα μου ψυχίατρος το χειρίζεται καλύτερα και χαίρομαι που έχω ένα στάνταρ ραντεβού κάθε εβδομάδα..Βέβαια αργώ όπως πάντα αλλά ελπίζω να το αλλάξω γιατί πολλές παραχωρήσεις έχει κάνει η κακομοίρα και φοβάμαι μην εξαντλήσω τα όριά της και με σουτάρει όπως ο άλλος ο.........χμμμμμμμμ......Να επανέρθω στο θέμα σου..Ο παλιός μου προκαλούσε μια εξάρτηση η καινούρια όχι...και αυτό είναι καλό.........Επίσης αντιθέτως η ίδια με έπαιρνε τηλ.όταν αργούσα ή μου έλεγε αν συμβεί κάτι μες στην εβδομάδα να με ενημερώσεις-όσον αφορά τη φαρμακευτική αγωγή πάντα...Έχει βρει σίγουρα το κουμπί μου και το εκτιμώ.Οπότε για τον ψυχολόγο σου δεν ξέρω......Σίγουρα πάντως πρέπει να βρεις και άλλα άτομα εκτός του ψυχολόγου που να σε στηρίζουν και να σε καταλαβαίνουν για να αποκτήσεις προσωπική γνώμη για το ποιόν τους και όχι να ζεις στο χρυσό κλουβί της προστασίας του..Ωραίο είναι αυτό αλλά ουτοπικό..Σίγουρα πάντως για να εξαρτάσαι από τον ψυχολόγο τον εκτιμάς.....και τον ψιλοθεωρείς αναντικατάστατο.......Αν σε πιάσει κρίση δεν υπάρχουν οι γονείς σου;Εμένα όταν οι γονείς μου έφευγαν και εγώ δεν τους ακολουθούσα για να καταφέρω να ζήσω μόνη μου με έπιαναν καμιά φορά κρίσεις.Κατ\'ευθείαν έπαιρνα την μητέρα μου,της έλεγα με έπιασε πάλι και απλά είχε μάθει πως να το χειρίζεται όπως κι εγώ.Αν την αφήσεις απλά θα περάσει.Της έλεγα μόνο πάρε σε 5 λεπτά ξανά να δεις αν ζω και συνήθως όλα γίνονταν όπως πριν..Αν σκεφτείς ότι όλα θα γίνουν όπως πριν δε θα ενταθεί η κρίση..Ο φόβος γίνεται μεγαλύτερος όταν πιστεύεις πως δεν θα σε αφήσει ποτέ..Για να καταλάβω κάτι..Όλες οι κρίσεις πανικού περιλαμβάνουν ταχυπαλμία και ανεβασμένη πίεση;Του έλεγα παλιά επ\'αυτού του ψυχιάτρου..Μα τι λέτε γιατρέ..Οι παλμοί μου φτάνουν τους 100.Και 1000 να φτάσουν δε θα πάθεις τίποτα.Και είπα για να το λέει γιατρός κάτι θα ξέρει και από τότε αντιμετώπιζα την κρίση σαν κάτι που περνάει απλά μερικές φορές θέλει το χρόνο μέχρι η αδρεναλίνη να σταματήσει να δρα.....Κάπως μου το είχαν πει αλλά δεν ξέρω αν θα το μεταφέρω επιστημονικά...Ότι όταν εκκρίνεται η αδρεναλίνη ή όποια ουσία τέλος πάντων προκαλει τα προαναφερθέντα συμπτώματα χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα γύρω στα 20 λεπτά με μισή ώρα ή για να σταματήσει να εκκρίνεται ή για να σταματήσει να δρα...Κάπως έτσι....Οπότε εγώ είχα μάθει να περιμένω.Ξάπλωνα στον καναπέ-γιατί φοβόμουν ότι θα λιποθυμήσω,έπαιρνα βαθιές ανάσες,στην ανάγκη ούρλιαζα αλλά πέρναγε..Έτσι πάει πάντα...Η συστηματική και χρόνια φαρμακευτική αγωγή μειώνει και μηδενίζει τις κρίσεις πανικού. 