και τους δυο αλλα η αδερφη μου δεν εκανε ποτε κατι να με πληγωσει γιατι με αγαπαει και εκεινη ετσι το αντιλαμβανομαι εγω
ενω απο εκεινον εχω βιωσει σκληρες στιγμες
Printable View
και τους δυο αλλα η αδερφη μου δεν εκανε ποτε κατι να με πληγωσει γιατι με αγαπαει και εκεινη ετσι το αντιλαμβανομαι εγω
ενω απο εκεινον εχω βιωσει σκληρες στιγμες
Άννα μου, με αυτό το παράδειγμα ήθελα να σου δώσω να καταλάβεις το εξής: αγαπάς την αδελφή σου, αλλά αγαπάς και τον συντροφό σου.Quote:
Originally Posted by αννα....
Αυτές οι δύο αγάπες είναι εντελώς ξεχωριστές μεταξύ τους και ενώ μπορεί να βρίσκονται στην ίδια βαθμίδα να μην έχουν σχέση η μία με την άλλη.
Το ίδιο συμβαίνει και με το παιδί του: δεν μπορεί να βάλει σε ζυγαριά την πατρική αγάπη, με την αγάπη της συντρόφου του
Είναι δυο διαφορετικά πράγματα και γι αυτό σου λέω να τα διαχωρίσεις στο μυαλό σου ώστε να μην πέφτεις στην παγίδα ποιον αγαπά πιο πολύ....
το καταλαβαινω αυτο που λες εξαλου ακομα και οι γονεις μας και οι φιλοι και συγγενεις παιρνουν διαφορετικο κομματι απο την αγαπη μας
αλλα η αγαπη πρεπει να φαινετε οχι να τη μαντευουμε..
και εγω ειμαι πολυ καχυποπτη σχετικα με την αγαπη του για μενα..
ισως να αλλαξε και να με θελει αλλα πλεον πρεπει να κανει κατι για να μου το αποδειξει οχι κανοντας ενα παιδι μαζι μου..
να βρει τροπους να με κανει να ειμαια σιγουρη για τον ποιον εχω διπλα μου..
δε θελω ξανα λαθη στη ζωη μου δε θελω να με πατανε συνεχεια..
και αν ειναι να ταπεινωνομαι τοσο σε καθε σχεση καλυτερα να ειμαι μονη μου για οσο χρειαστει
Τα λάθη δεν μπορούμε να τ' αποφύγουμε, γιατί δυστυχώς ή ευτυχώς μέσα απ' αυτά μαθαίνουμε κι ο άλλος θα μας πατάει μόνο αν εμείς του το
επιτρέπουμε και καλά κάνεις που αμφισβητείς πλέον τα αισθήματά του για σένα, γιατί αυτό που έχει σημασία, δεν είναι η όποια στάση σου απέναντι
στο παιδί του, γιατί ακόμα και γι' αυτή σου τη στάση, τελικά εκείνος ευθύνεται!
Κατάφερε δηλ., τη στιγμή που ξεκίνησες με τις καλύτερες προθέσεις, δηλ. ακόμα και να υποκαταστήσεις, όταν κι αν χρειαζόταν το ρόλο της μάνας, να σε ακυρώσει
και παρουσία της και στην συνέχεια, επιπλέον να σε γεμίσει κι ενοχές, ότι φερόσουν δήθεν ανταγωνιστικά! Αφού μόνος του σαμποτάρει τη σχέση σου με το παιδί του!
Όταν κάποιος μας αγαπάει, το νιώθουμε και το βλέπουμε. Όταν αρχίζουμε και αμφιβάλλουμε, συνήθως δεν υπάρχει αγάπη.
εχει αρχισει και κανει πολλα βηματα και μου δειχνει οσα δεν μου εδειχνε τοσον καιρο.. αλλα ειπα οτι θελω χρονο και απο δω και περα σιγα σιγα δεν θελω αποτομα να γινετε τιποτα..
και αν ειναι να ειμαστε μαζι και καλα γιατι οντως παρολα τα λαθη περναμε καλα οταν ειμαστε μαζι ας ερθει απο μονο του..
απο τοτε που αρχισα να γραφω εδω στο φορουμ αυτα που με απασχολουν εχω γινει αλλος ανθρωπος, εχω σταθει στα ποδια μου, δεν περιμενω απο καποιον να με γεμισει αρχισα και προσπαθω να κανω πραγματα απο μονη μου για μενα και για να γεμιζω το χρονο μου..
και το βασικοτερο λεω μεσα μου πως οσο και αν αγαπας αυτον τον ανθρωπο, αν δεν εντεχεις να εισαι μαζι του λογω των θεματων πχ του παδιου, δε σημαινει οτι δε θα ταιριαξεις με καποιον αλλο..
και πιστευω πλεον στον εαυτο μου και οτι μπορω οτι και αν γινει να το διαχειριστω με λογιικη
δεν ξερετε η παρεα σας εδω ποσο καλο μου εχει κανει μεσα σε μια δυο βδομαδες ενοιωσα παλι ανθρωπος!!
Η αγάπη είναι σίγουρα απαραίτητη προϋπόθεση.Quote:
Originally Posted by αννα....
Αλλά, πολλές φορές, μόνο η αγάπη δεν φτάνει για να ζήσουν μαζί αρμονικά δύο άνθρωποι.
Είναι πολύ βασικό να έχουν κοινούς στόχους και αξίες και πάνω απ' όλα να είναι ειλικρινείς μεταξύ τους.
Είναι καλό που μπορείς πλέον και βλέπεις τα πράγματα ξεκάθαρα και στηρίζεσαι περισσότερο στον εαυτό σου.
Και πολύ σωστά δεν περιμένεις από κάποιον άλλον να γεμίσει την ζωή σου και τον χρόνο σου.
Όσο πιο αυτάρκεις είμαστε, τόσο πιο σωστές είναι οι επιλογές μας. Και τόσο λιγότερες οι "εκπτώσεις" και οι συμβιβασμοί.
Μπράβο κοριτσάκι μου! Αυτό είναι το ζητούμενο, κι όχι το να διατηρείς ενοχές, για το τι έκανες ή δεν έκανες σωστό!Quote:
Originally Posted by αννα....
Μετά και μόνο που θες να προσπαθήσεις για σένα.. είναι το σημαντικότερο! :)
απο την Κυριακη δεν μιλησαμε ξανα του εστειλα ενα μνμ στο κινητο και του εγραψα τελειωσαμε, γιατι με εκανε να χασω την υπομονη μου ειχα πει θα ερθει να με δει, μετα μου ειπε κανονισε να δει τους δικους του, τελος παντων καταλειξαμε να μη μηλαμε μετα απο το μνμ που του εστειλα..
αυριο ομως εχει τα γεννεθλια του, και δεν ξερω τι πρεπει να κανω..
σκεφτομαι να του στειλω ενα μνμ αργα το βραδυ τυπικο δλδ ''χρονια πολλα με υγεια παντα'' και θα φανει τι θα γινει, αν με παρει τηλ μετα δλδ
θα κανω καλα ή οχι αραγε?
Γειά σου Άννα,Quote:
Originally Posted by αννα....
δεν χρειάζεται να πιέζεσαι (ωχ είναι σκορπιός-δύσκολοι άνθρωποι..) δηλ. αν δεν θες να του στείλεις τελικά μνμ, αλλά θα το κάνεις για τα κοινωνικά "πρέπει" τότε καλύτερα να μη στείλεις.
οχι δεν ειμαι ανθρωπος των πρεπει και ειδικα σε αυτην την περιπατωση καθολου..
αλλα δεν ξερω αν ειναι σωστη κινηση εφοσον εγω του εστειλα το τελειωσαμε , τωρα κολαει να του στειλω χρονια πολλα?
και πιστευεις θα μου απαντησει τυπικα μετα?
Άννα μου, σκέφτομαι ότι υπάρχει και το ενδεχόμενο ξέρεις, να μη σου απαντήσει και καθόλου τη στιγμή, που εσύ του ζήτησες να το τελειώσετε..Quote:
Originally Posted by αννα....
δεν ξερω τι να κανω παλι μπλοκαρα..
αν καταλαβε τη βλακεια του τοτε θα με παρει πιστευω..
αν το εχει παρει αποφαση οτι χωρισαμε οριστικα τοτε ισως δεν με παρει
δεν ξερω
Μα όσο κι αν τελειώνει στα λόγια μια σχέση, αν δεν τελειώνει και μέσα μας.. συνήθως, η διαδικασία του χωρισμού από δική μας αδυναμία να την δεχτούμε κι όσο κι αν είναιQuote:
Originally Posted by αννα....
ψυχοφθόρα μια τέτοια κατάσταση, επόμενο είναι νάχει πισωγυρίσματα, μέχρι που φτάνουμε στο σημείο να πούμε "πιά δεν πάει άλλο!" κι έτσι να δώσουμε το οριστικό τέλος.
τι με συμβουλευεις να κανω Μαρκελα μου?
ισως και εκεινος περιμενει απο μενα να κανω κινηση αφου εγω του ειπα την τελευταια κουβεντα..
αλλα αν δεν μου απαντησει θα μου κακοφανει που πηρα αποφαση να του πω εστω χρονια πολλα..
τι ειναι πιο σωστο να κανω