Σκεψεις

μου έχει τύχει weird να γινομαι ενα μικρό φοβισμένο παιδί, συνέχεια μου συμβαίνει κ όχι μόνο όταν θέλω να αφεθώ..
συνήθως συμβαίνει να βλέπουμε αυτό που θέλουμε κ όταν πια σπάσει αυτό το όμορφο να καταλάβουμε ότι ποτέ δεν ήταν το σπουδαίο που θέλαμε
όλοι θα θελαμε να βαδίζουμε όρθιοι, αλλά δεν γίνεται πάντα, άνθρωποι είμαστε κ καμιά φορά πέφτουμε κ μπουσουλάμε μέχρι να ανακτήσουμε δυνάμεις.
όμως γιατι ο έρωτας σε χαλάει, μήπως τελικά δεν ήταν αυτό που περίμενες;
δεν συμβαίνει πάντα κ με όλους αυτό..
μαλλον προστατεύεις πολύ τον εαυτό σου κ δεν θέλεις να πληγωθεί απο μια απερισκεψεία της στιγμής.
ίσως κ το ένστικτό σου σου λέει να προσέξεις..
εσύ μόνη σου, μέσα σου θα δεις την απάντηση, χωρις όμως να σαμποτάρεις τον εαυτό σου..

Χτες το βραδυ του εστειλα.
ΠΙναμε μπυριτσα με μια φιλη.
Εντωμεταξυ ειχα σβησει το κινητο του γι να μην στελνω!!
Και λεω με καημο στη φιλη μου\"αχ τωρα και να θελα, δεν μπορω να του στειλω\"
\"τον συναντησα μου λεει, και ζητησε το νουμερο μου και μου εδωσε το δικο του!(το ξερει αυτος οτι ειμαστε φιλες)\"
\"φερε!\" Και του εστειλα. Στην αρχη ηταν πολυ αμυντικο και καθισαμε και το διορθωσαμε.
Μιση ωρα πανω απο το κινητο για να στειλω!!!
Μετα μου απαντησε.
Μιση ωρα πανω απο το κινητο να χαζογελαω!! Κι εντωμεταξυ και τι μου γραψε πια? Σιγα!
Σημερα σκεφτομουν οτι ειναι πολυ χαζο και εντονο για να ναι αληθινο.
Επισης, ενω περπατουσα, μεσα στις προηγουμενες σκεψεις που εκανα, σκεφτομουν διακοπες μαζι του....
Σκεφτομουν οτι δεν θελω να παω να δουλεψω εκτος πολης για να τον βλεπω!
Μετα τσατιστηκα.
Λεω\"ολο το χειμωνα ονειρευοσουν το καλοκαιρι, να νιωσεις τη θαλασσα, τη φεγγαροστρατα, να φροντισεις τις φιλιες σου, να εχεις εμνευση\" και τωρα, ολα εξαρτωνται απο αυτον!
Αχ ευχομαι να μην περναω για προβληματικη με αυτα που γραφω. Απλα ξεδιπλωνω τις εσωτερικες μου συγκρουσεις.

Weird, από τη στιγμή που ΞΕΡΕΙΣ την εξάρτηση, είναι τόσο εύκολο για σένα να τη βιώσεις μέχρι να σου γίνει βάρος. Γιατί αγχώνεσαι άραγε ? δεν είσαι καθόλου προβληματική από τη στιγμή που μπορείς να περιγράφεις ένα πρόβλημα δικό σου σαν να μην είναι δικό σου. Κι αν όλα εξαρτώνται απ αυτόν, τι έγινε ? να περάσεις υπέροχα και άσε τις συγκρούσεις να βγούν μόνες τους στην επιφάνεια.

Το χειροτερο που μπορει να μου συμβει, ειναι να μην ΞΕΡΩ τι νιωθω και τι γινεται μεσα μου. Να του δοθω τοσο πολυ που να χασω την ροτα μου και να επιστρεψω.... στις κρισεις πανικου.
Ετσι επαθα πριν χρονια την πρωτη μου κριση.
Ηταν εγκεφαλικος και σωματικος πανικος.
Δεν ηξερα τι μου γινοταν, που πηγαινα, νομιζα οτι χανω τα μυαλα μου κι ενιωθα εναν διχασμο αναμεσα σε δυο αντρες.
Δεν θελω να ξαναπαω εκει.
Τοτε ειχα παρααφεθει στο λαβυρινθο των συναισθηματων μου.
Το τοπιο εγινε χαωδες και πανικοβληθηκα.

Δεν θελω να το ξανανιωσω εκεινο το εσωτερικο χαος.
Ποτε ξανα!
Αν με πιασει παλι εκεινος ο πανικος δεν θα αντεξω....
Και καθε εντονο συναισθημα, απο καθε τετοιο συναισθημα κινδυνευω. Ετσι νιωθω.

Πιστεύω ότι όντως είναι προβληματικό να αγαπάς 2 ταυτόχρονα, ξέρω περίπτωση τέτοια από φιλικό μου περιβάλλον όπου γνωρίζουν και οι τρεις τι συμβαίνει και έχουν δεχτεί μια τριαδική κατάσταση, ο ένας είναι ο σύζυγος της κοπελιάς ομοφυλόφιλος που την λατρεύει εξαρτητικά, ο δεύτερος είναι ο καλός της και εκείνη αγαπάει τον ένα και είναι ερωτευμένη με τον αλλο. Εχω συζητήσει μαζί της και της είναι αδύνατον να σπάσει οποιαδήποτε κατάσταση διότι καλύπτει όλες τις πλευρές της.

Δεν λέμε τι πρέπει να γίνει, λέμε όμως τι γίνεται, εκείνη βέβαια δεν αντιμετωπίζει κρίσεις πανικού, είναι μάλλον κουλ, ίσως γιατί όλοι είναι ευχαριστημένοι. Φέτος θα πάει διακοπές μισές μέρες με το σύζυγο μισές με τον άλλο. Και οι τρείς θα ευχαριστηθούν.

Edit



οι κρίσεις πανικού δεν δημιουργούνται για τέτοιους λόγους, αλλά για πολύ βαθύτερους,



άποψή μου αλλά ρώτα κιόλας

Καλο κι αυτο!!!!
Ε λοιπον, πρωτη φορα ακουω κατι τετοιο αλλα ειμαι συμφωνη.
Ουτε εγω αντιμετωπιζω πια κρισεις.. εχω ξεχασει και πως ειναι.
Απλα δεν ξεχνω πως ξεκινησε ολο αυτο. Απο διχασμους, εντονα συναισθηματα.
Μαλλον αυτο φοβαμαι.
Μα βεβαια! Ενα τραυμα μας κανει παντα να ειμαστε πιο προσεκτικοι στο μελλον.
Οσο για τον διχασμο.
Την παλια μου σχεση δεν την αγαπω ερωτικα.
Απλα δυσκολευομαι να την αποχωριστω γιατι καλυπτει ενα κενο μου. Μου εδινε ασφαλεια και αυτοπεποιθηση.
Κι αυτος που λεει οτι με αγαπα, απλα εχει βολευτει.
Φοβαται κι εξαρταται κι αυτος.
Με τον καινουργιο, ειμαι ερωτευμενη.
Αλλα, εχω κολλησει σε αυτο που επαθα πριν χρονια, φοβαμαι μην το ξαναπαθω και μην με πει προβληματικη.
ΕΛΕΟΣ.
Αρνουμαι να μην ζησω κατι απο φοβο.
Οσο πιο πολυ το μιλαω τοσο πιο δυνατη νιωθω.

Φυσικα και τα εντονα συναισθηματα δεν ειναι οι αιτιες των κρισεων!
Απλα στην περιπτωση μου ισως τα διλημματα και τα εντονα συναισθηματα να ειναι οι αφορμες που υποκινουν (καποτε υποκινησαν)τις στηριζομενες σε πιο βαθιες αιτιες κρισεις.
Το θεμα ειναι οτι δεν μπορει γαμωτο.
Τοση δουλεια εχω κανει.
Καποιες απο αυτες τις αιτιες θα εχουν μεταβληθει.
Δεν πρεπει να φοβαμαι οτι θα ξαναπαθω τα ιδια γιατι δεν ειμαι η ιδια.

Και φυσικα, γι αυτο αγκιστρωνομαι στην ιδεα του παλιου.
Γιατι αυτος μου ειχε σταθει πολυ τοτε, με τις φοβιες.
Ηταν διπλα μου και παρεμεναν τα συναισθηματα του προς εμενα.

Αυτό που συχνά φταίει για τις κρίσεις πανικού (και πολλά άλλα...) είναι η αδυναμία να πάρουμε μια απόφαση, όχι τα έντονα συναισθήματα. Αντιθέτως, το έντονο συναίσθημα αν το ακολουθήσεις μπορεί και να σε προστατεύσει αν υπερισχύσει των σκέψεων.

Αλλά....αν νιώθει κανείς διχασμό ανάμεσα σε δύο άντρες, έχει και την πάλη των συναισθημάτων!.... Το \'πλήρες\' συναίσθημα παρέχει και μόνιμη προστασία.... Τα συναισθήματα που τρέφεις για τον \'παλιό\' είναι λειψά, αλλά η οικειότητα σου δίνει μια αίσθηση ασφάλειας. Τα συναισθήματα για τον νέο είναι φρέσκα και έχουν προοπτική εξέλιξης....

Παιδια.
Νομιζω οτι εχω καλυφθει.
Ησασταν ολοι σημαντικοι στο να καταλαβω πραγματα για μενα.
Τωρα ξερω τα δεδομενα ωστε να πραξω προς μια ορισμενη κατευθυνση.
Θελω μοναχα να παρω τον χρονο μου.
Να μην βιαστω αλλα να δρασω οπως δρω μετα απο καθαρη σκεψη και αποφαση. Κοινως να το ζησω μεν αλλα συνειδητοποιημενα, αυτο που ειναι να ζησω.
Σας ευχαριστω ολους πραγματικα....

Κι εμείς σ\'ευχαριστούμε για τους τόσο όμορφους προβληματισμούς περί αγάπης, έρωτος, ζωής... :)