Ποιοι δεν έκαναν επεισόδια τις τελευταίες μέρες??

καλή συνέχεια και σε σένα loustam!

είναι σκέψεις απλές κι αυτονόητες αλλά όταν μας πιάνει η μανία συνήθως δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να σκεφτεί τπτ άλλο.

2 λεπτάκια να τα φέρω στο μυαλό μου αρκούν:)

Παιδιά εγώ έχω πάει στο Αιγινήτειο...

1) αν πας στα εξωτερικά όταν έχεις πολύ μεγάλη κρίση βουλιμίας και ας έχεις κάνει 100 εμετούς άλλο από το να σου χορηγήσουν κάποιο ηρεμιστικό δεν μπορούν να σου κάνουν όσο χάλια και να είσαι.... σου λένε να πάρεις τηλ. στο τμήμα διατροφικών διαταραχών και να μιλήσεις με την υπέυθυνη για να κλείσεις ραντεβού.

2) Όπως ειπώθηκε και παραπάνω στο πρώτο ραντεβού σε ρωτάνε κάποια πράγματα για σένα και αυτά που αντιμετωπίζείς και συμπληρώνεις ένα ερωτηματολόγιο για να διαπιστώσουν αν όντως πάσχεις από κάποια διατροφική διαταραχή. Μετά αφού επεξεργαστούν τα στοιχεία σε καλούν για να κλείσετε ραντεβού..

3)Στη δική μου περίπτωση (αλλά νομίζω ότι γενικότερα έτσι λειτουργεί) πηγαίενις αρχικά σε μια ομάδα 1 φορά την εβδομάδα για 1,5 μήνα (δηλ. 8 συναντήσεις)..... και στη συνέχεια σε αναλαμβάνει κάποιος ψυχολόγος προσωπικά για όσο θεωρηθεί απαραίτητο (1 έτος + όσο θεωρεί ότι πρέπει να διαρκέσει η θεραπεία) Δεν είναι υποχρεωτικό να πας..

Από αυτά που μας λες δεν πρέπει να έμεινες ικανοποιημένη από το Αιγινήτειο... κρίμα,είχα μια ελπίδα ότι θα ήταν πολύ καλύτερα. Από τη θεραπεία δεν έμεινες ικανοποιημένη?

Einai i prwti fora pou mpainw sto site kai niwthw epitelous oti anoikw kapou.....
oli mera simera prospathw na mi kanw voulimiko...
koimamai omws nwris to prwi logw aupnias, kai oi wres pou tha akolouthisoun tha einai vasanistikes...

Κι εμένα η αϋπνία μου προκαλεί εκνευρισμό και φοβάμαι ειδικά τα βράδια. Προσπαθώ να πέφτω νωρίς για ύπνο αλλά ξυπνάω πολύ νωρίς το πρωί. Μέχρι και stedon πήρα αλλά απλά με βοηθούσαν να πέφτω ξερή το βράδυ, όχι ότι και πάλι δεν ξύπναγα από τα αξημέρωτα.
Σήμερα είναι η 25η μέρα δίαιτας. Ελπίζω να συνεχίσω να κρατιέμαι μακριά από βουλιμικά αν και παρορμήσεις πάντα υπάρχουν. Προσπαθώ να τρώω ανά 3 ώρες και γενικά να μη λυσσάω στην πείνα. Πίνω και πολλά υγρά οπότε κάπως ξεγελιέμαι.

Καλημέρα σε όλους!!!
Είναι η 5η συνεχόμενη ημέρα χωρίς ένα υπερφαγικό... Η διατροφή μου είναι κανονική, δεν έχω λιγούρες, εμμονές. Τρώω αρκετά, αλλά σωστά και κάνω και τους περιπάτους μου για να δουλεύει ο μεταβολισμός. Αυτό που με "προβληματίζει" είναι ότι δεν καταπιέζομαι. Τρώω τα 3 γεύματά μου και είμαι υπερκαλυμμένη. Είχα μήνες, μην σας πω χρόνια, να το νιώσω αυτό το συναίσθημα. Αλλά δεν μπορώ να χαρώ. Φοβάμαι! Δεν έχω αρκετή εμπιστοσύνη στο μυαλό μου ώστε να πιστέψω ότι με την πρώτη στραβή, στεναχώρια, κατανάλωση αλκοόλ δεν θα στραφώ και πάλι στο φαγητό και θα μπω πάλι στην ίδια διαδικασία. Είναι δυνατόν μία διαταραχή 15 χρόνων να θεραπευτεί? Είναι δυνατόν να αποβάλλω την ενοχική μου σχέση με το φαγητό και να γίνω κι εγώ "φυσιολογική"? Η μέχρι τώρα ενήλικη ζωή μου δεν γνωρίζει τί θα πει φυσιολογική αντιμετώπιση του φαγητού. Οι αναμνήσεις μου είναι μόνο από την παιδική μου ηλικία, όταν δεν υπήρχαν τέτοιες έννοιες. Και μετά τα 15, το χάος... Πιστεύετε ότι μπορώ να γίνω σαν "τους άλλους"? Το θέλω τόσο πολύ! Έχω προσπαθήσει μόνη μου και με παρέα! Θέλω το φαγητό να γίνει απλά μία απλή, καθημερινή διαδικασία και όχι αυτοσκοπός. Πιστεύετε ότι θα μπορέσουμε να το πετύχουμε ποτέ αυτό???

Καλημέρα και σε σένα!
Τα έχω κι εγώ αναρωτηθεί πολλές φορές αυτά, κι ας ταλαιπωρούμαι μόνο τα τελευταία 2-3 χρόνια...
Loustam μου,δεν ειμαι τοσο αισιόδοξη,για τον εαυτό μου τουλάχιστον.Νιώθω ότι έχει " στραπατσαριστεί " τόσο πολύ η ψυχή μου που δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να τα βγάλω από μέσα μου.Όσες καλές στιγμές κι αν ζήσω στο εφεξής,ακόμα και παιδιά - οικογένεια να κάνω, πάντα θα έχω μια ανοιχτή πληγή.Γιατί το φαγητό να γίνει μια απλή,καθημερινή διαδικασία,είναι το εύκολο κομμάτι.Το δύσκολο είναι να σβήσω όλα όσα έχω περάσει,να σταματήσω να βλέπω εφιάλτες και να ξεκινήσω από το μηδέν... αλλά πώς??όταν όλοι και όλα μου το θυμίζουν..

καλημέρα!αχ δεν ξέρω loustam αυτό είναι κ δικός μου προβληματισμός. αλλά δεν ξέρω αυτή τη φορά νιώθω μια συγκρατιμένη αισιοδοξία οτι αυτή τη φορά δεν θα υπάρξει γυρισμός οτι θα φύγω μια κ καλή. πάντως αυτό που έχει πραγματική σημασία είναι να μη το βάζουμε κάτω κ όσες φορές ξεφεύγουμε να γυρνάμε πάλι εκεί που είχαμε μείνει.γιατί να μη το ξεπεράσουμε.εγώ για 15 χρόνια είχα φυσιολογικότατη σχέση με το φαί κ για 9 έγινε ο εχθρός μου.γιατί να μη μπορώ να το κάνω ξανά φίλο μου.

alexandrita ας μείνει η πληγή, θα μας θυμίζει τι παλέψαμε κ από τι βγήκαμε.σημασία έχει να περάσει.

Alexandrita, προστάτευσε τον εαυτό σου... Υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που μας αγαπάνε και άλλοι που ... δεν μας αγαπάνε τόσο πολύ. Πρέπει να μάθουμε να εστιάζουμε στην πρώτη κατηγορία και να αδιαφορούμε για την δεύτερη. Όλοι έχουμε κάποια πληγή βαθιά μέσα μας. Το σημαντικό είναι να μάθουμε να ζούμε με αυτήν(-ές) και να κάνουμε το καλύτερο για την απο εδώ και πέρα ζωή μας. Το αξίζουμε και το δικαιούμαστε!!!
Και πάλι ευχαριστώ για την υποστήριξη!

ρε κορίτσια το οτι τρώω ελεύθερα-συχνά με αρκετά γλυκά- μήπως θεωρείται βουλιμικό και με παραμυθιάζω τόσες μέρες οτι απλά κάνω διάλειμμα απτις θερμίδες??Δεν τρώω βέβαια γρήγορα ή ακατάσχετες ποσότητες αλλά τρώω τα τριπλά απότι είχα συνηθήσει μέχρι τώρα.Και γενικότερα ό,τι μούρθει.

Δεν είναι βουλιμικο!!!!απλώς τον υπόλοιπο καιρό υποσιτίζεσαι και καταπιέζεσαι.

Καλώς!!Καλά, υπερφαγία είναι σίγουρα, όταν για παράδειγμα βγαίνω υπερφαγωμένη(νάναι καλά η μαμάκα) κ μαζί με το ποτό τρώω και 5 μπολ ξ.καρπούς λες κ είναι προιον προς εξαφάνιση!Κ ενώ έχω σκάσει, ξεκουμπώνω κουμπί κ συνεχίζω!Απωθημένα απο τις "καλές" μέρες του χειμώνα...μια ελαφριά λοβοτομή θα ήθελα και θα ήμουν μια χαρά..!

Για να νιώσεις καλύτερα θα σου πώ το εξής...
είχα πάει σε ένα γάμο με την αδερφή μου η οποία είναι 1.64 και 49 κιλά.
ειμασταν 12 άτομα στο τραπέζι,και ήταν και αρκετοί άντρες.Ε,η αδερφή μου έφαγε πιό πολύ απο ΟΛΟΥΣ.Ηταν η μοναδική που άδειασε ολα τα πιάτα!!!!δεν άφησε τίποτα.και έφαγε και γλυκά.

Πρέπει να έχει φοβερό μεταβολισμό η αδερφή σου...Ή απλά τρώει τόσο πολύ μόνο όταν βγαίνει?