Originally Posted by
silencer
Να 'μαι κι εγώ. Κοίταζα κάποια παλιά e-mail και ανακάλυψα ότι είχα γραφτεί σε αυτό το φόρουμ!
Λοιπόν αγαπητοί μου, ελπίδα υπάρχει. Τουλάχιστον για το θέμα της ΥΠΕΡΑΚΟΥΣΙΑΣ και του συνακόλουθου πονου που ταλαιπωρούσαν εμένα. Διαβάστε.....
Το 2010, ένα χρόνο περίπου μετά την εκδήλωση του προβλήματος - οπότε και νομίζω ότι σταμάτησα να γράφω εδώ - μου συνέβησαν τα εξής: πήρα ένα χρόνο άδεια άνευ αποδοχών για να γίνω καλά, χώρισα από μία μακροχρόνια σχέση και τέλος χτύπησα το πόδι μου κι έκανα εγχείριση. Θα μου πείτε: ε και; Ήδη από το 10μηνο από το συμβάν που προκάλεσε την υπερακουσία και μετά η κατάστασή μου είχε αρχίσει να βελτιώνεται. Το διάστημα που απείχα από την εργασία μου βελτιώθηκε κι άλλο, με αποκορύφωμα την περίοδο που χτύπησα το πόδι μου. Πού θέλω να καταλήξω: όταν με απασχολούν άλλα θέματα, προσωπικά, ψυχολογικά αλλά κυρίως άλλα θέματα υγείας, σα να κατεβαίνει ένας διακόπτης και να παύει το πρόβλημα με τα αυτιά. Τώρα δεν αντιμετωπίζω τα προβλήματα που αντιμετώπιζα τρία χρόνια πριν, ζω φυσιολογικά, ακούω την αγαπημένη μου μουσική (πέρσι πήγα στη συναυλία του Γουότερς στο ΟΑΚΑ), πηγαίνω σε κλαμπάκια που γνωρίζω το χώρο, κυκλοφορώ άνετα στο δρόμο. Βεβαίως αν εκτεθώ σε απίστευτα δυνατό ήχο (κοντινή βροντή από κεραυνό, καμπάνα, ουρλιαχτά παιδιών κ.λπ.) είναι δεδομένο ότι θα πονάω για μέρες. Έχω όμως πάντα στην τσέπη μου Voltaren των 100 (τα μόνα παυσίπονα που με πιάνουν) τα οποία και μου καταπραϋνουν τον πόνο σχετικά γρήγορα.
Το θέμα των εμβοών δεν το έχω λύσει αλλά δε με απασχολεί και καθόλου διότι το έχω πάααααρα πολλά χρόνια και δε με ενοχλεί πια.
Η ουσία λοιπόν φίλοι μου είναι ότι ο μόνος ιατρός στο πρόβλημά μου ήταν ο χρόνος. Ούτε τα φάρμακα, ούτε οι γιατροί, ούτε το pink noise ούτε τίποτα. Θετική σκέψη, αγώνας, προσπάθεια και χαμόγελο. Και καρκίνος στον κάθε μ%&$&^κα άσχετο που παίζει με τον πόνο μας, μάς χλευάζει και μας θεωρεί ψυχασθενείς. Δεν τους έχουμε ανάγκη και στους συναδέλφους τους να τα φάνε! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με ΥΓΕΙΑ και τίποτα άλλο!!!!
Πάω να ακούσω MAIDEN!!!!