Ειναι γεγονος οτι το μερος που κατσαμε ηταν ακαταλληλο για να εχεις ανεση στη συζητηση.
Προσωπικα απο αφελεια θεωρησα οτι θα ειχαμε ησυχια, αλλα η αγνοια μου για το τι βιολι βαρανε οι θεσσαλονικιωτικες καφετεριες δεν βοηθησε στο να εχω σωστη αποψη στο που να κατσουμε.
Παρολα αυτα προτιμω να βλεπω το ποτηρι μισογεματο παρα μισοαδειο.
Θεωρω το οτι καταφεραμε να μαζευτουμε και να βρεθουμε προσωπο με προσωπο σαν ενα σημαντικο καταρχην γεγονος.
Πιστεψε με οτι και εγω μεχρι να φτασω την ημερα του ραντεβου ειχα 1002 δυσκολιες (οχι ψυχολογικου ειδους αλλα δεν εχει σημασια).
Απο μεριας μου ειμαι σχετικα ικανοποιημενος και ειμαι σιγουρος οτι με καλυτερη προετοιμασια μπορειτε εκει πανω να κανετε καλυτερες συναντησεις.
Σιγουρα να βρεθει ενας χωρος που να βοηθα να συζητησει κανεις χαλαρα και να μην νιωθει αβολα σε καθε περιπτωση.
Λιγη προετοιμασια χρειαζεται και ολα θα γινουν μια χαρα.
Το ζητουμενο ειναι αν θελει καποιος να κανει κατι τετοιο η οχι και νομιζω εκει ειναι η κουβεντα.