Ωραία γιατί δεν σου μιλανε Ποιος ο λογος; και ποιοι θεωρούνται αδυναμοι;
Printable View
Που ξερω εγω γτ δε μου μιλανε ο τροποσ μου μαλλον κι οτι δεν ειμαι παιδι ξερω εγω που να ξερω
Για τον γιαννη αυτο το ποιοσ ειναι ο πατερασ σου πεθαινει αμα θεσ να κανεισ κατι μετραει ποιοσ εισαι εσυ ετσι ειναι η πιατσα πλεον βγεσ για δουλεια
Κι αμα δε σ αρεσει ο πατερασ σου γραψτον
Δεν νομίζω να φτάιει το ότι δεν είσαι παιδί. Φταίει περισσότερο πως έχεις πολύ κάθετη γνώμη και πως ο τρόπος που τη διατυπώνεις δεν βοηθάει ακόμα κ αν θες να βοηθήσεις στον άλλον και ιδίως όταν αυτός ο άλλος είναι σε περίεργη φάση προκαλεί ένα άσχημο συναίσθημα αντί του να τον κάνει να νιώσει καλύτερα. Βέβαια και αυτή η ανάγκη σου από κάπου πρόκυπτει. Ελις το ποιος είναι ο μπαμπάς του ή τα συναισθήματα που χτίστηκαν μέσα του με τα χρόνια δεν τα ξέρουμε. Πώς συμβουλεύεις κάτι όταν γνωρίζεις μόνο μέρος της κατάστασης;Εδώ συμφωνούμε απόλυτα. Το Ποιος είναι ο πατέρας του δεν ξέρουμε Αλλά αν τον. Πληγώνει αυτο μπορεί απλα να χρησιμοποιήσει τεχνικές για να μην τον λαμβάνει και πολύ στα σοβαρά πλέον γιατί δεν είναι πια μικρό παιδί!
χαχα για να βοηθα η διατυπωση ενω ταυτοχρονα να βγαινει και ουσιαστικο νοημα απο ενα κειμενο πρεπει αλλος να το σκεφτεται και αλλος να το διατυπωνει γιατι ενας δε γινεται να κανει και τα 2 ταυτοχρονα αφου τελικα θα καψει φλατζα η προς τη διατυπωση η προς το νοημα
Λιβελουλα δεν ξερω αν εχει δικιο ο αλεκοσ παντωσ αυτο ειναι το καλυτερο που μπορω να κανω
Εχω γνωρισει πολλουσ που οταν δεν τα καταφερνανε το ριχναν στον πατερα τουσ εν μερη ειχαν δικιο αλλεσ εποχεσ τωρα αυτο δεν υπαρχει να βγει ο γιαννησ για δουλεια αν θελει να γινει ανθρωποσ τα φτιαξαν ολα για να δουλευουμε πριν εικοσι χρονια δεν ηταν ετσι τα πραγματα
Ιστορια τησ χωρασ μαθημα πρωτο οσοι δουλευαν τοτε κλεβανε κ τυπωναν χρημα για να τουσ καλυψουν γινεται το χρηματιστηριο το 2000 κ τουσ παιρνουν καποια λεφτα πισω μπαινουμε στην ευρωπη κι απο το 2010 εχουμε μνημονιο αν δεν δουλεψουμε παντα αυτα θα γινονται τελοσ αυτα ξερω εγω
Τα παπαγαλακια εχετε ιδεα κανεισ τι ειναι
το ενα που θα ηθελα ΠΟΛΥ να αλλαξω, ειναι το αγχος για την υγεια των δικων μας.
να ηταν παντα υγιεις και να μην ειχαμε την εγνοια τους.
το αλλο ειναι οι δικες μου επαγγελματικες επιλογες (και μαζι οι οικονομικες απολαβες, βεβαιως...).
κατα τα αλλα, θα ηθελα παντα και για παντα τον αγαπημενο μου διπλα μου οπως τωρα. το μερος δεν με απασχολει αρκει να ειμαστε καλα μαζι, αλλα θα μπορουσα ανετα να αλλαξω αυτο που τωρα μενουμε :p
οπου γης και πατρις. αγαπη να υπαρχει.
Θα ήθελα να είμαι κάποια χωρίς τόσο φόβο ότι θα μου κάνουν κακό και να μπορώ να εμπιστευτώ περισσότερο τους ανθρώπους... Αυτή η δυσπιστία έχει χαλάσει σχέσεις... Σαν τόπο κι άνθρωπο, θα ήθελα να είμαι στην Αθήνα δίπλα στον πρώην μου που τον αγαπώ ακόμα κι ας έχουν περάσει χρόνια που δεν είμαστε μαζί...
Η λιβελουλα εξαφανιστηκε πηγε να φαει κουνουπια
Έτσι όπως το θέτεις είσαι πολύ τυχερή! Αυτά που θες να αλλάξεις είναι πλ εφικτά! Πρέπει να αποδεχτεις τον κύκλο της ζωής ως έχει και αντί του να αγχώνεσαι γ τ τι θα γίνει να εκτιμάς το τώρα και να είσαι αισιόδοξη γ το μέλλον κ επαγγελματικά πρέπει απλα να κάνεις προσαρμογές και όλα θα είναι κοντά στο όνειρο σου!!!!
Ο φόβος είναι κυριευτικος. Πρέπει να τον γητευσεις! Όσο γ την εμπιστοσύνη πρώτα ξεκινά από τον εαυτό σου και από τις επιλογές σου Γτ Όσο περισσότερο αφοσιωθείς σε αυτές τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες να αλλάξει όλο αυτό. Τέλος όποιος ζει στο παρελθόν είναι θλιμμένος όποιος ζει στο μέλλον αγχώδης και όποιος ζει στο παρόν υγιής και χαρούμενος οπότε εσύ διαλέγεις κ παίρνεις!