Printable View
giorgo mou anti na prospatheis na ksekoumpistei auto to to pragma,giati den prospatheis na afetheis se auto.....dld..ksereis posoi anthropoi sumperilamvanomenou kai emou exoun tetoies anisuxies...den einai mi normal na skeftesai etsi..einai apoluta ugies auto...anti loipon na nomizeis pos den pas esu kala,ksekina na eklogikeueis auta pou skeptesai..min prospatheis na min ta skeftesai alla dose apantiseis..etsi tha teleiosoun ola....
Οσο ειμαι εξω ειμαι καλυτερα. Με το που ερθω σπιτι με παιρνει απο κατω. το παραξενο ειναι οτι αν ειναι ανοιχτη η τηλεοραση, ή παω να δω ταινια, ή μεινω πανω απο μερικα λεπτα στον υπολογιστη, χειροτερευω πολυ, νομιζω οτι παω να τρελαθω, με πιανουν ολα τα υπαρξιακα μου, ο πανικος χτυπαει κοκκινο! Μα τι διαολο συμβαινει, αντιδρα ο οργανισμος μου σε ενα τροπο ζωης που ειχα μαθει? Ημουν συνεχεια κλεισμενος στο σπιτι και εβλεπα ταινιες, ΔΗΛΑΔΗ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΚΑΝΩ! ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ? ο γιατρος λεει οτι ο οργανισμος μου μου στελνει ενα ηχηρο μηνυμα για αλλαγη στη ζωη μου, οτι μπορει να μου βγει σε καλο. Μακαρι να ειναι ετσι.. αλλα να περασει αυτος ο εφιαλτης...
O ψυχιατρος ειπε οτι θα περασει συντομα και οτι χρειαζομαι ψυχαναλυση και οχι ψυχοθεραπεια. Ποια ειναι ακριβως η διαφορα τους? Καπου διαβασα οτι η ψυχαναλυση βασιζεται στις εμπειριες στην παιδικη ηλικια και οτι οι συναντησεις ειναι 3-4 φορες την εβδομαδα. Παρολα αυτα με τον ψυχιατρο κανονισαμε εβδομαδιαιες συναντησεις..
ναι πραγματι δεν ηξερα οτι ειναι διαφορετικα αυτα τα δυο
Σε μια φαση εκανα 2 φορες την εβδομάδα αλλα μετα το μειωσα σε 1. Μια εβδομαδιαια ειναι καλα. Οπως αισθανεσαι εσυ και φυσικα αν αντεχεις και οικονομικά. ;)Quote:
Originally posted by Giorgos4
O ψυχιατρος ειπε οτι θα περασει συντομα και οτι χρειαζομαι ψυχαναλυση και οχι ψυχοθεραπεια. Ποια ειναι ακριβως η διαφορα τους? Καπου διαβασα οτι η ψυχαναλυση βασιζεται στις εμπειριες στην παιδικη ηλικια και οτι οι συναντησεις ειναι 3-4 φορες την εβδομαδα. Παρολα αυτα με τον ψυχιατρο κανονισαμε εβδομαδιαιες συναντησεις..
Quote:
Originally posted by Winston_man
Σε μια φαση εκανα 2 φορες την εβδομάδα αλλα μετα το μειωσα σε 1. Μια εβδομαδιαια ειναι καλα. Οπως αισθανεσαι εσυ και φυσικα αν αντεχεις και οικονομικά. ;)Quote:
Originally posted by Giorgos4
O ψυχιατρος ειπε οτι θα περασει συντομα και οτι χρειαζομαι ψυχαναλυση και οχι ψυχοθεραπεια. Ποια ειναι ακριβως η διαφορα τους? Καπου διαβασα οτι η ψυχαναλυση βασιζεται στις εμπειριες στην παιδικη ηλικια και οτι οι συναντησεις ειναι 3-4 φορες την εβδομαδα. Παρολα αυτα με τον ψυχιατρο κανονισαμε εβδομαδιαιες συναντησεις..
eides diafora?
Κοιτα να σου πω. Στην αρχη ειχα αναγκη για 2 ημουν πολυ πιεσμενος αλλα απο αυτη τη γιατρο να πω την αμαρτια μου δεν ειδα ουσιαστικη βοηθεια... Ουτε απο φαρμακα ουτε απο κουβεντα. Τολμω να πω ηταν χαμενος χρονος + χρηματα. Ευτυχως αυτα ανηκουν στο παρελθόν πλέον...
Αυτο το γιατρο τον εμπιστευομαι, παρολο που ερχονται στιγμες που νιωθω χαλια, ελπιζω οτι γινονται μικρα και σταθερα θετικα βηματακια. Και ειδικευεται στα υπαρξιακα. Ελπιζω συντομα να με βοηθησει και η ψυχαναλυση γιατι οσο ειμαι σε αυτη την κατασταση, καλυτερα ή οχι, τοσο νομιζω οτι εδραιωνεται και θα αργησει να περασει. Και δεν θελω να τη συνηθισω...
γιωργάρα συνονοματε κράτα γερά κ μην μασάς εμείς οι γιώργηδες είμαστε ευαίσθητα παιδιά αλλά έχουμε πολύ δύναμη μέσα μας.
εγώ αντιμετωπίζω χειρότερα προβλήματα απο εσένα αλλά το παλεύω δεν πρέπει να το βάζεις κάτω ούτε να σκέφτεσε αρνητικά!κ εγώ τώρα που γράφω χάλια είμαι γι αυτό δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες.υπομονή κ πίστη στον εαυτό σου,μέσα σου είναι η λύση...
Ευχαριστω Γιωργο. Δεν ξερω ποιανου ειναι χειροτερα, ολοι μας υποφερουμε. Αυτο που ξερω ειναι οτι περναω την πιο δυσκολη φαση της ζωης μου και θελω να περασει πριν χασω εντελως τον εαυτο μου. Θα παλεψω γι\' αυτο. Σημερα βγηκα μια βολτα εξω. Τα ματια μου σχεδον δεν αντεχαν το φως του ηλιου, και ημουν σαν κοιμισμενος. Δεν ξερω κατα ποσο φταινε τα φαρμακα γιαυτο.
Αυτο που μου λετε ολοι, οτι η λυση ειναι μεσα μου και πρεπει μονος μου να προπσπαθησω... νιωθω οτι σιγα σιγα χανω την επαφη με τον εαυτο μου οχι μονο για να κανω αυτο , αλλα και βασικα πραγματα. Ειναι τρομακτικο. Και παλι σας ευχαριστω.
Γειά σου Γιώργο, είμαι ο Γιάννης και έχω υποφέρει από άγχος και πανικούς πολλά χρόνια τώρα.
Καταρχάς να σου πω πως έχω περάσει ακριβώς τα ίδια, μη σου πω και χειρότερα και πως σε καταλαβαίνω απόλυτα. Και κατά δεύτερον και σημαντικότερον, να σου πω πως όλα αυτά οφείλονται στο απίστευτο και μόνιμο άγχος σου και σε τίποτε άλλο.
Είσαι και εσύ ένας από τους σπάνιους ανθρώπους που σκέφτονται και αναλύουν τα πράγματά, σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό και αυτό είναι πολύ θετικό, γιατί έτσι λειτουργούν τα μεγάλα μυαλά της ανθρωπότητας. Όμως, δυστυχώς, παράλληλα υποφέρεις από τρομέρο παθολογικό άγχος και άσχετα με το αν σκέφτεσαι βαθιά υπαρξιακά προβλήματα ή αν σκέφτεσαι πεζά καθημερινά πράγματα, θα σε κάνει να αισθανθείς το ίδιο άσχημα.
Καταλαβαίνω απόλυτα τι σημαίνει να βλέπεις και να αισθάνεσαι τον κόσμο γύρω σου \"ψεύτικο\" και να αισθάνεσαι πως δεν είσαι εσύ αυτός που καθοδηγεί τον εαυτό σου και πως τον \"βλέπεις από έξω\", γιατί τα έχω περάσει πάρα πολλές φορές και εγώ. Αυτά ονομάζονται αντίστοιχα αποπραγματοποίηση και αποπροσωποίηση και δεν είναι παρά ένας αμυντικός μηχανισμός του ανθρώπου, όταν το άγχος του έχει ξεπεράσει κάθε όριο και έχει φτάσει σε σημείο να είναι πλέον τόσο αφόρητο, που ο εγκέφαλός σου μη ξέροντας τι άλλο να κάνει και για να σε προστατέψει, αναγκάζεται να σε βγάλει για λίγο \"εκτός\", να σε αποσυνδέσει δηλαδή, από το περιβάλλον, που υποτίθεται πως περιέχει την απειλή, που τόσο σε ταλαιπωρεί και σε αγχώνει, για να ηρεμήσεις λίγο και να πάψεις να αισθάνεσαι άσχημα.
Ξέρω όμως πως δυστυχώς αυτό, σε έναν παθολογικά αγχωτικό άνθρωπο, φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα, γιατί σε συγχήζει και μετά αρχίζεις να φοβάσαι περισσότερο, παρά λιγότερο.
Και εγώ υπέφερα από άγχος και εγώ είχα πάμπολλα υπαρξιακά ερωτήματα και προβλήματα και εμένα με τρομάζαν και τα φοβόμουν όσο τίποτα στο κόσμο, σε σημείο που έκανα απανωτούς πανικούς. Τα πάντα με φόβιζαν και όταν λέω τα πάντα εννοώ τα πάντα, από τους ανθρώπους που μιλάω μαζί, τους ανθρώπους που βλέπω στην τηλεόραση, παρακολουθόντας ταινίες, ράδιο μέχρι και το ίδιο μου το περιβάλλον με τρόμαζε. Έφτασα σε σημείο να με φοβίζουν και να με κουράζουν μέχρι και τα αντικείμενα που είχα μπροστά μου! Θυμάμαι χαρακτηριστικά, πως με τρόμαζε ακόμα και το σχήμα μίας κοκα κόλα, που είχα ακουμπισμένη στο τραπεζάκι του σαλονιού μου!
Ο χειρότερος όμως φόβος μου και αυτός που μου έκανε τους χειρότερους πανικούς μακράν, ήταν πως νόμιζα πως θα τρελαθώ! Φοβόμουν μην πέσω στην τρέλα και με μαζεύουν και με κλείσουν μέσα, φοβόμουν μην ήμουν ήδη τρελός ή ακόμα χειρότερα, μην ήμουν χρόνια και χρόνια τρελός και απλά δεν το είχα πάρει χαμπάρι! Βέβαια, δεν μπορούσα ούτε καν στον εαυτό μου να προσδιορίσω τι σημαίνει \"τρελός\" και τι είναι αυτό που φοβάμαι, το μόνο που μπορούσα να πω, ήταν πως θα έμπαινα σε έναν \"κόσμο\", που θα ήταν αφόρητα άσχημος και δε θα μπορούσα ποτέ, ούτε σε 10 εκατομύρια χρόνια, να βγω!
Επίσης, με πείραζε πάρα πολύ και με προβλημάτιζε ακόμα και το πως μπορούν οι άνθρωποι γύρω μου, να μην αντιλαμβάνονται όλα αυτά και να μην αισθάνονται το ίδιο και να συνεχίζουν να ζουν την ζωή τους, χωρίς να τρέχει κάστανο. Όσο και αν προσπαθούσα, δεν μπορούσα να καταλάβω πως βρίσκουν νόημα και μπορούν να πηγαίνουν στις δουλειές τους, να πηγαίνουν βόλτες, να συζητάνε μέχρι και να τρώνε! Μου φαινόταν αδιανότητο, τόσο πολύ που αισθανόμουν λες και ήμουν σε ένα θέατρο του παραλόγου!
Πρόσεξε όμως τα λόγια μου, αισθανόμουν έτσι, δεν το πίστευα και ούτε το σκεφτόμουν, απλά το αισθανόμουν. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί ήξερα πολύ καλά πως δεν είναι έτσι τα πράγματα και πως αυτό που αισθανόμουν, ήταν παράλογο και έφταιγε η διάθεσή μου, που ήταν χάλια. Βέβαια, αυτό δεν άλλαζε το γεγονός πως αισθανόμουν χάλια, με όλη την σημασία της λέξεως και πως με κούραζε αφάνταστα και με χάλαγε, όσο κανείς όσους δεν το έχουν ζήσει, δεν μπορεί να φανταστεί.
Επιμένω στο \"αισθανόμουν\", για να σου δείξω πως όλα αυτά τα έκανε το παθολογικά τρομερό άγχος που με κυρίευε και πως αυτό τα έφταιγε όλα και πως αυτό τα έκανε όλα. Όλο αυτό το άγχος, με την ένταση του και με τον καιρό που το είχα, με έκανε ολοένα και πιο ευαίσθητο, σε σημείο που είχα ευαισθητοποιηθεί ακόμα και στα πιο παραμικρά ερεθίσματα, γιαυτό και με αγχόναν τα πάντα, από τα πιο μεγάλα έως και τα πιο μικρά.
Ο ψυχίατρος που τελικά απευθύνθηκα, μου μίλησε τόσο ήρεμα και ωραία και μου είπε την μαγική λέξη \"σιγά σιγά θα αποευαισθητοποιηθείς και δεν θα σε πειράζουν όλα αυτά\" και αυτό ήταν ένα μεγάλο στοιχείο που με έκανε να καταλάβω πως καμία σχέση τελικά δεν έχει η εκδήλωση και η αντίδραση του άγχους μου, με το περιεχόμενο των σκέψεών μου. Είτε αυτές είναι για υπαρξιακά προβλήματα είτε είναι για προσωπικά είτε είναι για μικρά, καθημερινά και ασήμαντα πράγματα, η αυτόματη αντίδραση του άγχους μου σε αυτές ήταν ως φοβίες, απειλές, αίσθημα κούρασης κλπ.
Έτσι έχω να σου πω ένα πράγμα, προσπάθησε να μην \"θρέφεις\" το άγχος σου, ταΐζοντάς το με το να αντιδράς όταν σε φοβίζει. Προσπάθησε να αγνοείς τα αρνητικά συναισθήματα που σου στέλνει και να μην αντιδράς σε αυτά κάνοντας αντίστοιχες αρνητικές σκέψεις, γιατί αυτό το ενισχύει και την επόμενη φορά θα είναι πιο δυνατό. Την επόμενη φορά λοιπόν, που το άγχος σου θα σε κάνει να φοβηθείς για κάτι, απλά αγνόησε τον φόβο και σκέψου κάτι θετικό και απέφυγε δια ροπάλου να σκεφτείς κάτι αρνητικό. Αν το κάνεις αυτό συνέχεια, τότε θα αρχίσεις να γυρνάς την πορεία και σιγά σιγά θα αποευαισθητοποιηθείς και ο εαυτός σου δεν θα αντιδράει άσχημα, με το παραμικρό και χωρίς λόγο.
Όλα είναι από το άγχος, πίστεψέ με φίλε Γιώργο.
Σου εύχομαι γρήγορα περαστικά!
Kαλημέρα φίλε Γιάννη..
Θέλω να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ από την καρδιά μου για το μήνυμά σου. Από τον τρόπο που περιγράφεις όσα πέρασες, είναι σα να διαβάζω για μένα. Είναι ακριβώς τα ίδια. Το σημαντικότερο είναι οτι μου έδωσες πολλή δύναμη κι ελπίδα με όσα έγραψες και αυτό είναι ανεκτίμητο.. Και πάλι ευχαριστώ!
Giwrgo to provlima pou perigrafeis einai akrivws ayto pou niwthw edw kai ligo kairo.... eilikrina otan to diavasa arxisa na klaiw, isws k apo anakoufisi giati toso kairo nomiza eilikrina oti trelainomai...... panta eixa mia entoni evaisthisia gia ta panta alla meta apo kapoies allages nomiza oti to eixa kseperasei k oti eixa ginei anaisthiti se kapoio vathmo....Sti sygekrimeni fasi ola pane para poly kala sti zwi mou, omws kathe mera niwthw oti vouliazw stin trela......den yparxei kapoios fainomenikos logos pou na me kanei na exw toso ma toso poly k aneksigito agxos kai toso tragiko fovo astheneias k thanatou...... kai tis teleytaies meres exei epeideinwthei i katastasi giati fovamai oti kai se psyxologo na paw den tha me voithisei k oti tha perasw ti zwi mou etsi mexri na me mazepsoun!!! parola ayta diavazontas oles aytes tis apantiseis eniwsa poly kalytera k eimai diatetheimeni na to palepsw oso mporw..... sorry gia ta greeklish!
reggaeM, οπως φαινεται αν και το νομιζαμε, δεν ειμαστε οι μονοι που περνανε κατι τετοιο. οπως κι εγω, παρε δυναμη απο αυτες τις απαντησεις ολων των ανθρωπων που θελουν να βοηθησουν. Ας παλεψουμε και που θα παει, θα βγουμε νικητες..
Aλλη μια μερα με το προβλημα μου. Συμφωνα με το γιατρο τα χειροτερα περασαν και απο δω και στο εξης εξαρταται απο μενα ποσο γρηγορα θα περασει, απο το ποσο βοηθαω εγω τον εαυτο μου.
Δεν ξερω, νιωθω οτι βρισκομαι σε ενα υπαρξιακο κυκλωνα που καλουμαι να ξεχασω. Προσπαθω να θυμαμαι τα λογια του Γιαννη, οτι το περιεχομενο των σκεψεων μου ειναι ανεξαρτητο απο το αγχος μου. Αλλα ειναι τοσο δυσκολο.. Οι σκεψεις δεν αφηνουν το μυαλο μου και με τρομοκρατουν. Αισθανομαι αρρυθμιες, ταση για λιποθυμια, υπνηλια και μαζι το ιδιο αποκοσμο αισθημα του τελευταιου μηνα. και απεραντη μοναξια.. και αυτο με κανει να κλεινομαι ακομα παραπανω, γιατι φοβαμαι να εκτεθω, μη με πουν τρελο. περα απο την οικογενεια μου δεν ξερω κατα ποσο θα με καταλαβαιναν οι αλλοι ακουγοντας την κατασταση μου.. γιατι πρεπει να το επικοπινωνησω αυτο που περναω, μιας και δεν θελω να πω ψεματα αν βρεθω σε δυσκολη θεση πχ καπου εξω...