Quote:
Originally posted by weird
Οι άνθρωποι είναι διαφορετικές κατανομές κοινών παραγόντων. Οκ το δέχομαι.
Οι διαφορετικές ποσότητες και συνδυασμοί αυτών των ίδιων κατανομών, είναι που κάνουν την ΠΟΙΟΤΙΚΗ διαφορά.
Αναφέρεσαι στα human universal ( στα οποία προφανώς βασίζεται και η Γ Σ) και λες ότι « αυτή η ομοιότητα των στοιχείων είναι που μπορεί να κάνει τη συμπεριφορά προβλεπόμενη».
Αναφέρεσαι παραπάνω στο πείραμα υπακοής. Και τονίζεις το γεγονός ότι ο παράγοντας προσωπικότητα υποβαθμίστηκε σε σχέση με άλλους παράγοντες του πειράματος. Αναφέρεις δε ότι η κοινωνική πίεση εξάλειψε εντελώς τον παράγοντα αυτό στις δ ε δ ο μ ε ν ε ς περιπτώσεις.
Σου απαντώ.
Για τις εκάστοτε αντιδράσεις μας και συμπεριφορές μας, ίσως να μην είναι ο παράγοντας προσωπικότητα που έχει την πρωτοκαθεδρία στην εκδήλωσή τους, αλλά άλλοι παράγοντες που ανάγονται στα human universal. Πιστεύω ότι όλοι μας, έχουμε μπει σε καταστήματα που η μυρωδιά και τα οπτικά ερεθίσματα του χώρου, μας έκαναν διατεθειμένους να αυξήσουμε την καταναλωτική μας συμπεριφορά. Όλοι μας έχουμε δεχθεί τον παράγοντα της κοινωνικής πίεσης όχι μόνο ως έναν εξομοιωτή στάσεων και συμπεριφορών μας αλλά και ως ένδειξη ότι συγκαθοριζόμαστε σε σχέση με το περιβάλλον μας.
Ας κοιτάξουμε όμως, πόσο αυθαίρετο μπορεί να είναι να στηρίζουμε θεωρίες των θεωριών σε πειράματα που δείχνουν μεν ΚΑΤΙ αλλά μόνο το επιμέρους.
Ας πιάσουμε το πείραμα υπακοής. Σε πόσους ανθρώπους έγινε? Δεδομένου ότι οι διαφορετικές ποσότητες των ίδιων κατανομών οδηγεί σε ΑΠΕΙΡΟΥΣ ποιοτικά διαφορετικούς συνδυασμούς, τότε ακόμα και η επίδραση των human universal πάνω στη συμπεριφορά των υποκειμένων τους ανά συνθήκη δεν θα μπορούσε να είναι ομοιόμορφη. Συνεπώς, ακόμα κι αν για την πραγματοποίηση του πειράματος χρησιμοποιηθεί ένας μεγάλος αριθμός πειραματικής βάσης, αυτή η βάση δεν θα μπορούσε ποτέ να συμπεριλάβει τις άπειρες ποιότητες των διαφορετικών κατανομών( τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά), ακόμα κι αν δεχτούμε ότι είναι κατηγοριοποιημένες.
Επομένως, καλό είναι το πείραμα ΑΛΛΑ όταν δεν ξεφεύγει από την εμβέλεια γνώσης που μπορεί να παράξει, λόγω της βιασύνης των επιστημόνων να αντιστοιχήσουν την ίδια τη ζωή με τα πειράματά τους, για να μπορέσουν να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Ότι δηλαδή μπόρεσαν να τα συλλάβουν όλα μέσα στο εργαστήριό τους. Εν προκειμένω, το πόρισμα του πειράματος της υπακοής είναι ένα πόρισμα σχετικό με την ψυχολογία της μάζας και θα πρέπει να μείνει σε εκείνο το πεδίο. Διότι δεν έχει μελετήσει την ΚΑΘΕ επιμέρους, ποιοτικά αποκλίνουσα ατομικότητα.
Μπορεί σαν άνθρωποι να είμαστε έκθετοι στα ίδια τα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης μας, στο γονιδίωμά μας, στα ένστικτά μας, στα human universal μας. Μπορεί λόγω αυτών των στοιχείων να αντιδρούμε πανομοιότυπα ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ. Αυτό όμως που κάνει αξιοθάυμαστο τον άνθρωπο, είναι ότι μπορεί να κάνει μια υπέρβαση. Όπως κατάφερε να εξανθρωπιστεί παρά τα ένστικτά του, έτσι, αν συλλάβει τους μηχανισμούς που τον ωθούν σε συμπεριφορά αποκλίνουσα της προσωπικότητάς του, μπορεί ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ πάνω στο ίδιο το σώμα και το μυαλό του, εναρμονίζοντας την στάση του με αυτό που επιθυμεί να είναι η στάση του κι όχι αυτό που αυτόματα και μηχανικά του υπαγορεύει το σώμα και το μυαλό του.
Έτσι, στο ίδιο πείραμα, θα έπρεπε να γίνει μια επαλήθευση, ΑΦΟΥ είχαν ενημερωθεί τα υποκείμενά του για το τι ακριβώς συνέβη, πως αντέδρασαν και το ποιοι μηχανισμοί όρισαν τη συμπεριφορά τους ( διαδικασία που συμβαίνει ούτως ή άλλως μέσω της ωρίμανσης και της απόκτησης εμπειρίας στην καθημερινότητα).
Ακόμα και στη ναζιστική Γερμανία, υπήρχαν άνθρωποι που αντιστάθηκαν στον πυρετό της μαζικής υπακοής.
Ας μην τα βάζουμε όλα σε ένα τσουβάλι, ας μην ανάγουμε σε πρωτεύοντες ( τους ανά συνθήκη και κατά περίπτωση πρωτεύοντες ) human universal, διότι ανάγουμε το μέρος σε όλον! Κι αυτό είναι για μένα, ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα της Γ Σ, και της διετούς της διάρκειας. Της επιφανειακότητάς της.
