εκτρωση

θεωρω

οτι απεχει πολυ το ενα θεμα απο το αλλο


δηλαδη

το αν θα το αφηνα να ζησει


και το πως θα το παιδαγωγησω σε σχεση με τον πατερα του


για μενα τουλαχιστον...

ξερω οτι ειναι βαρυ

αλλα στη ζωη συμβαινουν πολλα βαρια πραγματα που δεν επιλεγουμε να συμβαινουν.


απο κει και περα

δεν ξερω

μεσα μου μπαινω σε ενα απολογητικο τριπακι

λεπτομερειων

του τι ακριβως θα ελεγα

σε ποια ηλικια

με ποιο τροπο....

ο τροπος που εχει καθε γονιος ειναι παντα διαφορετικος

ακομα και αν αναφερω τα λογια σιγουρα στην πραξη δεν θα ειναι ακριβως ετσι

και σιγουρα πολλοι θα εχουν τις αντιρρησεις τους

και ο τροπος που εχει καθε φιλη ειναι διαφορετικος

πραγματικα

ελπιζω να αποδεχομαι τους ανθρωπους γυρω μου

αλλα σιγουρα αισθανομαι

πως παντα εχω την ελευθερια


να εχω την δικη μου αποψη για τα πραγματα


οπως ο καθε ανθρωπος.


παντως krino με το αν θελεις απαντας

αισθανθηκα

μια ελευθερια κινησεων

κι ετσι θελησα να απαντησω


σε ευχαριστω

Quote:

---

Originally posted by researcher

ελπιζω να αποδεχομαι τους ανθρωπους γυρω μου

αλλα σιγουρα αισθανομαι

πως παντα εχω την ελευθερια


να εχω την δικη μου αποψη για τα πραγματα


οπως ο καθε ανθρωπος.

---

researcer, αν αισθανθηκες καποια πιεση, νομιζω πώς δεν απαιτησε καποιος -τουλαχιστον εγω- καποια απαντηση. Ομως στα πλαισια ενος διαλογου ηθελα να σε ρωτησω καποια πραγματα. Κι αυτο γιατι μου εκαναν εντυπωση τα οσα διατυπωσες κ η θερμη με την οποια τα υποστηριζεις:)

Απο κει κ περα δεν νομιζω πώς ειμαστε υποχρεωμενοι να αποδεχομαστε τους παντες, κατι τετοιο αν συνεβαινε θα ταν μαλλον υποπτο...

Σε οτι αφορα την ελευθερια της γνωμης κ της αποψης την εχουμε ολοι θεωρητικα, αλλα κατα την γνωμη μου, θελει αρκετο ψαξιμο απο τον καθενα μας ωστε να δει αν η αποψη που κουβαλαει για το καθε τί ειναι πραγματικα δικη του. Οποτε ετσι θα ευχηθω να την εχουμε ολοι....:)

Quote:

---

Originally posted by weird
Καλή μου εξερευνήτρια....
όταν μιλάς, είναι σαν να πετάγονται άνθη απο το στόμα σου...

κι η ευαισθησία σου μου ραίνει την καρδιά.
Είναι πολύτιμο το εσωτερικό σου φορτίο και στολίδι του φόρουμ αυτού.

Στολίδι αγάπης :)

Σ ευχαριστώ που είσαι εδώ και γράφεις, είναι πάντοτε χαρά μου να σε διαβάζω....

Πάμε τώρα στο θεμα πόυ έθεσες.

Νομίζω οτι είναι φιλοσοφικό, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, και έχει να κάνει με το πώς μπορεί ο άνθρωπος να αφαιρεί μια ζωή που τον υπερβαίνει.....


Θα σου θέσω κάποιους δικούς μου προβληματισμούς.

Οταν κάποιος δεν είναι έτοιμος να γίνει γονέας, καλύτερα να μη γίνει απο το να γίνει ένας κακός γονέας που θα κακοποιεί την ψυχή του παιδιού του. Θα μου πεις, και πως ξέρεις τί γονιός θα γίνει ο καθένας?
Μιλάω κυρίως για τις περιπτώσεις όπου είναι εμφανές οτι το άτομο αδυνατεί να σκεφτεί και να αντιμετωπίσει τα του εαυτού του, πόσο μάλιστα του παιδιού του...


Απο την άλλη, τι θα λέγαμε για το παιδί που είναι καρπός ενός βιασμού?

Τέλος, ας μιλήσουμε και για το θέμα της πρόληψης.... η έκτρωση είναι κατασταλτικό μέτρο. Μέχρι να φτάσουμε εκεί τί΄γίνεται?
Πόση υπευθυνότητα έχουμε ως άνθρωποι?

Γενικότερα, θεωρώ εξαιρετική ευθύνη το να μεγαλώνεις ένα παιδί.
Και είμαι αυστηρή με τους ανθρώπους κ με τον εαυτό μου , πάνω σε αυτό.

Το θέμα που εθεσες όμως, εχει κι άλλες προεκτάσεις.

Τι έχουμε να πούμε για τις γενετικές ανωμαλίες που ανέφερες?

---

weird ,

σε ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια!

νομιζω οτι τα ερωτηματα που εθεσες απαντηθηκαν σιγα σιγα στην πορεια των μυνηματων....στην αρμονικη εναλλαγη τους

θα ακολουθησουν και αλλα οποτε ελπιζω να καλυφθεις σε σχεση με τις οψεις κ τις αποψεις μου για το θεμα.

sofia,

αισθανομαι να συμφωνω με το τελευταιο σου μυνημα

(και οχι μονο αλλα αυτο προεχει τωρα)

χωρις να εχω να προσθεσω η να αφαιρεσω κατι....

εκτρωση και ψυχικη υγεια


ΑΝΑΓΚΗ ΨΥΧΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Σε μια μελέτη που αφορούσε γυναίκες που είχαν υποβληθεί σε έκτρωση μόλις πριν 8 εβδομάδες, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 44% παραπονέθηκε για νευρικές διαταραχές, το 36% υπέφερε από διαταραχές του ύπνου, το 31% ένοιωθε μετάνοια για την πράξη και το 11% έπαιρνε ψυχοφάρμακα με συνταγή του οικογενειακού γιατρού.2 Μια μελέτη ανασκόπησης 5 ετών σε δύο Καναδικές περιφέρειες διαπίστωσε σημαντικά μεγαλύτερη χρήση ιατρικών και ψυχιατρικών υπηρεσιών από τις γυναίκες που είχαν υποβληθεί σε έκτρωση. Το πιο σημαντικό εύρημα ήταν ότι το 25% των γυναικών που είχαν κάνει έκτρωση επισκέπτεται ψυχίατρο σε σύγκριση με το 3% της ομάδας ελέγχου3 (γυναικών χωρίς έκτρωση). Οι γυναίκες που έχουν κάνει έκτρωση είναι πολύ πιθανότερο να χρειαστούν αργότερα εισαγωγή σε ψυχιατρική κλινική. Σε ιδιαίτερα υψηλό κίνδυνο υπόκεινται οι νέες γυναίκες κάτω των 20 ετών, οι χωρισμένες ή διαζευγμένες γυναίκες, και οι γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε περισσότερες από μία εκτρώσεις.4

Επειδή πολλές γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε έκτρωση καταπνίγουν την ψυχική τους διαταραχή προκειμένου να την ξεπεράσουν, μπορεί να υπάρξει μια μεγάλη περίοδος άρνησης πριν η γυναίκα ζητήσει ψυχιατρική βοήθεια. Τα καταπνιγμένα συναισθήματα μπορεί να προκαλέσουν ψυχοσωματικές ασθένειες και ψυχιατρικά προβλήματα ή προβλήματα συμπεριφοράς σε άλλους τομείς της ζωής. Σαν αποτέλεσμα, μερικοί ειδικοί αναφέρουν ότι η ψυχική διαταραχή που καταπνίγεται μετά από μια έκτρωση είναι η αιτία ασθενείας πολλών αρρώστων γυναικών, παρ\' όλο που οι ασθενείς έφθασαν σε αυτούς αναζητώντας θεραπεία για φαινομενικά άσχετα προβλήματα.5

αφαιρεσα τις παραπομπες για να ειναι πιο μικρο το μυνημα

οποιος τις θελει

ας μου το πει

Εξερευνήτρια, νομίζω οτι η έκτρωση είναι κάτι που πολλές γυναίκες ίσως να μην αντιλαμβάνονται το βάρος που θα έχει πάνω στην σωματική ενδεχομένως αλλά και την ψυχική τους υγεία.
Διότι αν καθόντουσαν να το αναλογιστούν, ίσως και να πρόσεχαν πολύ περισσότερο για να μην υποβάλλουν πρώτα απο όλα τις ίδιες σε μια τέτοια διαδικασία.

Δυστυχώς η συνειδητοποίηση πολλές φορές έπεται της πράξης, του παθήματος. Δυστυχώς συχνά αναλογιζόμαστε εκ των υστέρων...


Ωστόσο, άλλο το κόστος ΄που συνεπάγεται για την ίδια την έγκυο και το έμβρυο , και άλλο το ζήτημα της ποινικοποίησης ή μη των εκτρώσεων, δεν συμφωνείς?

Καμία έρευνα για τις ψυχικές διαταραχές ανεπιθύμητων παιδιών που τελικά ήρθαν στον κόσμο έχεις να μας παραθέσεις; Προτιμώ πάντως να έχουν οι γυναίκες ψυχολογικά προβλήματα από την έκτρωση παρά τα ανεπιθύμητα παιδιά τους. Και δεν καταλαβαίνω το νόημα της έρευνας γενικότερα, ξέρουμε τι προβλήματα θα υπήρχαν στις ίδιες και στα παιδιά τους αν αποφάσιζαν να τα κρατήσουν; Επειδή πιστεύω ότι το θέμα έχει εξαντληθεί μέχρι αηδίας, υπόσχομαι (με κάθε επιφύλαξη) να μην ξαναποστάρω.

Quote:

---

Originally posted by weird
Εξερευνήτρια, νομίζω οτι η έκτρωση είναι κάτι που πολλές γυναίκες ίσως να μην αντιλαμβάνονται το βάρος που θα έχει πάνω στην σωματική ενδεχομένως αλλά και την ψυχική τους υγεία.
Διότι αν καθόντουσαν να το αναλογιστούν, ίσως και να πρόσεχαν πολύ περισσότερο για να μην υποβάλλουν πρώτα απο όλα τις ίδιες σε μια τέτοια διαδικασία.

Δυστυχώς η συνειδητοποίηση πολλές φορές έπεται της πράξης, του παθήματος. Δυστυχώς συχνά αναλογιζόμαστε εκ των υστέρων...


Ωστόσο, άλλο το κόστος ΄που συνεπάγεται για την ίδια την έγκυο και το έμβρυο , και άλλο το ζήτημα της ποινικοποίησης ή μη των εκτρώσεων, δεν συμφωνείς?

---

θα συμφωνησω

weird

δεν μιλαω για ποινικοποιηση

αλλα για ενημερωση ευαισθητοποιηση και προληψη επαρκη σε ολα τα επιπεδα

Το θέμα της αντισύλληψης, η διαδικασία της έκτρωσης, τα αφροδισιακά νοσήματα ( τα κονδυλώματα μαστίζουν), το θέμα του Ειτζ, είναι ουσιώδη ζητήματα μιας ολοκληρωμένης σεξουαλικής αγωγής αλλά και κοινωνικής παρέμβασης και ενημέρωσης...

Συμφωνώ μαζί σου σε αυτό..

:)

Quote:

---

Originally posted by lllogan
Καμία έρευνα για τις ψυχικές διαταραχές ανεπιθύμητων παιδιών που τελικά ήρθαν στον κόσμο έχεις να μας παραθέσεις; Προτιμώ πάντως να έχουν οι γυναίκες ψυχολογικά προβλήματα από την έκτρωση παρά τα ανεπιθύμητα παιδιά τους. Και δεν καταλαβαίνω το νόημα της έρευνας γενικότερα, ξέρουμε τι προβλήματα θα υπήρχαν στις ίδιες και στα παιδιά τους αν αποφάσιζαν να τα κρατήσουν; Επειδή πιστεύω ότι το θέμα έχει εξαντληθεί μέχρι αηδίας, υπόσχομαι (με κάθε επιφύλαξη) να μην ξαναποστάρω.

---

Ο Δρ Ferriera δεν βρήκε καμιά σχέση μεταξύ απρογραμμάτιστης εγκυμοσύνης και αποκλίνουσας συμπεριφοράς νεογέννητων. Στην πραγματικότητα τα περισσότερα μωρά με αποκλίνουσα συμπεριφορά ανήκαν σε μητέρες που είχαν προγραμματίσει την εγκυμοσύνη τους. (A.J. Ferriera, \"The Pregnant Woman’s Emotional Attitude and Its Reflection in the Newborn\", Amer. Jour. Orthopsychiatry, vol. 30, 1960, p. 553 - «Η ψυχολογική στάση της εγκύου γυναίκας και ο αντίκτυπος στο νεογέννητο» - Amer. Jour. Orthopsychiatry, τομ.30, 1960, σελ. 553).

«Υπάρχει η πεποίθηση ότι οι ανεπιθύμητες συλλήψεις τείνουν να έχουν ανεπιθύμητα αποτελέσματα… άμεσες ενδείξεις γι’ αυτή τη σχέση ελλείπουν σχεδόν εντελώς, εκτός από μερικά ψήγματα παλαιότερων ενδείξεων. Ελπίδα αυτού του άρθρου ήταν να βρει πιο πειστικές συστηματικές ενδείξεις έρευνας και να δώσει μιαν ιδέα για το μέγεθος της σχέσης ανάμεσα σε μια ανεπιθύμητη σύλληψη και ανεπιθύμητες επιδράσεις στα παιδιά. Αυτή η ελπίδα διαψεύστηκε.» (Ε. Pohlman, \"Unwanted Conception, Research on Undesirable Consequences,\" Eugenics Quarterly, vol. 14, 1967, p. 143 «ανεπιθύμητη σύλληψη, έρευνα πάνω σε ανεπιθύμητες συνέπειες», Τριμηνιαίο Ευγονικής, τομ. 14, 1967, σελ. 143).

«Είναι φανερό ότι μητέρες, που αρχικά πίστευαν ότι η εγκυμοσύνη τους είναι ό,τι χειρότερο τους συνέβη ποτέ, νιώθουν στον ίδιο βαθμό τρυφερότητα για τα παιδιά τους, όπως και οι μητέρες που ήταν απ’ την αρχή ενθουσιασμένες με την εγκυμοσύνη. Οι περισσότερες γυναίκες που μετάνιωναν για την εγκυμοσύνη τώρα αναφέρουν ότι θα ξαναέκαναν παιδί αν είχαν την ευκαιρία, ενώ μία στις έξι γυναίκες που ήταν εξ αρχής ευτυχισμένη με την εγκυμοσύνη θα επέλεγε να μην ξανακάνει παιδί. Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα αρχικά αισθήματα για την εγκυμοσύνη σε πολύ περιορισμένο βαθμό μόνο προβλέπουν πως θα νιώθει η μητέρα για το παιδί της» (P. Cameron et al., \"How Much do Mothers Love Their Children,\" Rocky Mt. Psychological Assn., May 12, 1972 «Πόσο οι μητέρες αγαπούν τα παιδιά τους», Rocky Mt. Psychological Assn., Μάιος 12, 1972).

Άλλες έχουν καταδείξει συμπερασματικά μια αυθόρμητη αλλαγή στάσης από προγενέστερη απόρριψη σε μεταγενέστερη αποδοχή των παιδιών τους από μια ομάδα μητέρων. (M. Zemlich & R.Watson, \"Attitudes of Acceptance and Rejection During and After Pregnancy,\" Amer. Jour. Orthopsychiatry, vol. 23, 1953, p. 570 - «Συμπεριφορές αποδοχής και απόρριψης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετά από αυτήν», Amer. Jour. Orthopsychiatry, vol. 23, 1953, σελ. 570).

Μου έχουν πει ότι εξαιτίας των ανεπιθύμητων και γι’ αυτό δολοφονημένων με έκτρωση παιδιών υπερτερούν τα επιθυμητά παιδιά και κατά συνέπεια υπάρχουν λιγότερες περιπτώσεις παιδικής κακοποίησης.

Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει.
Στην πόλη της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του 1960 ο αριθμός των κακοποιημένων παιδιών ήταν κατά μέσο όρο περίπου πέντε χιλιάδες το χρόνο. Οι αμβλώσεις νομιμοποιήθηκαν το 1970. Το 1975 αναφέρθηκαν πάνω από εικοσιπέντε χιλιάδες περιπτώσεις κακοποίησης. Τα στοιχεία για το σύνολο των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν ως εξής:
Έτος
Συνολικός αριθμός

1973
167,000

1979
711,142

1993
1,057,255

1996
1,220,000


(U.S. Dept. H.H.S., Nat. Center of Child Abuse, Child Maltreatment 259).

Οι στατιστικές στον Καναδά δείχνουν το ίδιο:

Έτος
Αμβλώσεις
Περιπτώσεις κακοποίησης

1971
16,172
422

1978
38,782
1,762

1994
104,403
30,366*


*Πρόκειται για συγκεντρωτικά στοιχεία που έχουν αναφερθεί από όλες τις επαρχίες εκτός PEI και περιλαμβάνουν σωματική, σεξουαλική και συναισθηματική κακοποίηση. Ας σημειωθεί ότι στις διάφορες επαρχίες η έννοια της κακοποίησης και οι αναφερόμενες προϋποθέσεις της ποικίλλουν. (Child Welfare Branch, Ministry of Human Resource, Ontario, Canada).

Η Πολιτεία του Οχάιο ανέφερε 27.248 περιπτώσεις το 1981 και 65.965 το 1985, μια αύξηση 142% σύμφωνα με έρευνα της Ειδικής Επιτροπής για το Παιδί, την Οικογένεια και τη Νεότητα της Βουλής των Αντιπροσώπων των Η.Π.Α. (U.S. House of Representatives Select Committee on Children, Families and Youth), αύξηση που ‘ηταν η μεγαλύτερη σε πολιτειακό επίπεδο. Η ίδια έρευνα ανέφερε αύξηση 55% σε εθνικό επίπεδο από το 1981 ως το 1985. (Assoc. Press, March 3, 1987).

Ο Δρ Philip Ney, καθηγητής της Ψυχιατρικής στη Νέα Ζηλανδία, ενώ ήταν ακόμα στο πανεπιστήμιο British Columbia, δημοσίευσε μια ευρέως αναγνωσμένη μελέτη πάνω σε αυτό. Η ανάλυσή του έδειξε εμφανώς το γεγονός ότι η άμβλωση (και το ότι αποδέχεται τη βία της θανάτωσης του αγέννητου) μείωσε την ψυχική αντίσταση του γονιού στη βία και στην κακοποίηση του παιδιού. (P. Ney, \"Relationship Between Abortion & Child Abuse,\" Σχέση μεταξύ της άμβλωσης και της παιδικής κακοποίησης, Canada Jour. Psychiatry, vol. 24, 1979, σελ. 610-620 ).

Θεωρώ άτοπο αυτό που σου είπαν οτι τα επιθυμητά παιδιά δέχονται και μιρκότερη κακοποίηση.

Πάντως πιστεύω οτι η έκτρωση, δεν είναι κάτι \"καλό\"( έχει πολλές ψυχοκοινωνικές προεκτάσεις), αλλά δυστυχώς κάποιες φορές, είναι ένα αναγκαίο κακό.

Μακάρι όλοι οι γιατροί να είχαν την δική σου ευαισθησία στο θέμα και να ενημέρωναν πλήρως τις ασθενείς .

Quote:

---

Originally posted by weird

Μακάρι όλοι οι γιατροί να είχαν την δική σου ευαισθησία στο θέμα και να ενημέρωναν πλήρως τις ασθενείς .

---

Αυτό ξαναπές το!!!!!!

Quote:

---

Originally posted by researcher




αλλα στη ζωη συμβαινουν πολλα βαρια πραγματα που δεν επιλεγουμε να συμβαινουν.

---

με συγχωρεις,
αλλα το να προσχωρησεις σε μια τετοια γεννα,
ειναι αυστηρα δικη σου επιλογη και κανενος αλλου.

Οταν μαλιστα πολυ πιθανον να εχεις γυρω σου ανθρωπους που να σου λενε (η να λενε σε οποια γυναικα, δεν ειναι προσωπικο) οτι καλυτερο θα ηταν να εκανες εκτρωση.

Προχωρας λοιπον στο να γεννησεις ενα παιδι,
το οποιο εκ γενετης το εχεις καταδικασει να εχει ερωτηματα και οχι μια φυσιολογικη ζωη.

Στην συνεχεια,
αφηνεις ενα πεπλο μυστηριου στο τι θα ελεγες,
αν θες την γνωμη μου εισαι αναγκασμενη να μην εχεις και πολλα να πεις.

Περα απο αυτα ομως θελω να πω,
οτι εκτος απο τις δικες μας αναγκες και τι ικανοποιουμε,
υπαρχει και ενας νεος ανθρωπος που κατα την γνωμη μου δικαιουται να εχει μια \"στεγη\" με ολες τις θετικες πλευρες και καμια αρνητικη.

Ετσι υπαρχουν παιδια σημερα που γεννιούνται με ολο το φασμα.
Εβαλα ομως το παραδειγμα αυτο γιατι βγαζει ματι....
Παρολα αυτα, εσυ λες οτι θα προχωραγες σε μια γεννηση ενος μωρου, και αυτο οτι θελει ας καταλαβει.


Συγνωμη που θα το πω,
αλλα αυτη η σταση μου μοιαζει ως ανευθυνη ως προς ενα νεο ανθρωπο ο οποιος θα ξεκινησει την ζωη του με παρα πολλα βαριδια.
Και λεω οτι τετοιο δικαιωμα δεν το εχει κανεις.

πιο συνολικα για την εκτρωση,


θεωρω οτι μια γυναικα πρεπει να εχει υποψη της και να εφαρμοζει ολες τις νεες τεχνικες προφυλαξης που υπαρχουν σημερα.
Μια εκτρωση ειναι ισως το χειροτερο που μπορει να ζησει μια γυναικα σαν ψυχολογια.
(δεν γενικευω αλλα υπαρχουν γυναικες που τις ριχνει και αλλες που τους ειναι αδιαφορο)
Θεωρητικα καμια γυναικα δεν θα επρεπε να φτανει σε εκτρωση ασχετως το πως το περναει.


Παρολα αυτα,
οσο και ψυχοφθορο αν ειναι,
εαν προκειται να γεννησει λογω δικης της ηληθιοτητας (η του συντροφου της) ενα παιδι το οποιο δεν ειναι επιθυμητο καλυτερα να κανει εκτρωση.
Και αυτο γιατι το παιδι δεν φταιει σε τιποτα.

Ενα παιδι,
δικαιουται μια μητρικης και πατρικης στοργης εξισου.
Μιας ασφαλειας και θαλπωρης εξισου.
Και αλλα μικρα μικρα θεματακια.

Ειναι χειροτερο εγκλημα να καταδικασεις να ζησει ενα παιδι σε μια ζωη γεματο προβληματα και ενοχες απο το να διακοψεις την κυηση.
Επιτελους!
Σταματηστε να παραγετε δυστυχισμενους ανθρωπους.....
Εφοσον δεν μπορειτε να κανετε 2-3 βασικα πραγματα προφυλαξης,
μην εγκληματείτε περισσοτερο!



ΥΓ........ researcher,
για να συνεχισω το στορυ που ανοιξα,
πες μου ποια η θεση σου αν το παιδι αυτο που θα κραταγε η φιλη σου,
μετα απο καποια χρονια οδηγουνταν στην αυτοκτονια.
Πιθανον γιατι δεν θα μπορουσε να αντεξει την κοινωνικη πιεση η οτι αλλο θες.
Ηδη θα τον ειχε δολοφονησει πολυ χειροτερα απο το να εκανε εκτρωση.....

Πιστεψε με μπορει να συζηταμε επι σεναριων,
αλλα ολα ειναι βγαλμενα απο την ζωη και οχι απο την φαντασια δικη μου.....