Κηπ, σε μια επαρχία, πάντα συζητά ο ένας για τον άλλο.
Όλοι συζητούν για τον καθένα.
Πόσο μάλιστα για κάποιον που ξέρουν οτι αντιμετωπίζει κάποια ψυχική νόσο.
Δεν μπορείς να τους φιμώσεις.
Δεν μπορείς να μάθεις με το ν και με το σ τι λένε.
Μπορείς όμως να αδιαφορήσεις ή να φύγεις.
Μοιάζει όμως, πριν το κάνεις, να θέλεις να βγάλεις μιαν άκρη.
Μου φαίνεται οτι αναρωτιέσαι, τί συμβαίνει?
Πόσα απο όλα αυτά που μου μπήκαν στο μυαλό είναι όντως έτσι και πόσα φαντάζομαι?
Τι απο αυτό που γίνεται αντιλαμβάνομαι και τι μου διαφεύγει?
Εδώ και καιρό ξεκίνησες να αναρωτιέσαι, τι είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις τόσο μόνο, και είπες οτι θεωρείς την επικοινωνία το ουσιαστικότερο όλων.
Μοιάζει σαν να έχεις μπει σε έναν αγώνα να αποκαταστήσεις την επαφή με τους γύρω σου ή κάνω λάθος?
