Quote:
Originally posted by xristinio
Ο μόνος τόμέας στη ζωή μου στον οποίο παρέμενα δραστήρια ήταν ο επαγγελματικός/επιστημονικός. Ένιωθα ζωντανή, δεν είχα ανασφάλεια, έπαιρνα ρίσκα, δούλευα, άλλαζα, ανέπνεα.
Στην προσωπική μου ζωή, η αλήθεια είναι πως δεν ψάχνω και πολύ τα πράγματα. η ανασφάλειά μου είναι τόσο ισχυρή που ξέρω΄οτι δεν μου έχει αφήσει περιθώρια επιλογών. δεν σκέφτομαι πως θα ήταν αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Παρέμεινα σταθερή και έχω συνηθίσει σε αυτό. Εξάλλου δεν εχω μέτρο σύγκρισης για να αξιολογήσω απόλυτα τη σχέση
οποτε τώρα που χάνω και το πιο ζωντανό πράγμα στην προσωπικότητα μου και στη ζωή μου (επαγγελματική απραξία, έλλειψη ενδιαφέροντος), νιώθω χαμένη, αισθάνομαι να πνίγομαι και σίγουρα φοβισμένη για την ανυπαρξία που πλησιάζει.
για ποια \"ανυπαρξια που πλησιαζει\" μιλας?