Printable View
προσαρμογη μαρακι θεωρουσα οτι σημαινει "φερνω στα μετρα μου τις καταστασεις".Quote:
Originally Posted by marian_m
Δυστυχως ομως ,δεν ειμαι θεος και δεν οριζω τις αντιδρασεις των αλλων..αν αλλαξω την σταση μου δεν μενω πιστη στις αρχες μου κι αυτο με ενοχλει.
γι αυτο και πιστευω οτι για να μιλησουμε για προσαρμογη πρεπει να εχουμε κατακτησει πρωτα ενα μεγαλο κομματι αυτογνωσιας.
Εμ έλα ντε που η δύναμη τις συνήθειας δεν με αφήνει ?Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Αν κάνω λάθος διόρθωσε με
Πιστεύω πως ολοι μας ανάλλαγα την η τις εμπειρίες μας η και την ηλικία μας έχουμε κατασταλάξει κάπου, στο περιβάλλον που μεγάλωσα δεν υπήρχε μέρα που να μην υπήρχε τσακωμός φωνές και όλα τα εκκλησιαστικά απο το ένα άκρο έως το άλλο ( τον cris σου απο την μια, κύριε ελέησον απο την άλλη ) και με εμένα ανάμεσα να προσπαθώ να βρίσκω τρόπους να είμαι αυτό που θέλω να είμαι, με λίγα λόγια θέλω την γαλήνη , με το να καταπίνω η να ανέχομαι καταστάσεις για να έχω την πολυπόθητη γαλήνη ( είναι πολύ περισσότερα αλλά αυτη η λέξη μου έρχεται στο μυαλό μου αυτην την στιγμή ) προσαρμοζόμουν σε καταστάσεις που όσο είχα αντοχές και δυνάμεις δεν είχα πρόβλημα ( έτσι πίστευα τότε πως δεν είχα δλδ ) μέχρι που ,,,, έπεισα πάτο που λέμε, και μετά απο πολλά πολλά χρόνια απο τότε βρέθηκα εδώ στο φόρουμ
Προσπαθώ να αλλάξω συμπεριφορά και η συνήθεια δεν με αφήνει και συνήθεια εννοώ τον τρόπο που σκέφτομαι κάτι σαν τις δικιές σου μανούβρες ( στην γλώσσα μου είναι τα πρέπει ) να γίνω
της ευθύτητας και της κατα μετωπο αντιδρασης,βαριεμαι τα μισολογα και απεχθανομαι το κουτσομπολιο και τις κακοπροαιρετες κριτικες.
όπως προ είπες αλλά χωρίς να μετανιώνω η να πονάω για το αν θα προκαλέσω με τον τρόπο μου η την συμπεριφορά μου
και στο τέλος λές
χανω κατι σημαντικο για να κερδισω κατι αλλο εξισου σημαντικο...αλλα τελικα σημασια εχει να μη χρειαζεται να κανω τετοιες ανταλλαγες!
Εδω κολλάω ( οχι μόνο εδώ κολλάω αλλά λεμε τώρα ) στο να μην χρειάζονται οι ανταλλαγές αρα το τότε καταστάλαγμα με το σήμερα καταστάλαγμα ουδεμία σχέση έχουν μεταξύ τους
Να ξερες πόσα θέλω να σιχτιρίσω ( γμ τα τούρκικά μου μέσα )
Δεν ξέρω αν και τι κατάλαβες απο αυτά που είπα τουλάχιστον το θέμα σου μου δίνει ιδέες να συνεχίζω ΄να βρίσκω και άλλους τρόπους και δεν είμαι ο μόνος εδω που το πιστεύει αυτό καλή συνέχεια σε ότι και αν κάνεις
Ίσως έχω στο μυαλό μου κάτι άλλο όταν μιλάω για προσαρμογή.Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Για παράδειγμα, κάποια στιγμή στη δουλειά μου έπρεπε να προσαρμοστώ στο να δουλεύω με ηλεκτρονική υπολογιστή. Φυσικά, ήταν μια αλλαγή προς το καλύτερο, μιας και οι δυνατότητες πλέον είναι άπειρες και όλα γίνονται μέσα σε ελάχιστο χρόνο σε σχέση με πριν.
Παρόλ' αυτά, κάποιοι λίγοι, δεν προσαρμόστηκαν σ' αυτό, βρίσκοντας αρχικά χίλιες δυο δικαιολογίες, με αποτέλεσμα να μείνουν πολύ πίσω.
Αυτοί συμβιβάστηκαν σε αυτά που ήδη γνώριζαν γιατί δεν τόλμησαν να κάνουν ένα βήμα παραπέρα.
Αυτό εννοώ όταν μιλάω για προσαρμογή σε νέα δεδομένα και καταστάσεις.
Σε καμιά περίπτωση δεν εννοώ να κάνουμε πέρα τις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες για να "προσαρμοστούμε" στα θέλω των άλλων ή στα "πρέπει" της κοινωνίας.
Και πιστεύω ότι, κάποιος που ξέρει τι πραγματικά θέλει κι επιθυμεί και ζει σύμφωνα μ' αυτό, καμιά καταπίεση δε νιώθει ούτε από την κοινωνία, ούτε από κανέναν άλλο. Εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε τα δεσμά μας (με κάποια βοήθεια από τους γύρω μας πάντα) και στο χέρι μας και μόνο είναι να απαλλαγούμε από αυτά. Φτάνει να το θέλουμε.
Δεν ξέρω...νομίζω ότι μόνο για όσους δεν αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον και τους ανθρώπους, δεν χρειάζονται οι ανταλλαγέςQuote:
Originally Posted by fevgatos67
Οι μεγαλύτερες αλλαγές συμβαίνουν μέσα από την μοναξιά.Quote:
Originally Posted by void
ξερεις τι μου μενει απο αυτο που διαβασα?Παρολο που το βλεπω αλλιως,διαπιστωνω οτι συναισθημα ειναι ο τροπος που ερμηνευουμε...Quote:
Originally Posted by marian_m
και το δικο σου ειναι θετικο μεσα σου..χαιρομαι πολυ :)
αλλο ενα γκριζο κομματι ...το "ανταλλαζω"...Quote:
Originally Posted by void
Δεν ειναι σιγουρα το θεμα να εξηγησουμε ετυμολογικα τις λεξεις,αλλα το χρωμα που εχουν για μας...τουλαχιστον ετσι ειναι για μενα.
Μου αρεσε πολλυ αυτη η προσεγγιση,μου ταιριαζει δηλαδη..
Οταν κανω κατι συνειδητα ,ακομα και συμβιβασμο,κι αυτο εχει αξια για μενα και γι αυτους που αγαπω,γτ να το νιωθω σαν συμβιβασμο?
[QUOTE=Εμμανουέλα1;393502]Οι μεγαλύτερες αλλαγές συμβαίνουν μέσα από την μοναξιά.[/QUOTE
εξαιρετικο σχολιο...
η αρχη ειναι το εγω με εμενα πρωτα,κι υστερα γτ οχι,παω και παραπερα :)
καταρχην να σου πω οτι η ευγενεια σου φαινεται στα γραπτα σου...Quote:
Originally Posted by fevgatos67
κι οτι κι η δικη σου συμμετοχη (οπως και των αλλων) δινει σε εμενα τροφη για σκεψη.
Ελπιζω μονο να καταλαβα τι λες!
Αν εχω μαθει να ειμαι καπως(πληγωμενη,φορτωμενη ασχημα παιδικα χρονια,φοβισμενη),πως να κατασταλαξω σε κατι αλλο?αυτο λες?βοηθα με λιγο...
Ότι δεν αλλάζει, χορταριάζει.
Η αλλαγή είναι ο τρόπος της Φύσης.
Προσωπικά, αντί του όρου «αλλαγή» θα προτιμούσα τον όρο «εξέλιξη».
Εξελίσσομαι = Αλλάζω προς κάποιον στόχο/σκοπό που έχω ορίσει ως προορισμό. Ο προορισμός του καθενός εξαρτάται από το νόημα που έχει δώσει στη ζωή. Κάποιος θα μπορούσε για παράδειγμα να βάλει σκοπό της ζωής του να γίνει καλύτερος άνθρωπος, ή να γνωρίσει τον εαυτό του και τις δυνατότητές του, ή να ενωθεί με τη συμπαντική ψυχή (δύσκολο, εκτός αν είσαι ο Βούδας), ή να βοηθήσει την ανθρωπότητα. Ο σκοπός καθορίζει την πορεία της εξέλιξης. Βέβαια, μπορεί κάποιοι να βάλουν για σκοπό της ζωής απλά να περνάνε καλά. Αυτοί μάλλον δεν θα πάνε μακριά…
Ο προορισμός δεν είναι το μόνο που έχει αξία. Ο Οδυσσέας είχε συνεχώς στο μυαλό και στην καρδιά του την Ιθάκη, αλλά μάζεψε εμπειρίες στην πορεία. Το ταξίδι είναι εξίσου σημαντικό με τον προορισμό (ο οποίος μπορεί και να αλλάξει ακόμα στην πορεία).
Όπως πολύ σωστά παρατήρησαν κάποιοι εδώ, η μεγαλύτερη δυσκολία του ταξιδιού είναι ο αποχωρισμός των άχρηστων για μας αποσκευών. Είναι ανθρώπινο να δυσκολευόμαστε όταν πρέπει να αφήσουμε πίσω ένα κομμάτι της ζωής μας. Αν όμως δεν το κάνουμε, το κομμάτι αυτό θα γίνει σιδερένια μπάλα δεμένη στο πόδι μας και δε θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Στην ουσία, η αξία του ταξιδιού μετριέται από αυτά που αφήνουμε πίσω μας και όχι τόσο από αυτά που κατακτάμε…
Με ποια ταχύτητα εξελισσόμαστε? Υπάρχει ο δρόμος της χελώνας, σταδιακά και βήμα βήμα. Υπάρχει και ο δρόμος του Φοίνικα (του μυθικού πουλιού που αναγεννήθηκε από τις στάχτες του), δηλαδή οι ξαφνικές ανατροπές. Συνήθως επιλέγουμε τον πρώτο δρόμο, αν και πολλοί έχουν κάνει σε μερικές περιπτώσεις ριζικές μεταβολές στη ζωή τους, π.χ. μια αλλαγή καριέρας ή έναν χωρισμό.
Με αφορμή τον προβληματισμό που έβαλε η Φωτεινή και οι φίλοι που συμμετείχαν στο θέμα της: Δεν είναι κακό να προσαρμοζόμαστε, ακόμα και να συμβιβαζόμαστε με κάποιες καταστάσεις για ένα διάστημα, αρκεί να το βλέπουμε σαν τακτικό ελιγμό και να μην αλλοιώνεται η προσωπικότητά μας. Αλλάζουμε εφ’ όσον και όποτε εμείς το αποφασίζουμε, όχι επειδή μας το επιβάλλουν άλλοι. Όταν είμαστε αληθινοί («ο εαυτός μας», όπως λέμε), όταν δε χρειάζεται να φορέσουμε διαφορετική «μάσκα» ανάλογα αν απευθυνόμαστε στο φίλο μας, στον εργοδότη μας, στη μητέρα μας, όταν η αλήθεια μας είναι «παντός καιρού», τότε είμαστε σε καλό δρόμο…
Ζητώ συγνώμη για την έκταση που έχει το σχόλιό μου. Μου βγήκε κάτι σε πραγματεία...:)
Φωτεινη, δεν ξέρω αν το " πληγωμενη,φορτωμενη ασχημα παιδικα χρονια,φοβισμενη" στο μηνυμα σου εννοεί εσενα. Τα ψυχολογικα όμως που αυτα τα βιωματα σου αφησαν μόλυναν κάθε τι στη συνέχεια της ζωης σου, λειτουργησαν δλδ σαν φιλτρο, σαν καλουπι μεσα απο το οποιο παιρνουσαν τα πάντα πριν φτανουν αν ποτε εφταναν απο την καλη σκεψη στη πραξη. Τα τραυματα τοτε (παιδικα - νεανικα χρονια) αφηναν ωστοσο ενα κομματι του μυαλου σου καθαρο, ειναι σ αυτο που εφτιαξες στοχους και ωραιες στιγμες για το μελλον. Όμως τα ριζωμενα μεσα σου ψυχολογικα ειναι αυτα που σε τελικη αναλυση δε σε αφησαν να τους πραγματωσεις, λειτουργησαν μεσα σου σαν εμμονη ότι δεν μπορεις να τους επιτυχεις. Ειπες πιο πάνω ότι ο τροπος σου ειναι να σε βαζεις βασικο παίχτη στο γηπεδο. Αν αυτο το εκανες εξ αρχης και όχι μετα τα όσα έπαθες τωρα δε θα μιλουσες για συμβιβασμο και εννοια προσαρμογης. Συμβιβασμος ειναι οταν πλεον οι στοχοι ειναι ανεφικτοι. Οσο βλεπουμε ελπίδα εξακολουθουν να ειναι στοχοι. Προσαρμογη μήπως ειναι η δικαιολόγηση του συμβιβασμου, έτσι για νοιωθουμε καλύτερα? Τουλάχιστο χαιρομαι που το παλευεις και που δινεις μαθηματα ζωης στους υπολοιπους στο χωρο.
μας αρεσετε κ.Cave...
Ως σχόλιο ή ως άνθρωπος?...:)Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
γιαννη φυσικα και εχεις δικιο σε ολα οσα λες...Quote:
Originally Posted by ioannis2
το νιωθω σε εμενα ετσι ακριβως.
τα βιωματα μας ειναι αυτα που παιζουν τοσο καταλυτικο ρολο..
Αλλα δες κατι..
Ειμαι νιανιαρο και με βριζουν με αποπαιρνουν πχ..
γινομαι φοβισμενη και πληγωμενη,οκ?
Εξαιτιας αυτης της στασης που υιοθετω,η ζωη μου ειναι δυσκολη (τουλαχιστον)..
Τι κανω λοιπον...
ειτε συμβιβαζομαι με την μαυριλα μου,ειτε επαναστατω.
Αν συμβιβαστω, θα προσαρμοζω την συμπεριφορα μου,θα την πλαθω αναλογα με τις καταστασεις,ωστε να ανταπεξελθω.
Αν επαναστατησω,θα πρεπει να γκρεμισω ολα οσα ημουν..ολα αυτα στα οποια ειχα κατασταλαξει..
ειναι νωρις για να σας κρινω σαν ανθρωπο!θα ηταν επιπολαιο...:)Quote:
Originally Posted by nick cave