Originally Posted by
RainAndWind
Ο άνεμος είναι πολύ γενναιόδωρος, δεν τον πειράζει, φαίνεται αυτό, του αρέσει να μοιράζεται τα πράγματά του.:P
Άνεμε, έχεις δίκιο, συγνώμη που παρέλειψα να σου απαντήσω, ξεχάστηκα.
Μου άρεσε κατ' αρχάς πολύ αυτό που έγραψες για την απελευθέρωση. Όσο για το "γαμώ το χριστό σου", άνθρωπος είσαι κι εσύ, δεν είσαι ο Ιώβ.
Ελπίζω να τα ξεδιαλύνουμε όλοι μας αυτά και να κρατάμε σωστά όρια, για τη δική μας υγεία και ηρεμία και για όσους μοιράζονται το δρόμο μας στη ζωή.
Ώστε το παραδέχτηκε επιτέλους η μητέρα σου, ναι, είναι σημαντικό! Θα βοηθήσει κι εκείνην αυτή η παραδοχή, έτσι νομίζω. Ποτέ δεν είναι αργά.
Κοίτα, υπάρχουν γονείς που όταν τους μιλήσεις θα ανοιχτούν, θα είναι πρόθυμοι να πάτε παρακάτω, να δουλέψετε τη σχέση σας. Άλλοι όχι, γιατί
δεν ξέρω, για διάφορους προσωπικούς τους λόγους. Και όσο θα εξελίσσεται καθένας θα μπορεί να βρει την χρυσή τομή (και κατά πόσο μπορεί να υπάρξει αυτή)
και να μη χαλιέται τσάμπα. Το θέμα της αυθεντικότητας, δεν ξέρω, ο δικός μου ψυχολόγος μου βγάζει κάτι το πολύ οικείο και ταυτόχρονα ως τώρα όσο έχω δουλέψει μαζί του δλδ να μένει εντός ορίων, μετρημένος και ξέρει να ακούει τι του λέω, να είναι παρών. Αυτό μου βγάζει αυθεντικότητα. Είναι σημαντικό άνεμε που η κοπέλα σου είναι ενημερωμένη πάντως. Ελαφρωτικό κι αυτό, εύγε σας.:)
Αυτό που διαπίστωσα σε συζητήσεις είναι πως το να σου "βγάζει" αίσθημα εμπιστοσύνης/ κλίμα ζεστό αλλά και μαζί να διατηρείται το θεραπευτικό της σχέσης πλαίσιο, άρα και ο ψυχολόγος να μένει στα κομμάτια του, είναι και θέμα πείρας του, αλλά και ένας συγκερασμός των προσωπικών του βιωμάτων και χαρακτήρα και δουλειάς και με τον ίδιο του τον εαυτό. Αν σου συζητάει τα προσωπικά του και ας πούμε τον κόβεις κομμάτια, πώς να μην κλονιστείς και λιγουλάκι? Ωρέ σκέφτεσαι, τούτος δω έχει τα δικά του και δεν μπορεί να βρει την άκρη, θα λύσει τα δικά μου? λολ
Και από την άλλη, είναι σημαντικό να μη "μπαίνει" ο ένας στη θέση του άλλου, να μη παρεισφρύεις από τη δική σου στη δική του θέση, δλδ να μην γίνονται όλα αχταρμάς.
Να μένει αυτός/ή ο ειδικός κι εσύ ο θεραπευόμενος, όχι το αντίστροφο. Αλλιώς το χάσαμε το κορμί,χαχαα
Ως προς τους γυρισμούς/χωρισμούς, λολ, που λέγαμε για την ελλάδα σχετικά και κατά πόσο ανοίγονται εδώ άλλα θέματα ενώ αλλού μπορεί να ήταν πιο βατά όλα, νομίζω πως ο τόπος είναι σημαντικός και σου βγάζει πράγματα, όταν τον έχεις συνδέσει με αναμνήσεις, ειδικά πονετικές. Αλλά ακόμη κι αυτές θα πρέπει κάποτε να δουλευτούν και να μείνουν στην άκρη τους. Σιγά σιγά, δε θα τα κάνουμε όλα μεμιάς.:)