καλα ξεμπερδέματα :)

Quote:

---

Originally Posted by αν?

ναι και ήταν και είναι, και σε αυτό είμαι απόλυτη.

---

Αν, κάτι που διάβασα και μου έκανε εντύπωση.
Εννοείς πως στην οικογένειά σου ήταν και είναι όλα σούπερ τέλεια δλδ?
Μου έκανε εντύπωση το τέλειο με το απόλυτο μαζί.

Νομίζω για ένα κομμάτι δυσλειτουργίας μας πολλές φορές ευθύνεται ο τρόπος που μεγαλώσαμε και το πως έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε τη ζωή, τις δυσκολίες της, τις χαρές της.
Απ'ότι έχεις πει ένιωσες πραγματικά χαλαρή κ να απολαμβάνεις τη ζωή 1η φορά με τον Φ. δλδ πιο πριν? Τώρα? Τι νομίζεις ότι σε εμποδίζει?

Απλά αυτό που ήθελα να πω και χρησιμοποίησα το "απόλυτη" είναι ότι δεν έχω κατι να προσάψω στους γονείς μου. Πάντα μου έδειχναν αγάπη, υποστήριξη, κατανόηση..έκαναν πράγματα μαζί μας, τους θαυμάζω και έχω μια πολύ καλή σχέση μαζι τους. Δεν ήταν ποτέ υπερβολική και παράλληλα είχαν και τη δική τους ζωή κάτι που μου αρέσει πολύ. Θεωρώ ότι μεγάλωσα πολύ καλά (αλήθεια δεν μπορώ να σκεφτώ κατι). Το μόνο που δεν έκαναν καλά ως τώρα είναι να διαφωνούν με την επιλογή μου για τον Φ. και αυτό βέβαια σε θεωρητικό επίπεδο, χωρίς να με εμποδίζουν στην πράξη π.χ. .

"Απ'ότι έχεις πει ένιωσες πραγματικά χαλαρή κ να απολαμβάνεις τη ζωή 1η φορά με τον Φ. δλδ πιο πριν? Τώρα? Τι νομίζεις ότι σε εμποδίζει?"

ϊσως να ημουν υπερβολική με αυτή τη διατύπωση. η παιδική μου ζωή ήταν πολύ καλή και χαλαρή κι αυτή και απολαμβανα πολλά πράγματα. όταν άρχισα να μπαίνω στην εφηβεία όμως νομίζω ότι κα΄πως αλλαξε η διάθεση μου, και σε όλη την διάρκεια της εφηβειας μου είχα παρέες, εβγαινα, εκανα πράγματα αλλά πάντα ένιωθα μια θλίψη κάπως ( δεν ξέρω πως να το περιγράψω)..όταν γνώρισα τον Φ. αυτό το κομμάτι μου υποχώρησε (το κάπως θλιμμένο)αλλά υπήρχε και το είχα μοιραστεί και μαζί του, το ήξερε, έκλαιγα χωρίς λόγο κάποιες φορές. αλλά σε γενικές γραμμές απόλαυσα εκείνη την περίοδο τη ζωή μου και ένιωθα αρκετά χαλαρή ( κατι που δεν συνδέεται μάλλον μόνο με τον Φ. αλλά και την φοιτητική ζωή,τον κύκλο που δημιουργησα, τον τρόπο ζωής μου, το μέρος που ζούσα). ελπίζω να σου ξεκαθαρισα λίγο τα όσα έχω αναφέρει κατα καιρούς :)

τωρα ξαναδιάβασα και είδα ότι δεν απάντησα στην τελευταία ερώτηση. τωρα...?δεν ξέρω έχω αρκετές υποχρεώσεις και δεν έχω μεγάλο περοθώριο να μαι τόσο χαλαρή. δεν ξέρω τι με εμποδίζει..να νιώσω πραγματικά ότι απολαμβάνω πράγματα, νομίζω ότι έχω γίνει πιο καχύποπτη με τους ανθρώπους και γενικά με τη ζωή..δεν ξέρω αν είναι το ότι μεγαλώνω. νιώθω να πρέπει η ζωή μου σιγά σιγά να πρέπει να είναι κάπως και με αγχώνει λίγο αυτό. νιώθω ότι η ευκαιρία μου για μια πιο αντισυμβατική ζωή-όπως την ονειρεύομαι χάθηκε και ίσως και για μένα να είναι ανέφικτη (ξέρω ότι ίσως να ακούγεται χαζό αλλά προσπαθώ να είμαι ειλικρινείς.

Quote:

---

Originally Posted by αν?

νιώθω ότι η ευκαιρία μου για μια πιο αντισυμβατική ζωή-όπως την ονειρεύομαι χάθηκε και ίσως και για μένα να είναι ανέφικτη (ξέρω ότι ίσως να ακούγεται χαζό αλλά προσπαθώ να είμαι ειλικρινείς.

---

Υποθέτω πως καταλαβαίνεις ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο κι ότι μπορείς ανά πάσα ώρα και στιγμή να κατευθύνεις τη ζωή σου όπως θες.
Γιατί χάθηκε η ευκαιρία δλδ?
Αν νιώθεις ότι μπήκες σε ένα 'λούκι' που σε κατευθύνει εκεί που δε θες εντόπισέ το και πάλεψέ το.

Αν, πιστεύω πως η κατάσταση με τον Φ. σε κούρασε αρκετά και θες μια ανασυγκρότηση. Ξεκούραση και φροντίδα του εαυτού σου. Σταδιακά θα νιώθεις όλο και καλύτερα και θα μπορείς να επικεντρωθείς πιο πολύ σε σένα και στη ζωή που θες.

ναι, αλλά με δυσκολεύει πολύ αυτό. αυτό νιώθω, ότι η ζωή μου έχει πάρει μια συγκεκριμένη πορεία..προσπαθώ όμως να κάνω πράγματα και επιλογές ειδικά τις τελευταίες μέρες που με κάνουν να έρχομαι πιο κοντά στη ζωή που θα ήθελα να έχω.ελπίζω να είναι μια αρχή αυτό για τη ζωή όπως τη θέλω. απ τη μια νιώθω τόσο δυνατή μερικές στιγμές και μετά αρχίζουν οι αμφιβολίες και οι σκέψεις ότι χρειάζομαι καποιον να με στηρίξει (πέρα από την οικογένεια μου) για να αλλάξω (πράγμα που βρίσκω επίσης χαζό και δεν συμφωνεί με αυτό που πιστεύω πραγματικά για μένα). Δεν θέλω να ξυπνήσω μια μέρα και να μετανιώνω για όλα..είναι παράλογος φόβος και κάτι που δεν μπορεί να το ελγξει κανείς το γνωρίζω.
Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση με τον Φ. με κούρασε περισσότερο από ότι πίστευα ή ήθελα να παραδεχτώ.έκανα αρκετά βηματάκια τις τελευταίες μέρες αρνήθηκα πράγματα, είπα ξεκάθαρα τη γνώμη μου, έδειξα τα αρνητικά συναισθηματα μου και έβαλα τα όρια μου, δεν άφησα να με εκμεταλλευτεί κανείς ίσως για πρώτη φορά με ορισμένα άτομα (γενικά το κάνω αλλά μερικά άτομα με αφόπλιζαν μέχρι τώρα). μπορεί αυτό το δυνατ'ο ταρακούνημα του τελευταίου καιρού να είναι η αρχή για μια ζωή όπως την ονειρεύομαι. το ελπίζω τουλάχιστον. Τωρα συνειδητοποιώ πόσο πολύ είχα επικεντρωθεί σε άλλους, και πόσο πίεζα τον εαυτό μου για ορισμένα πράγματα.

"αρχίζουν οι αμφιβολίες και οι σκέψεις ότι χρειάζομαι καποιον να με στηρίξει (πέρα από την οικογένεια μου) για να αλλάξω (πράγμα που βρίσκω επίσης χαζό και δεν συμφωνεί με αυτό που πιστεύω πραγματικά για μένα)."

ΕΙναι κακο να σε στηριζουν και αλλοι ανθρωποι? Εσυ δλδ γιατι προσπαθουσες να στηριξεις τον Φ και τον αδερφο του αφου αυτο δεν ειναι καλο? Κι επισης, ειχα καταλαβει οτι κι αυτος καποτε σε στηριζε, κι αυτο κακο ηταν? Μηπως εβαζες ορια στους λαθος ανθρωπους και επετρεπες να σε εκμεταλλευεονται λαθος ανθρωποι? Ναι εχουμε αναγκη απο αλλους ανθρωπους να μας στηριζουν, εκτος κι αν εισαι ερημιτης στο Αγιο Ορος. Αυτο γινεται φανερωνοντας τις αδυναμιες μας σε τριτους, αυτο ειναι που σε τρομαζει? Πιστεψε με τελικα ειναι ιδιαιτερα απολαυστικο, κατι τετοια σε δενουν με τους φιλους, δινεις και παιρνεις, ανοιγεσαι και σου ανοιγονται. Αμα δεν ειχα ανοιχτει δεν θα ειχα φιλους, και θα ημουν πιο φτωχη σε ιδεες, εμπειριες και προπαντων συναισθηματα, απο την ψωροπερηφανεια μου να τα κανω ολα μονη μου μην φανω ανεπαρκης στον εαυτο μου ή στους αλλους. Ετσι ομως δεν αγαπας. Εγω ετσι αγαπησα 7-8 ανθρωπους και με αγαπησαν, και τους εχω στη ζωη μου και δεν τους αλλαζω με τπτ.

δεν είπα αυτό, ίσα ίσα θεωρώ ότι είναι απαραίτητο. αυτό που ήθελα να πω είναι όχι ότι είναι κακό να στηρίζεσαι/ βασίζεσαι σε άλλους άλλωστεκαι το έκαναν και το κάνω αλλά ότι ίσως δεν μπορείς να βασίζεσαι περισσότερο στους αλλους παρά στον εαυτό σου. αυτό θέλω να καταφέρω να μπορώ να βασίζομαι σε μεγαλύτερο βαθμό στον εαυτό μου από ότι τώρα. Νομίζω ότι δεν με τρομάζει να δείξω τις αδυναμίες μου, αλλά περισσότερο δυσκολεύομαι να εμπιστευτώ. αν εμπιστευτώ κα΄ποιον δεν έχω πρόβλημα να ανοιχτώ. αλλά η αλήθεια είναι ότι δυσκολα εμπιστεύομαι κάποιον. εντάξει και οι καταστάσεις.. με έκαναν να μην μπορώ να ανοιχτώ και τόσο ευκολα τον τελευταίο καιρό..δεν λέγονται εύκολα ορισμένα πράγματα ιδιαίτερα όταν αφορούν και τρίτους. για να μην παρανοηθεί κάτι, ή ερμηνευτεί διαφορετικα προτιμώ να μην πω τίποτα αν δεν είμαι σίγουρη ότι ο άλλος θα τα καταλάβει τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση.το ξέρω ότι και αυτο ενας φόβος είναι. μην κοιτάς εδώ μέσα έχω κάνει την υπέρβαση μου :)

Quote:

---

Originally Posted by αν?

......δεν ξέρω αν είναι το ότι μεγαλώνω. νιώθω να πρέπει η ζωή μου σιγά σιγά να πρέπει να είναι κάπως και με αγχώνει λίγο αυτό. νιώθω ότι η ευκαιρία μου για μια πιο αντισυμβατική ζωή-όπως την ονειρεύομαι χάθηκε και ίσως και για μένα να είναι ανέφικτη .....

---

πως ειναι περιπου αυτη η αντισυμβατικη ζωη που ονειρευεσαι?
μπορεις να μας την περιγραψεις καπως?
τι το αντισυμβατικο θα σου αρεσε να κανεις στην ζωη σου?

"ότι ίσως δεν μπορείς να βασίζεσαι περισσότερο στους αλλους παρά στον εαυτό σου"

Δεν ειδα πουθενα να αναφερεις οτι κανεις κατι τετοιο. Σε ποιους στηριζεσαι που θα ηθελες οπως λες να "βασιζομαι σε μεγαλύτερο βαθμό στον εαυτό μου από ότι τώρα". Υποθετικα μιλαμε? Καλυτερα να μιλαμε για σενα στο τωρα. Το θεμα της εμπιστοσυνης θα ελεγα οτι φαινεται, και φαινεται οιτ προσπαθεις απο εδω να παρεις πραγματα. Αυτος ο φοβο ομως μην παρανοηθεις και μην προδοθει η εμπιστοσυνη σου σε κραταει στο καβουκι σου. Καταρχας, και οι απαογοητευσεις ειναι μες στο προγραμμα, κι αν δεν παθεις δε θα μαθεις. Απο φοβο μην κανεις λαθος δεν κανεις τιποτα, αυτο δεν ειναι σωστο! Αν εχεις ανοιχτες τις κεραιες σου, εισαι αληθινη, ειλικρινης, και καλοσυνατη, τετοιους ανθρωπους θα τραβηξεις γυρω σου, κι αν καποιος ειναι σκαρτος, οι ανοιχτες κεραιες θα σε ειδοποιησουν. Ισως οχι απο την αρχη, αλλα ειπαμε αν δεν παθεις... οσο το αναβαλλεις αυτο το ανοιγμα και την εμπισοστυνη στους αλλους χρονο χανεις.. Και παντα υπαρχουν ορια διαφορετικα, δεν μπορεις να εχεις εμπιστοσυνη σε καποιον για τα παντα, μπορει να ειναι καλος να κραταει μυστικα, αλλα να μην ειναι εκει οταν τον χρεαιζεσαι. Η ζωη εχει ποικιλια και απολαυσεις και μαθηματα. Κλεισμενη σε ενα καβουκι τα χανεις.. Εγω διαλεγω να επικεντρωνομαι στα καλα της ζωης και των ανθρωπων, και βλεπω που καπου μπορει να μπαζει το πραγμα και τηρω αναλογη στρατηγικη, δλδ αμα μια φιλη μου εχει πλακα και ειναι καλη για εξοδους και χαλαρη κουβεντουλα αλλα εχει δειξει ζηλεια και κακια, την βλεπω πιο αραια, δεν της λεω σημαντικα πραγματα για μενα κ.ο.κ. Αλλα δεν ειναι ολες ετσι. Επιλεγεις ποιοι ειναι κοντα σου, ποιοι πιο κοντα σου, ποιοι μακρια σου κτλ. Οταν φοβομουν την προδοσια, ημουν απογοητευμενη απο φιλιες, εβλεπα το ασχημο στους ανθρωπους, στην κοινωνια, κτλ κτλ εμεινα χωρις φιλους, φιλες, ζεστες σχεσεις με τον κοσμο ( δε σου λεω οτι ισχυουν ολα αυτα για σενα, αλλα και καποιο ή καποια να ειναι ετσι δημιουργει ενα προβλημα). Καταλαβαινα οτι το θεματακι ηταν μεσα μου που επρεπε να λυσω. οταν χαλαρωσα, ανοιχτηκα, ημουν ειλικρινης, πιο αισιοδοξη και με εμπιστοσυνη σε μενα οτι ξεχωριζω τους καλους φιλους, και δεν εψαχνα καποιο αλλο ωφελος απο τον αλλο, ολα φτιαξανε σιγα σιγα.. Οι αλλοι ανθρωποι ειναι πηγη απολαυσης, ψυχαγωγιας, μαθησης, συναισθηματων! ΕΙναι χαρα!!

carrie κι όμως νομίζω ότι μέσα μου βασίζομαι περισσότερο στους άλλους, είμαι πιο σίγουρη για τους άλλους παρά για τον εαυτό μου. πως να το πω ? ίσως η στήριξη να μην είναι η σωστή λέξη, αλλά μεχρι τώρα βασιζόμουν πολύ σε άλλους με αποτέλεσμα αν αυτοί με πρόδιδαν ή τελοσπάντων απλώς δεν ήταν εκεί ( κατι φυσιολογικό) πελάγωνα..ενιωθα τελείως χαμένη..ελπίζω να το εξήγησα καλύτερα τώρα. αλλά η αλήθεια είναι ότι απομονώθηκα λίγο και μόνη μου..δεν έδωσα σχεδόν σε κανέναν τον τελευταίο καιρό την ευκαιρία να με γνωρίσει πραγματικά ή σε βάθος σε αυτό έχεις δίκιο. σαν να λειτουργούσα λίγο μηχανικά λέγοντας και κάνοντας τα απαραίτητα, αλλά μην ξεπερνώντας πραγματικά τα κάπως τυπικά όρια. και τόσο καιρό σκέφτομαι..αφού γνώρισα ένα σωρό κόσμο..είναι δυνατόν με κανέναν να μη νιώθω ότι θα μορούσε να εξελιχθεί σε φιλία..συνειδητοποιώ ότι κι εγώ φταίω, δεν τους έδειξα τίποτα από μένα. ένιωθα τόσο πληγωμένη και μόνη και αφέθηκα σε αυτό. οσο για το αν δεν κάνεις λάθη δεν θα μάθεις και ούτε θα ζείς έχεις δίκιο.

Θα ειχες τους λογους σιγουρα. Οταν θελησεις να γνωρισεις κοσμο θα το κανεις.. Το οτι το σκεφτεσαι ειναι μια καλη αρχη.. ΔΙκη μου γνωμη ειναι οτι για να κανουμε υγιεις ερωτικες σχεσεις, πρεπει να εχουμε μαθει πρωτα να κανουμε και να διατηρουμε υγιεις φιλικες σχεσεις. Αμα εχεις πιστη στον εαυτο σου και εισαι ειλικρινης, και δεν προσεγγιζεις τους αλλους για να νιωσεις καλυτερα ( αυτο ειναι ισως οταν λες οτι οταν δεν ηταν εκει αυτοι πελαγωνες), αλλα εισαι ηδη καλα με τον εαυτο σου και την παλευεις και μονη σου, τοτε θα δημιουργησεις ισοτιμες σχεσεις που δε θα ειναι ωφελιμιστικες σχεσεις-πατεριτσες, αλλα θα ειναι αμοιβαια υποστηρικτικες σε υγιη πλαισια.. Δεν ξερω πως αλλιως να το εκφρασω.. εγω καπως ετσι το βιωσα.. Αμα θες να με ρωτησεις κατι ισως μπορεσω να σου εξηγησω αν σε μπερδεψα καπου.

νομίζω ότι ήταν περισσότερο ότι "επένδυα" περισσότερο συναισθηματικά στους άλλους και άφηνα τον εαυτό μου απλά να πηγαίνει/προχωράει όχι ότι το κανα για να νιώθω καλύτερα .ακόμα η σχέση μου με τον Φ. κράτησε περίπου από τα 17-22 μου,και μονοπώλησε αρκετά την ζωή μου (περισσότερο λόγω ενθουσιασμού και όχι τόσο συνειδητά) και στην ηλικία αυτή συνήθως ισχυροποιούνται κάποιες φιλίες ή δημιουργούνται νέες νομίζω ότι όσο μεγαλώνει κανείς γίνεται δυσκολότερο (χωρίς να αποκλείω τίποτα), δεν το χρηιμοποιώ σαν δικαιολογία απλά προσπαθώ να βρώ πιθανές συνδέσεις..Βλέπω ήδη κι από δω μέσα ότι όσο πιο ειλικρινείς είμαι (όχι ότι είμαι ψευτική στην πραγματική μου ζωή-απλά δεν ανοίγομαι εύκολα) τόσο θετικότερη είναι η ανταπόκριση από τους άλλους. αλλά εξακολουθώ λίγο να φοβάμαι να εκτεθώ.
πως έκανες εσύ την αρχή? εννοώ όταν τα συνειδητοποίησηες κάποια πράγματα για σένα άρχισαν να καλυτερευουν τα πράγματα από μόνα τους?και ξέρεις κάτι ακόμα δεν νιώθω έτοιμη να ανοιχτώ για το κομμάτι της ζωής μου με τον Φ. , δεν ξέρω ακριβώς γιατί, ίσως γιατί πολλά πράγματα με πονάνε ακόμα.αλλά αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, με διαμόρφωσε και συνέβαλε στο να γίνω αυτό που είμαι ( αυτά τα 4 χρόνια εννοώ),πως μπορώ να μην μιλήσω σε κάποιον για αυτό? φοβάμαι λίγο όμως.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

πως ειναι περιπου αυτη η αντισυμβατικη ζωη που ονειρευεσαι?
μπορεις να μας την περιγραψεις καπως?
τι το αντισυμβατικο θα σου αρεσε να κανεις στην ζωη σου?

---

΄μπορώ να προσπαθήσω. να είναι ενάντια στα στερεότυπα που υπάρχουν,χωρίς συμβιβασμούς, να μην καθορίζεται από άλλους, μια παθιασμένη ζωή. γεμάτη πράξεις και σκέψεις για έναν καλύτερο κόσμο.απρόβλεπτη. δεν ξέρω ίσως να ακούγονται κάπως γενικά και τετριμμένα όλα αυτά αλλά έτσι την ονειρεύομαι.

"νομίζω ότι ήταν περισσότερο ότι "επένδυα" περισσότερο συναισθηματικά στους άλλους και άφηνα τον εαυτό μου απλά να πηγαίνει/προχωράει όχι ότι το κανα για να νιώθω καλύτερα."

τα συμπυκνωσες ολα τελεια μεσα σε μια φραση! Οποτε τωρα αυτο που πρεπει να κανεις ειναι να εχεις σαν οδηγο να νιωθεις καλα ο,τι κι αν κανεις!

Η αρχη σε μενα εγινε χωρις να το καταλαβω.. Ειχα μεινει πολλα χρονια χωρις καθολου φιλες και φιλους, απο τις αρχες του Λυκειου, και ειχα πολυ εντονες αρνητικες εμπειριες, και εστιαζοντας σε αυτες καλλιεργουσα αρνητικα συναισθηματα και σκεψεις, οπως δεν υπαρχει φιλια, ολοι ζηλευουν, ματαιοτητα σου λεω και απογοητευση μεγαλη!! Νομιζω ότι εσταιζα τοσο πολυ σε αυτο, γιατι ηθελα απεγνωσμενα φιλες και φιλους, αν και ειχα φτασει στο σημειο να λεω δε θελω κανεναν ειμαι μονη μου καλα δεν υπαρχουν φιλεις κτλ.
καποτε μαλλον σταματησε να με νοιαζει αν εχω φιλες ή οχι, και μια μερα συνειδητοποιησα ξαφνικα, οτι εδω και καποιους μηνες ειχα μια φιλη! Μιλαμε γαι εκπληξη! Δεν το ειχα παρει καν χαμπαρι! Αισθανομουν πολυ καλυτερα μεσα μου, δεν ειχα πικρια, θυμο και αρνητικες σκεψεις για τις φιλες! Και σιγα σιγα μου αρεσε, ειχα χαλαρωσει και γουσταρα τη νεα ταξη πραγματων, και βρεθηκα τωρα με 2 πολυ καλες φιλες, 2 πολυ καλες αλλα μενουν μακρια, και 3-4 καλες γνωστες, και (εκπληξη για μενα) 2 κολλητους αντρες φιλους και 2 που κανουμε καλη παρεα και μιλαμε! Δεν ξερω πως μετα απο 10 χρονια μοναξιας στο θεμα φιλια βρεθηκα με τοσο κοσμο :P Το να εισαι ανοιχτος βοηθαει να σε προσεγγισουν και να προσεγγισεις, και το να περνας καλα κι εσυ κι οι αλλοι βοηθαει στο να διατηρηθει η φιλια.. Μαλλον ειχα κουραστει ν ακραταω αντιστασεις, μαλλον ξυπνησε ο πιο ευθυμος εαυτος μου, μαλλον ηταν και θεμα συγκυριων και ειδα οτι ειναι καλο για μενα σε πολλους διαφορετικους τομεις να μιλαω, να συναναστρεφομαι, να ανοιγομαι και να μου ανοιγονται, με λιγα λοιγα να δενομαι με ανθρωπους. Α, και μην ξεχασω! Δεν περιμενω ανταλλαγματα μεγαλα και να ειναι παντου και παντα ολοι αυτοι για μενα. Απλα οταν πραγματικα χραιομαι καποιον καποιος βρισκεται, κι εγω το ιδιο για αυτον. καθε ανθρωπος θα σου δωσει διαφορετικα πραγματα σε διαφορετικες στιγμες, γιαυτο χρειαζεται και η ποικιλια!

δεν ξέρω αν σου συμβαίνει κι εσένα ή σου έχει συμβεί ποτέ απλά νιώθω πολλές φορές ότι πιέζω τον εαυτό μου όταν βρίσκομαι με άλλους. μπροώ να σκεφτώ αρκετά άτομα αυτήν την στιγμή π.χ. για να βγώ για καφε΄..άτομα με τα οποία θεωρητικά θα μπορούσαμε να γίνουμε και φίλοι. αλλά δεν ξέρω τι με σταματάει και δεν το κάνω. καμιά ιδέα?
είναι σαν να ξέρω τι μπορεί να με κάνει να νιώσω αρκετά καλά και να μην το κάνω..