σε διώχνω ή με αφήνεις..
Printable View
σε διώχνω ή με αφήνεις..
Λυπάμαι που έφυγες νωρίς...
Συγνώμη που γνωριστήκαμε καλύτερα μόνο όταν αναγκάστηκες να μείνεις σπίτι.......
Συγνώμη που δεν καταλάβα πιο νωρίς τί εννοούσες όταν έλεγες \'\'Ο κόσμος ειναι κακός.Πρόσεχε. \'\'
Συγνώμη για όλες τις φορές που σε στεναχώρησα.....
Που δεν μπορούσα να δώ μέσα από τα δικά σου μάτια τα λάθη μου αλλά και την αγάπη σου......
Σ\'ευχαριστώ για τον υπέροχο καρπουζοχυμό....
Σ\' ευχαριστώ που ήσουν πάντα δίπλα μου.....
Σ\' ευχαριστώ που συνήλθες,έστω και για λίγο, για τον αρραβώνα μου....
Σε συγχωρώ.....που μας άφησες μόνους 2 μέρες μετά......
Σ\' αγαπώ και μου λείπεις...... ακόμα και ματά από 5,5 χρόνια......
Συγχώρα με που δεν έχω βρεί ακόμα τη δύναμη να σε επισκεφθώ στη νέα σου κατοικία.........
Σ\' αγαπώ μπαμπά............
ελπίζω να μου έχουν μείνει περιθώρια..να προσπαθήσω να σε κερδίσω..
πατερα,
θελω να μου μιλας ομορφα και τρυφερα οχι μονο οταν εχω επιτυχιες,αλλα προπαντως οταν αποτυγχανω.
παντα με θεωρουσες δυνατη και τωρα δεν μπορεις να χωνεψεις οτι λυγισα....γιατι???
δεν εχω και γω δικαιωμα στον πονο?
δεν εχω δικαιωμα στην αποτυχια?
υγ.σ\'αγαπω οπως και να χει....
Αύριο δίνεις εξετάσεις...Σκέφτηκα να σου στείλω μήνυμα από άλλο νούμερο.Ίσως και το κάνω..Αλλά δεν θέλω να σε αναστατώσω σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή.Ξέρω ότι θα έχεις άγχος και θα υδρώνεις και θα ξεφυσάς.Άραγε έχεις κάνει κάποιο σκονάκι όπως συνήθως;:P Πόση εντύπωση μου είχε κάνει που πέρασες ολόκληρο Δίκαιο με 7 έχοντας σμικρύνει 2 τεράστια βιβλία!!!Τα κατέφερες και πήγες μπροστά όπως και να έχει..
Θέλω να σου ευχηθώ καλή επιτυχία.Και ας μην ξέρεις από που προέρχεται,μια καλή σκέψη σε συνοδεύει....
Quote:
Originally posted by Aggelika
Στον πατέρα μου...
κάθισε περίπου ένα μέτρο μακριά από μένα...
όταν έρχεσαι πιο κοντά νιώθω απειλή
κι όταν πας πιο μακριά εγκατάλειψη.
Αχ πόσο σε νιώθω....
Ο σωστός τίτλος αυτού του θέματος είναι εαυτοί που χάθηκαν στη πορεία. Γιατι τα λόγια απο τους εαυτούς μας βγαίνουν.
στον εαυτό μου:
σ\'ευχαριστώ που δεν έφυγες όταν σ\'εδιωχνα, που δεν μ\'έδιωξες όταν έφυγα.
σ\'ευχαριστώ που είσαι μέσα μου κι όχι δίπλα μου, πίσω μου ή μπροστά μου.
έτσι. για να θυμάμαι και να γουστάρω.
ζωή μου, δεν έφυγες...
΄Σ\'ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου και τ\'αλλαξες όλα. Μ\'έβγαλες από μια κόλαση. Με τράβηξες απ\'τον γκρεμό. Σου ζητώ συγνώμη που είμαι απαιτητική και θέλω περισσότερα. Δεν το έκανα επίτηδες, αλλά σαγάπησα στην πορεία. Δεν θέλω να σου κάνω σκηνές αλλά ζηλεύω. Για σένα μπορεί να είμουν σαν αδερφή σου ή μια κοπέλα που συμπάθησες και ήθελες να την προστατεύσεις. Για μένα είσαι και θα είσαι πάντα ο άνθρωπος που αγαπώ. Θα προσπαθήσω να το κάνω πιο διακριτικά από δω και μπρος. Η ψυχή μου όμως πολλές φορές με σπρώχνει να σε συναντήσω. Είναι αυθόρμητο. Δεν μπορώ να το συγκρατήσω. Δείξε κατανόηση και γω θα δείξω λίγη αυτοσυγκράτηση κι όλα θα πάνε καλά. Θα σε σκέφτομαι....καλή τύχη.
Ήθελα να σου πω, μη φύγεις ακόμα. Σε χρειάζομαι.Θέλω να σ\'αγκαλιάσω και να σου δώσω ένα φιλί για καληνύχτα. Όχι δε θέλω να φύγεις. Θέλω να μείνουμε εδώ αγκαλιασμένοι, μέχρι το πρωί. Δε σ\'αγκάλιασα, δεν είπα τίποτε.Ήθελα να σου πω σ\'αγαπώ.Ψέλισα μόνο μια καληνύχτα.
Μα τί δάκρυα είναι αυτά?
Είναι σε λάθος μάτια.
Πού είναι τα δικά σας? Πώς στέρεψαν?
Κάντε μου μια χάρη και ανοίξτε μου το δρόμο άνθρωποι της δεκάρας.
Τυφλοί που οδηγείτε τυφλούς.
Ρε μάνα, ήθελα να μπορούσαμε να βγούμε σήμερα για καφέ και να σου πω: «αυτή τη φορά, μαμά, νιώθω να πατάω πιο γερά στα πόδια μου». Αλλά δεν το κάνω. Έχασες τη συνέχεια.Κι εσένα, μπαμπά, θα ήθελα να σου δώσω δίκιο σε κάποια από τα τότε λόγια σου. Να σου πω ότι: «Να! Το έζησα κι αυτό και δεν βγήκα νεκρή από κει μέσα. Πιο δυνατή και πιο σοφή βγήκα». Ξέρω τους φόβους σας, τις ενστάσεις και τα άλλα, τα πιο ενδόμυχα συναισθήματά σας. Αλλά, να ρε γαμώτο, είναι που θέλω να ζήσω. Κι είναι στιγμές που νιώθω εσείς να μου παίρνετε τη ζωή μέσα απ’ τα χέρια. Καλή η πρόθεση, το ξέρω, το αναγνωρίζω. Αλλά δεν αρκεί πάντα. Τα λόγια πονάνε πολύ μερικές φορές. Και έχει γίνει ξανά αυτό. Το θυμάσαι το: «με απογοήτευσες» μπαμπά? Κι αυτό μετά από καιρό βρήκα το κουράγιο να σου το θυμίσω και να σου ζητήσω το λόγο. Κι αναγνώρισες το λάθος, αλλά το είχες ήδη πει.Γι’ αυτά που μου είπατε την τελευταία φορά, δεν ξέρω αν έχω τη δύναμη και το κουράγιο να σας τα θυμίσω.«Ας’ το» λέω «θα περάσει κι αυτό». Το ξέρω ότι θα περάσει.Το θέμα είναι ότι μέχρι να περάσει στράφηκα σε άλλους για βοήθεια, για συμβουλή. Σε ξένους ρε γαμώτο. Σε ξένους που όμως ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. Τα δάκρυα δε μ’ αφήνουν να δω τι γράφω. Ξέρω πάντως πως πονάνε τα λόγια μου. Γιατί έπρεπε να τα πείτε εκείνα τα λόγια? Μου βάλατε το μαχαίρι στο λαιμό, εκείνη την ώρα θέλατε να σας πω αν θα τον ξαναδώ ή όχι. Κι ενώ έκλαιγα με λυγμούς. Τι περιμένατε να ακούσετε? Με φόβιζε μόνο το βλέμμα σας. Πώς θέλατε να σας πω την αλήθεια? Κι εγώ, από την άλλη, δεν μπορούσα να δεχτώ ότι τα παρατάω τόσο εύκολα. Τον αγαπάω, σας αρέσει δε σας αρέσει. Χωνέψτε το! Και το ότι σταμάτησα να τον βλέπω τώρα ήταν ΔΙΚΗ ΜΟΥ απόφαση. Μην αυταπατάστε ότι το έκανα για σας. Έχω ακόμη μυαλό και ξέρω τι μου γίνεται. Πριν ένα χρόνο σας το είχα πει! «Αφήστε με να το ζήσω. Θα τελειώσει από μόνο του όταν έρθει η ώρα». Δεν το κάνατε. Και εγώ δεν έκανα αυτό που θέλατε. Όχι από πείσμα, εγωισμό ή αντίδραση. Απλά γιατί δεν μπορώ να προδίδω τα θέλω μου! Έτσι γουστάρω να μαθαίνω. Μέσα από τα λάθη μου. Τρώω τα μούτρα μου αλλά τα τρώω εποικοδομητικά. Μαθαίνω από αυτά. Έτσι κι αλλιώς πάντα υπάρχουν καλές στιγμές. Πάντα.
Μέχρι και οι φίλοι μου κουράστηκαν. Όλοι κάποια στιγμή είπαν ότι τους κουράζω με τα ίδια και τα ίδια. Γιατί εγώ δεν κουράστηκα ποτέ ακούγοντας τα προβλήματα των φίλων μου και δίνοντας ό,τι βοήθεια μπορούσα? Γιατί με παρατήσατε στα δύσκολα? Οι συμβουλές στην αρχή ήταν να τον αφήσω, να φύγω…Μετά, όταν η ιστορία συνεχιζόταν, οι συμβουλές άλλαξαν κι έγιναν να κάνω αυτό που λέει η καρδιά μου. Αυτή ήταν η βοήθεια? Γιατί δε μου είπατε κατάμουτρα: «Ειρήνη, δεν μπορώ να ακούω άλλο γι’ αυτό το θέμα, βαρέθηκα». Δε μου είπατε ότι βαρεθήκατε να με ακούτε, (άραγε οι φίλοι βαριούνται?) απλά είπατε ότι σας έχω γραμμένες και δεν έχει νόημα να το συζητάμε πια αφού δεν έχω σκοπό να αλλάξω. Και ξέρατε ότι δεν είχα κανέναν να μιλήσω. Και ξέρατε τι έπρεπε να κάνετε, αλλά ΒΑΡΕΘΗΚΑΤΕ. Να πάτε να γαμηθείτε, λοιπόν! Κι εγώ βαριέμαι να σας έχω έστω και στο μικρότερο μέρος του εγκεφάλου μου!
Τα ευχαριστώ μου τα λέω κατά πρόσωπο...Δίνουν χαρά και χαίρομαι κι εγώ. Τα άλλα, ΑΥΤΑ είναι τα δύσκολα. Για να μην πληγώσω...Ποιους να μη πληγώσω? Αυτούς που με πόνεσαν πρώτοι? Δεν έχει νόημα. Καλή ζωή! Εύχομαι να μη μείνετε μόνοι στα δικά σας δύσκολα...
Μαμά, δεν μπορώ να σου μιλήσω για το πρόβλημά μου όσο και να επιμένεις. Όταν μου λες ότι είμαι \"πεσμένη\" και δεν κάνω τίποτε στη ζωή μου κι έχω παραιτηθεί, με πονάς περισσότερο. Βοήθησέ με. Κάνε με λίγο να γελάσω. Δες τη ζωή με άλλο μάτι. Έστω και για μια στιγμή. Με κούρασες μάνα, ανησυχείς για όλα και μ\'έχεις πνίξει. Με διώχνεις μακριά σου. Σε παρακάλώ, έστω και για μια φορά διώξε την κατάθλιψη απ\'το πρόσωπό σου γιατί κοντεύει να κατασπαράξει εμένα. Σ\'ευχαριστώ όμως που με ανέχεσαι και με στηρίζεις. Προσπάθησε να τα βρούμε. Έστω και τώρα. Δεν είναι αργά.
Μη ζηλεύεις άδικα και χαλάς την καρδιά σου. Εσένα και μόνο εσένα αγαπώ. Σε παρακαλώ βγάλε μια φορά τα μαύρα γυαλιά της ζήλιας για να μιλήσουμε επιτέλους. Οι υπόλοιποι δεν μας φταίνει σε τίποτα. Όλα εμείς τα προκαλούμε. Σε παρακαλώ ...... σταμάτα να με ζηλεύεις και στάσου λίγο να με δεις, αν σ\'αγαπώ κι αν νιάζομαι για σένα. Δε βλέπεις τίποτε. Η ζήλια σ\'εχει τυφλώσει.