ανωνυμη μου επειδη εχω καει 2 φορες απο σχεσεις, θελω αυτη την περιοδο λιγη ηρεμια και ξεκουραση.
Ειμαι πληγωμενη, και μονο για τον ερωτα δεν σκεφτομαι.
Αλλα αυτα τα πραγματα δεν τα κανονιζουμε, ερχονται απο εκει που δεν τα περιμενουμε.
Printable View
ανωνυμη μου επειδη εχω καει 2 φορες απο σχεσεις, θελω αυτη την περιοδο λιγη ηρεμια και ξεκουραση.
Ειμαι πληγωμενη, και μονο για τον ερωτα δεν σκεφτομαι.
Αλλα αυτα τα πραγματα δεν τα κανονιζουμε, ερχονται απο εκει που δεν τα περιμενουμε.
k κοριτσια ετσι ακριβως ημουν δεν μαρεσαν οι σχεσεις κ να πριν 3 χρ ξαφνικα ηρθε εκει που δεν το περιμενα.........
Σκέψεις...
Η φαντασιακή εσωτερική αναπαράσταση ενός \"αντικειμένου\" ανακατεύεται με τα συναισθήματα του υποκειμένου.
Οπότε στο σημείο αυτό υπάρχει διάσχιση της πραγματικότητας. το εσωτερικό είδωλο του αντικειμένου συμπλέκεται με την υλική του οντότητα.
Η επικοινωνία σαν αντίδοτο στην διάσχιση.
Εστω ότι η εσωτερική αναπαράσταση έχει κατασκευάσει ένα υπο-αντικείμενο με ιδιότητες που βασίζονται στο τι αισθάνεται το υποκείμενο.
Αν όμως το υποκείμενο καταφέρει να επικοινωνήσει στο αντικέιμενο την φαντασιακή μορφή που πλάθει για το ίδιο, τότε ίσως επαληθευτεί ή διαψευστεί ως προς κάποια σημεία του ώστε η επανόρθωση της διάσχισης είναι εφικτή.
Αρα αυτό που τροφοδοτεί την μετάπλαση της συναισθηματικής έντασης σε αναπαράσταση είναι η μη εξωτερικευση αυτής της έντασης προς την κατάλληλη κατεύθυνση.
.
[αξιζει να το διαβασετε]♥♥♥♥♥♥ Συναισθήματα
Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.
Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.
Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε:
\'Τι είναι το κρυφτό;\'
Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί.
Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν:
Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.
\'Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Τρέλα.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.
Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.
Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη.
Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.
Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν.
Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.
Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.
Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί....
1000, μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.
Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία.
Ένιωσε τον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο.
Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί.
Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.
Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα.
Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου.
Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια.
Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.
Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...
Πολύ όμορφο και έξυπνο το παραμύθι!:)
Μαρία μου και φυσικά χρειάζεσαι ηρεμία και ξεκούραση από αυτές τις καταστάσεις που όπως λες σε πλήγωσαν. Και όπως λες κι εσύ, ο έρωτας είναι μια κατάσταση που θα έρθει όταν δεν τον περιμένεις, αλλά ίσως υποσυνείδητα θα είσαι έτοιμη για αυτόν. Οπότε όσο πιο ήρεμη και ξεκούραστη θα είσαι, τόσο το καλύτερο:)Quote:
Originally posted by mariap
ανωνυμη μου επειδη εχω καει 2 φορες απο σχεσεις, θελω αυτη την περιοδο λιγη ηρεμια και ξεκουραση.
Ειμαι πληγωμενη, και μονο για τον ερωτα δεν σκεφτομαι.
Αλλα αυτα τα πραγματα δεν τα κανονιζουμε, ερχονται απο εκει που δεν τα περιμενουμε.
Κάπως καθυστερημένα έρχομαι... Δε σας προλαβαίνω κιόλας :P
Πολύ δυνατό, ανώνυμη :) συγκινήθηκα...Quote:
Originally posted by anwnimi
Άνθρωπε αγάπα
τη φωτιά σταμάτα
και τη δύναμή σου
δώστη στο φιλί σου...
Αγάπα
Άνθρωπε
άπλωσε το χέρι
γιατι το αντίθετο του φόβου
γιατί το αντίδοτο του φόβου
είναι η Αγάπη
Αγάπα
εσένα
τους γύρω σου
Δώσε Αγάπη
Ζήτα Αγάπη
Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις
Εκφράσου
Εκεί που νομίζεις ότι δε θα εισπράξεις αγάπη
Εκεί που χρόνια το πίστευες
Εκεί που χρόνια περίμενες αλλά και έπαιρνες
μόνο απόρριψη
γιατί ίσως το πίστευες
γιατί κοιτούσες σε λάθος κατεύθυνση
το θαύμα μπορεί να γίνει
ναι
μπορεί
αρκεί να το πιστέψεις
και να το διακινδυνεύσεις
Γιατί η Ζωή
αξίζει
με αγάπη
Σ\'αγαπώ Άνθρωπε
Σ\'αγαπώ Ζωή
Αγάπα με κι εσύ
Χτύπα με
μα να ξέρω πως όσο με χτυπάς
με αγαπάς
μου χαρίζεις τα χτυπήματα
για να με διδάξεις
και να μου δείχνεις
εκείνες τις πολύτιμες στιγμές
που σταματάς να με χτυπάς
την Αγάπη σου
Σ\'αγαπώ
Ζωή μου
Σ\'αγαπώ
Φαίνεται πέτυχες διάνα amarylis και όχι μόνο γράφοντας το ποίημα αυτό ;) Η πρώτη γραμμή μου φάνηκε λίγο πιό ωμή στην ειλικρίνιά της απ\' τις υπόλοιπες... Αυτές που σημείωσα με κέρδισαν αμέσως. :)Quote:
Originally posted by amarylis
σαγαπω, όχι για το τι είσαι, αλλά για το τι είμαι εγώ, όταν είμαι μαζί σου.
Δεν μπορείς να αγοράσεις την αγάπη, αλλά είναι πιθανό να την πληρώσεις ακριβά!
Η αγάπη είναι μια φωτιά. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις,αν θα ζεστάνει τη καρδιά σου ή θα σου κάψει το σπίτι.
H αγάπη σε κάνει να λαχταράς του άλλου τη λαχτάρα. Να διψάς τη δίψα του. Να πεθαίνεις για τον δικό του πόθο.
Την βλέπω κάθε μέρα. Και κάθε μέρα είναι σαν να την βλέπω για πρώτη φορά.
Η αγάπη γεννιέται.. από την ευχαρίστηση που νοιώθουν δυο άνθρωποι, όταν κοιτάζονται. Φουντώνει από την ανάγκη που νιώθουν να βλέπονται. Και ολοκληρώνεται με την αδυναμία τους να αποχωριστούν ο ενας τον άλλο!
H αγάπη φωτίζει με τη λάμψη του παραμυθιού την καθημερινότητα.
Η αγάπη ομορφαίνει με κάθε μοιρασμένη χαρά και δυναμώνει με κάθε μοιρασμένη λύπη.
H αγάπη δεν ξέρει από αξιοπρέπεια. Η αγάπη είναι μεγαλειώδης και τολμηρή.
Να\'σαι καλα oboro:)
oboro σε ευχαριστουμε παρα πολυ να σαι καλα..........
αγαπη΄΄΄΄΄΄ Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του.
Τι ωραία που τα λέτε.Πιστεύω ότι αν έχεις γνωρίσει την αγάπη ακόμη και αν δεν είχε αίσιο τέλος κερδισμένοι είστε με το να νιώσετε αυτό το μοναδικό συναίσθημα.Εστω και να πληγωθείτε κάτι θα κερδίσετε.Οποιος δεν έχει νιώσει την αγάπη μένει σε αυτόν τον τομέα συναισθηματικά ανάπηρος.
τι ειναι αγαπη τελικα???.. Το να αγαπάς, ακόμα και το να πονάς από αγάπη..
Το να θέλεις, το να δίνεις, το να δίνεσαι, το να έχεις..
Σχέση εξάρτησης, σε κάποιο βαθμό ,αν αγαπάς αληθινά.
Από την αγάπη ξεκινούν όλα και στην αγάπη τελειώνουν όλα.
Το να τρέμεις από αγάπη, κι όμως να νιώθεις κάτι πέρα από τη σαρκική επιθυμία.
Το να κοιτάζεις κάποιον στα μάτια και να τον αγκαλιάζει ένα χαμόγελο ή ένα δάκρυ σου...
Δειλά κάθε σκέψη δική του να κυριεύει το μυαλό σου .. κι εσύ να υποφέρεις.
Να υποφέρεις σιωπηλά ... γιατί θέλεις ... έχεις επιθυμία να πεις για αυτό που
αισθάνεσαι .. κι όμως, δεν μπορείς να το κάνεις ... από φόβο, μην
τραυματίσεις την υφή των αισθημάτων σου.
Αρχέγονο συναίσθημα η αγάπη.
Αρχέγονο και επικίνδυνο για όλους μοιραίο παιχνίδι.
Σχεδόν κατάρα και χάρισμα μαζί.
Να σε κάνουν οι σκέψεις σου οι ερωτευμένες να παραφέρεσαι, σχεδόν να
χάνεις το λογικό σου...
Κι εσύ, αδύναμος να αντιδράσεις.
Άλλοτε από φόβο, άλλοτε από ζήλια, άλλοτε από την αίσθηση του κινδύνου ότι
χάνεις αυτόν που αγαπάς...
Όχι. Αγάπη δεν είναι έρωτας και έρωτας δεν είναι αγάπη.
Αγάπη ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΌΝΟ ΈΡΩΤΑΣ...
Ο έρωτας ... μου μοιάζει σαν το πρωταρχικό στάδιο της αγάπης.
Του εν-θ-ουσιασμού ο έρως, όπως μου αρέσει να τον αποκαλώ.
Από τη φύση του ο έρως είναι εγωιστής, κομπάζει ... γιατί θεοποιεί το «εγώ»
μας, μέσα από κάποιο άλλο «εγώ»...
Μετά τον έρωτα έρχεται η αγάπη.
Αγάπη βαθιά, ερεθιστική, αγνή, μεθυστική...
Του θανάτου αγάπη, γιατί ακόμα και ως εκεί μπορείς να φτάσεις γι’ αυτήν...
Έτσι λοιπόν ο έρωτας, όσο όμορφος, αγνός κι αληθινός κι αν είναι, έχει μέσα
του ίσως την έννοια του υλιστικού, του σωματικού, μα πάντα του προσωρινού...
Γιατί η εν- θέωση επιτυγχάνεται μόνο στιγμιαία, με μια σωματική ή πνευματική
ηδονή ... δια τούτο αναζητούμε διαρκώς την επανάληψή της.
Νομίζω πως στον έρωτα λατρεύουμε περισσότερο το κορμί, την εξώτερη ομορφιά...
Όμως η αγάπη, η γνήσια αγνή αγάπη ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που αγαπιούνται
... είναι αγάπη βέβαια σωματική, μα περισσότερο ψυχική και πνευματική,
αγάπη που υπερνικά κάθε εμπόδιο, ακόμη κι αν μας εκδικείται με Ερινύες η
θνητή μας λογική...
αγαπη-ερωτας- Ό,τι είναι αληθινό κρατάει για πάντα. Και το μόνο αληθινό που υπάρχει σ\'αυτόν τον κόσμο και δεν είναι απ\' αυτόν τον κόσμο είναι η αγάπη.
Η Αγάπη συγχωρεί, υπομένει, πονά, συμπάσχει, χαίρεται, τρελένεται, και όλα αυτά με φλόγα. Όταν κάθε σημάδι αυταρέσκιας μέσα μας πεθάνει, και μείνει μόνο η θέληση να δωθούμε ολοκληρωτικά σε έναν φίλο, τότε η ψυχή εντελώς γυμνή καταφλέγεται από ευτυχία και αγάπη φλογίζοντας όλους όσους είναι γύρω μας
.
Ο έρωτας ανήκει σε εκείνους που δέχονται να φτάσουν στα άκρα για χάρη του. ~
* ΑΓΚΆΛΙΑΣΕ ME *
θέλω να νιώσω την αγκαλιά σου... θέλω τα χέρια σου να με αγγίξουν τρυφερά... να ερθω τόσο κοντά σου που να ακούω τους χτύπους της καρδιάς σου...
να μυρίζω το άρωμα σου NA χαϊδεύω το δέρμα σου...
απόλυτη ησυχία μόνο εμείς οι δύο NA ακούγονται οι ανάσες μας κ NA γυρίζουν γύρω μας μόνο σκέψεις... να γεμίζουμε τον χώρο με όμορφες σκέψεις κ αγάπη
θέλω να σε εχω ΣTHN αγκαλιά μου... να σε φιλω τρυφερά... να σε νιώθω κοντά μου, δικό μου... ΣE AΓAΠΩ TOΣO ΔYNATA...
Αυτά μόνο στο κινηματογράφο τα έχω δεί.Είδατε που σας λέω ότι υπάρχει συναισθηματική αναπηρία;παρ\'όλα όσα έχω υπάρχει και αυτό το κενό μέσα μου ας έχουν περάσει τα χρόνια ας είμαι μεγάλη.Μακάρι να είχα γνωρίσει την αγάπη
Σ \' αγαπώ γιατί:
1. Μπορώ να είμαι ο εαυτός μου όταν είμαι μαζί σου.
2. Με κάνεις να νιώθω, έτσι όπως δεν είχα νιώσει ποτέ πριν σε γνωρίσω.
3. Το κάθε χάδι σου, με κάνει να τρέμω.
4. Μπορώ να σου πω τα πάντα, χωρίς να αισθάνομαι άσχημα.
5. Εσύ και εγώ μαζί, μπορούμε να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά.
6. Η πιο όμορφη σκέψη είναι η δική σου.
7. Γιατί νιώθω μερικές φορές ότι ένα λεπτό από τη σχέση μας, αξίζει όσο όλη η ζωή μου πριν σε γνωρίσω.
8. Νοιάζομαι για σένα, περισσότερο από τον ίδιο μου τον εαυτό.
9. Είσαι ένα κομμάτι από τα όνειρα μου.
10. Κάθε σου σκέψη μου δίνει ένα γλυκό χαμόγελο και με παρασύρει.
11. Η αγάπη μας με κάνει να αισθάνομαι ότι τα καλύτερα έρχονται.
12. Απλά δεν μπορώ να σου αντισταθώ.
13. Βγάζεις από μέσα μου τον καλύτερο εαυτό μου.
14. Έχεις απίστευτο χιούμορ.
15. Κάθε φορά που σε κοιτώ, η καρδιά μου χτυπάει δυνατά.
16. Είσαι το άτομο που κρατάει το κλειδί της καρδιάς μου.
17. Μου έχεις μάθει τι πραγματικά σημαίνει αγάπη.
18. Πάντα μου λες αυτό που έχω ανάγκη να ακούσω.
19. Αποτελούμε το καλύτερο σενάριο των ονείρων μου.
20. Και φυσικά, η εξυπνάδα σου, γιατί φάνηκες αρκετά έξυπνος/η για να με ερωτευτείς :-)
21. Αγάπη μου
amarylis είσαι ένα πλάσμα χαρούμενο που σκορπάει αισιοδοξία και πολλά χαμόγελα.....
Μ\'αρέσει πολύ η ζωντάνια σου,η αισιοδοξία σου και η λαμπερή ψυχή σου.
Χαίρομαι για τον τόνο που δίνεις στο φόρουμ:)
arsi σε ευχαριστω παρα πολυ για τα καλα σου λογια με κανεις πολυ χαρουμενη παρα πολυ μακαρι οντως να δινω κ σε σας αυτη την αισιοδοξια...:P:cool::)
Ελευθερία,
Μέσα στην νύχτα
Απαλά
Σαν σταλακτίτης φωτός
Αποκαλύπτεσαι
Κι από τα βήματά σου
Σείονται
Πολιτείες ολόκληρες
Που με τα χρόνια χτιζόντουσαν
Από λόγια
Χειρονομίες και προσδοκίες γλυκές
Των κοφτερών
Χαμόγελων που σε περιτριγύριζαν
Κι από τα βήματά σου
Αναδύονται
Πολιτείες ταπεινές
Ηλιοφώτιστες
Περήφανες
Πανωραίες
Σαν χάδι βελούδινο
Σαν το ακάνθινο στεφάνι
Του Μαγιού
Κι ακούγεται η φωνή σου
Δυνατή
Κι αλυχτούνε τα σκυλιά
Τριγύρω από τα χαλάσματα
Καθώς
λυσσασμένα
Σε καταδιώκουν
Από το παρελθόν σου
Μα εσύ
Στήνεις το πολύχρωμο τραγούδι σου
Με ήχο εκτυφλωτικό
Με χρώμα από μούχρωμα
Αγνοώντας επιτακτικά
Τους ικέτες δαύτους
Που σπέρνουν πειρασμούς στο διάβα σου
Να σε περιτυλίξουν
Και
Σαν μικρές ανατολές
Φουντώνουν τα φιλιά σου
Ενώ το κορμί αναριγεί
Από ανοίκεια νοσταλγία.
Τα βήματα ξανοίγονται
Ώσπου
Βρέθηκες να τρέχεις
Όταν
Δυο μεγάλες φτερούγες
Ξεφύτρωσαν στους ώμους σου,
Ελευθερία.
Φευγαλέα....
Έρωτας,κόκκινο,αγάπη,φως,ζω ή.....και........τέλος,σκοτάδι,ζ� �ντανός θάνατος.
Γιατί δε σε βλέπω?που είσαι?
Πες μου,πως τελειώνουν όλα?Δεν αντέχω να το δω θέλω να το ακούσω μόνο........
και ξαφνικά πέφτεις στην ερημιά,τη σιωπή.Περπατάς μα η πόλη είναι νεκρή.Τίποτα δε ζει,τίποτα δεν κινείται,έχουν κατεδαφιστεί.Φοβάσαι,τρέχε ις να συναντήσεις κάποιον,να του πεις κάτι μα μάταια.......
Οι σκέψεις χορεύουν μανιασμένες,που είναι οι όμορφες μέρες?που είναι η χαρούμενη πόλη?που είναι οι άνθρωποι?που είναι το χαμόγελό σου?......και καθώς τρέχεις έτσι,αρχίζεις και το παίρνεις απόφαση.Τα βήματα κουράστηκαν,ίσα που σέρνονται.Κοιτάζεις ψηλά να πάρεις θάρρος απ\'τον ήλιο μα τώρα είδες πως κι αυτός έσβησε,δεν υπάρχει.
Πέφτεις να κοιμηθείς κουρασμένη,μόνη,μέσα σε μια νεκρή πόλη.
Ξυπνάς σε βρεγμένο στρώμα.Απόψε έμαθες πως είναι να κλαις στον ύπνο σου.
Που είσαι?ρωτάς.
Πες μου που είσαι.
Δεν υπάρχεις.
Αδυνατεί το μυαλό να το συλλάβει.Δε μπορεί και τότε φεύγεις πάλι κι αρχίζεις να γυρίζεις σαν σβούρα γύρω απ\'όσα ζήσατε,να σε πείσεις πως υπήρξατε,πως υπάρχετε.Μα είναι μόνο σκέψεις.Αέρας,τίποτα,δεν υπάρχετε.
Πόσο πολύ πονάει ο ζωντανός θάνατος δεν το ήξερες.....κι ούτε ξέρεις ακόμα......απλά στο λέω.
Κι εσύ ακούς και πονάς γιατί η σιωπή άρχισε να σε περικλείει.....
arsiiiiiiii πολυ φανταστικο τελειοο μπραβο σου στα αληθειααααααααααααααααααα ααααααααααααααααααααααααα ααααααααααααααααααααααααα αααα με αγγιξε πολυυ με συγκινησε συνεχισε να στελνεις κ αλλα.:D:cool::P
Σ\'ευχαριστώ amarylis:)
Εγώ λέω να απαντήσεις εσύ με κάτι πιο αισιόδοξο......
Πόσο δίκιο έχεις...Quote:
Αφησε κατι που αγαπας πολυ να φυγει μακρια.Αν γυρισει ηταν δικο σου αν οχι δεν υπηρξε ποτε.
Πολύ αγγιχτικό Άρσι...
\"Κοιτάζεις ψηλά να πάρεις θάρρος απ\'τον ήλιο μα τώρα είδες πως κι αυτός έσβησε,δεν υπάρχει.\"
Ο ήλιος υπάρχει, πάντα θα υπάρχει, θα ανατέλει και θα δύει στον ουρανό σου. Μπορεί τώρα να μην αισθάνεσαι τη ζεστασιά του, οι ακτίνες του να μη φτάνουν να σε ζεσταίνουν, να είναι αδύναμες να ζεστάνουν και να γλυκάνουν τον πόνο, αλλά θα διεισδύσουν και πάλι ζεστές μέσα από τους πόρους του δέρματός σου και της ψυχής σου να τη ζεστάνουν...
Πολύ ωραίο weird!
Πεφτεις και θλιβεσαι..αναρωτιεσαι και φοβασαι.Πως μπορεις να μην βλεπεις ποσο αγγιξα την ψυχη σου;Με ποιο φαρμακι ποτισες την καρδια μου;..Μετα απο ονειρα και ελπιδες σε χαιρετω και απομακρυνεσαι.Πας τοσο μακρια που δεν μπορω να δω ουτε καν την σκονη που αφηνεις απο πισω.Και ολο περισσοτερο φοβαμαι..Τη μοναξια μου που με πνιγει και τους καημους μου που μεγαλωνουν.
Ο ερωτας σε περνει στα αστερια και ευκολα σε ριχνει σε λουκι.Σε αβυσσους ξενους και δρομους με αγκαθια.Και ολα οσα ενιωσες και κρατησεις και πιστεψες τα περνεις μαζι σου και τα θαβεις.Και αυτη η απονη μνημη που τσουζει...και πονας.Υποφερεις...Λιωνεις.
Μην φοβασαι...και αν το τιμημα ειναι μεγαλο θα το ξεπληρωσεις και αυτο.Μην φοβασαι οταν χανεται η επαφη,θα ερθει και παλι..φρεσκια.Μην χανεις το κουραγιο να αναζητας..να ψαχνεις.
Μην σκορπας σταχτη την καρδια σου.
Καλο υπολοιπο..
Ωραίο.Quote:
Originally posted by anwnimi
Ο ήλιος υπάρχει, πάντα θα υπάρχει, θα ανατέλει και θα δύει στον ουρανό σου.
Ευχαριστώ ανώνυμη.
Μια καλη μερα ......με το φως να ζεστανει την καρδια και να στερεψουν τα δακρυα
Ενα χαμογελο θα μου εδινε ελπιδα σημερα.
:)Quote:
Originally posted by Alterego
Ενα χαμογελο θα μου εδινε ελπιδα σημερα.
Σε ευχαριστω....
καλη σου νυχτα
καλημέρα, για σήμερα. :)
:)
Βροχή και ήλιος. Όμορφος συνδιασμός. Σαν την ελπίδα μέσα από τη θλίψη. (weird ...)
Πεταμε και καμια μπηχτη σε αγνωστους ετσι στο ασχετο... Ολα καλα.
Μπηχτή ? Ο.Κ. Κουβεντούλα να γίνεται.
Quote:
Originally posted by narnia
ΚΑΛΗΜΕΡΑ :) :)
Είχα μία υποψία εξ\'αρχής κι εγώ αλλά δεν με νοιάζει, δεν ξέρω, δεν απαντώ.
Φιλιά.
Συγνώμη oboro υποψία όμως όχι βεβαιότητα. Και τί? Πειράζει να υποπτεύομαι κάτι? Δεν είναι κατηγορία, δεν με ενόχλησες ούτε σαν υποψία.
Εφόσον το ξεκαθαρίζεις, όπως τώρα, όχι δεν πειράζει narnia. :)
Σ\' αγαπώ!
Είναι τόσο απλό,
είναι απλά δυο λέξεις
είναι κάτι που θέλω να σου πω,
μα δεν ξέρω αν θ\' αντέξεις.
Ούτε ένα βιβλίο σκέψεων
δεν ξέρω αν θα φθάσει
για να εκφράσει τόσα πολλά
όσο αυτή η φράση.
Είναι απλό, τόσο απλό
μα τόσα αισθήματα από πίσω
τίποτε άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ,
για να μπορέσω να σε πείσω.
Ότι αυτά που αισθάνομαι
μου έχουν γεμίσει την καρδιά
Ότι μαζί σου χάνομαι
Σε κάθε σου ματιά.
Μα τώρα έφτασε η στιγμή,
η στιγμή για να στο πω.
Καρδούλα μου, αστέρι μου, φατσούλα
Σ \' ΑΓΑΠΩ.:P:D
Φιλί στο χέρι - Σε λατρεύω.
Φιλί στο μάγουλο - Θέλω να μείνουμε φίλοι
Φιλί στο λαιμό - Σε θέλω
Φιλί στα χείλη - Σ\' αγαπώ
Φιλί στο αυτί - Ας διασκεδάσουμε λίγο
Φιλί στη μύτη - Ας γίνουμε για λίγο παιδιά
Φιλί στη πλάτη - Πάθος
Φιλί στο πηγούνι - Εκτίμηση
Φιλί στα ματόκλαδα - Στοργή
Φιλί στο μέτωπο - Τρυφερότητα
--------------------------------------------------------
Φιλί σε άλλο σημείο - Και όπου μας βγάλει !!!!!
Μάθε...
Ζωή Πως σε ζούμε;
Λέμε πως είσαι γλυκιά
πως τρομάζουμε αν σε χάσουμε
Μα στ\'αλήθεια
πως σε ζούμε;
πόσο σε ζούμε;
Η καρδιά μας τρέμει
όταν θελουμε να ανοίξουμε την ψυχή μας
ο φόβος δε μας αφήνει
να πλησιάσουμε
Το χερι μας διστάζει
να σφύξει δυνατά
το διπλανό μας
το στόμα μας σφραγίζει
να πει τις λέξεις
τις τόσο συναισθηματικές
που παλεύουν να βγουν από τα χείλη
Μα όχι,
μας μάθαν ότι
δεν πρέπει να είμαστε πολύ συναισθηματικοί
πρέπει να δείχνουμε ανεξάρτητοι
χαλαροί
σε μια αποσταση.
Και έπειτα,
όταν κάποια στιγμή
ζωή φεύγεις
τότε έρχεται μια στιγμή
συγκλονιστική
τόσο μα τόσο
συγκλονιστική
που ταράζει
συθέμελα
την ύπαρξή μας
Που πήγαν όλα αυτά τα πρέπει;
Που πήγαν;
Όταν πια δεν υπάρχει
ο άνθρωπός μας
αυτός στον οποίο εφαρμόζαμε όλα αυτά τα πρέπει
τις αποστάσεις.
Και τότε;
Τι;
Τι μένει;
Ένα κενό.
Ένα απόλυτο
ολοκληρωτικό
μεγαλοπρεπές
Τίποτα.
Και το χέρι εκεί,
μετέωρο
ακίνητο
άγαρμπο
απεγνωσμένο
που δεν τόλμησε να σφύξει
και το στόμα εκεί
αόριστο
ασχημάτιστο
παγωμένο
που δεν μπόρεσε να μιλήσει.
Μόνο τα μάτια μιλάνε
τώρα μόνο αυτά μπορούν να μιλήσουν
με τα δάκρυά τους.
Αλλά τώρα
ποιος είναι εκεί να τα δει;
Να τα σκουπίσει;
να τα φροντίσει;
Κανείς...
Είσαι μόνη σου.
Για πρώτη φορά,
από τότε που γεννήθηκες,
από τότε που ήσουν μωρό,
από τότε που έκανες τα πρώτα σου βήματα
από τότε που είπες τις πρώτες σου λέξεις
από τότε που πήγες για πρώτη φορά σχολείο
και ένιωθες μόνη σου
μακριά από τη σπιτική φωλιά σου
Τώρα είσαι αληθινά μόνη σου.
Τώρα.
Τουλάχιστον
μάθε κάτι από αυτό.
Μπορεί κάτι να βγει από αυτό
από την τόση πίκρα
την απόγνωση
την ματαίωση,
τον πόνο.
Μαθε μέσα από το θάνατο
Να ζεις
Όμορφα τα λόγια σου,
στάζουν ευαισθησία...
συναίσθημα.
Αναδύεται
τρεμουλιαστό
σαν μετά απο κόπο
αναθρεμένο
Διστακτικό
Μα ευλαβές.
Τρομάζει εκείνη η μοναξιά της άγριας ενηλικίωσης ε?
Κι έρχεται μιαν ώρα που μπορείς την ζωή να την φυσήξεις σε ξένη στήθη μέσα.
Στήθη πλασμένα απο τα σπλάχνα σου.
Στο εύχομαι καλή μου φίλη
με κάθε βήμα
θαρραλέα να βαδίζεις
σε εκείνη την ενηλικίωση
της δημιουργίας.
Όταν εσύ θα είσαι η σπιτική φωλιά
πρώτα για σένα
για άλλους μετά.
όταν θα είσαι η μάνα, η γη και
το φεγγάρι.
Όλα μαζί.