δεν αντέχω άλλο. κι όλο συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορώ με τιποτα να τα επηρρεάσω
Printable View
δεν αντέχω άλλο. κι όλο συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορώ με τιποτα να τα επηρρεάσω
ναι συμβαινουν
η προσευχη της γαληνης
θεε μου δωσε μου τη γαληνη
να δεχομαι τα πραγματα που δεν μπορω να αλλαξω
το κουραγιο να αλλαζω αυτα που μπορω
και τη σοφια να γνωριζω τη διαφορα
ναι την έχω ξανακούσει. πρόκειται για σοβαρό πρόβλημα υγείας συγγενικού μου προσώπου. πολύ σοβαρό. νιώθω τόσο κουρασμένη. πρέπει να πάω σε περίπτωση που θέλει να με δεί , για να κάνω τους άλλους να νιώσουν καλύτερα με την παρουσία μου..όμως νιώθω τόσο κουρασμένη, νιώθω ότι μπορεί να μην έχει νόημα.είναι πολύ εγωιστικό και ντρέπομαι μόνο που το σκέφτομαι. νιώθω χάλια.
φοβαμαι...
φοβάμαι.πρέπει να αντιμετωπίσω καταστάσεις νιώθω ότι δεν μπορώ αυτήν την στιγμή.νιώθω κούραση.σκεφτομαι τον εαυτό μου αυτήν την στιγμή το ξέρω.ακούει κανείς?κατι θελω να ακούσω
εισαι φοβισμενη
μονη , και πολυ κουρασμενη.
προφανως σε εχει καταβαλει το ολο σκηνικο και ηλθε να προστεθει κι αλλο
νιωθω οτι θελεις να πεις πολλα αλλα μιλας με το σταγονομετρο
ετσι νιώθω φοβο, εσωτερική μοναξιά, και κούραση.το ξέρω δεν ειπα πολλά. μοιάζει τον τελευταίο καιρό να συμβαίνουν και να ακούω περισσότερα άσχημα απ ότι συνήθως.δεν αντέχω πρέπει να είμαι ψυχραιμη και να στηρίξω με τον τρόπο μου άλλους τους οποίους δεν θέλω να τους βλέπω να στεναχωριούνται και μέσα μου πνίγομαι, επικρατεί χάος. και δεν έχω και κάποιον έξω από όλα αυτά να μπορώ να ακουμπήσω.γιατί δεν πέρνω την φίλη μου?είμαι σιγουρη ότι θα με ακούσει και θα με καταλάβει?δεν ξέρω. νιώθω πολύ πιεσμένη. μόνο στον Φ. θα μπορούσα να μιλήσω γιατί ξέρω ότι νοιάζεται πραγματικά, αλλά δεν γίνεται.δεν αντέχω, δεν ξέρω τι να κάνω
καληνυχτα αν. σε νιωθω. και γω νιωθω πολυ κουρασμενη.
καληνυχτα -
πλεόν έχω κουράσει και εδώ το πιο πιθανό είναι να μην απαντήσει κανείς..σήμερα κατα τύχη βρήκα κατι φωτογραφίες μου με τον Φ. και τρόμαξα με το πόσο ξένη νιώθω προς τον εαυτό μου αλλά και πρός όλη την αίσθηση που μου άφησε η φωτογραφία. δεν μπορούσα με τίποτα να ταυτιστώ με αυτά τα χαμογελαστά μάτια και το ευτυχισμένο χαμόγελο.ένιωσα πολύ μεγάλη, πολύ διαφορετική, πολύ ώριμη,προσγειωμένη. ένιωσα τον Φ. καπως ξένο. πολύ περίεργο συναίσθημα.συνειδητοποίησ� � πόσο έχουμε αλλάξει. τρόμαξα που είδα πόσο τον έχει αλλάξει η χρήση, δε το είχα προσέξει. πλεόν δεν ξέρω καν αν μου λείπει.αν θελω να τον δω. αλλά λυπάμαι όταν σκέφτομαι πόσο καλά υπήρξαμε και πόσο άλλξε όλο αυτό. νομίζω ότι φοβάμαι και να μεγαλώσω. τρέμω ότι θα καταστρέψω τη ζωή μου.
η καθημερινότητα πάλι μου μοιάζει δύσκολη.όσο περνάνε οι μέρες φοβάμαι πιο πολύ ότι αφήνω τη ζωή μου να περνάει έτσι. κάνω πράγματα.αλλά νιώθω να μην ξέρω ποια είμαι, που πάω τι κάνω, τι θέλω..νιώθω λίγο χαμένη
Αχ ,αν , υποφερεις!! Δεξου οτι ειχες εναν ατυχο ερωτα, εναν ερωτα χωρις πραγματικη ανταποδωση, πενθησε γι αυτο . περνα τη φαση σου , οπως ολες μας κ τελοσ! Μη τον βλεπεις , ΚΑΘΟΛΟΥ, μη τον δικαιολογεις επειδη ειναι αρρωστος η αδυναμος!
Αν ηταν ερωτευμενος μαζι σου , οπως εσυ με αυτον , θα ξεπερνουσατε ολα τα εμποδια ακομη κ την ηρωινη !(πολυ δυσκολο)
ξέρεις κάτι katerinaki? δεν εστιάζω τόσο σε αυτόν. το ανέφερα γιατί ένιωσα εγώ ξένη ως προς το παρελθόν μου..δεν εχουν για μένα όλα να κάνουν με αυτόν.μπορεί πολλές φορές να μου λείπει αλλά έχω υπάρξει και ευτυχισμένη χωρίς αυτόν όπότε κάτι άλλο μου φταίει.πρεπει να βρώ τι.το ότι δεν βρίσκω άκρη στην ζωή μου, και νιώθω κάπως χαμένη δεν νομίζω ότι έχει σχέση με αυτόν.ο έρωτας υπήρξε με ανταπόδοση και είμαι ευτυχισμένη που υπήρξε.όμως αναφερόμουν στην ευτυχία και το χαμόγελο που είδα στη φωτογραφία..όχι σε σχεση με αυτόν, ίσα ίσα τον ένιωσα κάπως ξένο και τα συναισθήματα που ένιωθα τότε κάπως ξένα προς εμένα,αλλά περισσότερο ως ανεμελιά..νομίζω ότι το είπα άλλωστε και παραπάνω ότι ένιωσα διαφορετική, πιο μεγάλη δεν ξέρω τι με ενοχλεί σε αυτό..αλλά δεν ήταν θετικό συναίσθημα.
αν?
νοιώθεις κολλημένη ακόμα μαζί του; σου λείπουν δηλαδή οι ωραίες στιγμές της σχέσης; ίσως ο ίδιος σαν άτομο να μη σου λειπει τόσο έντονα όσο σου λειπε παλιά, αλλά να αναπολείς τις ευχάριστες στιγμές της σχέσης που σου φανταζουν μοναδικές και ανεπανάληπτες.
Το ότι ήσουν σε μια σχεση στην οποια περνούσες πολύ ωραίο αυτό έδινε χρώμα στη ζωή σου, αποκτούσε νόημα, τώρα νοιώθεις κάποιο κενό που θες να το καλύψεις.
Ίσως από την άλλη δεν έχεις ξεκαθαρίσει τους στοχους σου στη ζωή, επαγγελματικούς, ελεύθερου χρόνου και κατα ποσο είσαι έτοιμη για μια καινούργια σχέση, οπότε με το να μην κάνεις κατι για στοχους νοιώθεις στασιμότητα και καθημερινότητα χωρίς νόημα. Ξεκαθάρισε τι είναι αυτά που σε γεμίζουν, τι θα σε κανε να νοιωθεις γαλήνη και ευτυχία και βαλε τα σα στόχους. Από τι στιγμή που θα ξεκινήσεις να τα βαζεις σε εφαρμογή, να τα επιδιώκεις, θα πάρει και η ζωή σου νόημα και θα βρεις τη γαλήνη που ψάχνεις.
Δε ξερω αν στα λεω σωστά.....
Όταν συνειδητοποιήσεις πόσο ηθικό και σωστό ήταν αυτό που επέλεξε ο πρώην σου σύντροφος, που σε άφησε δλδ ελεύθερη από την εξάρτησή σου απ' αυτόν και τη δική του εξάρτηση, θα τον ευγνωμονείς αντί να θυμώνεις ή να νοσταλγείς. Ήταν εξάρτηση και προσπαθείς να κρατήσεις τον εαυτό σου με την εισαγωγή νέων παρόμοιων μεθόδων αντιμετώπισης προσανατολισμένω προς τα ΕΞΩ, δλδ, αφού έφυγε εκείνος, τώρα είναι μία φίλη που σε "απογοήτευσε", ένας γνωστός που "υποφέρει" επίσης. Δεν το βλέπεις an πως αναζητάς απεγνωσμένα να κρατήσεις το ενδιαφέρον σου σε κάτι έξω από σένα? και να ελέγξεις κάτι έξω από σένα? Προσπαθείς και προσπαθείς, αλλά μάταια, γιατί όταν το μέσα σου το εξαρτάς από το έξω σου και μάλιστα από ένα έξω δυσλειτουργικό, τότε ΣΥΝΔΕΕΙΣ το πώς νιώθεις για σένα με το τι αισθάνεται ένας άλλος, υιοθετείς τον κόσμο του σα δικό σου κόσμο (που δεν είναι).
Θα ήθελα να σου γράψω παραπάνω, αφού πρώτα όμως σε ρωτήσω αν κάτι απ' όσα έγραψα αναγνωρίζεις σε σένα και στη συμπεριφορά σου, στη μέθοδό σου να είσαι ασφαλής χαμένη μέσα στο ζήτημα του άλλου και ανασφαλής γιατί εξαρτάσαι από τη δική του συμπεριφορά στην ουσία.
RainAndWind είμια σίγουρη ότι ο Φ. το κάνει για μένα. εννοώ το ότι έχει απομακρυνθεί και το ανέφερα σε παλιότερο μήνυμα ότι το εκτιμώ. είδε το πόσο με στεναχωρούσε η κατάσταση κι ενώ θα θελα να μουν δυνατή δεν μπορούσα. η αλήθεια είναι ότι η απόσταση από το πρόβλημα του Φ. και από τον τρόπο που το αντιμετώπιζε μου έχουν κάνει καλό.όχι οτι επειδή δεν τον βλέπω σταμάτησα να ανησυχώ αλλά όσο να ναι η σχεδόν καθημερινή επαφή έκανε και τη δικιά μου καθημερινότητα ανεξέλεγκτη. Δεν νομίζω ότι ήταν εξάρτηση, ηταν η λανθασμένη πεποιήθηση ότι με το να είμαι κοντά του βοηθάω σε κάτι και όσο έβλεπα ότι αυτός το αποζητούσε τόσο πίστευα ότι είναι το καλύτερο/σωστότερο..δεν νομίζω ότι ψάχνω να βρω κάτι άλλο να με απσχολεί,την φίλη/το γνωστό..δυσκολεύομαι να πω όχι, να αδιαφορήσω-νιώθω ότι δεν μπορώ.Quote:
Originally Posted by RainAndWind
το ότι υιοθετείς τον κόσμο του σα δικό του..πιστεύω ότι συνέβη ίσως λίγο με τον Φ. αλλά θεωρώ ότι σε ένα βαθμό είναι και λογικό μετά από τόσα χρόνια και σε αυτήν την ηλικία. δεν έχεις την ίδια ωριμότητα να διαχειριστείς κάποια πράγματα, δεν έχεις μέτρο σύγκρισης, είσαι κάπως πιο αφελής, λιγότερο υποψιασμένη τελοσπάντων, τουλάχιστον έτσι νιώθω ότι ήμουν εγώ. όμως δεν ξέρω αν θα γίνει κατανοητό αυτό που θα πώ..κατα βάση νιώθω εντάξει με τον εαυτό μου σε γενικές γραμμές..όμως νιώθω τελευταία κάπως χαμένη, απσοτασιοποιημένη από όλα..και δεν νιώθω ότι έχει σ΄χεση τόσο με τον Φ. πλέον αλλά με το ότι έχασα λίγο τον εαυτό μου ή δεν τον βρήκα ποτέ ξεκαθαρα..
και αυτό που ανέφερα με τις φωτογραφίες εγω το νιωσα κυρίως ως προς εμένα..πόσο ξένη νιώθω απέναντι στον εαυτό μου τότε.πόσο έχω αλλά ξει.και κατ επεέκταση και ο Φ. λογικό δεν είναι είναι να το αναφέρω κι αυτό?οτι μου άφησε την αίσθηση ξένων, δεν ήμαστε πλέον εμείς αυτοι. αυτό που αναφέρεις στο τέλος αφησα να συμβεί για λίγο , να ετεροκαθορίζομαι αλλά δεν πιστεύω ότι αρνούμαι να δω δικά μου ζητήματα ...προσπαθώ και για μένα. νομίζω ότι είχα τα ίδια προβλήματα πάνω κάτω και πρίν και κατα τη διάρκεια και μετά τον Φ. οπότε δεν θέλω να εστιάζω συνέχεια εκεί, σε σ΄χεση με αυτόν.δεν είναι όλη μου η ζωή αυτό.και έχει τύχει τον τελευταίο καιρό η ζωη μου να ναι περισσότερο πιεσμένη, να συμβαίνουν περισσότερα δυσάρεστα και πιστεύω ότι βοήθησε στο να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις και ειδικά εδώ κάτι που εγώ δεν εντοπίζω πλέον ως το ουσιαστικότερο.
ioannis2 μου λείπουν κάποιες ωραίες στιγμές της σχέσης μας αλλά πλεόν δεν μου φαντάζουν και τόσο μοναδικές και ανεπανάληπτες όχι με την έννοια ότι δεν ήταν..ήταν μαγικές και πολύτιμες για μένα..αλλά με την έννοια ότι δε πιστεύω πλέον ακράδαντα ότι δνε μπορώ να της ζήσω και υπο διαφορετικές συνθήκες, με διαφορετικά πρόσωπα.οπότε δεν θα με περιέγραφα ως κολλημένη.το "κενό" που νιώθω υπήρχε και πρίν τη σχέση και κατα τη διάρκεια (όχι επειδή δεν ήμουν ευχαριστημένη) και λογικό είναι κατα τη γνωμη μου να υπάρχει και μετα.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Στο δεύτερο μέρος της απάντησης σου νιώθω να με αφορά περισσότερο..νομίζω και λόγο ηλικίας έιμαι σε μια φάση μπερδεμένη, αποφάσεων..έχω στόχους αλλά η προσπάθεια μου για αυτούς είναι ιδαίτερα κουραστική και πιεστική..(αναφέρομαι στους επαγγελματικούς ας το πούμε στόχους) κατι που δεν μου αφήνει και τη δυνατότητα να χαλαρώσω ιδιαίτερα..νιώθω ότι μεχρι τώρα τα κανα όλα λίγο λάθος.μετανιώνω για πράγματα που έχω κάνει. δεν ξέρω.εχεις δίκιο σε αυτά που λες..αλλά πρώτα πρέπει να ξεκαθαρίσω τι με γεμίζει πραγματικά..και δυσκολεύομαι..ή ακόμα κι αν γνωρίζω δεν είναι πάντα τόσο εύκολο, υπάρχουν κια άλλοι παράγοντες που πρέπει να λάβεις υπόψιν σου.
αν, το να μη μπορείς να κρατήσεις το συναίσθημά σου έξω από μία σχέση συγχώνευσης με τα συναισθήματα άλλων, ιδιαίτερα στις σχέσεις σου με τα κοντινότερα άτομα στη ζωή σου, ιδίως δε με τη σχέση σου, είναι αυτό που λέγεται enmeshment και είναι θέμα ορίων. Οπότε τα συναισθήματά σου μοιάζουν με τα βαγονάκια του λούνα παρκ που σε κείνες τις διαδρομές άλλοτε ανεβαίνουν και άλλοτε κατεβαίνουν, δίχως να έχεις κανέναν έλεγχο πάνω τους. Και είναι θέμα ταύτισης του δικού σου συναισθηματικού κόσμου με του αλλουνού, οπότε μιλάμε για καταστάσεις που δεν είναι υγιείς για σένα και τον άλλον,ε?
Φτάνεις λοιπόν να θέλεις τόσο να καταλάβεις τον άλλον συναισθηματικά, που είναι λες και δεν είστε δύο, αλλά το δικό σου συναίσθημα γίνεται ένα βαρόμετρο της ζωής του άλλου και σε νιώθεις σαν εξάρτημα της ζωής του. Τη στιγμή που αυτό που κάνει ο άλλος δεν είναι παρά να ζει τη δική του ζωή και τις εμπειρίες της. Και έχει ως συνέπεια να μην κρατιέσαι στη θέση σου, ούτε να μένεις στο κέντρο σου, αλλά να δραπετεύεις απ΄αυτό. Γίνεται σταδιακά σε μία σχέση και άπαξ και το μάθεις το σέρνεις σαν μοτίβο και σ' άλλες. Όλο και περισσότερες. Και εξαντλείσαι εσωτερικά. Και απογοητεύεσαι, και σε κατηγορείς άδικα, γιατί δεν είναι κάτι που το επέλεξες, αλλά το διδάχτηκες. Άρα μπορείς και να το ξεμάθεις.:)
RainAndWind δεν νομίζω ότι ταυτίζω τα συναισθήματα μου με των άλλων. μπορεί να επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό αλλά δεν νομίζω ότι καθορίζονται από αυτά. σε ορισμένες καταστάσεις και όταν υπάρχουν συναισθήματα είτε φιλικά είτε ερωτικά επόμενο δεν είναι το να μην νιώθεις καλά όταν ξέρεις οτι ο άλλος υποφέρει και μάλιστα , όταν εμπλέκεται χρήση ουσιών, απέναντι στην οποία νιώθεις ανίσχυρη και μια μόνιμη απειλή για κάτι κακό. εκτιμώ το ότι σκέφτηκες πάνω στα όσα έχω πεί και διατυπωσες το πως σου φαίνεται εσένα η κατάσταση αλλά δεν θεωρώ ότι το πρόβλημα μου είναι εξάρτησης ή ταύτισης με τον άλλον. από την άλλη μπορεί να είναι έτσι και να μην το βλέπω εγώ. αυτό με το θέμα των ορίων το παραδέχομαι όμως, τον τελευταίο καιρό έχω εντοπίσει κι εγώ ότι δυσκολεύομαι να τα τηρήσω κυρίως ( να τα θέσω μπορώ..αλλά δεν τα κρατάω :Ρ), ιδιαίτερα σε άτομα που αγαπάω.εξακολουθώ όμως να πιστεύω ότι στο πως νιώθω μικρή μόνο σχέση έχει η κατασταση με τον Φ.
εχω κουραστει από αυτήν την απογοήτευση, το μπέρδεμα..και αναφέρομαι στον εαυτό μου.δεν με νοιάζει τι γίνεται σε σχέση με τους υπόλοιπους, δεν έχει σχέση ο Φ. νιώθω στα όρια μου και η ζώη μου συνεχίζεται κανονικά..σε λίγο δεν θα μαι πια εγώ.νιώθω τόσο χαμένη.
Αυτό μου έκανε μεγάλο ΚΛΙΚ ! Καλά θα κάνω να το θυμάμαι...Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Ειμαι πολύ πιεσμένη τον τελευταίο καιρό και πραγματικά δυσκολεύομαι να βρώ χρόνο για να κάνω κάτι που με ευχαριστεί προκειμένου να δοκιμάσω αν όντως θα επηρεάσει την διάθεση μου.και η αλήθεια είναι ότι και τον λίγο χρόνο που έχω είμαι τόσο κουρασμένη που δυσκολεύομαι να τον αφιερώσω σε κάτι..νιώθω ότι όσο και να προσπαθήσω δεν μπορω να ξεφύγω από αυτό. ξέρω ότι θα με βοηθούσε να πάω σε ψυχολόγο, και ότι έχω πεί πολλές φορές ότι θαν πάω,αλλα΄πραγματικά δυσκολεύομαι αυτόν τον καιρό να κάνω ακόμα κι αυτό..δεν ξέρω πως να αλλάξω αυτήν την απογοήτευση, το μόνιμο άγχος και τη θλίψη που πραγματικά με έχει κουράσει τα τελευταία χρόνια και με περιορίζει, με αποθαρρύνει.έχω υπάρξει χειρότερα από άποψη διάθεσης αλλά και πάλι δεν νιώθω εντάξει με την τωρινή κατασταση..υπάρχουν και στιγμές που νιώθω καλά αλλά συγκριτικά νομίζω ότι είναι λιγότερες. πολλές φορές οι σκέψεις μου και οι επιθυμίες μου τρέχουν τόσο πολύ..που νιώθω ότι είμαι καλύτερα και ότι έχω δύναμη να αλλάξω τα πάντα- καταβάθος το πιστεύω πραγματικά- κι αλλες φορές νιώθω τόσο απογοητευμένη. εχει νιώσει κανείς σας έτσι? τι έκανε?ελπίζω κάποιος να διαβάσει το μήνυμα και να πεί κατι, νιώθω αρκετά απογοητευμένη και θα θελα να ακούσω κατι αισιόδοξο- ή και μη.
ακόμα κι εδώ είμαι μόνη :(
Έλα κορίτσι μου, εδώ είμαι. Σε νιώθω. Αλλά πάντα μετά την πρώτη δύσκολη προσπάθεια να κινητοποιηθείς, να πάρεις μπρος που λέμε, η συνέχεια είναι ευκολότερη. Θέλει ζόρι τώρα στην αρχή, μετά θα τσουλήσει ευκολότερα. Όμως μη σε αφήνεις, μην εγκαταλείπεις. Δεν είσαι μόνη, ένα σωρό άνθρωποι έχουν αισθανθεί έτσι, όμοια με σένα, κι εγώ μέσα. Θα το ξεπεράσεις.:)
Πάρε επιτέλους αυτή την απόφαση και πήγαινε σε κάποιον ψυχολόγο. Είναι ένα βήμα, αλλά μπορεί ν' αλλάξει τη ζωή σου.Quote:
Originally Posted by αν?
Δεν ξέρω τι σε φοβίζει και σε κρατάει από το να μην το κάνεις. Δεν ξέρω γιατί προτιμάς να αισθάνεσαι άσχημα, από το να κάνεις αυτό το μικρό βήμα - να κλείσεις ένα ραντεβού. Το έχεις αναβάλει τόσες φορές.
Σκέφτομαι τον εαυτό μου, αλλά και τόσους άλλους φίλους και γνωστούς που κάνανε αυτό το βήμα και άλλαξε όλη η ζωή τους προς το καλύτερο. Δεν πιστεύεις ότι αξίζεις κάτι τέτοιο?
RainAndWind ευχαριστώ για την απάντηση, με έκανε να νιώσω λίγο καλύτερα. marian_m σε ευχαριστώ και σένα για το μήνυμα σου.Νομίζω ότι το ξέρω ότι θα βοηθηθώ σε κάποιο βαθμό , δεν φοβάμαι κατι,ουτε νιώθω να με κρατάει..απλά προσπάθησα 1-2 φορές για ραντεβού στο κψυ δεν ταιριαξε το ανέβαλα..απογοητεύτηκα λίγο, το ξαναανέβαλα.δεν ξέρω γιατί το κάνω αυτό. πιστεύω ότι το αξίζω όπως και ο καθένας.πραγματικά όμως δεν ξέρω που κολλάω κσι το αναβάλλω συνέχεια.
κοιτα, αμα σου ζηταγε 100 ευρω ο πρωην θα εβρισκες να του τα δωσεις και αυριο, εδω του χεις δανεισει 300 που δεν προκειται να ξαναδεις και ενω ειχες δυσκολιες. βρες 100 ευρω και πηγαινε δυο φορες σε εναν ιδιωτη, μεχρι να πας στο κψυ που σου κλεινουν ραντεβου μετα απο εναν μηνα.
με συγχωρείς αλλά νιώθω τό μήνυμα σου κάπως επιθετικό και επικριτικό και μάλιστα από το πουθενά..έτυχε και είχα 200 ευρώ στην άκρη όταν ο πρώην μου τα χρειάστηκε για να πληρώσει το ενοίκιο του για να μην μείνει στο δρόμο. τα είχα στην άκρη και του τα δωσα.τωρα δεν έχω. δεν είναι τόσο εύκολο για μένα να βρώ 100 ευρώ και να πάω σε έναν ιδιώτη όπως λές και κυρίως θα πρέπει να συνεχίσω να τα βρίσκω για να έχει νόημα κατι τέτοιο.θα κλείσω όμως ραντεβού στο κψυ.Quote:
Originally Posted by carrie
καλα θα κανεις. Ναι ειναι επιθετικο μπας και σε σπρωξω να πας να κανεις κατι. Και περιμενα αυτη την απαντηση. Δεν εκλεισες ραντεβου επειδη ηταν μετα απο ενα μιση μηνα, Καλυτερα δλδ να παρεισ σε ενα μηνα οποτε να πας στο ραντεβου μετα απο 3 μηνες. Αμα δε σου αρεσουν τα μηνυματα μου, να ξερεις οτι κι εμενα δε μου αρεσουν τα δικα σου, αλλα δεν εχω εγω το θεμα εδω περα, εσενα προσπαθω να βοηθησω που ζητας βοηθεια, και εμενα ξερεις μπορει να μη μου αρεσει να λεω και να ακουω τα ιδια πραγματα και αυτα να μη γινονται αντιληπτα, και να μου τη λες κι απο πανω! Ζητω βγηκες η καλυτερη για αλλη μια φορα! δεν εχω να κερδισω απολυτως τπτ απο την πω σε εσενα, ουτε χανω τπτ απο το να μου τη λες ή να με αντικρουεις εμενα και τους περισσοτερους, εσυ μπορει να χανεις, εγω, οχι! Εκτος αν ειπαμε, θες αυτη την προσοχη, οτι κι αν ειναι, θετικη-αρνητικη. Για μενα χεστηκε η φοραδα στο αλωνι! Το χειροτερο που μπορει να κανω ειναι να τροφοδοτω αυτη την αναγκη σου, το κανω συνειδητα! Γιαυτο αποφευγω να απαντω εδω περα πια, αλλα επειδη οταν καποιος ζηταει βοηθεια συνηθως την θελει, προσπαθω για αλλη μια φορα! Επαναλαμβανω, εσυ εχεις το θεμα!! Ο,τι λεω το λεω για σενα, και για καλο! ασχετα αν δε σου αρεσει, η δεν το καταλαβαινεις. Εσυ εχεις το θεμα, να καθεσαι να μου τη λες εμενα, δεν κανεις κατι. ασχολησου λιγο με εσενα, και κοιτα μπας και σε αυτα που σου εχουν πει οι αλλοι και εγω υπαρχουν αληθειες, και μην βιαζεσαι να παιρνεις κατευθειαν την ρακετα να τα γυριζεις ολα πισω.
Αχ βρε ρειν, προσπαθησες κι εσυ, αδοξα!
καλησπέρα. σήμερα είμαι ιδιαίτερα πιεσμένη από άποψη χρόνου λόγω κάποιων υποχρεώσεων που έχω να ολοκληρώσω που απαιτούν αρκετά προσπάθεια και συγκέντρωση. όσο περισσότερο αγχώνομαι να τα τελειώσω τόσο περισσότερο μπλοκάρω και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε αυτό. μια σκέψη γυρίζει στο μυαλό μου αρκετά αυτές τις μέρες ότι ό χρόνος περνάει κι εγώ δεν είμαι όπως φανταζόμουν ότι θα είμαι στα 25. αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι μια κολλητή φίλη,εχω κάποιες παιδικές φίλες αλλά καμία πραγματική φιλία.νιώθω ότι αφού δεν έχω κάνει μεχρι τωρα δεν θα κάνω, το ξέρω ότι δεν είναι έτσι, κι ότι ακούγεται χαζό. όσο πιο πιεσμένη νιώθω τόσο χάνω την αισοδοξία μου και νιώθω απογοητευμένη.
Πολλές σημαντικές φιλίες της έκανα μετά τα 25. Και ακόμα (στα 41 μου) συνεχίζω να κάνω νέους "ουσιστικούς" φίλους. Δε μιλάω για απλές γνωριμίες. Και δε νομίζω να σταματήσω μέχρι να πεθάνω. Ίσα ίσα, που όσο μεγαλώνουμε και είμαστε πιο συνειδητοποιημένοι, κάνουμε πιο σωστές επιλογές.
αισιόδοξη η εμπειρία σου :). αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι ότι γενικά έχω παρέες και αρκετά καλές-για να βγαίνω κτλ, ιδιαίτερα στην πόλη καταγωγής μου, αλλά σε όλη μου τη ζωή (εντάξει αν εξαιρέσεις το δημοτικό και το γυμνάσιο) είχα μόνο μια πολύ καλή φίλη,με την έννοια ότι την ένιωθα πολύ κοντά μου, μπορούσαμε να συζητήσουμε σχεδόν τα πάντα, νοιαζόταν για μένα κι εγώ για αυτήν.μόνο μία. πλέον κι εγώ έχω απομονωθεί αρκετά, σχεδόν κανείς δεν με ψάχνει και όσοι κάνουν βήματα να με προσεγγίσουν από γνωστούς δεν δίνω συνέχεια ενώ τους συμπαθώ και θα μπορούσαν να γίνουν φίλη μου. μερικές φορές νιώθω προστατευμένη έτσι χωρίς να ανοίγομαι σε κανέναν, χωρίς να ξέρει κανείς τα δικά μου, λιγότερο εκτεθειμμένη και μερικές φορές λέω μακάρι να αποκτήσω πολύ καλούς φίλους.
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι μπορούμε πολύ εύκολα να κάνουμε φίλους. Μόνο ένα πράγμα μας εμποδίζει από το να τα καταφέρουμε. Το να μην το θέλουμε. Ας ψάξουμε λοιπόν γιατί δεν το θέλουμε.
Όπως γράφεις, έχεις πρόβλημα να ανοιχτείς. ΟΚ, δεν είναι απαραίτητο να ξέρει ο άλλος τα πάντα για σένα από την πρώτη στιγμή, ούτε είναι δυνατό. Το θέμα είναι όμως, πόσα μπορείς να μοιραστείς. Όσο πιο πολλά είναι αυτά, τόσο πιο κοντά έρχεσαι με τους άλλους ανθρώπους.
Αυτά που έχω παρατηρήσει σε ανθρώπους που θα ήθελαν φίλους αλλά παραπονιούνται ότι δεν έχουν, είναι ότι συνήθως έχουν πολλές προσδοκίες από τους άλλους, ενώ οι ίδιοι είναι κλεισμένοι στο καβούκι τους.
ξέρεις τι νομίζω ότι κατα κάποιον τρόπο πληρώνω το ότι όσο καιρό ήμουν με τον Φ. ήμουν τόσο ευτυχισμένη και τόσο στην κοσμάρα μου, που αμέλησα τελείως αυτό το κομμάτι. Ενιωθα τόσο μαγικά που δεν ένιωθα ότι χρειάζεται να κάνω προσπάθεια, είχα και την κολλήτη τότε και ένιωθα καλά. τωρα το μετανιώνω και δεν θα το ξαναέκανα.υπήρξε μια περίοδος που τα είχα όλα..σχέση, κολλητή φίλη, παρέες, διαμονή σε ένα χαλαρό μέρος με ήρεμο τρόπο ζωής και τα άφησα-αποφάσισα λάθος- και αυτό με βασανίζει. δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό τώρα.νιώθω σαν να μου δόθηκαν ευκαιρίες και εγώ φάνηκα αχάριστη-ανίκανη να σκεφτώ ψύχραιμα και να διαχειριστώ καταστάσεις. η ζωή μου τότε ήταν σαν όνειρο, όχι ότι δεν υπήρχαν αρνητικά, αλλά όλα κυλούσαν αβίαστα. νιώθω ότι τώρα συμβαίνει σχεδόν το αντίθετο.
Τι εννοείς ακριβώς με το να μοιραστείς? αυτό που λες για τις πολλές προσδοκίες μπορεί να συμβαίνει και με μένα. σκέφτομαι όμως πολλές φορές ότι ακόμα και άτομα με τα οποία κάνω παρέα και θα ήθελα μια πιο στενή φιλική σχεση και θα μπορούσα να την επιδιώξω έχουν φίλους οπότε- σκέφτομαι, λανθασμένα το ξέρω- δεν με χρειάζονται και κυρίως νιώθω ότι μπορεί να τους χρειάζομαι περισσοτερο από ότι αυτή έμένα.δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αυτό-προτάσεις δεκτές :)
νιώθω να μην μπορώ να ηρεμήσω με τίποτα αυτήν τη στιγμή..πρεπει να τελειώσω τις δουλειές μου αλλά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ δεν ξερώ αν μου φταίνε όλα αυτά ή είναι απλά προφάσεις..νιώθω κάπως σεν η αξία μου να εξαρτάται λίγο από αυτό το κομμάτι αφού στο φιλικί και το διαπροσωπικό δεν τα πάω ιδιαίτερα καλά και πιέζομαι αρκετά..νομίζω ότι κάπως έτσι μόνο μπορώ να συνδέσω τα πράγματα. πως κατάντησα έτσι να δίνω βάση,και να αφιερώνω τόσο χρόνο σε κάτι που το βαζα πάντα μετά τους ανθρώπους γυρω μου..πρααγματικά τα χω κάνει...αν είχα μείνει τότε μάλλον όλα θα ταν διαφορετικά.
βγήκα λίγο και περπάτησα έξω, ένιωσα καλύτερα.παράλληλα σκέφτηκα πως θα μουν περισσότερο ευχαριστημένη από τη ζωή μου: αν είχα περισσοτερο ελευθερο χρόνο, αν είχα 1-2 καλού φίλους, αν άλλζα κατι στην εμφάνιση μου, ίσως μια σχέση, θα θελα να αλλάξω και το σπίτι που μένω λίγο-κάνέναν τοίχο να βαψω, τόσο με πάιρνει- και τώρα όσο γράφω αυτά τα αισιόδοξα και σκέφτομαι θα αγοράσω λουλούδια,και θα κουρευτώ, και θα περπατάω κάθε μέρα, και θα είμαι πιο ανοιχτή με τους ανθρώπους,και θα σταματήσω να νοσταλγώ το παρελθόν,και δεν θα αγχώνομαι για πράγματα που αλλάζουν (αυτό το λεει η μαμά μου και πολύ μ αρέσει :) ) και θα αλλάξω..αμέσως μετά σκέφτομαι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει..και απογοητεύομαι πάλι.
Το ότι κάποιος έχει φίλους δεν σημαίνει ότι δεν θέλει άλλους.Quote:
Originally Posted by αν?
Μήπως εσύ περιμένεις "αποκλειστικότητα" από τους άλλους? Μήπως θέλεις να είσαι η "καλύτερη φίλη" και όχι απλώς φίλη? Και γιατί πρέπει να σε "χρειάζονται" αυτοί περισσότερο και όχι εσύ? Και πώς μετριέται αυτό, ποιος χρειάζεται περισσότερο και ποιος λιγότερο?
Έτσι κι αλλιώς, οι φιλικές σχέσεις δημιουργούνται και εξελίσσονται, δεν γίνεσαι αυτόματα φίλος με κάποιον. Συμβαίνει σταδιακά και αβίαστα, επειδή με κάποιον διαπιστώνουμε ότι ταιριάζουμε, ότι έχουμε κάποια κοινά ενδιαφέροντα και ανησυχίες που μας φέρνουν κοντά. Και, για μένα, δεν χωράνε "αποκλειστικότητες" σε μια φιλική σχέση. Γιατί πάνω απ' όλα πρέπει να αισθανόμαστε ελεύθεροι να είμαστε ο εαυτός μας και όχι "φυλακισμένοι".
δεν ξέρω μπορεί, ναι κάποιες φορές θα θελα να μαι η "καλύτερη φίλη κάποιου" και με το καλύτερη εννοώ η πιο κοντινή, η πιο στενή ή στις πιο στενές τελοσπάντων. περιμένω να ναι εκεί, να με νοιάζονται, να ενδιαφέρονται, να περνάμε καλά. το να τους "χρειάζομαι" εγώ περισσότερο από ότι αυτή εμένα το είπα με τη σκέψη ότι θα ναι πιο εύκολο να αναπτυχθεί μια άνιση σχέση όπου θα μαι εγώ πάντα εκεί για τους άλλους, θα κάνω υποχωρήσεις, θα προσπαθώ και ο άλλος δεν θα κάνει το ίδιο γιατί δεν θα με θεωρεί εξίσου σημαντική στη ζωή του όσο εγώ, μπορεί επειδή θα έχεις κι άλλους φίλους. μου χει συμβεί. Κι εγω έχω βρεθεί με ανθρώπους που έχουμε κοινά ενδιαφέροντα και ανησυχίες και ταιριάζουμε αλλά δεν προσπάθησα παραπέρα, δεν ξέρω γιατί. μέλλον έχω απογοητευτεί λίγο από τις ανθρώπινες σχέσεις μέχρι τώρα. σίγουρα πάντως η λευθερία είναι μεγάλο πράγμα.
αυτό ήταν δεν αντέχω άλλο με πήρε τηλ. ο Φ. . Δεν μπορούσα να πω τίποτα. Τόσα πράγματα ήθελα να πώ και δεν είπα τίποτα τι κάνεις και τι κάνεις..και να προσέχεις μόνο.δεν ήταν καλά δεν ένιωθε κι αυτός άνετα δεν ήξερα τι να πω κι ήθελα τόσα πολλά να πω και δεν μπορώ να τον βρω εγ'ω γιατί δεν έχει τηλ. και δνε ξέρω που ε'ιναι το σπίτι του φίλου του. είπε ότι θα πάρει να βρεθούμε.ότι χάθηκε επειδή προτιμά να είναι μόνος του τελείως όταν δεν είναι καλά. Τα χασα τόσο πολύ δεν ήξερα καθόλου τι να πω.είναι δυαντόν? δεν είμαι καλά.
ήταν τόσο αμήχανο το τηλ. δεν ξέρω τι νιώθει. με το που κλείσαμε το τηλ. έχω βάλει τα κλάματα. δεν ξέρω τι θέλω, δνε ξέρω τι χρειάζομαι. ημουν ίδια όπως πάντα. με τα τηλ ποτέ δεν τα πηγαίναμε καλά, ποτέ δεν μπορούσαμε να συζητ'ησουμε κανονικά από το τηλ., μόνο από κοντά. δεν ξέρω τι με έχει πιάσει τώρα δεν μπορώ να συνέλθω. μάλλον με πήρε μόνο επειδη έμαθε κάποια πράγματα. δεν ξέρω πλεόν τι νιώθω. νιώθω χάλια.