η σχεση με τον ψυχιατρο

Και όμως Σοφία,
Η ψυχή αντιπαλεύεται τη λογική.
Δες τι εννοει η Dalia ( ή τουλάχιστον έτσι καταλαβαίνω εγώ)

Quote:

---

Originally posted by Dalia
Αχ..παρόλο που συμφωνώ ιντερ με όσα συμπεράσματα έχεις βγάλει και το έχω συνειδητοποιήσει κι εγώ αυτό,ότι κάνουν τη δουλειά τους και τίποτα παραπάνω,μόλις νιώσω χάλια τον γιατρό μου σκέφτομαι,ανυπομονώ να έρθει η ώρα για την συνεδρία κι εκείνη την ώρα δεν με νοιάζουν όλα αυτά.Μετά όταν είμαι καλύτερα αρχίζω να σκέφτομαι πάλι πιο λογικά.

---

Όσο για τον εαυτό μου έπαψα να τον εμπιστεύομαι προ πολλού.

κριμα,αν δεν εμπιστευτεις τον εαυτο σου, ποιον?

οσο για τη Νταλια ναι το καταλαβα.ομως μιλησα για μενα,δεν μπορω να μιλησω για καποιον αλλο δεν ειμαι στο μυαλο κ στη ψυχη του....

Quote:

---

Originally posted by Sofia
κριμα,αν δεν εμπιστευτεις τον εαυτο σου, ποιον?

---

Αν δεν αμφισβητήσεις τον ευατό σου, ποιόν? (σκέφτομαι τις περισσότερες φορές εγώ)

Quote:

---

Originally posted by Sofia
οσο για τη Νταλια ναι το καταλαβα.ομως μιλησα για μενα,δεν μπορω να μιλησω για καποιον αλλο δεν ειμαι στο μυαλο κ στη ψυχη του....

---

Το θέμα όμως Σοφία είναι τι κάνεις όταν άλλο σου λέει η ψυχή και άλλο η λογική σου. Δεν γίνεται να συμπορευτούν. Αντιτίθετανται.
Όπως η όλη ιστορία με την αμφισβήτηση των γιατρών.
Η λογική μας λέει ότι απλά κάνουν την δουλειά τους.
Η ψυχή μας ότι ξέρουν να ξαναδίνουν ζωή από το πουθενά.
Και ξανά η λογική..... Και ξανά η ψυχή.......
Ε κάτι πρέπει να εμπιστευτείς από τα δύο περισσότερο

προσωπικα παντα την ψυχή μου....

οσο για την αμφισβήτηση υπάρχει,αλλα οχι αυτομαστιγωμα. αλλο αυτο...

κ η εμπιστοσυνη θέλει κ χρονο,ε?

Quote:

---

Originally posted by Sofia
θα ξεκινήσω μ αυτο που συμφωνω και το πιστευω απολυτα. Ο καθενας εχει τις ιδιαιτεροτητες του κ ειναι ξεχωριστος ανθρωπος. Οι γενικευσεις κ το τσουβάλιασμα αδικουν πρωτα αυτον που ακολουθει αυτο τον δρομο.

Σε οτι αφορά την διάρκεια της θεραπειας κ την πορεια της επισης δεν νομιζω να μπορει να την προκαθορισει καποιος με σιγουρια εξ αρχης. Παρολα αυτα η θεραπεια εχει διαρκεια με αρχη μεση κ τελος. Ο σωστος ψυχοθεραπευτης δεν σου λεει οτι εχεις κατι για να σε κρατησει δίπλα του. Παρε παραδειγμα εμενα.. Προσπαθησα να πεισω την ψυχοθεραπευτρια μου οτι εχω κατάθλιψη. Αυτη το αρνηθηκε. Με τη λογικη που αναφέρεις δεν θα πρεπε να το κανει αφου αυτος ο λογος ηταν για μενα που οδηγηθηκα μεχρι εκει (στο γραφειο της).

Οσο για το γιατι να αλλαξεις? Δεν ξέρω αν ο καθενας θέλει να αλλαξει. Εγω θέλω να αλλαζω μεσα μου οτι μ ενοχλει κ με εμποδιζει να νιωθω καλυτερα. Κ ελπιζω παντα να βρισκω τη δυναμη να μαι καλα κ να εξελισσομαι. Οταν ξεκινησα ψυχοθεραπεια ήταν γιατι δεν αισθανομουν καλα κ δεν περνουσα καλα. Γι αυτο ηθελα να αλλαξω. Ειναι κακο να αλλάζεις? Ειναι ωραιο να μενεις ιδιος κ απαραλλαχτος? Αμετακινητος στις θέσεις σου? Να μην αμφισβητεις πρώτα τον εαυτο σου ποτε? Εστω κ λιγο?

Ειναι αστειο να νομιζεις οτι ο ψυχοθεραπευτης παει να σε αλλαξει με βαση τα δικα του προτυπα. Αν τουλαχιστον πεσεις σε καποιον τετοιο ειναι γελοιος. Οπως και ο καθε ανθρωπος που θεωρει σωστο οποιον ασπαζεται τις αρχες του κ λαθος οποιον τις απορριπτει.

Σωστο κ λάθος δεν υπάρχει. Ο καθε ενας ειναι διαφορετικος. Να γουστάρει γι αυτο που ειναι? πάντα? μπορει στην αυτοκριτική μου να μη γουστάρω κατι. να μ ενοχλει κατι....ειναι αλλο να πω: θα την βρω την ακρη, αλλο να πω τί τέλεια που ειμαι....

Υ.Γ. Η ναρκισσιστική προσωπικοτητα που αναφέρεις δεν εχει σχεση με το παραδειγμα της εμφανισης

---

Μα το θέμα Σοφία με την ψυχαναλύτριά σου είναι ότι δε μπορούσε να θεραπεύσει την κατάθλιψη αυτή καθεαυτή εφόσον δεν είναι ψυχίατρος. Είναι κάπως σα να περιμένεις τη ψυχολόγο που θα σου βγάλει διάγνωση πχ ότι έχεις θυροειδή από τα συμπτώματα που της λες ότι θα σε στείλει σε παθολόγο χωρίς να προσπαθήσει να σου κάνει και μία ανάλυση να δει αν είσαι \"υγιής\" στις σκέψεις σου. Και εκεί αρχίζει το θέμα. Και αν είναι ικανός ο ψυχαναλυτής μπορεί να ξεκινήσει ψυχαναλύση με τον οποιονδήποτε με την ίδια ευκολία. Τελικά πήγες να δεις τι έχεις, σου λέει ότι δεν έχεις το σοβαρό που νόμιζες (πχ κατάθλιψη) και συνεχίζεις ακόμα ένα χρόνο μετά και μπορεί πραγματικά αν θέλει η ψυχαναλύτριά σου να συνεχίζεις επ\'άπειρο.

Κι έστω ότι θέλεις να αλλάξεις κάτι πάνω σου όπως λες. Δηλ. να έχεις κάτι διαφορετικό, το οποίο όμως υιοθέτησες ιδεολογικά κάπως, πχ tv, φίλους κλπ. Εφόσον ξέρεις τι σε ενοχλεί στον εαυτό σου γιατί πας για ψυχανάλυση; Αφού ξέρεις πάνω κάτω τι πρέπει (και θέλεις) να ακούσεις; Γιατί δεν προσπαθείς να το αλλάξεις μόνη σου; Νομίζω ότι όλοι τελικά αλλάζουμε μόνοι μας και ότι ακούσουμε από άλλους είναι απλά μικρά ερεθίσματα που δε μπορούν να προκαλέσουν τόση μεταστροφή από μόνα τους. Οι συμβουλές του ψυχοθεραπευτή θα μπορούσαν να προέρθουν από κάποιο φίλο απλά ή κάποιον με αντίστοιχες εμπειρίες. Εννοώ το να σου δώσει κάποια καινούρια ερεθίσματα προς διερεύνηση. Τελικά γιατί να ακούσεις τον ψυχαναλυτή; Γιατί είναι εκείνος ο σωστός και οι θεωρίες του; Ίσως επειδή αυτά που σου λέει είναι αυτά που θέλεις να ακούσεις... Αυτός που θα σου πάει κόντρα λέγοντας πχ έχεις γίνει αντικοινωνική γιατί έτσι είναι ο βαθύτερος χαρακτήρας σου και πρέπει να το αποδεχτείς απλά απορρίπτεται.
Που ξέρει ο άλλος τι είναι καλύτερο για σένα; Εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να καταλάβεις τι είναι καλύτερο για σένα; Φαίνεται ότι εθελοτυφλούμε σε τέτοιες περιπτώσεις όπως ανέφερε και η interappted.

Και όσον αφορά τον ναρκισσισμό sorry φαντάστηκα ότι ήταν αυτό που είπα. Δεν είναι ο μεγάλος αυτοθαυμασμός; Ίσως σνομπισμός... Γενικά πάντως ένα παράδειγμα πήγα να δώσω, οτιδήποτε συμπεριφορά που \"πρέπει να διορθωθεί\" μπαίνει σε αυτές τις κατηγορίες.

Quote:

---

Originally posted by Dalia

Quote:

---

Originally posted by Flamenco

Ναι εμείς μιλάμε συγκεκριμένα για τις \"αρρώστιες\" που προωθούν για να σε πείσουν να κάνεις θεραπεία μαζί τους. Σ\'αρέσει πολύ η εμφάνισή σου; Λέγεται ναρκισσισμός και είναι κακό και πρέπει να κάνουμε 4 μήνες θεραπεία γι\'αυτό το λόγο... Στην πορεία προκύπτει και κάτι άλλο, βάλε άλλους 2 μήνες. Τελικά δεν τελειώνεις ποτέ. Ο άλλος μπορεί να σου λέει για πάντα ότι δεν έχεις διορθωθεί και να ψάχνετε θέματα για να αναλύετε...

---

Ναι αλλά μόνοι μας αποφασίζουμε να πάμε στον ψυχίατρο ή στον ψυχολόγο.Που σημαίνει ότι δεν είμαστε καλά,ότι κάτι μας απασχολεί.Δεν είναι ότι μας βρίσκει ο γιατρός και ενώ είμαστε καλά προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν είμαστε για να μας πιάσει πελάτες.

---

Το θέμα είναι ότι αν δεν ήξερες για ψυχαναλύσεις και τα σχετικά δε θα πήγαινες καν και δε θα σου περνούσε ποτέ από το μυαλό ότι μπορεί να έχεις κάτι (πχ κατάθλιψη). Γιατί αυτό το κάτι δεν έχει καν οριστεί στο μυαλό σου. Θα έλεγες απλά νιώθω άσχημα γι\'αυτό. Θα κάνω ότι μπορώ για να το αλλάξω. Ούτε θεραπείες ούτε εξαρτήσεις ούτε ένα κάρο πεταμένα χρήματα απλά για να συζητάς με κάποιον που ξέρει το καλύτερο για σένα πριν από σένα...

Και κάτι τελευταίο για τα φάρμακα. Τα φάρμακα τι κάνουν; Απλά καταστέλουν τα συμπτώματα (και δεν αντιμετωπίζουν προφανώς την \"ασθένεια\" η οποία επανέρχεται δριμύτερη κάποια στιγμή μετά τη θεραπεία). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η θεραπεία της κατάθλιψης, η οποίο προσπαθεί να ανεβάσει τη σεροτονίνη και κάνα 2 ακόμα νευροδιαβιβαστές στην καλύτερη. Και το ερώτημα είναι το εξής: Που ξέρουμε ότι η έλλειψη σεροτονίνης προκαλεί την κατάθλιψη και όχι το αντίθετο. Κανένας δεν έχει αποδείξει κάποια πλευρά του παραπάνω θέματος ποτέ και ούτε πρόκειται. Ο ανθρωπινος οργανισμός είναι τόσο πολύπλοκος που ένα πας να αλλάξεις και αλλάζουν άλλα 500 μέσα σου και δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να προκύψει από κάτι τέτοιο αργότερα στον οργανισμό σου...

Και κάτι τελευταίο. Ξέρετε πόσες έρευνες αποκρύπτονται από τις βιομηχανικές εταιρίες για τα φάρμακα; Από τις 50 που βγαίνουν αρνητικές μόνο λίγες βγαίνουν στην επιφάνεια και τις παραλλάσουν και λίγο ώστε να μην είναι τόσο αρνητικές. Μόνο οι θετικές βγαίνουν 49 στις 50. Το έλεγε ένα δημοσίευμα στο in.gr. Λογικό δεν είναι; Όταν η ίδια εταιρία που δημιουργεί τα φάρμακα έχει χρηματοδοτήσει τη συντριπτική πλειοψηφία των ερευνών δε νομίζω ότι δεν τίθεται το θέμα της μεροληψίας...

Flamenco συμφωνω απολυτα στο θεμα ψυχοθεραπειας
αλλα στα φαρμακα θα διαφωνησω
οπως ειπες καταστελλουν τα συμπτωματα
ε αυτο στην τελικη δεν θελουμε κι εμεις για να ζησουμε πιο ανθρωπινα?κ παει κ το μυαλο μου κ στις μιζες κ παντου γιατι μαλλον ξερεις πολυ καλα οτι οταν το παραμυθι της ψυχοθεραπειας τελειωσει τοτε αρχιζει μια καχυποψια για τα παντα

θα σου πω 2 προσωπικα μου παραδειγματα:
1)επαιρνα zoloft για 3 μηνες ειχα τασεις κακες κ αυτοκαταστροφικες
επαιρνα 300 mg effexor 150xr εφάπαξ για 1μιση χρονοκ ημουνα κ παλι σκατα
εχω 1 μηνα με ladose κ ειμαι πολυ καλυτερα
δεν νομιζω να ειναι η δυναμη του μυαλου γιατι αλλιως θα επρεπε να ημουν καλα κ με τα 2 προηγουμενα.
2)παρινω πολυ χαμηλη δοση αντιψυχωσικων 100mg seroquel.μια μερα πηρα μισο κ την επομενη ημουνα χαλι μαυρο σε τσιτα κ υπερδιεργεση με νευρα κτλ

αυτα πιστευω οτι λενε κατι

κ κατι αλλο που θελω να πω ειναι οτι κι εγω ισως συνεχισω την ψυχοθεραπεια αλλα με εντελως διαφορετικα δεδομενα
τα ειμαι εδω διπλα σου κ θελω να σε βοηθησω τα ακουω βερεσε πια κ ξενερωνω
η καλυτερη αντιμετωπιση κατα την ταπεινη μου αποψη ειναι οτι θα παω για να ρυθμιστει σωστα η φαρμακοθεραπεια μου κ να πληρωσω να μαθω τροπους αντιμετωπισης των συμπτωματων που με ενοχλουν
θα παω ως ενας απαιτητικος πελατης που 10 λεπτα σιωπης θα λειπουν κ θα ζηταω να αγορασω τις γνωσεις που απεκτησαν στα θρανια κ στην πραξη

Quote:

---

Originally posted by interappted
Flamenco συμφωνω απολυτα στο θεμα ψυχοθεραπειας
αλλα στα φαρμακα θα διαφωνησω
οπως ειπες καταστελλουν τα συμπτωματα
ε αυτο στην τελικη δεν θελουμε κι εμεις για να ζησουμε πιο ανθρωπινα?κ παει κ το μυαλο μου κ στις μιζες κ παντου γιατι μαλλον ξερεις πολυ καλα οτι οταν το παραμυθι της ψυχοθεραπειας τελειωσει τοτε αρχιζει μια καχυποψια για τα παντα

θα σου πω 2 προσωπικα μου παραδειγματα:
1)επαιρνα zoloft για 3 μηνες ειχα τασεις κακες κ αυτοκαταστροφικες
επαιρνα 300 mg effexor 150xr εφάπαξ για 1μιση χρονοκ ημουνα κ παλι σκατα
εχω 1 μηνα με ladose κ ειμαι πολυ καλυτερα
δεν νομιζω να ειναι η δυναμη του μυαλου γιατι αλλιως θα επρεπε να ημουν καλα κ με τα 2 προηγουμενα.
2)παρινω πολυ χαμηλη δοση αντιψυχωσικων 100mg seroquel.μια μερα πηρα μισο κ την επομενη ημουνα χαλι μαυρο σε τσιτα κ υπερδιεργεση με νευρα κτλ

αυτα πιστευω οτι λενε κατι

---

Ναι interappted μου δεν αμβέβαλλα ότι τα φάρμακα κάνουν κάτι στον οργανισμό μας. Αλλά αυτό που κάνουν δεν ξέρεις αν σου κάνει καλό μακροπρόθεσμα. Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα. Με το που διακόψεις τα φάρμακα η ασθένεια θα ξαναεμφανιστεί με συντριπτικές πιθανότητες. Και τα ναρκωτικά αντίστοιχα σε κάνουν να νιώθεις καλά αλλά είναι η εξάρτηση και οι παρενέργειες που σε κάνουν να τα θεωρείς μη αποδεκτά. Και τα φάρμακα είναι κάτι αντίστοιχο σε μικρότερο βαθμό αρχικά, ώσπου εξαρτάσαι άσχημα και πρέπει να παίρνεις ένα κάρο χάπια φτάνοντας στο βαθμό επικινδυνότητας των ναρκωτικών.

Που ξέρεις τι κάνει τα φάρμακο μέσα σου; Μπορεί να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα προσωρινά (αντιστοίχως με το παυσίπονο που σε ανακουφίζει μεν από τον πόνοδοντο αλλά το δόντι δεν το γλυτώνεις), αλλά η καταστροφή σε άλλα μέρη του οργανισμού σου (παρενέργειες) είναι αναπόφευκτες. Και η εξάρτηση επίσης...

Και γιατί αποκλείεις το ενδεχόμενο ότι ανάλογα με το περιβάλλον σου και την υποβόσκουσα διάθεσή σου προκύπτει και η επίδραση του φαρμάκου; Πχ έπαιρνες το τάδε φάρμακο έκανε κάτι στον οργανισμό σου που σου προκαλούσε δυσφορία. Μετά από δοκιμές και χρόνο παίρνεις το άλλο και νιώθεις καλύτερα. Καλύτερα όμως από τι; Αυτό είναι σχετικό. Καλύτερα από αυτό που ένιωθες με το προηγούμενο φάρμακο κατά πάσα πιθανότητα. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Flamenco δεχεσαι οτι ο εγκεφαλος ειναι μερος του σωματος και δυναται να δυσλειτουργει?
Γιατι σου φαινεται τοσο απιθανη αυτη η περιπτωση?
Θα συμφωνησω μαζι σου εν μερει οτι δεν ξερουμε πολλα πραγματα ακομα κυριως για τον εγκεφαλο...αλλα αυτα εχουμε με αυτα προχωραμε.
Εγω προσωπικα χωρις τα φαρμακα μου θα ειχα αναχωρησει για την χωματουπολη προ πολλου....χωρις υπερβολη και χωρις να σημαινει οτι ισχυει και για τους αλλους το ιδιο.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Flamenco δεχεσαι οτι ο εγκεφαλος ειναι μερος του σωματος και δυναται να δυσλειτουργει?
Γιατι σου φαινεται τοσο απιθανη αυτη η περιπτωση?
Θα συμφωνησω μαζι σου εν μερει οτι δεν ξερουμε πολλα πραγματα ακομα κυριως για τον εγκεφαλο...αλλα αυτα εχουμε με αυτα προχωραμε.
Εγω προσωπικα χωρις τα φαρμακα μου θα ειχα αναχωρησει για την χωματουπολη προ πολλου....χωρις υπερβολη και χωρις να σημαινει οτι ισχυει και για τους αλλους το ιδιο.

---

Προφανώς δεν ξέρουμε τίποτα για τον οργανισμό μας, πέρα από δράση-αντίδραση. Είναι 50000 ουσίες στον οργανισμό μας και δεν έχουν ιδέα οι γιατροί ακριβώς τι επηρρεάζει τι εκεί μέσα. Τα φάρμακα ξέρεις πως βγαίνουν; Δοκιμάζουν εκατομύρια ουσίες σε ποντικούς, μετά ίσως σε πιθήκους και τέλος σε ανθρώπους . Όταν λοιπόν κάποια από αυτή φαίνεται να έχει αποτελέσματα (χωρίς να ξέρουν βέβαια γιατί και πως, καθώς μόνος σου είπες ότι δεν ξέρουν ακριβώς τι γίνεται εκεί μέσα) λένε αυτή δούλεψε. Ναι αλλά, δεν ξέρουν τι θα προκύψει στο μέλλον/στο κάθε άτομο ξεχωριστά/σε περίπτωση υπερδοσολογίας οπότε γιατί πράγμα συζητάμε; Είναι σαν να δοκιμάζω άγρια χόρτα στη ζούγκλα να βρω ότι κάποιο ΜΑΛΛΟΝ με κάνει καλύτερα και να το τρώω επ αορίστου, μέχρι τελικά να ανακαλύψω ότι σιγά σιγά μου προκαλούσε προβλήματα στο δέρμα έτσι που όσο το παίρνω αρχίζουν σιγά σιγά να εμφανίζονται πληγές. Και το καλύτερο... Η ουσία του φυτού αυτού είναι απίστευτα εθιστική...

Ο εγκέφαλός σου είσαι εσύ αγαπητέ. Αν θέλεις να είσαι άρρωστος θα είσαι. Ομοίως αν θέλεις να προσπαθήσεις για βελτίωση το κάνει αναγκαστικά και ο εγκέφαλος σου... Αυτό που λες ότι θα ήσουν στη χωματούπολη, αν όντως έχεις φτάσει σε αυτό το σημείο με βεβαιότητα, απλά το αναβάλλεις για μετά τη θεραπεία. Πρέπει μόνος σου να πεις κάτσε ρε τι πάω να κάνω, θα βρω τι φταίει και θα παλεύω μέρα και νύχτα το αντιμετωπίσω μόνος μου... Μόνο τότε θα είσαι σίγουρος για τη θεραπεία σου...

Quote:

---

Originally posted by Flamenco
Αν θέλεις να είσαι άρρωστος θα είσαι. Ομοίως αν θέλεις να προσπαθήσεις για βελτίωση το κάνει αναγκαστικά και ο εγκέφαλος σου...

---

Να υποθέσω οτι οσοι ειναι άρρωστοι το γουστάρουν? και αναφέρεσαι σε καθε νοσο? κ σε καρκινο ας πουμε? αλλα περα απ αυτο ο σχιζοφρενης γουστάρει να ναι αρρωστος? μήπως ειναι λιγο αφοριστικα ολα αυτα? μηπως να ακουσεις εναν πάσχοντα? να σου πει την αληθεια του? το τί νιωθει?

Για κατσε δηλαδη αν ειχες καρδια και σου διναν τα ταδε φαρμακα θα τα αρνιοσουνα και θα προσπαθουσες να το πολεμησεις με την δυναμη της θελησης και της αυθυποβολης?
Ή θεωρειται διαφορετικη περιπτωση επειδη ειναι πιο γνωστα τα πραγματα εκει?
Ο εγκεφαλος εισαι εσυ και ειναι δυσκολο να δεχτεις οτι χρειαζεται θεραπεια με ουσιες που αλλαζουν το ειναι σου...αλλα μερικες φορες δεν υπαρχει αλλος δρομος.
Εγω λυπαμαι τους ατυχους που ακομα και με φαρμακα δεν μπορουν να ορθοποδησουν γιατι μερικες ασθενειες με κοινη ονομασια αλλα σε διαφορετικη κλιμακα ειναι αμιλεικτες και δεν υπαρχει οντως δρομος και ελπιδα για να διαβουν.
Η ιατρικη ετσι προχωραει και εξελισσεται τρογωντας αγρια χορτα στη ζουγκλα μεχρι την σημερινη ιατρικη και υπαρχει πολυς δρομος ακομα.

Quote:

---

Originally posted by Sofia

Quote:

---

Originally posted by Flamenco
Αν θέλεις να είσαι άρρωστος θα είσαι. Ομοίως αν θέλεις να προσπαθήσεις για βελτίωση το κάνει αναγκαστικά και ο εγκέφαλος σου...

---

Να υποθέσω οτι οσοι ειναι άρρωστοι το γουστάρουν? και αναφέρεσαι σε καθε νοσο? κ σε καρκινο ας πουμε? αλλα περα απ αυτο ο σχιζοφρενης γουστάρει να ναι αρρωστος? μήπως ειναι λιγο αφοριστικα ολα αυτα? μηπως να ακουσεις εναν πάσχοντα? να σου πει την αληθεια του? το τί νιωθει?

---

Ο σχιζοφρενής λέγεται σχιζοφρενής όταν του το λένε οι άλλοι. Αν θέλει δεν το αποδέχεται. Θα πει εσείς όλοι είστε οι σχιζοφρενής κι εγώ είμαι ο σωστός. Αν θέτεις το θέμα της επικινδυνότητας του σχιζοφρενή (που είναι ελάχιστο σε πληροφορώ, και τις περισσότερες φορές τους περνάμε εμείς οι ίδιοι στο μυαλό ότι είναι επικίνδυνοι), τότε αν θέλει ο ίδιος να μένει σε αυτή την κοινωνία τον λογικών ανθρώπων, μπορεί να πάρει φάρμακα όπως λες και να τον καταστείλουν αυτόν και τη σκέψη του και τη δημιουργικότητα του όλη, ή να τον κλείσουν κάπου σε κάτι σαν φυλακή. Και που ξέρεις ότι δεν είναι κάτι που θα διορθωθεί; Λέμε σαφώς ότι δεν ξέρουμε τον οργανισμό. Μήπως είναι καλύτερο να τον κάνουμε να πάει να γίνει ψαράς σε κανένα ερημονήσι; Στην τελική ας κάνει ότι αποφασίσει ο ίδιος για τον εαυτό του και όχι αυτό που θέλει ο κάθε γιατρός.

Και δεν τίθεται θέμα ότι όταν έχεις πνευμονία θα πάρεις φάρμακα (άσχετα αν σου προκαλούν παρενέργειες) γιατί κινδυνεύει η ζωή σου. Το να πάρεις όμως φάρμακα για λόγους ψυχολογίας είναι κατά τη γνώμη μου κάπως τραβηγμένο. Σε πληροφορώ ότι έχω δοκιμάσει μέχρι τώρα 10 φάρμακα, εκ των οποίων τα 2 αντιψυχωτικά (το ένα από επιπόλαιο λάθος γιατρού κι αυτό μου το είπαν οι υπόλοιποι γιατροί και όχι εγώ, έτσι ξεκίνησε και η ψυχιατρική ιστορία μου την οποία τερμάτισα αισίως) και ξέρω ακριβώς για τι πράγμα μιλάμε... Ίσως πρέπει να πω κάποτε το τι έχω τραβήξει με κάποιους κωλογιατρούς για να καταλάβεις...