Βρε ασπεργκερ επειδή δεν μπορώ να σου στείλω μήνυμα!Τι ζώδιο είσαι;Μοιάζουμε σε πολλά!!
Printable View
Βρε ασπεργκερ επειδή δεν μπορώ να σου στείλω μήνυμα!Τι ζώδιο είσαι;Μοιάζουμε σε πολλά!!
Γεια σου βρε ασπεργκερ!!Χαιρομαι να σε διαβάζω..πως τις γειωσες τις ψωνάρες από πάνω..που από μυαλό είναι γιουχου!Quote:
Originally Posted by asperger39
Quote:
Originally Posted by asperger39
Και εγώ το ίδιο..αλλά χωρίς τύχη δεν γίνεται τίποτα!Quote:
Originally Posted by asperger39
ωχ τωρα ειδα αυτα τα μηνυματα τυχαια φιλαρακι μου χαίρομαι που με καποια λιγα ατομα ταυτιζομαι .
Όταν τα έχασες μπροστά μου στη συζητήση μας κι έκοψες κατάλαθος από την γρηγοράδα σου τα δάκτυλα σου με τον χαρτοκόπτη...
Ευτυχώς που δεν μου απαντάτε γιατί τώρα που είμαι κάπως καλύτερα όλα αυτά που έλεγα μου φαίνονται από παπαντζεσ μέχρι βλακειεσ που δεν μπορώ να κόψω κ δεν ξέρω πως γίνεται αυτό
οτι κι αν λες φιλαρακι δε πειραζει δε το λες απ κακια απλα ετσι λες κάποια πραματα για να νιωθεις κι εσυ οτι συζητάς με το κοσμο κι θες να σε ακουν .
Δεν αισθάνομαι καλά, νιώθω μια θλίψη μια στεναχώρια!!
με εκφραζει κι το εβαλα εδω να το μοιραστω .
Γράφει η Αλεξάνδρα Φαρμάκη
Δεν θυμάμαι αν το διάλεξα.
Δεν θυμάμαι αν με ρώτησε κανείς.
Δεν θυμάμαι αν ήταν από πάντα ή από πότε.
Βράχο με ονόμασαν κι εγώ δεν το αμφισβήτησα ποτέ.
Υποδύθηκα το ρόλο υποδειγματικά.
Έγινα ο ρόλος.
Έγινα βράχος.
Πέτρα να σταθούν και να ξαποστάσουν οι άνθρωποί μου.
Πέτρα να στηριχτούν περαστικοί και «δικοί» μου.
Πέτρα να μην ζητώ, να μην χρειάζομαι μήτε νερό, μήτε φροντίδα.
Βράχος που τον χάραζε η θάλασσα και τον χαράκωνε ο αέρας.
Βράχος όλων.
Άνηκα στο χώρο σαν από πάντα.
Σταθερή κι αμετακίνητη.
Μόνο που κανείς δεν σας είπε πως κι ο βράχος σπάει.
Όταν οι ρωγμές του πάρουν αέρα, όταν ζητήσει να αναπνεύσει, σε μια εκπνοή μέσα, γίνεται σκόνη!
Κανείς δεν σας το πε κι εσείς δεν νοιαστήκατε να μάθετε γι’αυτό το βράχο που ήταν το στασίδι και το στήριγμά σας.
Κανείς δεν σας το πε κι εσείς δεν σκεφτήκατε ποτέ να παρατηρήσετε τις ρωγμές που σιωπηλά μεγάλωναν.
Κι εγώ, για χρόνια δεν χρειάστηκε να ανασάνω. Δεν χρειάστηκε να ζητήσω.
Βράχος προστάτης, βράχος καταφύγιο, βράχος ακλώνητος, αναλλοίωτος..
Βράχος που άρχισε να κόβει..
Βράχος που δεν ήθελε άλλο να είναι το καταφύγιο κανενός.
Βράχος που δεν ήθελε άλλο να είναι προστάτης και στήριγμα κανενός.
Βράχος που θέλησε να γίνει σκόνη και να σκορπιστεί στον αέρα..
Κι έτσι ανέπνευσα..
Μια ανάσα όλη κι όλη χρειάστηκε για να γίνει ο βράχος σκόνη και να σκορπίσει..
Μια ανάσα και μια ανάγκη.
Ανάγκη να σπάσει και να γίνει χίλια κομμάτια.
Ανάγκη να σπάσει και να το πάρει κάποιος στα χέρια του να το φτιάξει κομμάτι κομμάτι.
Ανάγκη να λείψει..
Κι αφού δεν έμαθε ποτέ να νιώθει την ανάγκη του, ο βράχος που ήξερες, άφησε δάκρυα από τη θάλασσα που το έδερνε τόσο καιρό, πήρε μια ανάσα βαθιά από τους ανέμους που το μαστίγωναν τόσα χρόνια, κι έγινε σκόνη..
Πηγή: loveletters.gr
Πηγή
Κάτι το ωραίο που διάβασα τελευταία...
ετσι σε εκφραζει ε ?? κι εσυ για ολους τρεχεις κι κανεις δε νοιαζεται για σενα ?? ποσο αυτο το στιχάκι κανει κοσμο να ταυτιζεται που νιωθει οτι δίνει προσφέρει στον αλλον μα κανεις σε εκεινον που προσφερει .
Όχι, νοιάζονται για' μένα αλλά δυστυχώς είναι τόσο αβοήθητοι που η πιο δυνατή είμαι εγώ όπως φαίνεται, που τελικά δεν είμαι, και κάνω τον μαλάκα και κρατιέμαι με τα χίλια ζόρια για χάρη τους.
Γιατί τους αγαπάω και θέλω αυτοί να είναι καλά πρώτα και να μην μου πάθουν κάτι.
Και πόσο θα ήθελα να τα έχω όλα έτοιμα και όχι να προσπαθώ.
σε νιωθω φιλαρακι μου παλεύεις εσυ για ολλους κι προσπαθείς ενω ζητάς κι εσυ στήριξη . εχεις τα θέματα σου κι εσυ τρέχεις για άλλους ομως σα προστάτιδα να μην ειν κανεις θλιμμένος .:eek:
"Γι' αυτό" σε καταλαβαίνω κοπέλα μου. Αν και εσύ τρέχεις για τα πάντα για την μητέρα σου: ¨Εχεις δώσει όλο σου το είναι και στο δίνω. Μπράβο σου ρε φίλη!
Κράτα!
https://youtu.be/TWmZUCHvdaU?si=Z6PDtX7zHluQDN4u
Η ζωή μου σαν το Ρέκβιεμ for a Dream..