Aδικο έχω;
Οχι... Ειναι γυναικειος χορός...
Printable View
Με γριφους μιλας γερόντισσα... :rolleyes:
Σκέφτομαι ότι βαρέθηκα......
Τους τελευταίους μήνες δυσκολεύομαι να βάλω σε τάξι το σπίτι.. το εχω αφήσει γενικώς μπουρδελο. Όταν το παίρνω απόφαση να καθαρίσω, ξεκινάω πχ με τη κουζίνα, καθαρίζω και μετά σταματάω εκεί. Δηλαδή για τς υπόλοιπους χώρους του σπιτιού μετά από μέρες θα συμμαζεψω. Τι σας βοηθάει να ξεκινήσετε το συμμάζεμα ( εκτός από καθαρίστρια) ?
Σε ηλικία 105 ετών πέθανε ο Τζον Χέμινγουεϊ (1920-2025), ο τελευταίος Βρετανός πιλότος που μετείχε στη Μάχη της Αγγλίας. Με καταγωγή από την Ιρλανδία, κατατάχτηκε στη RAF λίγο πριν από τον Β’ Παγκόσμιου Πόλεμο. Ο Τζον Χέμινγουεϊ στα 21 του βρέθηκε να μετέχει στη Μάχη της Αγγλίας, στην επική μάχη της RAF απέναντι στις συνεχείς αεροπορικές επιδρομές της ναζιστικής Γερμανίας, κατά της Βρετανίας.
Το αεροσκάφος του ίδιου του Χέμινγουεϊ καταρρίφθηκε τέσσερις (4) φορές!!! αναφέρει το BBC. Η πρώτη και η δεύτερη φορά ήταν τον Αύγουστο του 1940 στο Έσεξ, αλλά επέζησε. Το 2019 βρέθηκε ξανά το αεροσκάφος του, ένα Huirricane, με τα χειριστήρια των οπλικών συστημάτων σε θέση λειτουργίας. Κατέπεσε σε μάχη άλλη μία φορά στη Βρετανία, λόγω κακοκαιρίας και άλλη μία στο μέτωπο της Ιταλίας. Αν και βρέθηκε σε εχθρικό έδαφος, κατάφερε να ενωθεί ξανά με τα συμμαχικά στρατεύματα. Μηνύματα για τον θάνατο του Χέμινγουεϊ εξέδωσαν ο πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ, ο πρίγκιπας της Ουαλίας και άλλοι αξιωματούχοι.
Φανταστειτε να πεσετε με το αεροπλανο 4 φορες και να συνεχισετε να πολεμάτε.... Ηθικο διδαγμα: Οτι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει να συνεχίζεις!
ε προφανώς αυτό ήθελε να κάνει. να γίνει ήρωας. δεν κρίνω.
ΛΟΑΤΚΙ βρικόλακας; Ναι, υπάρχει και αυτό το είδος δολοφόνου. Σπανιο μεν, υπαρκτό δε....
https://www.youtube.com/watch?v=ex7EjgCB8Ic
Κατ' αρχήν στην περίπτωση μου δεν «παίζει» καθαρίστρια. Το συμμάζεμα δεν είναι κάτι φοβερό γιατί έχω μια τάση να μην προκαλώ ακαταστασία. Οπότε ποτέ δεν έχω πολλή δουλειά. Αλλά δεν έχω εμμονές και με την τάξη.
Η εικόνα του ακατάστατου σπιτιού είναι κάτι που ποτέ δεν μου άρεσε και πάντα απέφευγα να την δημιουργώ. Π.χ. δεν αφήνω ρούχα σκόρπια, αλλά όταν επιστρέφω στο σπίτι τα παπούτσια μένουν στην είσοδο σε ειδική θέση και τοποθετώ τα ρούχα που φοράω έξω, στις κρεμάστρες τους. Και οι θέσεις είναι πολύ συγκεκριμένες. Για τα άπλυτα υπάρχει ειδικό καλάθι (χωριστό για τα εσώρουχα). Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να αποφύγεις το χάος.
Στην κουζίνα που αναφέρεις, είμαι καθημερινά (προφανώς) και τελειώνοντας δεν αφήνω τίποτα πίσω μου που να θέλει συμμάζεμα. Πάντα πλένω, στεγνώνω, τακτοποιώ και καθαρίζω όταν λερωθεί κάτι, όσος όγκος εργασίας κι αν είναι. Κι αυτό βοηθάει ώστε την επόμενη φορά να μην έχεις περισσότερη δουλειά. Μπορεί να χρειαστεί συμπληρωματικά, αραιά και πού, ειδικός καθαρισμός σε γωνίες για σκόνες, ίχνη τροφών ή άλατα, συντήρηση/αλλαγή στα φίλτρα νερού αλλά αυτά δεν είναι καθημερινή ρουτίνα. Παρομοίως και στο υπόλοιπο σπίτι με άλλα αντικείμενα και χώρους.
Κάποτε, μια παλιά συμμαθήτρια με κάλεσε στον χώρο της (έτυχε και μέναμε στην ίδια γειτονιά για ένα διάστημα - δε θυμάμαι μόνο πώς με ξετρύπωσε :D) και τρόμαξα όταν είδα την κουζίνα. Το θέαμα ήταν πρωτόγνωρο, και δεν το ξαναείδα από τότε. Πιθανόν να ήταν το αποτέλεσμα αναβλητικότητας και συσσώρευσης όγκου εργασίας που από κάποιο σημείο και μετά έγινε δύσκολα διαχειρίσιμος.
γενικά πάντα ήμουν ακατάστατη αλλά τώρα έχει ξεφύγει τελείως..μακάρι να τα έκανα και εγώ έτσι αλλά βαριέμαι..δλαδη οταν μαγειρεύω βαριέμαι να πλύνω τα πιάτα αμέσως μετά. Εκεί που έχω μεγάλο θέμα είναι με τα ρούχα, οταν βάζω πλυντήριο μετά οτάν στεγνώσουν τα πετάω στο καναπέ...δηλαδή για να μπω στη διαδικασία του σιδερώματος, διπλώματος παίζει να έχουν μαζευτεί 2-3 πλυντήρια..
τολμώ να πω πως αφήνω άπλυτα πιάτα στο νεροχύτη δύο φορές τη βδομάδα, δεν σκουπίζω κάθε μέρα, πετάω τα σκουπίδια μόνο αφού έχει γεμίσει τίγκα η σακούλα, αλλά βάζω συχνά πλυντήριο.
βλέπετε κι εσείς μέρντερ κόρνερ;
Σκέφτομαι οτι μου κανε εντύπωση ο τίτλος ''πώς να ξεφύγω από όλο αυτό'' το ερώτημα είναι το πώς?
Από παιδί, εκτός από τους δικούς μου, δεν είχα κανέναν ούτε να με βοηθήσει ούτε να με καταλάβει. Κι αυτό το καταλαβαίνω σε δύσκολες στιγμές. Σε τέτοιες στιγμές ξανίγομαι στον όποιονδηποτε ο οποίος μου δίνει την εικόνα ότι μπορεί να με καταλάβει, ότι μπορεί να με βοηθήσει. Η έλλειψη ανθρώπων με οδηγεί επίσης στα ίδια και στα ίδια άτομα τα οποία ούτε με καταλαβαίνουν ούτε θέλουν ή μπορουν να βοηθήσουν, επειδή τα κατέταξα στους φίλους για να μην λέω πως δεν έχω φίλους. Μετράω χρόνια και χρόνια χαμένα σε χώρους και καταστάσεις που απλά ζούσα καλά ή υποφερτά αλλά δεν ήταν ότι ονειρευόμουν.
Παγκόσμια μέρα ποίησης η σημερινή.
Ένας χώρος όπου η μοναχικότητα
σμίγει με τη δική της μοναδικότητα
κι αποτυπώνει βαθύτερα ειναι σε στίχο
σαν διέξοδος που θα απαλύνει
μα δεν λύνει, απλά μοιράζεται,
μ αυτούς που διαβάζοντας τον θα τον καταλάβουν
ή θα ταξιδέψουν μαζί του σε χώρους ιδανικούς
αν το είναι του σφύζει από χαρά κι αισιοδοξία
γνώρισμα σ' όσους η ζωή περιβάλλει με ανθρώπους
μα, η μοναχικότητα,
άμα εξαιρέσεις αυτούς που ηθελημένα την επέτυχαν,
είναι πόνος, δυστυχία,
χάθηκε κι ο τρόπος να την μοιράζεται,
αναπόλυση στην καλύτερη της έκφραση.
Αξιοθαύμαστο και σπάνιο να δίνει τόση προσοχή στην λεπτομέρεια ένας άντρας. Συνήθως οι γυναίκες φημίζονται για την σχολαστικότητα τους. Πλέον πιστεύω ότι έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι σε πολλά θέματα της καθημερινότητας.. και ένα από αυτά είναι το θέμα της καθαριότητας, της ακαταστασίας και της τελειομανιας όπου οι άντρες δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να προσέχουν και να διατηρούν τον χώρο τους καθαρό ενώ αυτό στερεοτυπικά θεωρείται «γυναικεία» εμμονή.
Παίζει ρόλο και αν ο άλλος μένει μόνος του συγκατοικεί ή έχει οικογενεια ..συνήθως όταν ο άντρας συγκατοικεί τα περιμένει όλα από την γυναίκα.. οπότε δεν ξέρω σε τι φάση είναι ο vox. Πάντως εγώ πριν συγκατοικήσω με τον πρώην μου, όταν πήγαινα σπίτι του ήταν πάντα καθαρό και δεν είχε καθαρίστρια, όταν μέναμε μαζί έκανε ελάχιστες δουλειές. Και το αντίστροφο συνέβη σε εμένα, όταν συγκατοικουσα δεν άφηνα πότε το σπίτι να είναι σε χάλι όπως είναι τώρα.
να συμπληρώσω εδώ για την δική μου ιστορία, ίσως και άλλων, "αν μας αφήσουν".
το περίεργο με τους ανθρώπους είναι ότι ενώ θέλουν να σωθούν -από τον εαυτό τους;- δεν σέβονται το ότι το ίδιο θέλει και ο διπλανός τους.
το μερντερρ κόρνερ είναι ένα θεματικό vlog της Βασιλικού που είδα ανερτημένο πριν κάποια ποστ εδώ, για τη γυναίκα βρικόλακα. ασχολείται με ιστορίες δολοφονιών κλπ κάνοντας κι ένα σχόλιο σε όλο αυτό.
Ο κόσμος έχει γίνει πορωμένος, ζει με τη ψευδαίσθηση οτι όλοι ασχέτως τι τους συμβαίνει ή τους κανουν ζουν χαρωπα σαν κι αυτους. Βγαζω εξω το χαιρεκακος, το σκληρόκαρδος, το αναίσθητος. Αυτά τα τελευταία δεν είναι γνώρισμα πορωσης διότι στην ππρωση ο εγκέφαλος δεν αντιλαμβάνεται τι πραγματικά συμβαίνει στον αλλο. Σ αυτά υπαρχει ο δόλος. Το πρωτο όμως είναι ετι χειρότερο διότι αφορα αυτους που κατατάσσονται στον καλό κόσμο, που οντως είναι κοσμος που δεν βλάπτει κι από τον οποιο θα έλπιζε κανεις σε βοήθεια.
ο καλός κόσμος είναι οι πλούσιοι; κοίταξε, γενικότερα επι προσωπικού δεν γνωρίζω ανθρωπους πολύ χειρότερα από εμένα κοινωνικά ή οικονομικά, πάνω κάτω τα ίδια. κυρίως καλύτερα πάντως. οπότε κάπου στέκει σαν σκέψη.
Τι έγινε καλέ, συγύρισες ή όχι ακόμα? Αύριο έρχεται η αστυνομια της καθαριότητας, χαχα :D Για πέρνα αμα θες και από το θρεντ μου να μας πεις κι απο εκει ενα γεια.. Όπως λεω και στο εισαγωγικο μηνυμα δεν εχει συγκεκριμένο θέμα, καθεσαι σαν στο σπιτι σου και γραφεις ο,τι θελεις. Φυσικα και οποιοσδηποτε αλλος φιλος ή φιλη θελει να γραψει ειναι ευπροσδεκτος, εννοειται αυτο.. Το λινκ ειναι αυτο εδω, το παραθετω για ευκολια..
https://forum.psychology.gr/threads/...-goes%E2%80%A6
Σκέφτομαι πόσο διαφορετικός μπορεί να δείχνει κάποιος κάτω από τα ράσα και πόσο διαφορετικός είναι στην πραγματικότητα..
Σκέφτομαι ότι τα 2 λαντόζ που παίρνω δεν κάνουν τίποτα ........ Μάλλον πάω για αλλαγή χαπιού
Όλοι ladose παίρνετε;
Είναι κάποιου είδους μόδα αυτό το φάρμακο;
Χαχαχαχα