Καλύτερα απόρριψη κι από νωρίς παρά αργότερα όταν πια θα χεις συνδεθεί μαζί του κι αυτός θα ψάχνει χίλιους δυο τρόπους για να την κάνει.Quote:
Originally Posted by HarleyQuinn
Printable View
Καλύτερα απόρριψη κι από νωρίς παρά αργότερα όταν πια θα χεις συνδεθεί μαζί του κι αυτός θα ψάχνει χίλιους δυο τρόπους για να την κάνει.Quote:
Originally Posted by HarleyQuinn
Δεν ξέρω αν αφορά σε μένα για το πιο πάνω που γραψα, δεν διαφωνώ μ αυτό που λες, το ζήτημα είναι πως έχει τσιμεντώσει μέσα μου μια καθημερινότητα κι ένας χαρακτήρας που δεν με αφήνουν να κάμω καμία υπέρβαση που να ρχεται σε αντίθεση μ' αυτά. Είναι σαν να λέμε περιχαράκωση στο χώρο ασφάλειας. Αν και πέρα από το χώρο ασφάλειας μπροεί να υφίσταται ευτυχία που θα μας κάνει να μετανιώνουμε που δεν την αρπάξαμε πιο νωρίς.Quote:
Originally Posted by user
Ζω με καταθλιψη, κρισεις πανικου και OCD πολλα χρονια τωρα. Πλεον χειροτερεψα και παιρνω φαρμακα αλλα οχι και μεγαλη διαφορα. Παρακαλω , επειδη η θεραπεια οπως φανταζομαι μπορει οι περισσοτεροι να γνωριζετε ειναι αρκετα δαπανηρη και δεν δουλευω πiα, σχεδον δεν βγαινω απο το σπιτι, αν υπαρχει καποιος που να γνωριζετε και να θελει εργασια απο το σπιτι (remotely) ας με ενημερωσει. Ειμαι ηλεκτρολογος μηχανικος αλλα και δασκαλος μουσικης. Ειμαι 39. Γενικα δουλευω αρκετα χρονια με τις όποιες δυσκολιες αλλα τωρα η κατασταση εχει ξεφυγει. Φοβαμαι να παω να εργαστω σε οποιοδηποτε περιβαλλον. Τι να εξηγησω, τι να πω , πως να συγκρατησω τις κρισεις μου? Αυτο που ζηταω ξερω ειναι σχεδον θαυμα αλλα δεν εχω αλλη επιλογη απο το να ψαχνω καθε τροπο. Δεν ειναι η φτωχεια που με τρομαζει αλλα αυτη η καταραμενη αρρωστια που δεν θεραπευεται αλλα θελει συνεχως διαχειρηση. Εχω ξοδεψει χιλιαδες ευρω τοσα χρονια σε ψυχοθεραπειες διαφορων ειδων, δεν μπορω να πω , υπηρχε μια ταση θετικη αλλα το προβλημα δεν εφυγε ποτε. Οι δομες στην πολη μου δεν ειναι δωρεαν και ειμαι υποχρεωμενος να πληρωσω την καθε κινηση βοηθειας. Το κρατος ειναι απων. Ειμαι σε πικρη μοιρα αλλα θελω οσο μπορω να το παλεψω. Να εργαστω. Αυτο θελω
Αλλα δεν μπορω να βγω απο το σπιτι. Απλα δεν μπορω. Και σκεφτειτε παιρνω και τα χαπια τους.. Οποιος διαβασει αυτο το Post, δε χρειαζεται να με λυπηθει, δινω τον αγωνα μου, οπως ολοι μας.
γιατί να σε λυπηθούν; εδώ είναι φόρουμ ψυχολογίας. μήπως εμείς τα έχουμε λύσει τα προβλήματά μας;
Εγω στο κομφορτ ζοουν κατι κανω στη ρουτινα μου παραεξω πεντε πεντε εικοσιπεντε με παει
Κουράγιο φίλε,Quote:
Originally Posted by arythmakias
Και εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να εργαστώ οπότε σε καταλαβαίνω.
Ελπίζω να βρεις τρόπο να τα ξεπεράσεις.
Τελικα 12 χρονια δουλευομαστε τι καταλαβατε εγω τιποτα παντωσ στην ηλικια που ειμαι το εργαλειο δεν δουλευει οποτε πρεπει να κρεμασω τα παπουτσια μου
Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα αν δεν αλλάξουμε τίποτα.
Σκέφτομαι ότι ο καιρός άλλαξε πολύ απότομα, σαν να χειμώνιασε κατευθείαν... Άφησα στην άκρη τα παγάκια και το φραπέ και το γύρισα σε νες απ' την μια μέρα στην άλλη, κρυώνω... Επίσης βρέχει σχεδόν όλη την ημέρα κι η βροχή πάντα με μελαγχολεί επιπλέον...
είσαστε αγάλματα και το ταξίδι είναι αδύνατο; ή οι έννοιες είναι μεταφορικές;
Είναι μεταφορικές... Εκείνος είναι καλά (εννοείται ότι αυτό θέλω, να είναι πάντα καλά ακόμα και μακριά μου) κι εγώ άρρωστη κι αυτό πάντα δεν θα με αφήνει να τον πλησιάσω όσο θα ήθελα κι όσο θα έπρεπε για να χτιστεί μια σχέση που να έχει μέλλον...Quote:
Originally Posted by user
μπορώ να φανταστώ τί εννοείς τώρα, ευχαριστώ.
οπότε "πρέπει" να μάθεις να ζεις με αυτό.
να μένει κάτι πίσω, ή εσύ.
Να 'σαι καλά...Quote:
Originally Posted by user
Το ξέρω ότι έτσι πρέπει και το προσπαθώ να μάθω να ζω μ' αυτό... Αλλά πονάει...
Δεν μου αρέσουν οι βροχές, ελπίζω να ξαναέρθει ο ήλιος.
Γιατι μόνο με αμάξι μπορείς να πας κάπου.
Έλα να ανεβαίνουμε σιγά σιγα:cool:
Για να ξεκουραστούμε,θα πρέπει πρώτα να κουραστούμε.