Τι σκέφτεστε;

Ακόμα και στις μοναχικές διακοπές Μαρίνα38 φτιάχνεις μεσα σου ωραίες στιγμές με δικους σου ανθρωπους ως εαν να ειναι εκει μαζι σου και να παιρνας ωραια μαζι τους κι αυτο ειναι που σε κανει να νιώθεις ωραία και μεσα σ αυτο το πλαίσιο σκέψης έρχεται κι αυτη η αναταση δυναμεων που περιγραφεις. Αν εκει σε αρπάξει το συναισθημα της αποστασης απο τους δικους σου ανθρωπους (οτι ειμαι μακρια τους αυτες τις μερες) και της αναπολησης να σουνα μαζι τους και να περναγες ωραια και το ότι εκει εισαι απλα ξενος αναμεσα στους αλλους που βρισκονται ακομα και διπλα σου, τοτε ειναι που σου ερχεται η καταπτωση, τοτε ειναι που μετρας τις ωρες για να φυγεις ή που φτανεις στο σημειο να ψαχνεις επειγοντως μεσο μεταφορας να επιστρεψεις. Εκτος κι αν κατορθωνεις να απεξαρτητοποιηθεις συναισθηματικα απο τους δικους σου και έχεις αποβάλει την αναγκη να σαι μαζι τους ή τη μοναξια την περιθωριοποιει το συντομο των διακοπων (πχ μια δυο μερες) ή η σκεψη ότι εχεις στον τοπο σου την οικογενεια, φιλους κλπ που σε αγαπουν κι ολα μαζι τους και με τις δουλειες και εγνοιες σου βαινουν καλως που λενε. Σε καθε περιπτωση το περασα ωραια στις διακοπες μου και το ειχα καλή παρεα ή τον ανθρωπο μου πάνε μαζι ως αδιασπαστη ενοτητα.


kaneis , συμφωνώ ότι το καλοκαιρι το συναισθημα της καταθλιψης και της μαυριλας ειναι πιο εντονο επειδη όλοι κυκλοφορανε, όλοι ειναι εξω, δεν υπαρχει το κρυο κι η βροχη του χειμωνα να δικαιολογεις τον εαυτο σου που κλεινεσαι στο σπιτι. Βγαινοντας εξω το καλοκαιρι μονος, η διαπιστωση, βλεποντας τους αλλους παρεα κι ανεμελα να χαιρονται, ποσο μονος εισαι γινεται πιο εντονη, κι οσο παραξενο κι αν ακουγεται αυτο, ωθει στο να θες να κλεινεσαι στο σπιτι όπου βιωνεις τουλαχιστο λιγοτερο εντονα το συναισθημα αυτο.

Γιάννη ίσως δεν το βιώνουν όλοι με τον τρόπο που περιγράφεις. Εγώ τουλάχιστον όχι. Ναι συμφωνώ ότι πιθανόν χρειάζεται να αποστασιοποιηθείς συναισθηματικά για να περάσεις καλά. Αλλά ούτε το σύντομο των διακοπών, ούτε η σκέψη ότι κάποιοι με περιμένουν, ούτε το συναίσθημα 'σαν να είναι μαζί μου' κάποιοι δικοί μου άνθρωποι, είναι αυτά που θα με κάνουν να περάσω καλά. Είναι η επαφή με το εδώ και τώρα, η απόλαυση της στιγμής, η ευκαιρία για περισυλλογή, η επαφή με τον εαυτό μου, τα νέα μέρη που θα δω, η χαλάρωση μέσα στη φύση, οι νέοι άνθρωποι που θα συναντήσω... Φυσικά και δεν πάνε μαζί ως αδιάσπαστη ενότητα το 'περνάω καλά' με το 'είχα καλή παρέα'. Ναι, με καλή παρέα μπορείς να περάσεις καλά οπουδήποτε και με οποιεσδήποτε συνθήκες. Ναι, πάντα μπορεί να υπάρχει το 'καλύτερα' (πχ όταν είσαι ερωτευμένος και πας διακοπές με τον άνθρωπο σου). Αλλά βεβαίως και μπορείς να περάσεις όμορφα έτσι κι αλλιώς, με όσα υπάρχουν, με όσα θα βρεις, με όσα έχεις μέσα σου..

Ειναι μια περιπετεια , μου ρθε στο μυαλο η ταινια "Ναυαγος" που νομιζω στεκεται ο ηρωας μονος στο τελος της ταινιας σε ενα σταυροδρομι και αποφασιζει ποια κατευθυνση να παρει.

Ή στην αλλη που καποιος εχει ζησει ολη τη ζωη του σε ενα πλοιο και οταν αποφασιζει να βγει εξω , βλεπει ενα πληθος δρομων και δυνατοτητων που τον τρομαζει και γυριζει στην ασφαλεια του πλοιου.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Γιάννη ίσως δεν το βιώνουν όλοι με τον τρόπο που περιγράφεις. Εγώ τουλάχιστον όχι. Ναι συμφωνώ ότι πιθανόν χρειάζεται να αποστασιοποιηθείς συναισθηματικά για να περάσεις καλά. Αλλά ούτε το σύντομο των διακοπών, ούτε η σκέψη ότι κάποιοι με περιμένουν, ούτε το συναίσθημα 'σαν να είναι μαζί μου' κάποιοι δικοί μου άνθρωποι, είναι αυτά που θα με κάνουν να περάσω καλά. Είναι η επαφή με το εδώ και τώρα, η απόλαυση της στιγμής, η ευκαιρία για περισυλλογή, η επαφή με τον εαυτό μου, τα νέα μέρη που θα δω, η χαλάρωση μέσα στη φύση, οι νέοι άνθρωποι που θα συναντήσω... Φυσικά και δεν πάνε μαζί ως αδιάσπαστη ενότητα το 'περνάω καλά' με το 'είχα καλή παρέα'. Ναι, με καλή παρέα μπορείς να περάσεις καλά οπουδήποτε και με οποιεσδήποτε συνθήκες. Ναι, πάντα μπορεί να υπάρχει το 'καλύτερα' (πχ όταν είσαι ερωτευμένος και πας διακοπές με τον άνθρωπο σου). Αλλά βεβαίως και μπορείς να περάσεις όμορφα έτσι κι αλλιώς, με όσα υπάρχουν, με όσα θα βρεις, με όσα έχεις μέσα σου..

---

Μαρίνα δεν διαφωνω μαζι σου νοουμενου ότι μιλάμε για άτομο που δεν έχει βιώσει θεματα μοναξιας κι απομονωσης ποτέ στη ζωη του. Μαλλο απ αυτο το σημειο ξεκινησε αρχικα η συζητηση σου με τον Κανεις. Απ την αλλη, χμ... το εχεις κάνει αυτο? Δλδ εχεις παει διακοπες, δε μιλαω για εκδρομούλα, μονη και να νιωθες πληροτητα ότι δε εχεις αναγκη παρεας για να περασεις ωραια?


ΚΕΠ, (αν σχολιαζεις τη συζητηση μου με τη Μαρινα) ...άλλο προορισμος και δρομος στη ζωη κι αλλο διακοπες. Το δρομο μας στη ζωη μονοι μας τον χαραζουμε αλλιως θα χασουμε τον προσανατολισμο μας ή/και θα σπασουμε τα μουτρα μας.

διαβαζω δυο σελιδες τωρα που κανετε αυτη τη συζητηση. καταλαβαινω τη θεση του ψυχολογου που πρεπει να δωσει θαρρος στον "ασθενη" και να τον ξεσηκωσει να κανει πραγματα μονος του, αλλα οταν βρισκεσαι στη δυσαρεστη εκεινη θεση πραγματικα μοιαζει να μην εχει νοημα να πας διακοπες κι οπουδηποτε χωρις παρεα. αν δεν εχεις εστω εναν ανθρωπο να μιλησεις, μηπως νιωσεις καλυτερα, ποιος ο λογος να μπεις στην ολη διαδικασια ? βολευεσαι και στο σπιτακι σου. καλως ή κακως οι ανθρωποι κανουν τη διαφορα στη ζωη μας, χωρις αυτους οπου κι αν παμε το ιδιο θα ειναι. εκτος αν συνηθισει καποιος ετσι στη μοναξια και να κανει πραγματα μονος του, αλλα αυτο χρειαζεται καιρο δε προκειται να συμβει στα ξαφνικα.

Εαν εισαι μονος τοτε το να κανεις πραγματα ειναι καλο. Εαν εισαι μονος και δεν κανεις και τιποτα τοτε αυτο πραγματι δεν ειναι καθολου καλο.

Εαν ειχα λεφτα θα πηγαινα μονος διακοπες για λιγο περιπετεια. Τωρα παλευω με το πισι ενεκα αφραγγιας , οχι η καλυτερη μου , ευτυχως που μου αρεσει δηλαδη.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Γιάννη ίσως δεν το βιώνουν όλοι με τον τρόπο που περιγράφεις. Εγώ τουλάχιστον όχι. Ναι συμφωνώ ότι πιθανόν χρειάζεται να αποστασιοποιηθείς συναισθηματικά για να περάσεις καλά. Αλλά ούτε το σύντομο των διακοπών, ούτε η σκέψη ότι κάποιοι με περιμένουν, ούτε το συναίσθημα 'σαν να είναι μαζί μου' κάποιοι δικοί μου άνθρωποι, είναι αυτά που θα με κάνουν να περάσω καλά. Είναι η επαφή με το εδώ και τώρα, η απόλαυση της στιγμής, η ευκαιρία για περισυλλογή, η επαφή με τον εαυτό μου, τα νέα μέρη που θα δω, η χαλάρωση μέσα στη φύση, οι νέοι άνθρωποι που θα συναντήσω... Φυσικά και δεν πάνε μαζί ως αδιάσπαστη ενότητα το 'περνάω καλά' με το 'είχα καλή παρέα'. Ναι, με καλή παρέα μπορείς να περάσεις καλά οπουδήποτε και με οποιεσδήποτε συνθήκες. Ναι, πάντα μπορεί να υπάρχει το 'καλύτερα' (πχ όταν είσαι ερωτευμένος και πας διακοπές με τον άνθρωπο σου). Αλλά βεβαίως και μπορείς να περάσεις όμορφα έτσι κι αλλιώς, με όσα υπάρχουν, με όσα θα βρεις, με όσα έχεις μέσα σου..

---

Οι απόψεις του Γιάννη ως τώρα με βρίσκουν σύμφωνο και μάλιστα αυτό που περνά νομίζω απαρατήρητο αλλά εμένα με εντυπωσιάζει είναι το οτι εκφράζεται χωρίς να συμπεριλαμβάνει τον εαυτό του στις απόψεις του. Και αν μη τι άλλο οι απόψεις του κατ'εμε είναι ολόσωστες.
Μαρίνα όλο αυτό που περιγράφεις με κάνει να σκεφτώ πως δεν έχεις υπάρξει πραγματικά μόνη. Κάτι που δεν μπορώ να αποφασίσω για τον Γιάννη καθώς δεν εχω δει πουθενά δείγματα προσωπικής του άποψης αλλά μια ικανότητα να, πιάνει τον παλμό, αν θες. Δεν ξέρω αν είναι άνθρωπος μοναχικός, δεν ξέρω αν έχει παρέα...πιο πιθανό θεωρώ το δεύτερο αλλά νομίζω οτι προσεγγίζει τα θέματα μοναξιάς απο πολύ κοντά παρά το κοινωνικό πνεύμα που μου βγάζει..

Όντας μόνος συμβαίνει ακριβώς αυτό που περιέγραψε ο Κανεις και ο Γιάννης...βλέποντας άλλους έξω απλά σου τονίζει ακόμα περισσότερο την μοναξιά σου.
Ξέρεις πότε έχω απολαύσει το να είμαι μόνος, όπως το περιγράφεις εσύ Μαρίνα? Όταν είχα χρόνο για μένα, και έκανα πράγματα που ικανοποιούσαν εμένα μακρυά απο τους άλλους.
Ποια η διαφορά? ότι δεν ήμουν μόνος...Όντας με άλλους δημιουργείται και μεγαλώνει η λαχτάρα για τον εαυτό σου...για την επαφή του εαυτού σου με τα πάντα όπως λες την χαλάρωση κλπκλπ.
Όχι γιατί θα ξέρεις οτι θα σε περιμένουν όπως λες...αλλά γιατί δεν θα έχεις το συναίσθημα μοναξιάς να σε τρώει και γιατί ο εαυτός σου θα σου έχει λείψει...

Όταν δεν έχεις τίποτε άλλο παρά τον εαυτό σου πίστεψε με τα συναισθήματα είναι τελείως αντίθετα...σε θεωρείς βαρετό, σε κουράζεις, σε ενοχλείς καταλήγεις να σε μισείς γιατί είσαι εσύ, εσύ και πάντα εσύ και τίποτε άλλο. Θα πήγαινες εσύ διακοπές με αυτόν τον εσύ?
Ασε που τι να εξερευνήσεις απο εσένα υπό αυτές τις συνθήκες? Ότι ήταν να βρεις για σένα θα το έχεις βρει εκείνες τις ώρες μοναξιάς....Αν δεν έχει γίνει αυτό τότε θα πρέπει να αναθεωρήσεις την άποψη σου για το αν έχεις βρεθεί πραγματικά μόνη.
Ξέρεις πότε είχα τρελή όρεξη να μείνω μόνος μου και να αφιερώσω χρόνο σε εμένα? Όταν μου έλλειψε αυτό Μαρίνα...γιατί πρέπει να σου λείψει....πρέπει να σου λείψουν όλες οι δικές σου ασχολίες...πρέπει να σου λείψει ο εαυτός σου για να έχεις όρεξη για όλα αυτά. Και όσο περνάει ο καιρός απλά γίνεται χειρότερο...οι ασχολίες σου απο κάποια στιγμή και μετά γίνονται πράγματα για να γεμίσεις το χρόνο σου..όχι πράγματα που κάνεις γιατί σου αρέσουν. Και φυσικά μετά τα παρατάς γιατί είναι αγγαρείες.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Μαρίνα δεν διαφωνω μαζι σου νοουμενου ότι μιλάμε για άτομο που δεν έχει βιώσει θεματα μοναξιας κι απομονωσης ποτέ στη ζωη του. Μαλλο απ αυτο το σημειο ξεκινησε αρχικα η συζητηση σου με τον Κανεις. Απ την αλλη, χμ... το εχεις κάνει αυτο? Δλδ εχεις παει διακοπες, δε μιλαω για εκδρομούλα, μονη και να νιωθες πληροτητα ότι δε εχεις αναγκη παρεας για να περασεις ωραια?

---

Υπάρχει τέτοιος άνθρωπος Γιάννη? Στα 20 μπορεί, στα διπλάσια δεν νομίζω... :)
Ναι, το έχω κάνει και έχω περάσει πολύ καλά. Καταρχήν μου αρέσουν τα ταξίδια.... γιατί λοιπόν να τα στερηθώ όταν τύχει να μην υπάρχει ούτε παρέα, ούτε σχέση? Και φυσικά σε αρκετές περιπτώσεις μπορείς να κάνεις νέες γνωριμίες εκεί που θα πας - όχι απαραίτητα για φιλία ή σχέση, αλλά για παρέα το διάστημα των διακοπών.

Ξέρεις υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πάνε διακοπές μόνοι τους. Όταν πήγαινα γυμνάσιο, σε διακοπές σε νησί μαζί με τους γονείς μου, γνωρίσαμε μια γυναίκα γύρω στα 35 που έκανε αυτό ακριβώς που συζητάμε: διακοπές μόνη. Ήταν ένα πολύ ευχάριστο κι ενδιαφέρον άτομο και κρατήσαμε επαφή μαζί της για αρκετά χρόνια (ζούσε σε άλλη χώρα). Στο μεταπτυχιακό έκανα παρέα με την αδελφή ενός συμφοιτητή, που ήταν γύρω στα 30 και αρκετό καιρό χωρίς σχέση. Έκλεισε λοιπόν διακοπές δυο εβδομάδες στο Ιόνιο και πέρασε σούπερ - δεν το είχε ξανατολμήσει μέχρι τότε και μετά την εμπειρία αποφάσισε ότι θα το ξανακάνει. Σημειωτέον ότι ούτε περιστασιακή σχέση ούτε παρέα άλλη βρήκε εκείνο το διάστημα. Πέρσι το καλοκαίρι , δυο φίλες μου που ήταν διακοπές στις Κυκλάδες, γνώρισαν κάποιον που έκανε διακοπές μόνος. Τέλος, έχω στενό φίλο που πηγαίνει συστηματικά μόνος του διακοπές και ταξίδια.

Υπάρχουν άνθρωποι που αυτό τους είναι αδιανόητο... αλλά υπάρχουν κι άλλοι που το θεωρούν μια επιλογή.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

διαβαζω δυο σελιδες τωρα που κανετε αυτη τη συζητηση. καταλαβαινω τη θεση του ψυχολογου που πρεπει να δωσει θαρρος στον "ασθενη" και να τον ξεσηκωσει να κανει πραγματα μονος του, αλλα οταν βρισκεσαι στη δυσαρεστη εκεινη θεση πραγματικα μοιαζει να μην εχει νοημα να πας διακοπες κι οπουδηποτε χωρις παρεα. αν δεν εχεις εστω εναν ανθρωπο να μιλησεις, μηπως νιωσεις καλυτερα, ποιος ο λογος να μπεις στην ολη διαδικασια ? βολευεσαι και στο σπιτακι σου. καλως ή κακως οι ανθρωποι κανουν τη διαφορα στη ζωη μας, χωρις αυτους οπου κι αν παμε το ιδιο θα ειναι. εκτος αν συνηθισει καποιος ετσι στη μοναξια και να κανει πραγματα μονος του, αλλα αυτο χρειαζεται καιρο δε προκειται να συμβει στα ξαφνικα.

---

ΚΕΝΟ, αυτή τη στιγμή πάντως δεν τα λέω από τη θέση του ψυχολόγου. Λέω αυτό που είμαι κι αυτό που κάνω.
Μα, αν θέλεις έναν άνθρωπο να μιλήσεις, δεν θα πας σε ερημονήσι διακοπές... θα πας σε μέρη και θα συμμετέχεις σε δραστηριότητες που θα σε φέρουν σε επαφή με άλλους.
Εκτός αν εννοείς ότι θέλεις οπωσδήποτε έναν 'δικό σου' άνθρωπο, κάποιον με τον οποίον θα έχεις οικειότητα, συναισθήματα, επικοινωνία, παγιωμένη σχέση.
Αυτό είναι κάτι που παίρνει χρόνο να χτιστεί.... παρέα όμως και κουβεντούλα πάντα μπορείς να έχεις.
Ποιος ο λόγος να μπεις στη διαδικασία... μα αν δεν μπεις στη διαδικασία να κινηθείς, πώς στο καλό θα συναντήσεις τους ανθρώπους? Αν οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά στη ζωή μας, χρειάζεται κάπως να τους ανοίξουμε την πόρτα κι όχι να κλειστούμε πίσω από αυτή.

Tomhet, συμφωνώ ότι ναι υπάρχει και η ανάγκη να μείνεις μόνος όταν περνάς πολύ χρόνο με άλλους, όταν σου λείψει η επαφή με τον εαυτό σου. Αυτό όμως είναι κάτι διαφορετικό από το (για χ λόγους) να είσαι πράγματι μόνος. Τότε τι κάνεις? Μπορεί να καταλήγεις να μισείς τον εαυτό σου, ναι συμφωνώ. Όμως το αν τα συναισθήματα αυτά θα γίνουν μόνιμη παρέα σου ή όχι, είναι επιλογή κι απόφαση, κίνηση, δράση. Εξάλλου το όλο θέμα ποιο είναι? Να μην πας διακοπές με αυτόν τον εαυτό που μισείς? Αφού έτσι κι αλλιώς τον έχεις συνεχώς παρέα...

Τώρα ως προς τη σκέψη σου

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Μαρίνα όλο αυτό που περιγράφεις με κάνει να σκεφτώ πως δεν έχεις υπάρξει πραγματικά μόνη.

---

είσαι ελεύθερος να την έχεις, αν για κάποιο λόγο σε εξυπηρετεί :)

Δεν με εξυπηρετει σε κατι...εκτος αν μπορω να κερδισω κατι απο αυτο και δεν το ξερω, περιπτωση στην οποια σε παρακαλω να μου το δειξεις γιατι θελω τοσο πολυ να νιωσω οτι κερδισα κατι....ηταν αρκετα μιζερη η μερα μου μεχρι τωρα :p .
Μπορω ομως, και θελω να σου εξηγησω το λογο που το ειπα αυτο.
Ειναι γεγονος πως η μοναξια ειναι κατι υποκειμενικο. Δυστυχως εγω ημουν ανθρωπος κλειστος παντα και οταν μετα απο χρονια αρχισα να επιδιωκω επικοινωνια γιατι ενιωθα πως μου ελλειπε βρηκα ολους τους αλλους να λενε πως ειναι κλειστοι. τι διαλα ρε παιδια? αν εσεις ησασταν κλειστοι που σας εβλεπα τοσα χρονια εκει εξω εγω τι ειμαι δηλαδη?
Αντιστοιχα εχω προσεγγισει παααρα πολυ κοσμο εδω στο φορουμ που εβλεπα να μιλουν για μοναξια...για την απολυτη μοναξια...να κλαινε και να φωναζουν πως κανεις δε τους καταλαβαινει. Τους προσεγγισα λοιπον και απλα μεχρι τωρα ειδα πως το 100% αυτων ηταν απλα μια φαση που περασε μετα απο λιγο...και ηταν κυριως λογω ερωτικης απογοητευσης η μοναξια που ενιωθαν. Ελπιζω να βλεπεις που το παω....πες αν θες εσυ για χαρη δικου μου εγωισμου πως δεν εχω βρει αντικρυσμα σε καποιου την μοναξια...ηταν παντα κατι λιγοτερο απο την δικη μου.
Διαβαζοντας τα λογια σου για αυτους που εκαναν διακοπες μονοι δεν μπορουσα παρα να σκεφτω....και που τους ξερεις εσυ ολους αυτους? απο μια ιστορια που ειπε η ακουσε καποιος αλλος? απο μια ιστορια που σου ειπαν? απο ενα παραμυθι οτι ειναι μονοι? δεν ξερεις τι συμβαινει στο μυαλο ενος ανθρωπου απο μια ιστορια που ειπε...δειξε μου καποιον που ειναι μονος και λεει πως ειναι καλα και θα σου δειξω εναν απο τους 3: εναν ψευτη, εναν εγωιστη η εναν αναισθητο.

Εγω γνωριζω αρκετους που ειναι μονοι μεσω νετ. Να μου πεις πως ειναι δυνατον να "γνωριζεις" κοσμο και να ειναι μονος.
Ουσιαστικα ειναι και η φυση της ασθενειας που αντιμετωπισα. Η ψυχωση οδηγει στην μοναξια πολλες φορες. Οπως και πολλες αλλες ασθενειες εδω που τα λεμε.

Φυσικα δεν χρειαζεται να εισαι ασθενης απο κατι...και μια σχιζοειδης προσωπικοτητα ειναι μονη συνηθως.

Οσο για την απολυτη μοναξια υπαρχουν και τα αγρια παιδια , που απλως δεν δυναται να επικοινωνησεις μαζι τους , ουτε σε "λογαριαζουν" και πολυ γιατι δεν τους ενδιαφερει καν το τι κανεις , ειναι αδιαφορα προς το ανθρωπινο περιβαλλον.

Quote:

---

Feral children lack the basic social skills that are normally learned in the process of enculturation. For example, they may be unable to learn to use a toilet, have trouble learning to walk upright after walking on fours all their life, and display a complete lack of interest in the human activity around them. They often seem mentally impaired and have almost insurmountable trouble learning a human language. The impaired ability to learn a formal language after having been isolated for so many years is often attributed to the existence of a critical period for language learning, and taken as evidence in favor of the critical period hypothesis.^[3]There is little scientific knowledge about feral children. One of the best-known examples, the “detailed diaries” of Reverend Singh, who claimed to have discovered Amala and Kamala (two girls who had been “brought up from birth by wolves”) in a forest in India, has been proven a fraud to obtain funds for his orphanage. Child psychologist Bruno Bettelheim states that Amala and Kamala were born mentally and physically disabled.^[4]

---

Quote:

---

Originally Posted by marina38

ΚΕΝΟ, αυτή τη στιγμή πάντως δεν τα λέω από τη θέση του ψυχολόγου. Λέω αυτό που είμαι κι αυτό που κάνω.
Μα, αν θέλεις έναν άνθρωπο να μιλήσεις, δεν θα πας σε ερημονήσι διακοπές... θα πας σε μέρη και θα συμμετέχεις σε δραστηριότητες που θα σε φέρουν σε επαφή με άλλους.
Εκτός αν εννοείς ότι θέλεις οπωσδήποτε έναν 'δικό σου' άνθρωπο, κάποιον με τον οποίον θα έχεις οικειότητα, συναισθήματα, επικοινωνία, παγιωμένη σχέση.
Αυτό είναι κάτι που παίρνει χρόνο να χτιστεί.... παρέα όμως και κουβεντούλα πάντα μπορείς να έχεις.
Ποιος ο λόγος να μπεις στη διαδικασία... μα αν δεν μπεις στη διαδικασία να κινηθείς, πώς στο καλό θα συναντήσεις τους ανθρώπους? Αν οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά στη ζωή μας, χρειάζεται κάπως να τους ανοίξουμε την πόρτα κι όχι να κλειστούμε πίσω από αυτή.

---

και σαν ψυχολογος να τα ελεγες δεν υπαρχει προβλημα. και δεν ειναι οτι διαφωνω, απλα η θεωρια απο τη πραξη συνηθως διαφερουν, ειναι δυσκολοτερο.

εννοειται ενας ανθρωπος μονος του χρειαζεται κι αλλον εναν για βοηθεια ακομα και στα πιο ασημαντα πραγματα. ανθρωπος ειναι μπορει να ξεχασει κατι, τα λεφτα του, τα κλειδια του, οτιδηποτε. ακομα χειροτερα οταν μπλεκουν συναισθηματα, χρειαζεται και η επιβραβευση, και η συμπαρασταση, και η επικοινωνια γενικοτερα, να πουμε απλα μια κουβεντα.

περι κοινωνικοτητας θυμαμαι οταν ειχα σχεση που σχεδον καθε απογευμα εβγαινα εξω γιατι υπηρχε καπου να παω. απο τοτε που χωρισα προσπαθησα να συνεχισω να κυκλοφορω καθημερινα, αλλα πραγματικα δεν εβρισκα νοημα. βλεπωντας και τα υπολοιπα ζευγαρακια, ενιωθα ακομα πιο ασχημα για τη μοναξια μου. και ειδικα τωρα λογο ανεργιας χειροτερευει η κατασταση, γι'αυτο κλεινονται οι περισσοτεροι και καταληγουν να αυτοκτονουν.

το να μπει καποιος σε μια καινουργια παρεα, να τον υποδεχτουν, να γινει μελος τους, δεν ειναι και το ευκολοτερο πραγμα. ειδικα αν δεν ειναι μικρης ηλικιας, αν δεν εχει κοινα για να ξεκινησει τη κουβεντα, μα κι οταν δεν εχει μαθει με αλλους. ετσι ξαφνικα αν το κανει παιζει να παθει πολιτισμικο σοκ. αλλα και οι αλλοι δε περιμενουν με κοκκινο χαλι παντα απλα επειδη ξεκουβαλησε καποιος απ'το σπιτι του. συχνα απογοητευουν με τις συμπεριφορες τους, εκτος αν βρισκονται σε παρομοια φαση και θελουν οπωσδηποτε τη παρεα του.

κι ετσι σκεφτομενοι αυτα πολλες φορες μοιαζει προτιμοτερο να μη γινει καν η κινηση. δεν ειναι οτι δε θελει κανεις να αλλαξει τη κατασταση (αν ηταν δε θα παραπονιοταν), ειναι οτι το δοκιμασε και δεν πετυχε.

[ Όσο εσείς κάνετε αυτή την όμορφη συζήτηση την οποία και διάβασα, αλλά αυτή τη στιγμή δεν έχω τη δύναμη για να πω τη γνώμη μου, πριν πάω για ύπνο, ας πεταχτώ λίγο στο ενδιάμεσο και να πω ότι σκέφτομαι πόση πολλή ανάγκη έχω σήμερα να επικοινωνήσω με ανθρώπους που να έχουμε κοινά.. Έχω τόση ανάγκη από παρέα, δεν ξέρω τι με έπιασε..Αλλά δεν πέφτω ξανά στην παγίδα...Αφού ξέρω ότι το αποτέλεσμα θα είναι η απογοήτευση... ]

Quote:

---

Originally Posted by marina38

...

Ξέρεις υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πάνε διακοπές μόνοι τους. Όταν πήγαινα γυμνάσιο, σε διακοπές σε νησί μαζί με τους γονείς μου, γνωρίσαμε μια γυναίκα γύρω στα 35 που έκανε αυτό ακριβώς που συζητάμε: διακοπές μόνη. Ήταν ένα πολύ ευχάριστο κι ενδιαφέρον άτομο και κρατήσαμε επαφή μαζί της για αρκετά χρόνια (ζούσε σε άλλη χώρα). Στο μεταπτυχιακό έκανα παρέα με την αδελφή ενός συμφοιτητή, που ήταν γύρω στα 30 και αρκετό καιρό χωρίς σχέση. Έκλεισε λοιπόν διακοπές δυο εβδομάδες στο Ιόνιο και πέρασε σούπερ - δεν το είχε ξανατολμήσει μέχρι τότε και μετά την εμπειρία αποφάσισε ότι θα το ξανακάνει. Σημειωτέον ότι ούτε περιστασιακή σχέση ούτε παρέα άλλη βρήκε εκείνο το διάστημα. Πέρσι το καλοκαίρι , δυο φίλες μου που ήταν διακοπές στις Κυκλάδες, γνώρισαν κάποιον που έκανε διακοπές μόνος. Τέλος, έχω στενό φίλο που πηγαίνει συστηματικά μόνος του διακοπές και ταξίδια.

.

---

Τα σουπερ και τα τελεια Μαρινα ειναι αυτο που σου εβγαζαν προς τα εξω. Δεν ξερεις τι ακριβως υπήρχε μεσα τους κι αν το εκρυβαν επιμελως απο του να φανει προς τα εξω για λογους αξιοπρεπειας ή για να αφησουν καλη εντυπωση βαζοντας δλδ ενα προσωπειο. Διοτι η μοναξια ειναι απο τα προβληματα που ντρεπεται κανεις να πει σε μη δικους του ανθρωπους ή τους παρουσιαζει τον εαυτο του σε αντιθετο της μοναξιας σημειο.
Θα το δεχτω αυτο που λες, ότι αυτο που εδειχναν ηταν το ιδιο με μεσα τους αν προκειται γι ατομα που δεν ειχαν ποτε στη ζωη τους προβλημα μοναξιας, κι οταν λεω αυτο εννοω εκει που καποιος δεν επιδιωκει τη μοναξια, αλλα αυτη ειναι αποτελεσμα απομονωσης, περιθωριοποιησης του απο τους αλλους ή δυσκολιας του στις κοινωνικες επαφες με ως αποτελεσμα τη μοναξια, που οποτε υπο οιεσδηποτε περιστασεις εφεξης τους επανεμφανιζεται μοναξια το αποτελεσμα ειναι ασχημη ψυχολογικη καταπτωση. Για τετοια ατομα, τους ειναι αδιανοητο να πανε διακοπες μονοι ακομα και στα τελεια μερη. Εσυ δεν ανηκεις σ αυτη την κατηγορια γι αυτο πηγες διακοπες μονη και περασες καλα.