Σκεφτομαι ποσο μου τη δινουν ορισμενα ΑΤΟΜΑΚΙΑ ....κ την κωλοεξεταστικη....κ οτι θελω να ρθει το καλοκαιρι το συντομοτερο δυνατον κ να παω διακοπες...
Printable View
Σκεφτομαι ποσο μου τη δινουν ορισμενα ΑΤΟΜΑΚΙΑ ....κ την κωλοεξεταστικη....κ οτι θελω να ρθει το καλοκαιρι το συντομοτερο δυνατον κ να παω διακοπες...
Ετσι λεει η ΕΜΥ, συννεφιες, αλλα ανοδος της θερμοκρασιας!!
Αντε να δουμε !!!!
"O συγχρονος δυτικος ανθρωπος δεν αγαπαει τα παιδια του. Οσο σκληρο κι αν ακουγεται αυτο, ειναι η απολυτη αληθεια."
Το ακουσα πριν λιγες μερες, και το διαβασα ξανα σημερα.
σκεφτομαι ποσο ελεεινη ηταν μια πρωην γκομενα πριν κατι χρονια, η οποια δε με ηθελε για σχεση, αλλα παρολαυτα οταν κοιμοταν στην αγκαλια μου τα βραδια της φευγαν τα σαλια απ'το στομα σαν το σκυλι (+ καμποσες αλλες προβληματικες συμπεριφορες). και συγνωμη για τη γλοιωδεστατη περιγραφη αλλα τη σκηνη δε μπορω να τη ξεχασω απ'τη συγκεκριμενη. οι μαλακισμενες εχουν μπερδεψει τα της ελευθερης σχεσης με τη φροντιδα της σχεσης, φταιμε κι εμεις ο μαλακες βεβαια που τις ανεχομαστε και τις κανουμε τα χατηρια οταν μας δινουν ακυρο.
Και αφού η οικογένεια είναι ο πυρήνας της κοινωνίας τότε κατ' επέκταση κανείς δεν αγαπάει κανένα...
σκεφτομαι οτι κανω δουλειες μηχανικα..πλενω,απλωνω ,καθαριζω,,σκεφτομαι πως θα ηταν η ζωη μου αν δεν φοβομουνα και αν μου ειχα περοσσοτερη εμπιστοσυνη.
Σκέφτομαι ότι η άγνοια κάποιων ατόμων μπορεί να είναι ακόμα και επικίνδυνη, ιδίως όταν χωρίς εμπειρία επιμένουν θεωρητικά σε μιαν άποψή τους αδυνατώντας να δουν τα πράγματα από μιαν άλλη οπτική.
Επικίνδυνη, αφού μπορεί να επηρεάσει ευάλωτες κεραίες και δέκτες..
Σκέφτομαι, όμως, και ότι σήμερα έχει ζεστούλα και λιακάδα και είναι όμορφα :)
Εγω πηγα και τσαλαβουτησα τα ποδια μου στην παραλια! επαιξα και ρακετες αλλα δεν φοραγα το μαγιω! Αυριο θα κανω το πρωτο μου μπανιο..!
Η σημαία
Πάντα κι όπου σ'αντικρίζω
με λαχτάρα σταματώ
υπερήφανα σε βρίζω
ταπεινά πετώ σκατό.
Δόξα άμπαλη στολίζει
κάθε σου χρυσή αυγή
Και για σένα κακαρίζει
κάθε κλώσσας το παιδί
Όταν ξάφνου σε θωπεύει
τ'αγεράκι τ'αλαφρό
μοιάζεις μάνας ταπεράκι
πού'φερε κοκκινιστό.
Κι ο σταυρός που χαχανίζει
στην ψιλή σου μιζανπλί
μοιάζει χάνος που ψωνίζει
στο καρφούρ μ'επιταγή.
Σε θωρώ κι αναγουλιάζω
κι ίσως κάνω εμετό
όπου σ'έβρω θα σε καίω
όπου ζεις αποπατώ.
Κι απ' τα στήθη η σιλικόνη
άξαφνα θα πεταχτεί
νά'σαι πάντα πουντιασμένη
ω σημαία γαλανή.
Γιατί τόσα προσκυνήματα αυτές τις μέρες, τόσα στιγμιότυπα με πένθη όπου παπάδες, κυράτσες, νοικοκιουραίοι και καραφλά παιδιά αντάμα σήκωναν σημαίες δώθε κείθε
μου έχουν προκαλέσει μία αναφυλαξία ελληνική, μία ευκοιλιότητα διαρκή και ένα σύγκαμα ξεφτίλα πατριώτη. Τ΄ακούς ρε?
there will be blood
and sweat
and tears