Printable View
Το βρήκα, αλλά είναι δυπλάσιο σε τιμή......Quote:
Originally posted by polinaki1983
Θενκς Σουρκούνα. Που είναι το Αθενς Σύπρια?Quote:
Originally posted by sourkouna
Mακρυα απο Ομονοια.Δεν θα μπορειτε να κυκλοφορειτε μολις πεσει ο ηλιος.Καλυτερα κοιτα για το Athens Cypria πχ ή σε μη "εμπολεμη" ζωνη.Quote:
Originally posted by polinaki1983
Παιδιά, ξέρει κανείς που είναι το Alassia hotel στην Αθήνα????? HELPPPPPPPPPPPP!
Ναι γιατι ειναι Ερμου.Παρε τηλ ισως ειναι πιο φτηνα.Παντως Ομονοια μην κοιτας, ειναι επικυνδυνα.
Σου έστειλα u2u
πίστευα πως τα χειμωνιάτικα σακάκια μου θα ήθελαν απλά στένεμα και θα ήταν οκ...τουλάχιστον μέχρι τα χριστούγεννα δεν θα χρειαζόταν να αγοράσω άλλα.....δοκιμάζω ένα φουσκωτό μπουφάν από το marks And sperncer νο20 εκτός από το σημείο της περιφέρειας τεράστιο....ένα άλλο εποχιακό που πήρα το πάσχα νο18 είναι παντού φαρδύ!Και τα σακάκια...σε διάφορα νούμερα που έχω από 50-54 είναι φαρδιά φαρδιά και το πιο αστείο από όλα....τα μανίκια θέλουν όλα μα όλα κόντυμα!λες και μπήκε το χέρι μου :D έπρεπε να το περιμένω αλλά δεν φαντάστηκα ποτέ πως τα φόραγα τόσο στενά και το αφράτο μπρατσάκι μου και οι πλάτες μου κατελάμβαναν όλο το χώρο και τώρα που ξεφούσκωσαν και το μανίκι πέφτει φυσιολογικά στην θέση του θα μάκραινε κιόλας .΄Ολεεεεεεεεεεε θα ξεπουληθώ στις μεταποιήσεις :roll::roll::roll:
Πιο πολύ σε συμφέρει να αγοράσεις 2 καινούργια παρά να φτιάξεις τα παλιά. Αυτό που πήρα εγώ από τα Marks & Spencer προχτές ήταν 55 ευρώ. Δεν είναι ακριβό.
polinaki μου όπως το βλέπω,ακόμα και τώρα να αγοράσω καινούριο πάλι μάζεμα θα θέλει τα χριστούγεννα.Κάπου στις ντουλάπες έχω και πιο μικρά νούμερα από αυτά που δοκίμασα σήμερα,για την ώρα ελπίζω να μην βάλει σύντομα κρύο και να συνεχίσω να τριγυρνώ με τα καλοκαιρινά μου και μετά βλέποντας και κάνοντας .Λυπάμαι γενικά και να δώσω λεφτά να αγοράσω καινούρια και να δώσω λεφτά να φτιάξω τα παλιότερα σακάκια μου,που επίσης τα έχω φορέσει πολύ λίγο....φάυλος κύκλος γμτ...και έχουμε και όλα αυτά τα οικονομικά μέτρα που τα ακούω κάθε μέρα και σε λίγο θα σκέφτομαι αν θα φάω ένα γιαουρτάκι ή μισό για να κάνω οικονομία,Αι σιχτίρ πια τα κάνανε σκ@τα και την πληρώνουμε εμείς τώρα .
άσχετο εγώ που προχτές έριξα μια ματιά στα Μαρκς δεν βρήκα σακάκια με 55 ,έχω αρχίσει να πιστεύω πως δεν φέρνουν πάντα τα ίδια σε όλα τα καταστήματα!
Ισως και να μην τα παίρνουνε όλα σε όλα τα καταστήματα. Τί να σου πω. κοίτα, εγώ πρώτη φορά αγόρασα παλτουδάκι!!! Τόσα χρόνια μόνο ζακέτες φορούσα γιατί τα παλτουδάκια με έκαναν να φαίνομαι σαν ντολμαδάκι! Ασε που στο μέγεθός μου ήταν πολύυυυυυυυυυυυ ακριβά!
εντιτ: εγώ πήρα αυτό στο φούξια χρώμα. http://www.marksandspencer.com/Singl...elated-items-3
Αν δεις στην Αγγλία το έχουν ακόμα πιο φθηνό!
σκέφτομαι, γιατι υπάρχουν τόσες δίαιτες? μου δημιουργούν άγχος!
βασικα εχω φαει τον αμπακο! περιμενω να ξεφουσκωσω... μετα να ερθουν οι τυψεις ( τωρα ειμαι στο σταδιο που νιωθω χαλια κ ασχημα), μετα να αρχισω να σκεφτομαι να μη φαω αυριο κ όλες αυτες οι μαλ..ιες.
ξερω γιατιι εφαγα , δε μου αρκει απλα να ξερω ομως. θελω βελτιωση. ηταν ομως αναποφευκτο να μηη φαω. κ προβλεψιμο το οτι θα φαω.
Εγώ θέλω παγωτό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ένα περιποιημένο από τα Häagen-Dazs...!!!!!!!!!!!
Αχ κλαψ :sniffle:
καλημερααααααα και καλο μηναααα σε ολους!
τι κανετε?
εμεις πολυ καλα μπηκαμε στον 7ο ειμαι +2μιση κιλα ο αντρας μου εμεινε χωρις δουλεια εδω και 1 μηνα ,εγω δεν μπορω να δουλεψω, και ολα πανε καλα γενικα!
δεν το λεω ειρωνικα! σκατα να φανε ολοι :P τι ειχαμε τι χασαμε? δεν μου χαλαει κανεις τη διαθεση!
φτανει η γκρινια σας πια :crazy:
σκέφτομαι πως τις τελευταίες μέρες διαβάζω διαφορα ποστ στο φόρουμ,που είναι από διαφορετικούς χρήστες αλλά είναι λες και ο χ θέλει να πει κάτι και έχει και ένα ψ προφίλ και μπερδέυεται και αντί να γράψει ως χ ,γράφει τελικά ως ψ και οι απαντήσεις του φαίνονται ξεκαρφωτες και χωρίς συνοχή μέσα στα διάφορα θέματα.
εδω μπερδευτηκα εγω με χρι να καταλαβω τη λογικη που περιγραφεις, δεν θα μπερδευτει ο αλλος?? :tumble: πλακα καβω...δεν το εχω παρατηρησει αυτο, αλλα εχω να μπω κ πολλες μερες η αληθεια ειναι
Xμμμ... δεν έχω αντιληφθεί κάτι τέτοιο Αγγελουδάκι ούτε εγώ.
In other news, οτι φόρο υπάρχει και δεν υπάρχει μας τον έχωσαν, αυτόν πως τον ξέχασαν που θα κάνει και καλό;
ε όχι!!!τι φόρος είναι αυτος??
Καλά που δεν ζω στην Δανία γιατί θα μου είχαν φάει όλα τα λεφτά μου στους φόρους..!!
οτι εχω αρχισει διαιτα εδω και τρεις μερες, δεν εχω χασει γραμμαρια και τρεμω μην τα παρατησω παλι, ελπιζω αυτη την φορα να τα καταφερω το εχω παρει ζεστα, ουφ!
Μ'αρέσει που αρχίζουν οι βροχές, που πέφτει η θερμοκρασία σιγά σιγά, θα έρθει αργότερα κ ο χειμωνας.
Θέλω να χουχουλιάσω κάτω απο τις κουβέρτες στο καναπέ και να δώ ταινία με την αδερφή μου κ να πίνουμε ζεστό κακάο.... κ έξω να κάνει κρύο :)))
μου φαίνεται τόσο απίστευτο...
τελικά η ζωή φέρνει μεγάλες εκπλήξεις! ακριβώς ένα χρόνο πριν, ήμουν γύρω στα 87kg (με κάποιες διακυμάνσεις) και 1/10 ξεκίνησε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής μου. Με χώρισαν, έπεσα σε κατάθλιψη για αρκετούς μήνες (αν και ποτέ δεν μπορείς να πεις ότι γλιτώνεις ποτέ από την αρρώστια αυτή), διαταραχές ύπνου και φαγητού...κι όμως, ένα χρόνο μετά, κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου, να χάσω 20κιλά, να είμαι πιο υγιής, πιο χαρούμενη και πιο δυνατή στους περισσότερους τομείς της ζωής μου.
Πραγματικά, για άλλη μια φορά είδα στην πράξη ότι "όλα γίνονται για κάποιο λόγο, όλα γίνονται για το καλό μας". Αν δεν είχα έναν τόσο άσχημο χωρισμό, μπορεί να ήμουν ακόμα επαναπαυμένη στα παλιά μου κιλά και να πίστευα ότι "έτσι είμαι, ποτέ δεν πρόκειται να χάσω όλα αυτά τα κιλά". Σε ευχαριστώ λοιπόν ζωή!
5/10/2011: 67.5kg (που τελευταία φορά που ήμουν τόσο ήταν το 2003, αν όχι και πιο πριν! κιλά 8 χρόνων χάθηκαν σε περίπου 1 χρόνο! στην ουσία ξεκίνησα γύρω στο Δεκέμβριο 2009 με μικρές αλλαγές στην καθημερινότητά μου, και ουσιαστικά ένιωσα έτοιμη να ξεκινήσω να τα χάσω τέλη Γενάρη-Φεβρουαριο του '11)
Συγχαρητήρια!!!! Είσαι ακόμα ένας άνθρωπος εδώ μέσα που δίνει στους υπόλοιπους κουράγιο και δύναμη. Μπράβο για όλα όσα κατάφερες. Σου εύχομαι τα καλύτερα:starhit:Quote:
Originally posted by Redish
μου φαίνεται τόσο απίστευτο...
τελικά η ζωή φέρνει μεγάλες εκπλήξεις! ακριβώς ένα χρόνο πριν, ήμουν γύρω στα 87kg (με κάποιες διακυμάνσεις) και 1/10 ξεκίνησε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής μου. Με χώρισαν, έπεσα σε κατάθλιψη για αρκετούς μήνες (αν και ποτέ δεν μπορείς να πεις ότι γλιτώνεις ποτέ από την αρρώστια αυτή), διαταραχές ύπνου και φαγητού...κι όμως, ένα χρόνο μετά, κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου, να χάσω 20κιλά, να είμαι πιο υγιής, πιο χαρούμενη και πιο δυνατή στους περισσότερους τομείς της ζωής μου.
Πραγματικά, για άλλη μια φορά είδα στην πράξη ότι "όλα γίνονται για κάποιο λόγο, όλα γίνονται για το καλό μας". Αν δεν είχα έναν τόσο άσχημο χωρισμό, μπορεί να ήμουν ακόμα επαναπαυμένη στα παλιά μου κιλά και να πίστευα ότι "έτσι είμαι, ποτέ δεν πρόκειται να χάσω όλα αυτά τα κιλά". Σε ευχαριστώ λοιπόν ζωή!
5/10/2011: 67.5kg (που τελευταία φορά που ήμουν τόσο ήταν το 2003, αν όχι και πιο πριν! κιλά 8 χρόνων χάθηκαν σε περίπου 1 χρόνο! στην ουσία ξεκίνησα γύρω στο Δεκέμβριο 2009 με μικρές αλλαγές στην καθημερινότητά μου, και ουσιαστικά ένιωσα έτοιμη να ξεκινήσω να τα χάσω τέλη Γενάρη-Φεβρουαριο του '11)
σ'ευχαριστώ koukoutsi! και σε εσένα τα καλύτερα εύχομαι! καλές απώλειες!
Βραβο Redish . Δίνεις σε όλους μας δύναμη με το παράδειγμα σου . Μέχρι πρόσφατα έλεγα ότι αποκλείεται να τα καταφέρω .
Απο σένα κι απ τους άλλους εδώ μέσα που τα κατάφεραν παίρνω δύναμη και λέω ναι ρε γαμώτο θα τα καταφέρω . Τίποτα δεν είναι αδύνατο . Δεν είναι ανίκητα τα κιλά .Είμαι στη τέταρτη εβδομάδα ισορροπημένης διατροφής και πλέον έχει αρχίσει και μου γίνεται συνήθεια .
Οι παρεκτροπές που έχω κάνει σ΄αυτό το διάστημα ήταν πταίσματα σε σχέση με τον παλλιο μου εαυτό .Ξέρω πλέον ότι θα διαρκέσει χρόνο αλλά η Ιθάκη θα έρθει .
Εύχομαι δύναμη σε όλους .
καλημερα, καλημερα..\θελω να σας παραθεσω κατι που μολις διαβασα και το θεωρω αρκετα ενδιαφερον ..
καταρχην να πω οτι πια, λογω καποιας καταστασης που βιωσα , καταλαβα ποσο κακο κανει το αγχος στον οργανισμο μας. .
την προηγουμενη βδομαδα παρουσιαζα εδινα το ερευνητικο μου ( για να παρω το πτυχιο μου επιτελους) , εκει λοιπον που ημουν μια χαρα, οταν αρχισε να φτανει η πολυποθητη μερα με βρηκε με αναγουλες, εμμετους και πονο στο στομαχι ολο το βραδυ, και με 39 πυρετο .. και αφου τελικα καταφερα να παρουσιασω .. την αλλη μερα ξανα περδικη...
ποσο κακο μαςκανει αυτο το στρες τελικα .. αγχωνομαστε και στεναχωριομαστε για χαζομαρες αδιαφοροντας για το κακο που κανουμε στον οργανισμο μας .. αφιερωστε λιγο χρονο και διαβαστε το παρακατω .. αξιζει ..
: Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος
Η νέα ιατρική του γιατρού Χάμερ .................... Η ασθένεια, είναι ητέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλοςΗ νέα ιατρική του γιατρού ΧάμερΟ γιατρός Ρίκε Γκέερτ Χάμερ (Ryke Geerd Hamer) υπήρξε για πολλά χρόνιαδιευθυντής σε μια γερμανική κλινική. Η προνομιούχος θέση του, του επέτρεψενα συναντήσει πολλούς καρκινοπαθείς. Χάρις στις περιστάσεις, στην τύχη καιστην λεπτομερή παρατήρηση, ο Χάμερ ανακάλυψε τους θεμελιώδεις νόμους πουεξηγούν το μηχανισμό της εμφάνισης όλων των καρκίνων και όλων των ασθενειών.Στην περίπτωση αυτού του γιατρού, μπορούμε πραγματικά να μιλήσουμε γιανόμους, αφού οι επαληθεύσεις που έγιναν από τον ίδιο και από άλλουςερευνητές και θεραπευτές έδειξαν ότι όλοι ισχύουν στις 100% των περιπτώσεων,πράγμα το οποίο δεν είχε ποτέ συμβεί έως τότε στην ιστορία της ιατρικής.Ο ατσαλένιος νόμος του καρκίνου που διατυπώθηκε από τον Ρίκε Γκέερτ Χάμερείναι ο εξής: " Όλοι οι καρκίνοι προκαλούνται και ενεργοποιούνται απόέντονες και βίαιες εσωτερικές συγκρούσεις που τις βιώνουμε χωρίς να τιςεκφράζουμε. Η φύση της εσωτερικής σύγκρουσης καθορίζει την περιοχή τουεγκεφάλου που θα πληγεί και το όργανο στο οποίο θα εντοπισθεί η ασθένεια. "Παρατήρησε λοιπόν ότι οι ασθενείς που είχαν καρκίνο των οστών, γιαπαράδειγμα, είχαν όλοι βιώσει κάποιο σοκ, κάποιο στρες, κάποια έντονη καιβίαιη (αιφνίδια) εσωτερική σύγκρουση κατά την οποία αισθάνθηκανυποτιμημένοι. Επιπροσθέτως, παρατήρησε ότι σε όλους τους ασθενείς που είχανπροσβληθεί από τον ίδιο καρκίνο, είχε εμφανισθεί ένα σημάδι στην ίδιασυγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου τους. Έτσι, ανακάλυψε ότι σε κάθε τύποστρες αντιστοιχούσε η ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου και το ίδιοσυγκεκριμένο όργανο, πάντα το ίδιο.Ο καρκίνος των οστών αντιστοιχεί στην εσωτερική σύγκρουση της υποτίμησης. Οκαρκίνος των πνευμόνων στη έντονο φόβο του θανάτου. Ο καρκίνος του αριστερούστήθους σε μια γυναίκα δεξιόχειρα, στη έντονη εσωτερική σύγκρουση σε σχέσημε ένα παιδί (πραγματικό, εικονικό, φανταστικό ή συμβολικό). Ο καρκίνος τουδεξιού στήθους σε μια δεξιόχειρα γυναίκα αντιστοιχεί σε εσωτερική σύγκρουσηγενικά με τον σύντροφο (σε μια γυναίκα αριστερόχειρα, οι αντιστοιχίεςαντιστρέφοντα ι). Ο καρκίνος του προστάτη αντιστοιχεί στη σεξουαλικήεσωτερική σύγκρουση (πραγματική ή συμβολική) σε σχέση με τα παιδιά ή τουςαπογόνους (ή την ικανότητα δημιουργίας). Και ούτω καθεξής, για όλους τουςκαρκίνους.Αυτός ο νόμος έχει επιβεβαιωθεί εδώ και σχεδόν 20 χρόνια από εκατοντάδεςθεραπευτές (εκπαιδευμένους από τον Χάμερ ή τους διαδόχους του), σε δεκάδεςχιλιάδες ασθενείς, χωρίς εξαίρεση. Αυτό που είναι φανταστικό σε αυτήν τηνανακάλυψη, είναι ότι ο μηχανισμός: «σύγκρουση - εγκέφαλος ? όργανο»λειτουργεί και προς τις δύο κατευθύνσεις. Για να το πούμε και αλλιώς, όσο ηεσωτερική σύγκρουση είναι ενεργή, η περιοχή του εγκεφάλου πουδραστηριοποιείται δίνει διαταγή στη βιολογική διαδικασία να παραγάγεικαρκινικά κύτταρα στο όργανο που διαλέχτηκε για να εκφράσει την ανισορροπία.Αντιθέτως, όταν το άτομο λύσει την εσωτερική του σύγκρουση (με οποιονδήποτετρόπο και αν το κάνει αυτό) και βάλει τέλος στο έντονο στρες του, η ίδιαπεριοχή του εγκεφάλου αντιστρέφει το πρόγραμμα και δίνει αμέσως διαταγή στηβιολογική διαδικασία, να σταματήσει την παραγωγή καρκινικών κυττάρων και νακαταστρέψει τον όγκο που έχει δημιουργηθεί στο όργανο ...Έτσι σήμερα, αρκετές χιλιάδες ιατρικοί φάκελοι θεραπειών έχουν σχηματιστείκαι συγκεντρωθεί από τον γιατρό Χάμερ και τους διαδόχους του. Μέσα σε αυτούςτους φακέλους, απαριθμούνται πολλές αποθεραπείες τις οποίες η επίσημηιατρική χαρακτηρίζει ως « αυθόρμητες, ανεξήγητες ή αξιοθαύμαστες» : έτσι,ανιχνεύσεις (με σκάνερ), αναλύσεις αίματος, ακτινογραφίες, υποβολές εκθέσεωνπου έγιναν σε νοσοκομεία, αποδεικνύουν ότι ασθενείς έχουν θεραπευθεί εντελώςαπό καρκίνους, λευχαιμίες, σκληρύνσεις κατά πλάκας, μυοπάθειες, διάφορεςεκφυλιστικές ασθένειες, κωφώσεις, σοβαρές διαταραχές της όρασης, ψωριάσεις,αλλεργίες, κ.λπ., χωρίς να προσφύγουν στη χημειοθεραπεία, τηνακτινοθεραπεία, τη χειρουργική επέμβαση ή άλλες κλασικές θεραπείες πουορίζονται από την ιατρική. Και όμως, πολλοί από αυτούς ήταν καταδικασμένοιαπό την επίσημη ιατρική, που είχε βεβαιώσει ότι ήταν ανίατοι, ότι θαπεθάνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια μιας από τιςαναρίθμητες δίκες εναντίον του γιατρού Χάμερ στις οποίες ενάγων ήταν οιατρικός σύλλογος, ο δικηγόρος του Χάμερ είχε ζητήσει από το δικαστήριο νασυγκρίνει το ποσοστό, σε εθνική κλίμακα, όσων επέζησαν από καρκίνο, με τοποσοστό όσων επέζησαν από καρκίνο ανάμεσα στους ασθενείς του πελάτη του(λαμβάνοντας υπόψη ότι μερικοί από αυτούς είχαν απευθυνθεί σ? αυτόν, μερικέςφορές στο τελευταίο τους στάδιο, απελπισμένοι, αφού είχαν δοκιμάσει ταπάντα). Αυτή η σύγκριση παρουσίασε με περιφανή τρόπο την ανωτερότητα τηςπροσέγγισής του Χάμερ, σε σχέση με την προσέγγιση της επιστημονικής ιατρικήςκαι ολόκληρου του οπλοστασίου της: 95% επιβίωση για περισσότερα από 5 χρόνιαγια τον Χάμερ, απέναντι στο 30% κατά μέσο όρο, σε εθνική κλίμακα στηΓερμανία. Χωρίς σχόλιο.Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των «εσωτερικών συγκρούσεων »Εάν σταματούσα εδώ την παρουσίασή μου, θα σας άφηνα πιθανώς αμήχανους και μεπολλές αμφιβολίες. Εάν δεν καταλάβουμε σε τι πραγματικά χρησιμεύει ηασθένεια, από βιολογική άποψη, οι θεραπείες μπορεί να φανούν μαγικές. Για νατο καταλάβουμε αυτό, ο γιατρός Χάμερ έδωσε πρώτα-πρώτα ένα παράδειγμαπαρμένο από την ζωική βιολογία: αυτό μιας αλεπούς που βρέθηκε σε κατάστασημεγάλου στρες σχετικά με την επιβίωσή της.Ας φανταστούμε ότι μια αλεπού δεν έχει καταφέρει να πιάσει την παραμικρήλεία εδώ και τρεις μέρες. Βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά μετην σωματική της επιβίωση, όταν επιτέλους, καταφέρνει να αιχμαλωτίσει έναμικρό κουνέλι που περνάει από εκεί. Τη στιγμή που ετοιμάζεται να τοδαγκώσει, να το ξεσκίσει, να το φάει, η αλεπού ακούει έναν από τουςχειρότερους εχθρούς της να πλησιάζει : τον κυνηγό. Και τώρα η αλεπού μαςβρίσκεται σε τρομερό δίλημμα, ανάμεσα σε δύο απειλές : εάν φάει το γεύματης, για να ικανοποιήσει την ανάγκη της για τροφή, κινδυνεύει να σκοτωθεί μετην κοιλιά γεμάτη · εάν το σκάσει, αφήνοντας τη λεία της, κινδυνεύει ίσως ναπεθάνει της πείνας λίγο αργότερα. Για να βγει από αυτό το δίλημμα,αποφασίζει να καταπιεί ολόκληρο το πόδι του κουνελιού και να φύγει μακριά.Εκείνη την στιγμή, ένας άλλος κίνδυνος απειλεί την αλεπού : κινδυνεύει ναπεθάνει από απόφραξη εντέρου, επειδή αυτό το ολόκληρο πόδι δεν μπορεί ούτενα ξανανεβεί από το στομάχι, ούτε να συνεχίσει τη διαδρομή του μέσα στοέντερο. Βρισκόμαστε, λέει ο Χάμερ, μπροστά σε μια έντονη και βίαιη εσωτερικήσύγκρουση που σχετίζεται με την ανάγκη να χωνευτεί κάτι. Για να λύσει αυτότο πρόβλημα, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί την τέλεια λύση που θα εξασφαλίσει τηνεπιβίωση του ατόμου : ενεργοποιεί ένα πρόγραμμα παραγωγής πεπτικώνυπερκυττάρων στα τοιχώματα του στομαχιού. Στόχος: η χώνεψη του ποδιού πουέχει σφηνώσει στο στομάχι, να γίνει πέντε φορές πιο γρήγορα και πέντε φορέςκαλύτερα. Όσο ο στόχος δεν επιτυγχάνεται, ο εγκέφαλος συνεχίζει να διατάζειτην παραγωγή αυτών των πεπτικών υπερκυττάρων που έχουν σαφώς ανώτερεςεπιδόσεις από τα κανονικά. Αλλά μόλις το πόδι χωνευθεί εντελώς, μιαδιαδικασία βιοανάδρασης ενημερώνει τον εγκέφαλο ότι ο στόχος έχειεπιτευχθεί. Στη στιγμή ο εγκέφαλος βάζει τέλος στο πρόγραμμα της παραγωγήςκαι δίνει διαταγή να εξαλειφθούν αυτά τα υπερκύτταρα, που θα απέβ
αινανεπικίνδυνα εάν παρέμεναν στο στομάχι. Μερικές ημέρες αργότερα, εάνναρκώσουμε την αλεπού και εξετάσουμε τα τοιχώματα του στομαχιού της, θαμπορέσουμε να παρατηρήσουμε ουλές, μάρτυρες της πρόσφατης εξάλειψης τωνυπερκυττάρων. Συμπέρασμα : χάρη σε αυτόν τον προγραμματισμό ,τονεγγεγραμμένο στη βιολογική διαδικασία εδώ και εκατομμύρια χρόνια, οεγκέφαλος της αλεπούς διάλεξε την καλύτερη ανάμεσα σε όλες τις λύσεις, έτσιώστε να εξασφαλίσει την επιβίωσή της. Το μόνο που δεν σας είπα ακόμη, είναιότι αυτά τα υπερκύτταρα είναι αυτό που κοινώς αποκαλούμε, καρκινικά κύτταρατου στομαχιού !Έτσι, σύμφωνα με τους Χάμερ και Σαμπά, βάσει επαληθεύσεων που έγιναν στοεργαστήριο, αυτό που αποκαλούμε καρκινικό κύτταρο έχει τις ίδιες λειτουργίεςμε ένα κανονικό κύτταρο, αλλά με πολλαπλάσιες επιδόσεις. Ένα καρκινικόκύτταρο στομαχιού χωνεύει πολύ πιο γρήγορα και δυνατά από ένα κανονικόκύτταρο. Ένα καρκινικό κύτταρο παγκρέατος παράγει πολύ περισσότερηινσουλίνη, ένα καρκινικό κύτταρο του στήθους παράγει πολύ περισσότερο γάλα,ένα καρκινικό κύτταρο πνεύμονα έχει πολύ μεγαλύτερη ικανότητα ανταλλαγήςοξυγόνου αίματος, ένα καρκινικό κύτταρο νεφρού φιλτράρει σαφώς περισσότερο,κ.λπ..Ας σημειώσουμε, μια και το έφερε ο λόγος, ότι ο γιατρός Κλωντ Σαμπά (ClaudeSabbah) γενίκευσε τις ανακαλύψεις του Χάμερ αποδεικνύοντας ότι όλες οιασθένειες, όποιες και αν είναι αυτές (από την πιο καλοήθη ως την πιοσοβαρή), είναι αποτέλεσμα κάποιου σοκ ή στρες που το βιώσαμε χωρίς να τοεκφράσουμε, και ενεργοποιούνται από τον εγκέφαλο, ως η τέλεια λύση για τηνεξασφάλιση της επιβίωσης.Γιατί πεθαίνουμε από τις ασθένειές μας;Τότε, θα μου πείτε, εάν οι ασθένειες είναι οι τέλειες λύσεις που είναιγραμμένες στη βιολογική διαδικασία για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας,γιατί πεθαίνουμε από καρκίνο ή άλλες ασθένειες; Για να απαντήσουμε σε αυτότο ερώτημα, πρέπει να καταλάβουμε, με ποιο τρόπο επεξεργάζεται ο εγκέφαλόςμας τις πληροφορίες που φτάνουν σ? αυτόν. Δηλαδή πρέπει να γνωρίζουμε, ότι οεγκέφαλος δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα σε μια πραγματική και μιαφανταστική, εικονική ή συμβολική πληροφορία. Για να το αποδείξουμε, αςπάρουμε ένα απλό παράδειγμα ·- Εάν ξαφνικά βρεθείτε όρθιος στο χείλος της χωρίς παραπέτο στέγης ενός20όροφου κτιρίου, ο εγκέφαλός σας θα ερμηνεύσει αυτήν την κατάσταση ωςπραγματικό κίνδυνο: θα ενεργοποιήσει μια σειρά φυσιολογικών αντιδράσεων καιανακλαστικών συμπεριφοράς (άνοδος του ποσοστού της αδρεναλίνης, επιτάχυνσητου καρδιακού παλμού, άγχος, ίλιγγος, κ.λπ.). Εδώ, έχει επεξεργαστεί μιαπραγματική πληροφορία ·- Εάν, διαβάζοντας το παραπάνω παράδειγμα, φανταστήκατε τον εαυτό σας σ?αυτή τη θέση, πιθανώς ο εγκέφαλός σας να ενεργοποίησε τις ίδιες αντιδράσεις.Εντούτοις, δεν βρισκόσαστε πραγματικά σε κίνδυνο, αφού ήσασταν καθισμένοςκαι διαβάζατε. Ο εγκέφαλός σας όμως επεξεργάστηκε μια φανταστική πληροφορία,σαν να ήταν πραγματική ·- Εάν, τώρα, κατά τη διάρκεια ηλεκτρονικού παιχνιδιού ή κάποιαςκινηματογραφικής προβολής, το σενάριο σάς προβάλει στο χείλος μιας στέγης,με το κενό από κάτω, σκηνή τραβηγμένη από την οπτική γωνία του ήρωα, και εάνείστε αρκετά βυθισμένος, συνεπαρμένος μέσα στην εικόνα, ο εγκέφαλός θααντιδράσει και πάλι με το ίδιο τρόπο. Εδώ, θα έχει επεξεργαστεί μια εικονικήπληροφορία σα να ήταν πραγματική ·- Και τέλος, εάν σας ανακοινώσουν ξαφνικά ότι η επιχείρηση στην οποίαεργάζεστε κήρυξε πτώχευση, τη στιγμή που εσείς έχετε μόλις πάρει ένα μεγάλοδάνειο από την τράπεζα, θα αισθανθείτε ίσως τη γη να χάνεται κάτω από ταπόδια σας. Ο εγκέφαλος θα ενεργοποιήσει και πάλι τις ίδιες αντιδράσεις,παρόλο που ή άβυσσος που έχετε μπροστά σας, δεν είναι παρά συμβολική. Έτσι,θα έχει επεξεργαστεί μια συμβολική πληροφορία σα να ήταν πραγματική.Εάν κατανοήσετε αυτό το παράδειγμα, θα καταλάβετε εύκολα ότι ό,τι λέμε, ό,τισκεφτόμαστε εκλαμβάνεται από τον εγκέφαλό μας ως πραγματική πληροφορία, τηνοποία έχει υποχρέωση να επεξεργαστεί, ως υπερυπολογιστής. Έτσι εάν, μιλώνταςγια ένα φίλο, πείτε: " αυτό δεν θα του συγχωρήσω ποτέ. Δεν θα μπορέσω ποτένα το χωνέψω ", και αυτή η φράση πραγματικά αντανακλά αυτό που έντονααισθάνεστε, τότε ο εγκέφαλός σας θα λάβει αυτήν την συμβολική πληροφορία καιθα την επεξεργαστεί σα να ήταν πραγματική. Εάν η σύγκρουση που βιώνετε στησχέση σας με το άλλο άτομο είναι πολύ έντονη και δεν καταφέρνετε ναεκφράσετε όλη τη δυσαρέσκεια που αισθάνεστε, είναι πολύ πιθανό ο εγκέφαλοςνα ξεκινήσει πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων (δηλαδή καρκινικώνκυττάρων) για να χωνέψει αυτό που δεν μπορείτε να χωνέψετε?Η διαφορά με την περίπτωση του ποδιού που σφήνωσε στο στομάχι της αλεπούς,είναι ότι εάν δεν συμφιλιωθείτε με τον φίλο σας, εάν παραμείνετε στις θέσειςσας, εάν δεν τον συγχωρέσετε, δεν θα μπορέσετε πράγματι ποτέ να χωνέψετεαυτό που σας έκανε. Κατά συνέπεια ο εγκέφαλός σας θα συνεχίζει να λαμβάνειτο μήνυμα ότι κάτι δεν έχει ακόμη χωνευθεί. Και υπάκουα, θα συνεχίζει τοπρόγραμμα της παραγωγής καρκινικών κυττάρων. Μαντεύετε τη συνέχεια : αργά ήγρήγορα, εξαιτίας της ανώμαλα υπερβολικής ικανότητας πέψης, θα αρχίσετε νααισθάνεστε πόνους, οι τροφές δεν θα χωνεύονται σωστά. Θα σας γίνει τότεδιάγνωση καρκίνου του στομάχου, που οι γιατροί θα προσπαθήσουν ναεξαφανίσουν με τα διάφορα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους.Αλλά αρχίζετε να μαντεύετε αυτό που υπάρχει κίνδυνος να επακολουθήσει. Ακόμακαι αν σας έκαναν ολική αφαίρεση στομάχου, ο εγκέφαλός σας θα συνέχιζε ναδίνει την εντολή για την παραγωγή καρκινικών κυττάρων στην περιοχή τουσώματος όπου βρισκόταν το στομάχι. Κάποιους μήνες αργότερα, οι γιατροί θαανακάλυπταν αυτό που θα ονόμαζαν υποτροπή ή μετάσταση, ενώ αυτό δεν θα ήτανπαρά η συνέχιση του προγράμματος που είχε ξεκινήσει ο εγκέφαλός σας,βασιζόμενος σε μια συμβολική πληροφορία σχετικά με την σύγκρουση που βιώσατεμε κάποιο φίλο.Για να πάμε ακόμη μακρύτερα, εάν σοκαριστείτε από την απαισιόδοξη διάγνωσητου καρκινολόγου σας και αισθανθείτε μεγάλο φόβο θανάτου, ο εγκέφαλός σας θααρχίσει καινούργιο πρόγραμμα παραγωγής υπερκυττάρων ,στον πνεύμονα, πουαργότερα θα χαρακτηριστεί από τους γιατρούς καρκίνος του πνεύμονα. Και ούτωκαθεξής, μέχρις ότου επέλθει ο θάνατος.Πώς να προλάβουμε τις ασθένειες και πώς να τις θεραπεύσουμε ;Στο τελευταίο μου βιβλίο «Η γλώσσα της θεραπείας» έχω περιγράψει λεπτομερώςτις διαδικασίες που, ξεκινώντας από έντονα ψυχικά σοκ ή μεγάλο στρες,καθορίζουν και προκαλούν τις σωματικές ασθένειές μας. Στα πλαίσια αυτού τουάρθρου μου φαίνεται άχρηστο να προχωρήσω βαθύτερα, αφού η ίδια λογική ισχύειγια όλες τις ασθένειες, ανεξάρτητα από τον βαθμό έντασης και σοβαρότητάςτους.Αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε από όλα αυτά είναι, ότι από τη μια, οεγκέφαλος δε σφάλει ποτέ και από την άλλη, ότι αυτός είναι που ενεργοποιείόλες τις «ασθένειες» έτσι ώστε να εγγυηθεί στο άτομο τις μεγαλύτερεςπιθανότητες επιβίωσης. Είναι φανερό ότι το ενδιαφέρον μιας τέτοιας θεώρησηςείναι τεράστιο. Πράγματι, για πρώτη φορά στην ιστορία της ιατρικής, καμιάπάθηση, καμιά ανισορροπία μας δεν οφείλεται στην τύχη. Όλα εκδηλώνονταισύμφωνα με τους αμετάβλητους νόμους της Βιολογίας των Ζωντανών Όντων, όπωςλέει ο γιατρός Κλωντ Σαμπά.Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα, ότι εάν μάθετε τους νόμους της Νέας Ιατρικής τουΡίκε Γκέερτ Χάμερ ή της Ολιστικής Βιολογίας του Κλωντ Σαμπά, που είναιαμετάβλητοι όσο και οι νόμοι της φυσικής ή της χημείας, θα μπορείτε όχι μόνονα καταλάβετε από πού προέρχονται όλες οι ασθένειές σας, αλλά κυρίως θαμπορείτε να τις προλαμβάνετε και να τις θεραπεύετε. Πώς ; Μαθαίνοντας τιςβασικές αρχές της επικοινωνίας τις οποίες κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να κατέχει: το να εκφράζει τις ανάγκες και τα συναισθήματά του, να τολμά νααντιπαρατίθεται στους άλλους (με σεβασμό βέβαια), να αναγνωρίζει και ναδέχεται την πραγματικότητα όπως αυτή είναι, οι πράξεις του να είναιπροσαρμοσμένες στην πραγματικότητα, να τελειώνει τις όποιες συναισθηματικέςεκκρεμότητ ες έχει με τους άλλους, να συγχωρεί. Ας πάρουμε αυτές τις αρχέςμία μία, για να εξετάσουμε με ποιο τρόπο μπορούν να μας κάνουν να αποφύγουμετις ασθένειες ή να μας θεραπεύσουν...- να εκφράζουμε τις ανάγκες μας : πολλές απογοητεύσεις, πολλές καταστάσειςστρες προέρχονται από το γεγονός ότι αφενός, λίγοι είναι οι άνθρωποι πουγνωρίζουν συνειδητά τις αληθινές ανάγκες τους και αφετέρου, ακόμη πιοσπάνιοι είναι εκείνοι που έχουν την ικανότητα να τις εκφράσουν με κατάλληλοτρόπο. Συν
επώς, συσσωρεύουμε μίση και μνησικακίες, μένουμε μπλοκαρισμένοι σεαδιέξοδα. Αισθανόμαστε βέβαια ότι κάτι δεν μας ταιριάζει, αλλά δενγνωρίζουμε πώς να ξεφύγουμε. Μας συμβαίνουν συχνά απαράδεκτα πράγματα.Εντούτοις τα δεχόμαστε, επειδή δεν γνωρίζουμε ούτε καν τα όριά μας, σχετικάμε το τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε.Το να ξαναμάθουμε να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες μας και τα όριά μας για όσαδεν θέλουμε πια, το να είμαστε ικανοί να τα εκφράσουμε στους συνομιλητέςμας, χωρίς να φοβόμαστε τις συνέπειες, αυτό είναι ένας από τους τρόπους πουμπορεί να προλάβουν ή να θεραπεύσουν τις ασθένειες που προκαλούνται από τιςανθρώπινες εσωτερικές συγκρούσεις και τις απογοητεύσεις.- να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας : Το συναίσθημα μοιάζει με το σύμπτωμα.Είναι ο δείκτης του βαθμού ικανοποίησης ή μη ικανοποίησης των αναγκών μας.Μια ανάγκη μας ματαιώνεται· εμφανίζεται ένα δυσάρεστο συναίσθημα (θυμός,θλίψη, φόβος, κ.λπ.). Μια ανάγκη μας ικανοποιείται· ένα ευχάριστο συναίσθημαθα εκδηλωθεί (χαρά, ευχαρίστηση, κ.λπ.). Δυστυχώς, η παιδεία μας μας έχειδιδάξει, να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας όπως η ιατρική αντιμετωπίζειτα συμπτώματα : να τα αρνούμαστε, να τα απορρίπτουμε, να τα εξαφανίζουμε. Μεαυτό τον τρόπο στερούμαστε τα καλύτερα σημάδια, που έχουμε στη διάθεσή μαςγια να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι είναι καλό για μας και τι δεν είναι. Αυτήη άγνοιά μας μάς οδηγεί στην απογοήτευση, αφού μην έχοντας πια τουςφωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου, δεν ειδοποιούμαστε καν ότι μια ήπερισσότερες ανάγκες μας ματαιώνονται. Σ? αυτό το σημείο ο εγκέφαλος παίρνειαναγκαστικά τα ηνία, για να εγγράψει στη βιολογική διαδικασία των οργάνωντις ίδιες πληροφορίες που μας είχαν δώσει τα συναισθήματα [θυμηθείτε : στοπαράδειγμα με το αυτοκίνητο, εάν οι φωτεινοί δείκτες του πίνακα ελέγχου (τασυναισθήματα) δεν λειτουργούν πια ή δεν ληφθούν υπόψη, η βλάβη θα εκδηλωθείστα όργανα της μηχανής (στα όργανα του σώματος)].Το να ξαναμάθουμε λοιπόν να ακούμε τα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμεκαι να τα δεχόμαστε, να τα ευχαριστούμε μάλιστα που επαγρυπνούν για μας,είναι ένας πρώτος σταθμός για να αποφεύγουμε τις καταστρεπτικές εσωτερικέςσυγκρούσεις και το στρες. Εάν, επιπλέον, μπορούμε να εκφράσουμε τασυναισθήματά μας με τρόπο κατάλληλο, υπεύθυνα, χωρίς να αποδίδουμε στουςάλλους την ευθύνη, θα μπορέσουμε πολύ γρήγορα να ξαναβρούμε την ισορροπίαμας.- να τολμούμε τις αντιπαραθέσεις, με σεβασμό στους άλλους :πόσες φορές, σε δύσκολες, τεταμένες, δυσάρεστες καταστάσεις, δεν συνέβη ναμη τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα στον άλλο, με σεβασμό, αλλά και σταθερά,με θάρρος ; Πόσες φορές δεν κατάπιαμε τα λόγια μας από φόβο μην προκαλέσουμεσύγκρουση ; Φοβόμαστε συχνά να πούμε δυσάρεστα πράγματα, επειδή πιστεύουμεότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Όμωςαυτή η ειρήνη είναι απατηλή, αφού μέσα μας μπορεί να γεννιέται ένα ισχυρόβίαιο συναίσθημα. Σημειώστε ότι ακόμη και ο υπολογισμός είναι λανθασμένος :θέλοντας να αποφύγουμε τη σύγκρουση, δεν λέμε αυτό που θα έπρεπε να ειπωθεί.Όμως, μην λέγοντας τίποτα, αυξάνουμε την αίσθηση απογοήτευσης καιμνησικακίας μέσα μας, μέχρι που η κατάσταση γίνεται αφόρητη. Τότε, είτεξεσπάμε βίαια πάνω στον άλλο, οπότε συμβαίνει αυτή η σύγκρουση και η ρήξηπου ακριβώς θέλαμε να αποφύγουμε, είτε καταπίνουμε τα συναισθήματά μας γιαάλλη μια φορά, και τότε συμβαίνει ο καρκίνος ή η οξεία ασθένεια, που μαςκαλεί να εξετάσουμε προσεχτικά την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει ...Το να τολμάμε την σύγκρουση, είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματαπου μας ενοχλούν, ήρεμα, χωρίς υπεκφυγές. Το να μάθουμε να εκφράζουμε μεειλικρίνεια το τι μας συμβαίνει, είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμετις σχέσεις μας με τους άλλους.- να αναγνωρίζουμε και να δεχόμαστε την πραγματικότητα όπως αυτή είναι :συχνά έχω παρατηρήσει, ότι πολλές ασθένειες ξεκινάνε όταν αρνούμαστε ναδούμε μια κατάσταση, όταν της αντιστεκόμαστε, όταν δεν δεχόμαστε αυτό πουμας συμβαίνει. Έτσι, μπορεί να μπούμε σε καταστάσεις εσωτερικής σύγκρουσης,αντίστασης, αυτοϋποτίμησης, απώλειας της ταυτότητας ή του χώρου κυριαρχίαςμας. Και όσο περισσότερο μαχόμαστε την πραγματικότητα, τόσο περισσότεροενισχύουμε την επιρροή της και τη δύναμή της πάνω μας, μέχρις ότουεξαντληθούμε.Χωρίς να είμαστε καθόλου μοιρολάτρες (το θέμα δεν είναι να είμαστε ανθρώπιναράκη που δέχονται τα πάντα χωρίς αντίδραση, αντιθέτως), το να δεχόμαστε τηνπραγματικότητα είναι το να τολμάμε να την κοιτάμε κατάματα, αντικειμενικά,χωρίς να κρίνουμε. Είναι επίσης το να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε ταγεγονότα, θεωρώντας τα ούτε καλά, ούτε κακά : η συμβουλή μου είναι, ναθεωρούμε μάλλον ό,τι μας συμβαίνει σαν ευκαιρίες που μας προσφέρονται για ναμάθουμε κάτι καινούργιο.- οι πράξεις μας να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα : Ο Γιούνγκεπέμενε πολύ σε αυτό το σημείο. Πράγματι, δεν υπάρχει θεραπεία εάν δενδράσουμε πραγματικά. Συχνά, μένουμε εγκλωβισμένοι στις εσωτερικέςσυγκρούσεις μας και τα στρες, επειδή δεν τολμάμε να δράσουμε. Ή ακόμαχειρότερα : επειδή νομίζουμε ότι αρκεί να συνειδητοποιήσουμε την αιτία τουκαρκίνου μας για να θεραπευθούμε. Λάθος. Όσοι πίστεψαν πως είναι έτσι, έχουνπεθάνει. Η δράση είναι ο μόνος τρόπος να δώσουμε στον εγκέφαλο τηνπληροφορία ότι η συγκρουσιακή κατάσταση τελείωσε. Ειδάλλως, το είδαμεπαραπάνω, η ενεργοποίηση της ασθένειας δεν θα σταματήσει ποτέ.- να τελειώνουμε τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχουμε με τουςάλλους: αυτή η έννοια εκφράστηκε για πρώτη φορά από την Ελίζαμπεθ ΚίμπλερΡος (Kübler-Ross), την ελβετίδα γιατρό που μετανάστευσε στις Η.Π.Α, από όπουξεκίνησε η εφαρμογή της φροντίδας για την ανακούφιση των βαριά ασθενών, πουσήμερα είναι διαδεδομένη σε ολόκληρο τον κόσμο. Έλεγε, ότι πολλοί ασθενείς,στο τέλος της ζωής τους, αισθανόντουσαν την απόλυτη ανάγκη να συμφιλιωθούνμε αυτούς με τους οποίους είχαν έρθει σε ρήξη. Παρατήρησε χιλιάδες φορές,ότι μόλις αυτές οι εκκρεμείς υποθέσεις έκλειναν, οι ασθενείς πέθαιναν τηνίδια νύχτα, νηφάλιοι και γαληνεμένοι.Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε το τέλος της ζωής μας, στοτελευταίο στάδιο μιας μακράς και επίπονης ασθένειας για να το κάνουμε αυτό.Από προσωπική εμπειρία ξέρω, ότι κλείνοντας ταχτικά τις εκκρεμείς υποθέσειςμου, με βοηθάει να διατηρώ την ισορροπία μου και να μην δημιουργώ άχρηστεςκαι επιζήμιες πηγές άγχους.- να συγχωρούμε : τέλος, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, να συγχωρούμε.Όχι, να συγχωρήσουμε τον άλλο για το κακό που μπορεί να μας έχει κάνει, αλλάνα συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τον πόνο που δεχτήκαμε να ζήσουμε τόσοκαιρό, μέχρις ότου χαλαρώσουμε, μέχρις ότου εκφράσουμε στον άλλο τις ανάγκεςκαι τα συναισθήματά μας, μέχρις ότου τολμήσουμε την αντιπαράθεση, μέχριςότου, επιτέλους, αναγνωρίσουμε και δεχτούμε την πραγματικότητα, μέχρις ότουκλείσουμε τις εκκρεμότητές μας.Όσο και αν μας εκπλήσσει, υπεύθυνοι για τα σοκ, τις εσωτερικές συγκρούσεις,το στρες μας, δεν είναι ποτέ οι άλλοι, ούτε τα γεγονότα. Ο τρόπος πουδεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε, τοφιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας.Δηλαδή, τελικά, με πολλή αγάπη, χιούμορ και ταπεινότητα, θα πρέπει ναευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την ηλιθιότητά μας και να μας συγχωρήσουμεγια το κακό που μας κάναμε.ΣυμπεράσματαΣτο τέλος αυτού του άρθρου, θέλω να βγάλω μερικά σύντομα συμπεράσματα. Πρώταπρώτα, δεν υπήρξε στόχος μου να σας πείσω ότι οι πεποιθήσεις σας σχετικά μετην υγεία και την ασθένεια είναι λανθασμένες. Ξέρω πολύ καλά ότι θαχρειαζόταν να παραθέσω πολύ περισσότερα, για να σας κάνω να αλλάξετεαπόψεις. Στόχος μου ήταν να σας προτείνω μια θεώρηση του πώς θα είναιπιθανώς στο μέλλον η κατανόηση της ασθένειας και της θεραπείας. Εάν κάποιααπό αυτές τις ιδέες βρήκε απήχηση μέσα σας, σας προσκαλώ να εμβαθύνετε τηνέρευνά σας, να ενημερωθείτε, να διαβάσετε τα βιβλία που αρχίζουν τώρα ναβγαίνουν σχετικά με το θέμα ... Και κυρίως, να πειραματιστείτε μόνοι σας μετον εαυτό σας, όπως κάνω εγώ, εδώ και 18 χρόνια.Έπειτα, αυτή η θεώρηση μας κομίζει ένα εξαιρετικά καλό νέο : η ασθένεια δενείναι μοιραία, δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία. Που θέλει να πει, ότι αλλάζονταςτις συνήθειες συμπεριφοράς μας, τους τρόπους σκέψης μας, τη συναισθηματικήζωή μας, μπορούμε να εξαλείψουμε οριστικά την επήρεια των ασθενε
ιών πάνωμας. Επιπλέον, ακόμα και αν κάπου κάπου αρρωσταίνουμε, δεν θα εξαρτόμαστεπια από τους θεραπευτές που βρίσκονται σε θέση εξουσίας σε σχέση με μας.Ξαναβρίσκουμε, επιτέλους, την αυτονομία μας, την ελευθερία μας, τηναυτοκυριαρχία μας.Και τέλος, ως ασθενείς και ως πολίτες, έχουμε όλοι το καθήκον ναενημερώνουμε τον περίγυρό μας, όσο περισσότερο μπορούμε, γύρω από αυτές τιςνέες έρευνες, έτσι ώστε η τρέλα που έχει καταλάβει την ιατρική, πολιτική καιοικονομική εξουσία σε σχέση με κάθε τι το εναλλακτικό, να γελοιοποιηθεί, νααποδειχθεί ακατάλληλη, ξεπερασμένη.Όταν βλέπω τις διώξεις τις οποίες υφίστανται πολλοί θεραπευτές που έχουνεπιλέξει να υπηρετήσουν πραγματικά την υγεία και τον ασθενή (και επομένως ναμην υπηρετούν πια τα συμφέροντα των μεγάλων φαρμακευτικών ομίλων), γνωρίζωότι αυτή η νέα μορφή ιεράς εξέτασης δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν θαείμαστε αρκετοί για να πούμε ευθέως στους κλασσικούς γιατρούς μας, αυτό πουπραγματικά μας θεράπευσε. Αλλιώς, η ασθένεια θα παραμείνει για πολύ ακόμηστα χέρια αυτών που έχουν πάρει την εξουσία πάνω στη ζωή μας και το σώμαμας. Έχουμε τον κόσμο που μας αξίζει. Θα έχουμε τον κόσμο που δικαιούμαστε;Αυτό θα εξαρτηθεί από μας.Του Ζαν-Ζακ Κρεβκέρ (Jean-Jacques CREVECOEUR)
την καλημερα μου!!
ε-ξαι-ρε-τι-κό άρθρο! με εβαλε σε σκέψεις, και αν και ακόμα δεν μπορώ να το "χωνέψω"(πιστεψω δλδ) 100%, θα το ψάξω περισσότερο. Πιστεύω ότι έχει πολλές δόσεις αλήθειας. Συγχωρεσε με που δεν μπορώ ακομα να αποδεχτώ ότι ο καρκίνος έρχεται ως επακολουθο μόνο του άγχους (πιστεύω ότι είναι και παράγοντες διατροφής, συνηθειών, περιβάλλοντος) αλλά πραγματικά πιστεύω ότι το μυαλό μπορεί αν όχι να νικήσει, τουλάχιστον να επηρεάσει σημαντικά!
zwhtsa πραγματικά εξαιρετικό άρθρο.
Παιδιά εγώ το πιστεύω.....
Και αυτό που προσπαθώ πια να κάνω στην ζωή μου είναι να αντιδρώ όταν κάτι με ενοχλεί χωρίς τύψεις και ενοχές...
Αυτό για μένα είναι το σημαντικότερο. Να μην μένουν πράγματα μέσα μας καταχωνιασμένα που μας πικραίνουν και μας πονάνε!
Ευχαριστούμε zwhtsa !!!!!
Εμένα πάλι μου φαίνεται τρελή μαϊμουδιά... π.χ. λέει ο καρκίνος του πνεύμονα προέρχεται από το φόβο του θανάτου. Και ρωτώ εγώ, οι μη καπνιστές τόσο πια λιγότερο φοβούνται το θάνατο;
σκεφτομαι αν αξιζει να πληρωνεις συνεχεια "σεμιναρια" και "μετεκπαιδευσεις" για να γινεις καλυτερος στη δουλεια σου ή αν τελικα δεν θα εχεις ποτε δουλεια που να τα αναγνωριζει ολα αυτα κ θα σου μεινουν να τα φας.....
συμφωνω απόλυτα.... σιγουρα το αγχος απο μονο του δεν προκαλεί τέτοιου είδους ασθενειες, μπορει ομως να λειτουργησει καταλυτικα στην εμφανιση τους ενώ η αντιμετώπιση του αγχους μπορεί να αναστείλει ή ακομα κ να βοηθησει στην πλήρη αντιμετώπιση τους.Quote:
Originally posted by Redish
ε-ξαι-ρε-τι-κό άρθρο! με εβαλε σε σκέψεις, και αν και ακόμα δεν μπορώ να το "χωνέψω"(πιστεψω δλδ) 100%, θα το ψάξω περισσότερο. Πιστεύω ότι έχει πολλές δόσεις αλήθειας. Συγχωρεσε με που δεν μπορώ ακομα να αποδεχτώ ότι ο καρκίνος έρχεται ως επακολουθο μόνο του άγχους (πιστεύω ότι είναι και παράγοντες διατροφής, συνηθειών, περιβάλλοντος) αλλά πραγματικά πιστεύω ότι το μυαλό μπορεί αν όχι να νικήσει, τουλάχιστον να επηρεάσει σημαντικά!
επιπλέον εγω θα κάνω αλλη μια αναφορα σε έρευνα που σχετίζεται άμεσα... τα ατομα με χρόνια σχιζοφρένεια σπανια παρουσιάζουν καρκίνο. συγκεκριμενα τα ποσοστά εμφανισης καρκινου στους χρόνια και βαριά ψυχικά ασθενείς ειναι τρομακτικα μικροτερα απο αυτα του γενικου πληθυσμου. η αιτιολογηση ειναι οτι ακριβως επειδη ο καρκινος ειναι ΚΑΙ (όχι ΜΟΝΟ) ψυχοσωματικη ασθενεια οι ασθενεις με σχιζοφρενεια εχουν ηδη κανει το "τεραστιο μπαμ" στο οποιο εχουν διοχετευσει το στρες τους, οποτε δεν παρουσιαζεουν ψυχοσωματικες ασθενειες. εξαλλου η σχιζοφρενεια δεν ειναι τιποτα περισσοτερο (εννοειται το λεω εξαπλουστευμενα αυτο) απο ανικοτητα στην ανοχη της πραγματικοτητας και κατ'επεκταση δημιουργίας "νεας πλασματικης" πραγματικοτητας.οποτε το στρες που εκ των υστερων βιωνει ο ασθενης μειωνεται στο ελαχιστο....
φιλιππε παροτι σκεφτεσαι επαγωγικα και δεν νομιζω οτι ειναι παντα βοηθητικο αυτο (το τσιγαρο σχετιζεται με τον καρκινο των πνευμονων, το αγχος για το θανατο σχετιζεται με τον καρκινο των πνευμονων -> αρα το τσιγαρο και το αγχος για το θανατο σχετιζονται κ μεταξυ τους) θα κανω το δικηγορο του διαβολου κ θα πω οτι αυτο μπορει να εξηγηθει ως απολυτο ελεγχο επι του θανατου. καποιοι ανθρωποι που εχουν τεραστιο φοβο για κατι προσπαθουν οσο μπορουν να ασκησουν τουλαχιστον εναν ελεγχο επ'αυτου. πχ αν εγω φοβαμαι πολυ το θανατο, σαφως γνωριζω οτι δεν μπορω να τον αποφυγω, μπορω ομως να επιλεξω με πιο τροπο θα πεθανω. είναι αυτο που χαριτολογωντας ακους απο ηλικιωμενους "θα πεθανω οπως θελω εγώ" ή "μια ευχαριστηση μου εμεινε" κτλ. δεν σημαινει οτι αυτο ισχυει παντα, αλλα σιγουρα συμβαινει.Quote:
Originally posted by filipparas
Εμένα πάλι μου φαίνεται τρελή μαϊμουδιά... π.χ. λέει ο καρκίνος του πνεύμονα προέρχεται από το φόβο του θανάτου. Και ρωτώ εγώ, οι μη καπνιστές τόσο πια λιγότερο φοβούνται το θάνατο;
κ εννοειται οτι δεν πιστευω οτι το αγχος απο μονο του προκαλει καρκινο. ειναι πολυπαραγοντικη ασθενεια κ αυτος ειναι κ ο λογος που δυσκολευομαστε στην αντιμετωπιση της
Το κείμενο που διάβασα για μένα είναι άθλιο, γεμάτο από λογικά σφάλματα μέχρι και χονδροειδή ψέματα. Έχει βέβαια πράματα τα οποία ακούγονται ωραία και χτυπάνε στο συναίσθημα ώστε να παραβλέψουμε τις βλακείες που γράφει στο υπόλοιπο κείμενο. Έχω το βίτσιο όταν κάτι μου φαίνεται παπάτζα να το ψάχνω, δε καταλαβαίνω γιατί ξαφνικά ανακαλύψαμε το Dr. Hamer το 2011 και τις βλακείες του, ένα τύπο που ισχυρίζεται οτι θεραπεύει τα πάντα όλα και μαντέψτε, τουλάχιστον σύμφωνα με τη wikipedia δεν υπάρχει στη βιβλιογραφία περιστατικό που θεράπευσε αλλά πολλαπλά που έκανε κακό σε ανθρώπους.
Για όποιον ενδιαφέρεται: http://en.wikipedia.org/wiki/Ryke_Geerd_Hamer
Ελπίζω να μη τον έδιωξαν και από τη νορβηγία και να εμφανίζονται αυτά τα κείμενα τώρα στα ελληνικά επειδή ο επόμενος σταθμός του θα είναι η Ελλάδα...
Από κει και πέρα σαφέστατα πιστεύω κι εγώ πως το άγχος είναι ένας παράγων κινδύνου για την εμφάνιση καρκίνου και καρδιοεγκεφαλικών επεισοδιων αλλά θα το έβαζα σε 2η μοίρα συγκριτικά με κληρονονικότητα, τρόπο ζωής, περιβάλλον και τα γνωστά που λένε οι μη επαναστάτες γιατροί. Η πρόταση που έγραψα πριν απλά έδειχνε ένα λογικό σφάλμα στο κείμενο, τπτ παραπάνω.Quote:
Hamer's license to practice medicine was revoked in 1986 by a court judgment in Germany, which was reconfirmed in 2003. As he continued to treat patients, Hamer was investigated several times on allegations of malpractice and the death of patients.[3] He was jailed for 12 months in Germany from 1997 to 1998, and served a prison term from September 2004 to February 2006 in Fleury-Mérogis, France on counts of fraud and illegal practicing. He subsequently lived in voluntary exile in Spain until March 2007, where Spanish doctors hold him responsible for several tens of preventable deaths.[4] In 1997 he owned clinics in Germany, Belgium, Italy, Austria, and the Netherlands.[5] Later he apparently moved to Norway.[2][6]
δεν το εψαξα τοσο, συμφωνω ομως οτι το αγχος αποτελει δευτερευοντα παραγοντα οσον αφορα στην εμφανιση αλλα κ την εξελιξη του καρκινου.
Κατά καιρούς συζητώ με έναν άνθρωπο για αυτό το θέμα. Το αποφεύγω και θα καταλάβετε το γιατί. Δεν ξέρω πώς να τον χαρακτηρίσω, λίγο νεοφιλόσοφο, λίγο ψώνιο, λίγο χίππυ, λίγο απ' όλα. Το σίγουρο είναι ότι έχει τεράστια ιδέα για τον εαυτό του. Κατά τα άλλα μου είναι συμπαθέστατος, μιας και στη βάση του είναι καλός άνθρωπος.
Πρεσβεύει ότι το τσιγάρο δεν πρέπει να το κόψουμε, γιατί το άγχος της αρρώστιας είναι αυτό που τελικά μας σκοτώνει. Όταν διαφωνώ, άσχετα αν δεν με συμφέρει αυτό, υψώνει τους τόνους, ανεβάζει τα ντεσιμπέλ, αναπτύσσει με τις ώρες επιχειρηματολογία του κ@λου και στο τέλος εξαντλημένη συμφωνώ μαζί του, για να ξεμπερδεύω. Επιμένει ότι και οι καρδιοπαθείς και οι έγκυες και όλες οι κατηγορίες ανθρώπων που είναι καπνιστές, οφείλουν να μην σταματήσουν αυτή τους τη συνήθεια. Δεν θα πάθουν τίποτα, παρά μόνο αν σχετίσουν το μυαλό τους το κάπνισμα με την ασθένεια.
Απεχθάνεται τους γιατρούς και δε διστάζει να αναπτύξει τις θεωρίες του και μπροστά τους. Το θεωρώ ντροπιαστικό, αλλά ο ίδιος καμαρώνει κάθε φορά που το κάνει. Εμπιστεύεται μόνο την εναλλακτική ιατρική. Επίσης, έχει ένα χάρισμα, που το είδα και η ίδια. Πονούσε το γόνατό μου, έβαλε το χέρι του πάνω από το πονεμένο μέρος, χωρίς να το αγγίζει και κάθισε έτσι για δέκα περίπου λεπτά. Μου είπε ότι πρέπει να πάω κάπου, το μυαλό μου δε συνεργάζεται, και το εκτονώνει στο γόνατο. Ότι δηλαδή, επειδή δεν θέλω να πάω κάπου, εμφανίζω πρόβλημα στο μέσο που θα με οδηγήσει εκεί, δηλαδή στα πόδια μου. Μου απαγόρευσε να πάω σε γιατρό, με φωνές πάντα. Δεν ξέρω αν με υπέβαλε, πάντως την άλλη μέρα ήμουν μια χαρά.
Όσο για το θέμα των κιλών, επιχείρησα να το συζητήσω μαζί του (είμαι γενναία) και να οι απόψεις του: Παχαίνουμε γιατί λέμε μέσα μας "θέλω", "χρειάζομαι", "έχω ανάγκη". Όταν σταματήσουμε να απαιτούμε, τότε θα ισορροπήσουμε. Τα λούσα είναι περιττά, τα ρούχα το ίδιο, τα σπίτια το ίδιο, όλα τα υλικά αγαθά. Ο άνθρωπος, κατά τη γνώμη του πάντα, πρέπει να ζει κοντά στη φύση, να αφουγρκάζεται τον παλμό της, να δουλεύει πολύ και να ζει μόνο με τα απαραίτητα.
Δεν ξέρω, αλλά με κουράζουν αυτές οι θεωρίες... Πολύ θα με βόλευε να πιστέψω ότι θα καπνίζω μια ζωή και θα ζήσω αιώνια, μόνο και μόνο γιατί δε φοβάμαι το θάνατο. Ότι θα απαρνηθώ κάτι που θέλω και θα κερδίσω ισορροπία και ομορφιά, αλλά αυτά είναι έξω από τη λογική μου. Πιστεύω ότι και αυτός ο ίδιος, όταν έρθει η ώρα του να φύγει (πράγμα που εύχομαι να αργήσει πολλά, πολλά χρόνια), θα φοβηθεί και θα σκεφτεί τον τρόπο της μέχρι τότε ζωής του.
Ava μου ,κλασσικος μ@λ@κας ειναι.Quote:
Originally posted by Ava
Κατά καιρούς συζητώ με έναν άνθρωπο για αυτό το θέμα. Το αποφεύγω και θα καταλάβετε το γιατί. Δεν ξέρω πώς να τον χαρακτηρίσω, λίγο νεοφιλόσοφο, λίγο ψώνιο, λίγο χίππυ, λίγο απ' όλα. Το σίγουρο είναι ότι έχει τεράστια ιδέα για τον εαυτό του. Κατά τα άλλα μου είναι συμπαθέστατος, μιας και στη βάση του είναι καλός άνθρωπος.
Και να εισαι σιγουρη για αυτο.:thumbup:Quote:
Originally posted by Ava
Πιστεύω ότι και αυτός ο ίδιος, όταν έρθει η ώρα του να φύγει (πράγμα που εύχομαι να αργήσει πολλά, πολλά χρόνια), θα φοβηθεί και θα σκεφτεί τον τρόπο της μέχρι τότε ζωής του.
Μπα, δεν είναι τέτοιος. Ισχυρογνώμων είναι. Από την άλλη, ευτυχώς δεν είμαστε συγγενείς. Αν ήμουν άρρωστη και μου απαγόρευε να πάω σε γιατρό, θα γινόταν χαμός! Τώρα, τον βλέπω σπάνια, αποφεύγω τέτοιες συζητήσεις και όταν γίνονται, συμφωνώ μαζί του αναγκαστικά για να γλιτώσω, καπνίζοντας το τσιγαράκι μου.
Νιώθω σκατά, χάλια, απαίσια, απελπισία με εμένα, κούραση (ψυχική), σα να προχωράει η ζωη μου προς τα κάτω-προς τη κόλαση-αλλά για αυτό εγω ευθύνομαι. ότι κάνουμε είμαστε εμείς υπεύθυνοι ετσι ειναι(μαλλον).
Ciciliana ολοι εχουμε τις κακες μας μερες.Ελπιζω να νοιωθεις ετσι γιατι ηταν ακομη μια κακη νυχτα και σημερα να νοιωθεις πιο θετικα:wink1:
angel......σ'ευχαριστώ, γενικά είναιμια περίοδος με τις δυσκολίες τις κι αυτη! καλημέρα...
Πάντα οι νύχτες είναι πιο δύσκολες, τη βγάζουμε όμως καθαρή αυτό έχει σημασία:)
:wink1::thumbup:Quote:
Originally posted by Ciciliana
angel......σ'ευχαριστώ, γενικά είναιμια περίοδος με τις δυσκολίες τις κι αυτη! καλημέρα...
Πάντα οι νύχτες είναι πιο δύσκολες, τη βγάζουμε όμως καθαρή αυτό έχει σημασία:)
Να αλλάξω τον στόχο μου και να τον κάνω εκείνον που πραγματικά θέλω να πάω, ή να το αφήσω μέχρι να πιάσω αυτόν και μετά?
....οτι εχω μπει σε ψυχολογια κ διαδικασια διαιτας και ευχομαι να μην σαμποτάρω κ πάλι τη προσπάθεια μου.....
:love: αυριο πάλι! καλο σας βραδυ!
κρατάτε γερα! ΑΞΙΖΕΙ!