Τι σκέφτεστε;

Άδικο και να θέλω δεν μπορώ να σου ρίξω. Πάντως έχεις γίνει φουλ ανεξάρτητη απ'οτι βλέπω και αυτό είναι τιμή σου. Άμα δεν θέλουν να έρθουν στο νοσοκομείο πήγαινε με καμία φίλη/ κανένα φίλο σου. Και φυσικά για αυτές τις στιγμές είναι η οικογένεια αλλά μάλλον δεν το έχουν καταλάβει οι δικοί σου. Και άμα το καταλάβουν θα το μετανιώσουν.
Καλά αυτή τη νοοτροπία στο νοσοκομείο πας μόνο όταν πεθαίνεις δεν θα την σχολιάσω καν!!!
Αλλά έχεις καταφέρει μέχρι σήμερα μία σχετική αυτονομία και δεν είναι και λίγο! Και μάλιστα με όχι μια εύκολη και άνετη ζωή!

Το ειχα γραψει και σε καποιο αλλο ποστ, οτι πλεον εχω συμφιλιωθει με τη μοναξια μου ή τουλαχιστον προσπαθω, καθως οι συνθηκες με αναγκασαν να κανω τα παντα μονη. Να φανταστεις, εχω φτασει σε σημειο να φοβαμαι να παραπονεθω για καποιον πονο, γιατι μου λενε οτι στο γιατρο πας μονο σε πολυ ασχημη κατασταση. Οκ, να πεθανω λοιπον, γιατι εκει με φτανουνε, και να το χουν βαρος μια ζωη. Πασχω απο νοσο του Crohn, και κανω θεραπεια πανω απο ενα δρονο, χωρις φυσικα να εχουν ιδεα. Γιατι εβλεπα οτι κατι δεν παει καλα, εκανα πολλες εξετασεις, το ανακαλυψαμε με το γιατρο και ολα πηραν το δρομο τους. Επειδη ομως εγω σηκωθηκα και πηγα, περνωντας πανω απο μια εβδομαδα με εξετασεις. Χωρις να νοιαζονται. Ειπαμε, η δουλεια πανω απ ολα.

Αν το μάθουν δηλαδή δεν θα τους ενδιαφέρει? Έλεος δηλαδή!! Θέλανε παιδιά? Ρε συ είναι δύσκολο να μην έχεις στήριγμα, εννοώ την οικογένεια. Και μπράβο σου που την παλεύεις μόνη σου.
Ναι στείλ'τους κάρτα από το νοσοκομείο τότε και τον λογαριασμό!!!

Αν το μάθουν δηλαδή δεν θα τους ενδιαφέρει? Έλεος δηλαδή!! Θέλανε παιδιά? Ρε συ είναι δύσκολο να μην έχεις στήριγμα, εννοώ την οικογένεια. Και μπράβο σου που την παλεύεις μόνη σου.
Ναι στείλ'τους κάρτα από το νοσοκομείο τότε και τον λογαριασμό!!!

Quote:

---

Originally Posted by marylia

Αν το μάθουν δηλαδή δεν θα τους ενδιαφέρει? Έλεος δηλαδή!! Θέλανε παιδιά? Ρε συ είναι δύσκολο να μην έχεις στήριγμα, εννοώ την οικογένεια. Και μπράβο σου που την παλεύεις μόνη σου.
Ναι στείλ'τους κάρτα από το νοσοκομείο τότε και τον λογαριασμό!!!

---

Και εδω ειναι το αστειο. Λεφτα δινουν. Παντα. Και ετσι θεωρουν οτι σου δειχνουν την αγαπη σου. Οποτε παραπονεθηκα, λεγανε "μα καλα, δε σου δινουμε λεφτα, δεν πληρωσαμε την εστια εξω, δεν σου πληρωνουμε τις σπουδες;", κτλ κτλ. Ναι, οκ, οντως, τα κανουν ολα αυτα, χωρις να ειναι πλουσιοι και να τους τρεχουν απο παντου. Ωστοσο, δε βλεπουν την ουσια. Το παιδι τους αργοπεθαινει και αυτοι κλεινουν τα ματια. Φωναζει για βοηθεια και αυτοι κλεινουν τα αυτια τους. Θα παρακαλουσε για λιγη αγαπη παραπανω, αλλα γυρνανε την πλατη.

Λεφτά δίνουν ,προσοχή που θα έπρεπε μάλλον όχι! Υπάρχουν και χειρότεροι γονείς το μόνο σίγουρο! Αλλά μου φαίνεται οτι μέχρι στιγμή είσαι μια χαρά, και ας μην το βλέπεις. Τους έχεις απομακρύνει λιγάκι και νομίζω βοηθάει. Δεν είναι απαραίτητο να τους έχεις ανάγκη. Αλλά χρειάζεσαι να αντλείς από κάπου δύναμη (δεν μιλάω θρησκευτικά προφανώς). Ωραία η μοναχικότητα αλλά όχι πάντα! Στο μπαμπά σου και να μιλήσεις φαντάζομαι το ίδιο και το αυτό. Άρα δεν θα στο προτείνω καν...

Quote:

---

Originally Posted by marylia

Λεφτά δίνουν ,προσοχή που θα έπρεπε μάλλον όχι! Υπάρχουν και χειρότεροι γονείς το μόνο σίγουρο! Αλλά μου φαίνεται οτι μέχρι στιγμή είσαι μια χαρά, και ας μην το βλέπεις. Τους έχεις απομακρύνει λιγάκι και νομίζω βοηθάει. Δεν είναι απαραίτητο να τους έχεις ανάγκη. Αλλά χρειάζεσαι να αντλείς από κάπου δύναμη (δεν μιλάω θρησκευτικά προφανώς). Ωραία η μοναχικότητα αλλά όχι πάντα! Στο μπαμπά σου και να μιλήσεις φαντάζομαι το ίδιο και το αυτό. Άρα δεν θα στο προτείνω καν...

---

Μπα, η μονη λυση ειναι η απομακρυνση. Παααααααρα πολλες φορες εχω ξεκινησει κουβεντα. Δεν ωφελει.... Ισως θα επρεπε να τους ριξω λιγο απο το βαθρο της θεοποιησης και να κανω την ζωουλα μου απο μακρια.

Η καλύτερη λύση είναι η απομάκρυνση...Γιατί δεν σε βοηθάνε. Καλύτερα μία καινούργια αρχή! Με ανθρώπους που δεν θα φοβούνται να δείξουν πράγματα και θα είναι δίπλα σου..Και θα νιώθεις και καλύτερα μαζί τους.

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Μπα, η μονη λυση ειναι η απομακρυνση. Παααααααρα πολλες φορες εχω ξεκινησει κουβεντα. Δεν ωφελει.... Ισως θα επρεπε να τους ριξω λιγο απο το βαθρο της θεοποιησης και να κανω την ζωουλα μου απο μακρια.

---

Το από μακριά και αγαπημένοι κάνει θαύματα κοπελια.Αν η οικονομική σου κατάσταση στο επιτρέπει,χώσου με χίλια.

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Μπα, η μονη λυση ειναι η απομακρυνση. Παααααααρα πολλες φορες εχω ξεκινησει κουβεντα. Δεν ωφελει.... Ισως θα επρεπε να τους ριξω λιγο απο το βαθρο της θεοποιησης και να κανω την ζωουλα μου απο μακρια.

---

How , ακομη κ οι γονεις μας , μας αγαπουν υπο ορους , τους δικους τους ορους φυσικα . Εχω φτασει σε σημειο να απειλησω τον πατερα μου , εχοντας το χερι στο λαιμο του επειδη μιλησε αδικως πολυ ασχημα στη μανα μου ( βεβαια μετα ζητησα συγγνωμη , αλλα το μηνυμα τοχε παρει ) . Κ εριξα κ μια γροθια κ εσπασα την καρυδενια πορτα . ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΣΕ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ , ΠΑΡΑ ΝΑ ΣΑΓΑΠΑΝΕ , κ δεν μιλαω μονο για γονεις , φυσικα . αλλα για πολλους . Ο ΦΟΒΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ .

Quote:

---

Originally Posted by vagpap

How , ακομη κ οι γονεις μας , μας αγαπουν υπο ορους , τους δικους τους ορους φυσικα . Εχω φτασει σε σημειο να απειλησω τον πατερα μου , εχοντας το χερι στο λαιμο του ( εχω κ την σωματικη διαπλαση ) επειδη μιλησε αδικως πολυ ασχημα στη μανα μου ( βεβαια μετα ζητησα συγγνωμη , αλλα το μηνυμα τοχε παρει ) . Κ εριξα κ μια γροθια κ εσπασα την καρυδενια πορτα . ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΣΕ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ , ΠΑΡΑ ΝΑ ΣΑΓΑΠΑΝΕ , κ δεν μιλαω μονο για γονεις , φυσικα . Ο ΦΟΒΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ .

---

Vag καλημερα. Δεν γνωριζω εαν γενικα παρακολουθησες τα προηγουμενα μου ποστ, συναισθηματικα ο πονος που νιωθω ειναι αφορητος. Σημερα η μητερα μου ειπε " δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να πας στο γιατρο , επειδη τρεις μερες δε σου πεφτει ο πυρετος, σιγα". Σιγα; Οχι, δεν ειναι σιγα. Ειμαι το παιδι σου, θα επρεπε να σε ανησυχησει. Δεν εχει σημασια που ειμαι 24 χρονων, υποφερω, αλλον κανεναν δεν εχω, εννοω συντροφο για να με τρεξει καπου, και οι πιο κοντινοι μου φιλοι δε μενουν καν Ελλαδα. Δε μπορω να συγχωρεσω αυτη τιυς την αδιαφορια. Και σκεφτομαι οτι πρωτα ο Θεος, οταν και αν κανω ποτε παιδι, θα ειναι για μενα ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ. δε βαζω καμια δουλεια, καμια καριερα και δοξα και καμια υποχρεωση πανω απο το παιδακι μου. Στα γραφω αυτα και συγκινουμαι αυτη τη στιγμη, γιατι δε θελω ποτε ο γιος μου ή η κορη μου να νιωσουν απορριψη ή μονα. Ειναι η ζωη, ο λογος για να συνεχισεις να ζεις, η ευτυχια σου, η ολοκληρωση σου. Εαν βεβαια επιλεξεις να κανεις παιδια. Μπορει να μη μπορεσω να κανω και ποτε. Αλλα ΕΑΝ, θα ειναι το Α και το Ω και δε σηκωνω κανεναν συμβιβασμο σε αυτο το θεμα.

How ,τα διαβασα τα ποστ σ , κ εξοργιστικα ( για την συμπεριφορα του πατερα σου ) κ γιαυτο εγραψα αυτα για τον δικο μου πατερα κ τους γονεις γενικοτερα . Δυστυχως στην περιπτωση σ , κ η μαμα σ , κινειται στο ιδιο μοτιβο . Παρολα αυτα οι γονεις σ , μπορει να μην ειναι οι καλυτεροι , αλλα δεν ειναι κ οι χειροτεροι . Δωσε βαση στο τελευταιο . Δεν αμφισβητω καθολου την σοβαροτητα του προβληματος , αλλα λεω , μηπως , ξαναλεω μηπως εισαι παραπανω ευαισθητη ? ( καποιοος που γραφει συνεχεια ποιηματα , οπως εσυ , δεν μπορει παρα να ειναι λιγακι παραπανω ευαισθητος ) Αν αυτο ειναι καλο (μακροπροθεσμα ) δεν γνωριζω .
Τωρα διαβαζα κ για την νοσο του crohn , τι να πω how , κ νομιζα οτι εγω εχω προβληματα...

Quote:

---

Originally Posted by vagpap

How ,τα διαβασα τα ποστ σ , κ εξοργιστικα ( για την συμπεριφορα του πατερα σου ) κ γιαυτο εγραψα αυτα για τον δικο μου πατερα κ τους γονεις γενικοτερα . Δυστυχως στην περιπτωση σ , κ η μαμα σ , κινειται στο ιδιο μοτιβο . Παρολα αυτα οι γονεις σ , μπορει να μην ειναι οι καλυτεροι , αλλα δεν ειναι κ οι χειροτεροι . Δωσε βαση στο τελευταιο . Δεν αμφισβητω καθολου την σοβαροτητα του προβληματος , αλλα λεω , μηπως , ξαναλεω μηπως εισαι παραπανω ευαισθητη ? ( καποιοος που γραφει συνεχεια ποιηματα , οπως εσυ , δεν μπορει παρα να ειναι λιγακι παραπανω ευαισθητος ) Αν αυτο ειναι καλο (μακροπροθεσμα ) δεν γνωριζω .
Τωρα διαβαζα κ για την νοσο του crohn , τι να πω how , κ νονιζα οτι εγω εχω προβληματα...

---

Ναι, αντικειμενικα ειμαι πολυ ευαισθητος ανθρωπος, ετσι διαμορφωθηκα και δε γνωριζω ακομη το γιατι. Η φυση μου ειναι πολυ ευαισθητη, απεναντι σε πολλα, πχ στα ζωα που υπεραγαπω. Δε θελω ομως να απαρνηθω τη φυση μου. Χαιρομαι που μπορω και ειμαι ευγενικη με τους ανθρωπους, προσφιλης στα παιδια και αγαπητη στα ζωα :-) θα μου πεις.....σαν πολυ αφελης ακουγεσαι. Κι ομως, δεν ειμαι.

σκεφτομαι οτι πρεπει και θελω να ευχαριστησω το φορουμ του e-psychology για το θεμα που συμμετεχω τελευταια, αυτο του andromea. πανω που ενιωθα πως θελω να βρισω παλι με την ολη κατασταση, μαλακιες, αηδιες, τρολλακια, χαζες ερωτησεις και συμπεριφορες, ηρθε αυτο και προσθεσε ενδιαφερον, μπορεσα να αναπτυξω λιγο παραπανω τις αποψεις μου, χωρις να νιωθω οτι μειωνεται το IQ μου. να ευχαριστησω το NikoD που με ανεχεται κι αφηνει να υπαρχω στο φορουμ του, οσους ποσταραν εκει, και ιδιαιτερη μνεια στο μνημονιο.

ελα ρε ΚΕΝΟ!
πολυ χαιρομαι για το μηνυμα που διαβασα!
καλη μερα να εχεις :)