Αναρωτιέμαι αν πράγματι θα γυρίσει ο εξουθενωμενος με νέο ψευδώνυμο αλλά θα πει ότι είναι ο ίδιος.
Printable View
Αναρωτιέμαι αν πράγματι θα γυρίσει ο εξουθενωμενος με νέο ψευδώνυμο αλλά θα πει ότι είναι ο ίδιος.
Μπουχτισα να μου παρουσιάζουν ως πολύ ωραία αυτά που οι ίδιοι δεν θα θέλαν να κάνουν.
δεν ειναι ο σκοπος αυτης της ζωης η ευτυχια ο σκοπος αυτης της ζωης ειναι η δυστυχια αφου οι τελευταιοι θα βγουν πρωτοι το να μην αρεσεις σε αυτη τη ζωη ειναι ο σωστος δρομος
αντε ευτυχως μερα ηταν και χτες και περασε.σημερα δεν ενοιωσα κατι τετοιο!
για το μονο πραγμα που ειμαι σιγουρος πλεον ειναι οτι βαδιζουμε ολοταχως προς μια εποχη που οποιος φοβαται δε θα εχει απολυτως κανενα δικαιομα αφου τοσο καιρο αφου απετυχαν πληρως στο να με κανουν αλτσχαιμερ οπως ονειρευοντουσαν εγω απλως περιμενα να περασει ο καιρος για να τους πω οτι δεν αλαξα ουτε στο ελαχιστο και ολα αυτα τα τεχνασματα που εβλεπα τα πηρα βερεσε και αν αυτοι προσπαθουν με καθε τροπο να καταχραστουν οτι δυνατοτητα τους δινει η σημερινη τεχνολογια εχοντας κανει τα παντα διατρητα για να ειναι οσο δυνατον περισσοτερο σε μεγαλυτερο ελεγχο τα παντα εγω θα τους δειξω τον ιδια ακριβως σεβασμο που μου διχνουν τοσο καιρο
εξακολουθουν να κανουν αλεπαληλες προσπαθειες να με τρομοκρατησουν γιατι ακομα δε το εχουν παρει χαμπαρι οτι δε χαζεψα αλλα στο παρελθον εκαναν τοσα πολα λαθη και ξεπεσαν τοσο στα ματια μου που ειναι πολυ αργα και αυτοι που αναφερομαι καταλαβαινουν τι λεω
και αφου εχουν συνηθισει να εξουσιαζουν ατομα κακιστης νοημοσυνης και εχουν μαθει να τους χειριζονται οπως ακριβως ενα κοπαδι οσο με προκαλουν τοσο περισσοτερα θα λεω και αυτοι εξακολουθουν να το παιζουν μαγκες και νομιζουν οτι θα μου πουν τι θα κανω να απευθυνθουν σε οσους εχουν συνηθισει και τους πιστευουν
Μετά από τόσα χρόνια λεκτικής κακοποίησης και ταμπέλας ως ψυχικά διαταραγμενου οφείλεις νομίζω στον εαυτο σου μια επίσκεψη σε ειδικό έστω για το Γαμωτο!!! Εκείνος τι θα πει; Έχεις να χάσεις κάτι αν τα πεις σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας;; μπορεί να έχεις μια αναμενομενη κατάθλιψη λογω της συμπεριφοράς τους απέναντι σου. Δεν μπορεί να κάνει την άρρωστη για να μην βγαίνεις να μην έχεις προσωπική ζωή και να είσαι ουσιαστικά εγκλωβισμένος λόγω δικών τους ανασφαλειων. Από όσα έχεις γράψει ξέρεις τι σου γίνεται.
Μια επίσκεψη σε ειδικό, εννοώ σε ψυχολόγο, θα σου κάνει καλό, απλά για να πάρεις τα μεθοδολογικά εργαλεία χειρισμού της σκέψης τα οποία χρησιμοποιοντας τα σε βαθμό πεισματικό θα σε βγάλουν από τα αδιέξοδα. Αλλά κάντο νωρίς διότι όσο τα χρόνια περνάνε οι δυνατότητες να επιτύχουμε αλλαγές στη ζωή μας λιγοστεύουν! Η κατάθλιψη έρχεται όταν οι δυνατότητες αυτές εκ των πραγμάτων λιγοστέψουν!
Ο ένας δεν με πήρε καν τηλέφωνο. Ο άλλος μου παρουσίαζε ως τις καλύτερες επιλογές αυτά που ο ίδιος δεν διανοήθηκε να κάνει. Ο τρίτος θα με παιρνε τηλέφωνο κι ακόμα θα πάρει. Με τον άλλο μιλάμε μόνο όταν εγώ τον πάρω τηλέφωνο, σχεδόν ξεκόψαμε. Όλοι αυτοί δεν είναι οι περιπτωσάρες από τους οποίους ξέκοψα. Μετάνιωσα που διέγραψα κάποια άτομα από το τηλέφωνο μου με τα οποία παρότι απλά ήταν περασμένα στις επαφές και επικοινωνία μηδέν εντούτοις είναι πραγματικά καλοί χαρακτήρες. Απλά η μοναξιά συνεχίζει, μόνο που σήμερα με ενοχλεί λιγότερο εν σχέσει με το παρελθόν.
Στο μεταξύ βλεπω άτομα με πολύ λιγότερο κόπο από μένα να έχουν προχωρήσει αρκετά στη ζωή τους, κι αυτό με πονεί όχι σαν ζήλια αλλά σαν πόνο για μένα που δεν πέτυχα σχεδόν τίποτα.
Ένας που βασανίζεται στα 8 του, θα βασανίζεται και στα 18 και στα 68 του.
Ψυχαναγκασμοί είναι τα αρνητικά βιώματα στη ζωή μας που έρχονται στη μνήμη μας είτε όπως ακριβώς συνέβησαν είτε παραφουσκωμένα με αρνητική φαντασία και τη μολύνουν οποτεδήποτε και οπουδήποτε, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ανταποκριθούμε ικανοποιητικά στη δουλειά μας, στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και σε ευθύνες που μας ανατίθενται, αφου μολυσμένη σκέψη σημαίνει σκέψη που δεν αξιοποιεί το άπαν των δυνατοτήτων της, στα δε μάτια του τρίτου δίνεται η εντύπωση πως υστερείς σε γνώσεις, είσαι ασυνάρτητος στα λόγια και στις σκέψεις και δεν είσαι εύστροφος. Έτσι έχασες την εμπιστοσύνη του. Στις δε διαπροσωπικές σχέσεις δεν δείχνεις καθόλου αυθόρμητος, αλλά αφαιρείσαι, δείχνεις συγκρατημένος και το ύφος δείχνει άγχος ή μελαγχολία όπως κι η φωνή σου. Κι αυτούς δλδ τους έχασες.
Πρεπει να με πείραξε στο στομάχι ο καφες που ηπια!