Η διαθεση μας καθοριζει τις σκεψεις μας. Δεν ειμαστε τοσο λογικα οντα οσο νομιζουμε.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Printable View
Η διαθεση μας καθοριζει τις σκεψεις μας. Δεν ειμαστε τοσο λογικα οντα οσο νομιζουμε.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Σίγουρα. Ως διπολικουλα βασανίζομαι από την απότομη εναλλαγή διάθεσης που προκύπτει όμως πολλές φορές από την αντίληψη της πραγματικότητας των ανθρώπινων σχέσεων μου. Εκείνη τη στιγμή νιώθω πως αποκλείεται να αλλάξει κάτι. Μετά κάνω μια μορφή αυθυποβολης πως "αίσθημα είναι θα περάσει" για να μην φανώ too much.Μεσα μου ηφαίστειο δηλαδή αλλά για τους γύρω επιβάλλεται η ψυχραιμία.
Ποσο συχνες ειναι οι εναλλαγες;Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Φορτιζομαι οταν υποτιμουν την συναισθηματικη μου νοημοσυνη. Απο εκει που ειμαι ηρεμη γαληνια λογικη με μια κουβεντα σε λεπτα θελω νοητικα να σπασω οτι βρω. Κατι που δεν κανω ποτε διοτι δεν θελω να δωσω ικανοποιηση να με αποκαλεσουν ανισσοροπη. Οι σκεψεις μου παρα πολυ ευκολα αλλαζουν την διαθεση μου για τη ζωη. Με βοηθησε παρα πολυ το λιθιο αλλα και οτι πλεον με πιεζω να βλεπω απο αποσταση τα γεγονοτα ή να σκεφτομαι αν θα εχουν τοση σημασια πχ μετα απο μηνες. Διαβασα και εμαθα τεχνικες για να με ρυθμιζω. Με επηρεαζουν λιγοι ανθρωποι. Τα πρωτα προσωπα. Οταν λεω " καλυτερα να πεθαινα " αντιλαμβανομαι πλεον σε μια ωρα σχεδον πως αυτο ειναι το μη υγιη κομματι μου. Πριν χρονια ζουσα με αυτη τη σκεψη επι εβδομαδες και ημουν χαλια. Η ψυχοθεραπεια παρολο που δε προλαβα να κανω οσο χρειαζομουν με διδαξε πως πρεπει πανω απο ολα και ολους να ειμακ συμμαχος του εαυτου μου και οχι εχθρος. Καθε μερα αγωνας ειναι Ορεστη.Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Και εγω ειμαι εχθρος του εαυτου μου. Οι ανθρωποι με επηρεαζουν πολυ, κυριως οσοι μιλανε αρνητικα. Μπορει να ακουσω 100 θετικες γνωμες και να τις δεχτω με αμφισβητηση ακομα και αν τις βρισκω σωστες, αλλα τη μια αρνητικη θα τη δεχτω σαν την απολυτη αληθεια.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Απο παιδι ημουν υπερβολικα πειθαρχημενος και πειθηνιος. Δε μπορω να παω κοντρα στις επιθυμιες των αλλων.
Μου θυμιζεις τον εαυτο μου και στα δυο. Ημουν πειθηνια γιατι εβλεπα ποσο ξυλο εριχνε ο Πατέρας στο γιο. Ποσο αμετοχη ηταν η μανα. Και φυσικα ακομα και τωρα θα ακουσω ενα θετικο αλλα δεν το καταλαβαινω. Δεν περναει στη ψυχη μου δεν ξερω αν με καταλαβαινεις.Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Παλαιοτερα επαιρνα κυριολεκτικα την αρνητικη κουβεντα και την πιστευα. Μετα με τις συνεδριες καταλαβα πως αυτη η συνηθεια μου εριχνε την αυτοεκτιμηση συνεχως. Αρχισα λοιπον να αμφισβητω ταμπελες που μου εδιναν ξανα και ξανα. Επαιζε στο κεφαλι μου σαν κασετα του στυλ " εισαι αχρηστη εισαι τιποτα εισαι περιττη ". Μετα αρχισα να με δυναμωνω να μην δινω σημασια σε αυτο. Οποτε βιωνω κατι ασχημο παλι πανε να ακουστουν ως απολυτες αληθειες. Εκει θελει πεισμα να πεις ΟΧΙ δεν ισχυει!!!!!
Αυτό το είχα χρόνια. Είχα μάθει απο την μάνα μου την σκληρή κριτική, τα αρνητικά σχόλια, κανένα μπράβο και μόνο ξύλο που έξω με τους άλλους ανθρώπους το μόνο πράγμα που έβλεπα ήταν εχθροί. Να μου λένε 1000 καλά και να μου λένε ενα αρνητικό. Αυτο υιοθετούσα. Καχύποπτος με τους ανθρώπους και όταν ερχόταν κατι όμορφο στην ζωη μου ελεγά "καπου υπάρχει και το αλλα". Με την ψυχανάλυση βελτιώθηκα. όχι στον βαθμό που θέλω, εχω δρόμο ακόμη.Quote:
Originally Posted by Ορέστης
Απολυτα!..Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Μια φορα που ειχα βγαλει βολτα το σκυλο μου μου επιασε την κουβεντα μια κοπελα και υποψιαστηκα οτι ηταν εμπορος ναρκωτικων που μου ελεγε ψεμματα για να με παρασυρει. Ετσι με μεγαλωσαν. Τωρα λεει η μανα μου μου να μην παω καμπιγκ γιατι ειναι επικινδυνο χωρις παρεα.Quote:
Originally Posted by george1520
Ποσο είσαι αν επιτρέπεται;
Ασπρισαν οι τριχες μου...Quote:
Originally Posted by george1520
Το μονο που εχω καταλαβει για ολο αυτο ειναι πως παντα θα κουβαλαω αυτο το " φοβισμενο αγχωμενο λυπημενο και με αισθημα αναξιοτητας παιδι" μεσα μου. Ο στοχος μου ειναι να πω ΟΧΙ μπορεις και εχεις καταφερει θετικα. Επειδη εκεινη σε εβλεπε ως τερατακι δεν ειναι η αληθεια. Ειναι μια πλευρα της ιστοριας. Οσο ζουμε αναπνευουμε μπορουμε να σταθουμε ορθιοι οφειλουμε να κανουμε μικρα βηματα για το καλυτερο. Ποιο ειναι αυτο;; Εκεινο που σε κανει να χαμογελας. Εκεινο που νιωθεις ομορφα εστω και για λιγο. Οσον αφορα τη καχυποψια αυτο ειναι ενα αλλο κεφαλαιο. Δινεις χρονο σε εσενα να νιωσει καλα με το αλλο ατομο. Το κριμα ειναι πχ να εισαι παιδι μαλαμα αλλα επειδη υπαρχει η καχυποψια να χανονται ευκαιριες να γνωρισεις καλους ανθρωπους. Αυτα ειναι τα βιωματα μας και δεν αλλαζουν. Εμεις να το παλευουμε :) Ορεστη εγω καποια στιγμη υψωσα αναστημα αλλά κατι η ανεργια κατι η καταθλιψαρα επεσα κατω. Ξανα σηκωθηκα αλλα ακομα με βρισκω παθητικη. Απαιτω περισσοτερα απο εμενα στο μελλον!!!
Κάποτε σκέφτομαι.. γιατί να τα περνάμε εμείς αυτα; Γιατί όχι αυτοί που μας τα δημιούργησαν; Είναι αυτό που πάντα με κρατούσε πίσω. Απο την μέρα που άρχισα ψυχανάλυση. Έλεγα, σε αυτή την θέση έπρεπε να είναι άλλος, όχι εγω!
Απο αυτα που εχω ακουσει και εκεινοι ηταν ανθρωποι που δεχθηκαν κακοποιηση αλλα δεν επεσαν στα χρονια της κρισης και ισως εφτιαξαν αυτοπεποιθηση. Αλλοι δεν επηρεαστηκαν τοσο βαθια οσο εμεις. Ειναι περιεργο. Μπορει να βλεπεις ανθρωπο με μαζοχιστικα και σαδιστικα στοιχεια ταυτοχρονα. Εγω το εχω ζησει. Στο γιατι μια απαντηση δεν νομιζω να υπαρχει. Γιατι καποια παιδια μεγαλωνουν με βομβες να σκανε διπλα τους και να θεωρουν φυσιολογικο τον ανθρωπο χωρις ποδι ή χερι;; Δεν υποτιμω το ερωτημα σου απλα η βια υπαρχει παντου και δεν σταματα. Προσφατα ξεκινησες ψυχαναλυση; Ευχομαι να εχεις θεραπευτικο ταξιδι. Ειναι παρα πολυ σημαντικη εμπειρια.Quote:
Originally Posted by george1520