εγω lonely ειμαι αδερφεQuote:
Originally Posted by masterridley
Printable View
εγω lonely ειμαι αδερφεQuote:
Originally Posted by masterridley
Εσεις που ειστε κοντα να κανετε συναντησεις..Δεν ειναι κακο!!
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι βασανίζεστε χωρίς λόγο.Έχετε κολλήσει στον ιστό της άρνησης και δεν ξεκολλάτε ούτε με regover.Και το περίεργο είναι ότι οι περισσότεροι/ες έχετε ως sig κάποια γνωμικά τα οποία τα πολεμάτε λυσσαλέα με την στάση σας.For fucks sake δηλαδή τι περιμένετε,να βρέξει μάνα να πάρετε το καλάθι?
εγώ το παραδέχομαι!!Quote:
Originally Posted by Mercyless Fate
Αγάπη μου εσύ!Quote:
Originally Posted by astimatnam
Regover μόνο στον Ε.Σ το βρίσκεις ...Quote:
Originally Posted by Mercyless Fate
ευχαριστω! :PQuote:
Originally Posted by Mercyless Fate
Νιώθω χάλια, τελείως ηλίθια!!!! γιατί έβγαλα εισιτήριο το Φλεβάρη για να πάω σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο εξωτερικό τώρα το Σεπτέμβρη και δυστυχώς δεν μπορώ να πάω γιατί ο "αγαπημένος ασφαλιστικός μου φορέας" δεν μου δίνει ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης (προαπαιτούμενο για τη συμμετοχή)....
290 ευρώπουλα το εισιτήριο συν 100 η συμμετοχή στα μπάζα....
πόσο περισσότερο μαλάκω/ηλίθια/βλαμμένη μπορώ να γίνω?
Μουντζώστε με!
Πούλησε το στο ebay, άνετα θα τα βγάλεις τα λεφτά καθώς η τιμή του εισητηρίου θα έχει ανεβεί.Quote:
Originally Posted by Lena01
Μη σου πω ότι θα βγάλεις και κέρδος... μαυραγορίτισσα!!! :Ρ
Μπορώ?????????
Ναι, έχει ανέβει, είναι στα 470 τώρα....
Ε αυτό λέω, το lonely είναι μικρότερο του alone. Στην 1η περίπτωση έχεις ανθρώπουςQuote:
Originally Posted by undetermined
δίπλα σου αλλά πάλι νιώθεις μόνος, στη 2η δεν έχεις. You lose!
Λενα ψαξ το λιγο παραπανω , νομιζω οτι αν εισαι ασφαλισμενος σε καποιον δημοσιο φορεα οποιασδηποτε χωρα της Ε.Ε , ισχυει και στις υπολοιπες χωρες.
Την καρτα την δικαιουσε απο την στιγμη που εισαι ασφαλισμενη.
Χμ τώρα που το σκέφτομαι παίζει να λέω μλκ. Γιατί τα εισητήρια είναι προσωπικά,Quote:
Originally Posted by Lena01
δεν μπορείς να τα πάρεις εσύ και να τα δώσεις στο φίλο σου τον Μπιν Λάντεν!
Απ'την άλλη, κάποιος τρόπος πρέπει να υπάρχει για να αλλάξει ο κάτοχος. Θα το ψάξω...
Αυτό είναι το πρόβλημα μου και κλαίγομαι... έχω κάνει ρύθμιση με δόσεις, αυτοί για να μου δώσουν την κάρτα θέλουν να μην χρωστάω τίποτα...
Μάστερ,
ετοιμαζόμουν να στο γράψω... ναι είναι ατομικα... ρώτησα και μου είπαν ότι μόνο οι φόροι επιστρέφονται...σιγά τα αβγά, 75 ευρώ στα 290....
Λενα την ρωτα καλυτερα ξανα , γιατι απο οσο ξερω αν εισαι ασφαλισμενος την δικαιουσαι την καρτα.
Εμενα μου ηρθε με ταχυδρομειο με το που ασφαλιστηκα.
Κοιταξα λιγο νετ και βρηκα αυτο , απο το επισημο σαιτ της Ε.Ε.
Τι ενέργειες μπορείτε να κάνετε, αν η τοπική αρχή αρνηθεί να σας χορηγήσει Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθένειας;
Εάν ζητήσετε την Ευρωπαϊκή Κάρτα Ασφάλισης Ασθένειας, ο τοπικός ασφαλιστικός σας φορέας είναι υποχρεωμένος να σας τη χορηγήσει, διαφορετικά, αν η κάρτα δεν είναι αμέσως διαθέσιμη, οφείλει να σας χορηγήσει ένα πιστοποιητικό προσωρινής αντικατάστασης. Εάν δεν τη χορηγήσει, έχετε το δικαίωμα να ασκήσετε προσφυγή. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να σας δώσει πληροφορίες για το πώς μπορείτε να εφαρμόσετε τα δικαιώματά σας και προτείνει να επικοινωνήσετε με το κέντρο Solvit με την πρώτη ευκαιρία για να μάθετε πώς να υποβάλλετε μια καταγγελία.
http://ec.europa.eu/social/main.jsp?...n_and_contacts
Τα είδα αυτά....
πρέπει να είσαι ασφαλιστικά ενήμερος...και η τύπισσα αυτό το ερμηνεύει ότι πρέπει να έχω αποπληρώσει τις οφειλές μου και όχι να πληρώνω με δόσεις...
αλλά θα ξαναρωτήσω...
ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή σε αυτή τη χώρα πια...
Ευχαριστώ Betelgeuse!!!!!
Μέχρι και το forum εδώ αδειάζει τα σαββατοκύριακα.
Όλη τη βδομάδα γκρίνια και προβλήματα αλλα το ΣΚ πετάμε?
Καποιοι απο μας γκρινιαζουν 7 μερες την εβδομαδα :-Ρ
Απλά δεν μπαίνουμε στο φορουμ, Tomhet. Σιγά μην πετάγαμε. Με τι προσόντα??!
Εδώ και καιρό έχω ξεκινήσει και πετάω τα σκουπίδια ( απο μέσα μου )Quote:
Originally Posted by Αλκμήνη
Έχει μια απίστευτη δυναμική αυτό το πέταγμα
πέρα του ότι είναι μια καλή αρχή
Σκόπιμα μου έδωσα αυτήν την ταυτότητα στο forum Αιωρούμενη Σκιά....Έτσι νιώθω, σαν αιωρούμενη σκιά.....από 12 χρονών παλεύω με τα γ. . .ωαντικαταθλιπτικά και τα ηρεμιστικά.. Κουράστηκαααααααααααααααα αα.........Είμαι ένας άνθρωπος-Κενό...Δε ξέρω ποιά είμαι.. στην προσπάθεια να εξηγήσω ποιά είμαι.. η προσέγγιση της αναγνώρισής μου με αηδιάζει...δε με γουστάρω καθόλου....νιώθω οτι με πονάω και πονάω και τους γύρω μου...βαρέθηκα να ζω με καταθλίψεις, κρίσεις πανικού,αγοραφοβία,νοσοφοβ ία και ό,τι έχει σχέση με φοβία....έχω καταφέρει πολλά παρέα με αυτά τελείωσα τη σχολή μου, έκανα το μεταπτυχιακό μου, πήρα το lower, ζωγραφίζω, χορεύω, παντρεύτηκα και τώρα θέλω και παιδί...που πας ρε κακομοίραααααα θες και παιδί...με τι κότσια....όχι αυτή τη φορά δε θα κάνεις άλλο βήμα στη ζωή σου παρέα με καταθλίψεις, κρίσεις πανικού,αγοραφοβία,νοσοφοβ ία.Ή ψυχικά υγιείς με παιδί ή μια αιωρούμενη σκιά, σκιά που θα βλέπει από ψηλά όλο το γολγοθά που τράβηξε από τα 12 χρόνια ως τα 30....Έλεος....δεν υπαρχει θεός...Γιατί;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ;;;;Θέλω να είμαι φυσιολογική να ζω φυσιολογικά...δε θέλω άλλο αυτή την διαταραγμένη προσωπικότητα,τα ασταθή συναισθήματα...ΚΟΥ-ΡΑ-ΣΤΗ-ΚΑ.........
Αυτή ειναι η μια πλευρά τις ζωή σου ποια είναι η άλλη που θ άθελες να ζήσεις ?Quote:
Originally Posted by Αιωρούμενη Σκιά
Να ζώ την ηλικία των 30...να βγαίνω με τον άντρα μου με φίλους, σε beach bar,σε ταβερνάκια σε καφετέριες,να κάνω μπάνιο στη θάλασσα.Όλα αυτά δε τα κάνω νιώθω φοβία,νιώθω 80 χρονών...βλέπω ηλικιωμένα ζευγάρια να κάνουν αυτά που θα ήθελα να κάνω εγώ και ζηλεύω,νιώθω ανίκανη...θέλω να ζήσω τη ζωή μου,χωρίς φοβίες,να αγαπήσω τον εαυτό μου να έχω φιλοδοξίες στόχους όνειρα χωρίς φόβο για επικείμενη κατάθλιψη ή κρίση πανικού...Θελω να ζήσω μια κανονική ζωή...θέλω να ζήσω ξέγνοιαστα,να γελάω μέσα από τη ψυχή μου..
Σε όλα τα ¨΄θέλω¨΄΄ βλέπω την λέξη εμπόδιο
Σαν πολλά εμπόδια βρε παιδί πως τα άφησες ? ποιος τα έβαλε ? και κυρίως τι κάνεις για αυτά ?
Νομίζω οτι ξεκινάν από την οικογένεια...ένα ηλίθιο οικογενειακό περιβάλλον ο πατέρας μου να βρίζει και να προσβάλει την μητέρα μου μπροστά σε άλλους,να νιώθω αυτοί οι δυο άνθρωποι οτι μισιούνται αλλά δε χωρίζουν για το "τι θα πει ο κόσμος;" Ζω από πολύ μικρή με πολλά πρέπει και με αυτή τη φράση "τι θα πει ο κόσμος;"Τον έχω γραμμένο φαινομενικά τον κόσμο αλλά υποσεινήδητα ακολουθώ πολλά πρέπει.'Ετσι έχω πιέσει τόσο πολύ τον εαυτό μου που τον έχω χάσει και τον ψάχνω,προσπαθώ να τον βρω,να τον μάθω και μακάρι να συμφιλιωθώ και μαζί του...Είναι απίστευτα δύσκολα όλα αυτά όταν μάλιστα πηγάζουν από την παιδική ηλικία...Για όλα αυτά κάνω ψυχοθεραπεία εδώ και 1,5 χρόνο αλλά ακόμα τίποτα.....Σευχαριστώ πολύ....Νιώθω μια μικρή ανακούφιση όταν άνθρωποι με παρόμοια βιώματα ή ανεξάρτητα από τα βιώματα... με ακόυν..
H σχέση σου με τον άντρα σου πώς είναι, αιωρούμενη Σκιά?
Νιώθω ότι η προσπάθεια που κάνεις για παιδάκι σε αγχώνει τρελά...
Μπορώ να πω με χαρά πως δεν είσαι ο μόνος άνθρωπος που του έχει συμβεί αυτό και το λέω με χαρά γιατί κουβαλούσα κάτι σαν στίγμα μέσα μου εδώ και πολλά χρόνια για να μην πω παρα πολλά χρόνια και καθώς με κάποιον τρόπο μπήκα σε αυτό το φόρουμ έμαθα πολλά και μετα απο αρκετό διάστημα και εκ του σημερινού αποτελέσματος έπραξα πολύ καλά που έστω και πίσω απο ένα ψευδώνυμο η μάσκα βρήκα απαντήσεις λύσεις τρόπους (μεγάλος ο κατάλογος όπως θέλεις πές το) κατόπιν σε κάποιον ειδικό και κυρίως με προσωπική προσπάθεια να έχω κατορθώσει αυτό που κάποτε μου φαινόταν ακατόρθωτο
Δεν είμαι ειδικός ούτε μπορεί ανώνυμα κάποιος να σου πει τι να κάνεις
ΕΣΥ κυρίως ξέρεις παρα πολυ καλά τι είσαι τι αξίζεις τι θέλεις και χρειάζεσαι
Δεν ξέρω αν σε βοηθάει αλλά εμένα προσωπικά όσο τα έβγαζα απο μέσα μου τόσο λιγότερο βάρος ένοιωθα το θέμα είναι σε ποιον τα λές και αν έχεις κάποιους να σου κρατούν το χέρι η έστω να σου σκουντάν την πλάτη να σου δίνουν κουράγιο να συνεχίσεις την προσπάθεια να είσαι αυτος/ η που είσαι στην πραγματικότητα και που είναι κάπου καταχωνιασμένη
Ο άντρας μου είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, ο ιδανικός σύντροφος...εγώ είμαι η διαταραγμένη Δε ξέρω τι νιώθω..όλα μου τα συναισθήματα είναι παγωμένα....Σίγουρα έχω αγχωθεί για το αν θα μπορέσω με τα ψυχολογικά μου να γίνω μητέρα ή θα φέρω στον κόσμο ένα δυστυχισμένο παιδί όπως είμαι εγώ.
Ο άντρας μου είναι πάντα δίπλα μου και οι γονείς μου αλλά δε νιώθω ασφάλεια με κανέναν. Θεωρώ οτι όταν κάποιος δεν έχει τέτοιες εμπειρίες δε μπορεί να καταλάβει απόλυτα το τι νιώθω...όλοι λένε μη φοβάσαι δεν είναι τίποτα, είναι ψυχολογικό, θα περάσει...δε μπορώ να το ακούω άλλο αυτό όταν μέρα με τη μέρα καταρρέω...Δεν είναι μόνο τα ψυχοσωματικά είναι οτι συναισθηματικάείμαι ασταθής κυκλοθυμική και όλα αυτά με τρομάζουν...δε μ αφήνουν να ζω φυσιολογικά..
Οι δικοί σου επεμβαίνουν στο οικογενειακό περιβάλουν δλδ μένετε στο ίδιο σπίτι ? Είστε ανεξάρτητοι οικονομικά ? Και αφού έχεις τον σύζυγό σου δεν σε στηρίζει ? Η επικοινωνία μεταξύ σας πως είναι ?
Νοικιάζουμε σπίτι δε μένουμε με γονείς..Ο άντρας μου δουλεύει και έρχεται αργά....Δε προλαβαίνουμε να πούμε και πολλά...Με στηρίζει θα με τρέξει σε γιατρούς κέντρα υγείας κτλ θα μου πει οτι πάντα θα είναι δίπλα μου και όλα αυτά..Ουσιαστικά τον βλέπω Σ.Κ αλλά τώρα που το σκέφτομαι ίσως χρειαζόμαστε βαθύτερη επικοινωνία...Θα σας αφήσω τώρα γιατί σα να έχω περισσότερη ζαλάδα και με έχει πιάσει πάλι φοβία.θα ξαναμπώ το πρωί σας υπερευχαριστώ για την συμπαρασταση
Έχεις απόλυτο δίκιο να λές πως αμα δεν έχει ο άλλος ανάλογες εμπειρίες δεν μπορεί να σε καταλάβει και εδώ που τα λέμε δίκιο έχουν μήπως εγώ καταλάβαινα όταν μου λέγανε --- ελα βρε δεν είναι τίποτε, εσυ πιάνεις την πέτρα και την στίβεις --- και αναρωτιόμουν μα καλά σε ποιόν τα λένε ?
Προσωπικά αυτό που με βοηθάει πέρα απο αυτά που με συμβουλεύει ένας ειδικός, είναι πως εχω κατανοήσει πως δουλεύει η καλύτερα πως επηρεάζουν οι σκέψεις τα συναισθήματα τα σωματικά συμπτώματα και η συμπεριφορά απο το περιβάλλον που ζώ & ζούσα ( απο ενα βιβλιο αυτοβοήθειας το σκέφτομαι αρα αισθάνομαι δεν κάνω διαφήμιση απλά το αναφέρω για να μην θεωρηθεί πως κάνω τον έξυπνο και κυρίως ίσως να μην έχει καμία σχέση με αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι )
Εσυ τι αλλο πιστεύεις πως η θα θελε ς να μοιραστείς
η μιζεροκατασταση στο ελλαδισταν μ'εχει κανει να διαβαζω τα νεα και να μου ρχονται τασεις φυγης ή αυτοκτονιας. να φυγω ομως δε μπορω λογο χρηματων, κωλοχαρτων και γλωσσας, τι αλλο μενει απ'το να αυτοκτονισω ? κουραστηκα δεν εχω υπομονη για αλλο ενα χρονο στα ιδια σκατα. μας πριζουν τ'αρχιδια και οι κωλογεροι παντου, αντι να θυσιαστουν μπας και προλαβουν να ζησουν λιγο και τα παιδια τους, συνεχιζουν εγωιστικα σαν παρασιτικα καρκινωματα.
Ζηλεύω!! Ζηλεύω αυτούς που περνάνε καλά, που βγαίνουν, έχουν φίλους, ταίρι, που είναι φυσιολογικοί άνθρωποι.
Ήλπιζα ότι κάποτε θα γίνω κι εγώ σαν αυτούς, αλλά...
Χαλια...Αυπνος....Αγχωμενος...
Και μ σπαει και τα νευρα π αυριο πρεπει να ταξιδευω ολη μερα για να παω παλι στη "φυλακη"
Καλα να περνατε μαγκες μου σας αγαπω ολους :-)
Πληγωμενη, ανοητη, αφελης...πονος...σχεδον μου τσουζει το μαγουλο απ την "σφαλιαρα" που εφαγα. Τωρα φοβαμαι την καταθλιψη...
χαλια. δεν την παλευω
Quote:
Originally Posted by in_flames
Και ποιος την παλευει?
εγω σημερα αισθανομαι σαν να περασα οπως λεει κααι το τραγουδι
μια βραδια στο λουκι
Καλημερα αλανια μου,
Σας γραφω για αλλη μια φορα απο τον καναπε μου, ξυπνησα, ταϊσα τον σκυλο, τσκαρα ολα τα μειλ-που μονο για να σε αγχωνουν υπαρχουν τελικα-, σκεφτηκα να κατσω να γραψω λιγο.....αλλα πουυυυ ορεξη και που διαθεση. Αναρωτιεμαι πως θα περασει και η μερα σημερα. Πολυ θα ηθελα να επαιρνα μια πρωτοβουλια και να τα αλλαζα ολα. Για παραδειγμα, παλαιοτερα περπατουσα καθε μερα 10 χιλιομετρα. Ωραια αισθηση, διατηρουσες και το σωμα σου. Εγραφα πολυ επισης, ειχα φτιαξει ενα πολυ ωραιο προφιλ. Μεχρι και εξτρα online μαθηματα εκανα, περι διαφορων θεματων. Τα απογευματα πηγαιναμε μεχρι τη λιμνη και πιναμε καφεδακι, γελουσαμε, μεχρι το βραδυ. Και ολα βαινανε μια χαρα. Γιατι ρε γαμωτο δεν ειμαι οπως παλια; Αισθανομαι....αποτυχημενη.