εγω δε το παλευω.. πηρα τη ζωη στα σοβαρα και αυτη με πηρε στα αστεια.
Printable View
εγω δε το παλευω.. πηρα τη ζωη στα σοβαρα και αυτη με πηρε στα αστεια.
Το να είσαι ειλικρινής πονάει λιγότερο από το όταν είσαι ψεύτης
Μακαρι να ηταν ετσι undetermined οι ψευτες δεν πονανε καθολου πιστεψε με. δε μετραει ουτε ο λογος ουτε τα αισθηματα ουτε η αληθεια. Πρεπει να εισαι ρεαλιστης οχι αληθινος, ορθολογιστης και γενικα να πραττεις με βαση το συμφερον σου αλλα ολα αυτα να τα καλυπτεις με ενα πεπλο προσποιητης καλοσυνης και ευγενειας..
Πριν 3 χρονια περιπου ειδα μια κοπελα στη λεωφορο συγγρου να πεφτει πανω σε ενα αυτοκινητο και να εκτοξευεται κυριολεκτικα μπροστα στα ματια μου, τρομαξα και σταματησαμε αμεσως το αμαξι και αρπαξα το κινητο να παρω το 166..σημερα δεν θα το εκανα αυτο, θα συνεχιζα την βολτα μου χωρις να με ταραζει τιποτα και θα ελεγα κιολας "μα τι ηλιθια πηρε στο λαιμο της τον οδηγο, αυτοκτονα μονη σου κυρα μου!!!!"
εγινα αναισθητη και οδευω προς την κακια!
Εχετε υπ'οψη παιδια , οτι τα αντικαταθλιπτικα φερνουν απαθεια . ( λογια του γιατρου μου )
Πόση μοναξιά φέρνει η μοναξιά. Πόση πίκρα η απόρριψη. Πόση θλίψη η μη επικοινωνία, πόση ανοησία η έπαρση, ...πόση ευτυχία η άγνοια.
Πόση δυστυχία η επίγνωση.....πόση μα πόση θλίψη άντεξα.(:)
Προσφατα εμαθα οτι κι αλλος ταλαιπωρειται απο καρκινο εδω στα μερη μου...
Τελικα ποσο αχαριστοι ειμαστε και ποσο μεγαλο κακο κανουμε στον εαυτο μας που δεν μπορουμε να εχουμε μηδαμινα πραγματα ενω εχουμε την υγεια μας :-(
ισχυει αυτο που ειπε ο γιατρος αλλα ειδα και οσους δεν παιρνουν αντικαταθλιπτικα...η κακια στην ψυχη φερνει ταυτοχρονα και απαθεια για το κακο που προκαλει με το λογο και τις πραξεις του ο καθενας.
πλεον ας πανηγυρισουν οσοι με εφεραν σε αυτη την κατασταση, τους αξιζει βραβειο δεν εχω να πω κατι αλλο, κανανε σπουδαιο κατορθωμα
Unlucky , αν αισθανεασαι κακια , εννοειται οτι ο πρωτος που ζημιωνεις ειναι ο εαυτος σου .
Μαλλον εννοεις κατι αλλο ( ? ) διοτι τωρα που ειμαι ' μεγαλος ' ειμαι πιο συμπονετικος απ οτι οταν ημουν 20-30αρης , κ φυσικα εχω περασει κ δυσκολα . Απλως για να επιβιωσεις γινεσαι πιο σκληρος ( εκει που πρεπει κ πιο ψυχραιμος , cool ) απαθης ομως οχι . Μηπως ειναι θεμα φιλοσοφιας της ζωης ? Τι να πω ........
Καποτε θα λυπομουν καποιον που πασχει απο καρκινο τωρα οχι, διοτι δεν πρεπει να χαρακτηριζουμε και να συμπεριφερομαστε στους "ανθρωπους" με βαση τι ασθενεια εχουν αλλα με βαση τον χαρακτηρα τους και την πορεια τους στη ζωη...
ο πρωην μου εχασε τη μανα του απο καρκινο που εμφανισε πολυ νεα και ο πατερας του πασχει αλλα ζει.. εγω τον δεχθηκα και τον "συμπονεσα" για τις δυσκολιες του και δεν ειχαν μονο καρκινο, ειχαν και αλλες ασθενειες οχι ας το πουμε τοσο σοβαρες, τις οποιες αντιμετωπισα με διακριτικοτητα και ανθρωπια.
Η συμπεριφορα του φιλου μου και των δικων του οταν του ειπα οτι μαμα μου πασχει απο καταθλιψη και παιρνει αντικαταθλιπτικα ηταν ακρως ρατσιστικη, με χωρισε με τον χειροτερο τροπο, με εξευτελισαν, μου ειπαν οτι παω να τους φορτωσω το προβλημα της μανας μου και φαντασου οτι δεν ηθελε να τον ακουμπησω μη τον κολλησω ψυχολογικο προβλημα και ο καρκινοπαθης πατερας του μου φωναζε "αδιαφορουμε, αδιαφορουμε"!!!!
οπως καταλαβαινεις υστερα απο ολα αυτο βρισκομαι και γω σε καταθλιψη πολυ καιρο τωρα...
αυτη η συμπονια και η κοινωνικη αλληλεγγυη για τους καρκινοπαθεις, ενω καποιοι απο αυτους, για να μη φανω απολυτη, περιθωριοποιουν και θεωρουν κατωτερα τα ατομα και τις οικογενειες ατομων με αλλου ειδους προβληματα υγειας, για εμενα εχει παψει να εχει ισχυ και σημασια!
Σημερα ειναι η γιορτη της αγαπης, της ελπιδας και της πιστης, ευχομαι αυτα τα τρια πραγματα σε οσους τα αξιζουν και ΜΟΝΟ..
Ειδες πουθενα στο ποστ μου να εξωτερικευω καποιο συναισθημα για τον ασθενη;;;
Ουτε καν...
Αυτο που ειπα ειναι πως υπαρχουνε παρα πολυ σοβαρες ασθενειες οπως ο καρκινος που παρεπιπτοντως τον τελευταιο καιρο δινει και παιρνει...
Εννοωντας οτι σημερα ειμαστε αλλα αυριο δεν ξερουμε τι μας ξημερωνει και αντι να απολαμβανουμε ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ καθομαστε και κλαιμε τη μοιρα μας για μηδαμινα πραγματα.... :-(
Εξελαβα σαν συναισθημα το ρημα που χρησιμοποιησες "ταλαιπωρειται" και οχι πασχει που δηλωνει απλα μια κατασταση..
τελοσπαντων...το οξυμωρο ειναι οτι οι καρκινοπαθεις που γνωρισα εγω τουλαχιστον θεωρουσαν μηδαμινο το δικο τους προβλημα υγειας και τρομερο και κοινωνικο μη αποδεκτο την καταθλιψη της μητερας μου! αλλα οκ! ο καθενας οπως αισθανεται καλυτερα
και η καταθλιψη θεριζει και μαλιστα νεους ανθρωπους ...η διαφορα ειναι οτι ο καρκινοπαθης θελει να σωσει τον εαυτο του, ο καταθλιπτικος αρνειται το δωρο της ζωης