Σκεφτομαι οτι γαμω τη ζωη μου αρχισα παλι τις μαλακιες.....
Printable View
Σκεφτομαι οτι γαμω τη ζωη μου αρχισα παλι τις μαλακιες.....
nocash μια απ' τα ίδια και εγώ.
Σκέφτομαι τα θέματα που θίγονται στον Μέγα Ιεροεξεταστή. Οι περισσότεροι άνθρωποι είμαστε τιποτένιοι, αδύναμοι, μηδαμινοί, ανήμποροι να ζήσουμε με αρετές, να είμαστε εγκρατείς, να διατηρούμε μια ανεξάντλητη πηγή αγάπης, μέσω της απόλυτης ελευθερίας να γυρίσουμε την πλάτη στις φθηνές ηδονές και να διαλέξουμε το γολγοθά της θυσίας.. μόχθος, αρετή, να αγγίξουμε φιλόδοξα την αθανασία.. Δεν μπορούμε, είμαστε αδύναμοι, επιρρεπείς, είμαστε... ανθρώπινοι. Δεν είμαστε Θεοί.. άρα τι πρέπει να κάνει ένα μικρό ανθρώπινο μυαλό για να καταφέρει το καλύτερο που μπορεί; που θα φτάσει ο καθένας; και από τι εξαρτάται αυτό; είναι διαφορετικό για τον καθένα; τότε που είναι η δικαιοσύνη;
Αυτό που κυνηγάω είναι δυνατό ή ζω μια ονειροφαντασία που θα με οδηγεί στην κατάθλιψη όλη μου τη ζωή; Αν είναι να χαρώ και να μείνω ικανοποιημένη, με μέτρο σύγκρισης όλα τα χειρότερα, τότε πόσο ποιοτική θα είναι η ευτυχία αυτή; Αν δεν τα σκεφτόμουν όλα αυτά θα είχα μείνει ήσυχη; Όχι είμαι πολύ νέα για να μείνω τόσο εφησυχασμένη με μια τέτοια μετριότητα.
Ας φτιάξω καφέ και ας κοιμηθώ αργότερα από τις 5 μέχρι τις 7, προβληματισμένη σχετικά με τον προορισμό της ύπαρξης μου..Ενδιαφέρουσα βραδιά.
Καλησπέρα φίλη/ε μου,για να σκέφτεσαι τέτοια πράγματα,είναι σίγουρο ότι όλα σου πανε καλά στη ζωή,άρα το τελευταίο που σου ΄μεινε να σκέφτεσαι,είναι η φιλοσοφία
και για να μην νομίζεις ότι μιλάω ειρωνικά και δε συμμερίζομαι τις σκέψεις σου,σου απαντάω ότι αφενός για να σκέφτεσαι τέτοια πράγματα έχεις λύσει πολλά άλλα,αφετέρου δεν χρειάζεται καθόλου ζόρι αυτή σκέψη...''τίποτα δεν είναι κακό αν υπάρχει αγάπη,και τίποτα δεν είναι καλό αν δεν υπάρχει''...νομίζα να βοήθησα αρκετά στη σκέψη σου...
Συμφωνώ με το τελευταίο, είναι η αρχή και το τέλος των πάντων. Οι ιδεολογίες και η φιλοσοφία είναι η ζωή μου, η βάση μου, χωρίς αυτές δεν αναπνέω, αλλά τρεκλίζω αφήνοντας πάντα κάτι κατακρημνισμένο..και συνήθως πάντα αυτό το κάτι είναι ο εαυτός μου.
Και ναι, σύμφωνα με την πυραμίδα αναγκών του maslow, σίγουρα έχω περάσει το πρώτο σκαλοπάτι, το δεύτερο διαπραγματεύεται, το τρίτο το πηδάω, και το τέταρτο και πέμπτο επεξεργάζεται και ανανεώνεται διαρκώς.
καμια φορα σκεφτομαι οτι δεν γινεται να αισθανομαι ετσι χωρις να μην πηγαινει κατι καλα με μενα.
Ότι το "γενικά" τον τελευταίο καιρό έχει γίνει παιδική χαρά. Όλα τα θέματα είναι ερωτήσεις λευκώματος δημοτικού.
Μόνο το "ποιος είναι ο αγαπημένος σου ηθοποιός" δεν είδαμε ακόμη.
Αλλά ας μη δίνω ιδέες...
ότι δεν έχω βρει emoticon με 15πλο face palm για να με καλύψει σε ορισμένα θέματα.....
Σκεφτομαι τις ποσες φαπες θα μπορουσα να ριξω σε ορισμενους....
Σκέφτομαι ένα πράγμα..πώς γίνεται ο θεός να μας αγαπάει όλους ανεξαιρέτως όπως η καλή μάνα αγαπάει χωρίς όρια το παιδί της ό,τι και να έχει κάνει αυτό,
και απ'την άλλη να υπάρχει κόλαση και παράδεισος..?κανονικά αφού είμαστε όλοι παιδιά του θεού και μας αγαπάει όλους τότε θα έπρεπε να πηγαίναμε όλοι κοντά του,στον παράδεισο δλδ..
Πράγματι έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει και έτσι θα ήθελε και ο θεός να συμβαίνει όμως απ'ό,τι φαίνεται και ο ίδιος ο θεός είναι σε συνεχή πάλη με το διάβολο για το ποιος θα επικρατήσει πάνω στον άνθρωπο..
Και απ'ό,τι φαίνεται ο θεός δεν είναι ο πιο ισχυρός..δεν είναι πιο ισχυρός απ'το διάβολο όπως λένε..έχουν και οι δύο την ίδια δύναμη αφού το βλέπουμε και στην πράξη..
Ο άνθρωπος είναι το ίδιο ικανός για το κακό όπως και για το καλό..
Κατά συνέπεια κάποιοι άνθρωποι πάνε στον παράδεισο και κάποιοι στην κόλαση(έτσι πιστεύω τουλάχιστον)..
Και αυτό συμβαίνει όχι επειδή κάποιοι άνθρωποι είναι καλοί ενώ οι άλλοι είναι κακοί από μόνοι τους αλλά επειδή κάποιοι άφησαν να το θεό να κυριαρχήσει πάνω τους άφησαν ενώ άλλοι το διάβολο..
Το ερώτημα τώρα είναι..αφού ο θάνατος είναι κάτι κακό έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι..δλδ προκαλεί πόνο την ώρα που συμβαίνει και προκαλεί πόνο και στους φίλους και συγγενείς αυτού που πεθαίνει..πώς γίνεται ο θάνατος ενός ανθρώπου(ας πούμε ότι αυτός θα πάει στον παράδεισο),πώς γίνεται να συνδέεται με κάτι καλό δλδ με το πέρασμα του ανθρώπου στον παράδεισο?
Μήπως τελικά επικρατεί το κακό γενικά σε όλους τους ανθρώπους γιατί αν επικρατούσε το καλό ίσως δε θα πεθαίναμε καθόλου για να μην προκαλούμε πόνο έτσι και στους γύρω μας..
(Απ'την άλλη μπορεί να λέω και βλακείες για να μου περάσει η ώρα)πάντως όλα αυτά τα σκέφτομαι οπότε δεν είμαι εκτός θέματος..