Printable View
Χμ... Εμένα δεν με συγκινεί καθόλου η φύση. Με συγκινεί η νύχτα της πόλης και ό,τι κρύβει μέσα της. Θα ήθελα να τα μάθω όλα, πώς να δίνεις και πώς να παίρνεις χωρίς κόστος ή και με όσο γίνεται πιο μικρό κόστος, να είσαι ανοιχτόμυαλος και τόσα άλλα βαριέμαι να γράφω ... Η νύχτα... Τόσο όμορφη με τα μαγαζιά της, τα φώτα της, τα μυστικά της και τους κανόνες της.Quote:
Originally Posted by WildHoney
Έτσι όπως το γράφεις, ωραίες οι νύχτες με τις σκιές τους και όλα τους. :)
Να μασ πειτε και τι καταλαβατε
Οι μπατσοι σε συνεργασια με δυο γειτονεσ με φαγανε αλλα γιατι τοσο μισοσ μπορουσα να πεθανω κανονικα απλα οπωσ ολοι γιατι τοσο μισοσ
Φίλε μου,αφου σου αρεσουν οι παλιές φωτογραφίες δες αυτην την εκπομπή για τις αναμήσεις που προκαλούν,θα σου μιλήσει στην ψυχήQuote:
Originally Posted by Bane
https://www.ertflix.gr/vod/vod.145520-usterographo-11
Οι γειτονεσ ειχαν μηχανημα που σιγα σιγα με εφαγε τησ *******σ εχει γινει εδω περα
θέλω να πέσω σε χειμερία νάρκη. δεν θα τρώω κι όλας.
Με σφυριλατησαν οι μαλακεσ ποιοσ το εκανε αυτο
Απο το στρατο κ τη δουλεία σαν αγροτησ με την επαναληψη το σωμα κλειδωσε κινουμαι με συγκεκριμενο τροπο οχι ελευθερα αναλογα την διαθεση
Ελις φανταζομαι ποσο αγχωτικο μπορει να ειναι να μην εχεις ελεγχο του σωματος σου. Προσπαθησε να μη το σκεφτεσαι πολυQuote:
Originally Posted by elis
Αυτο που σκεφτομαι,σαββατο σημερα, ειναι πως μπορουσα και εβγαινα καααααθε παρασκευοσαββατο, τι σκεφτομουν τοτε και πως με γεμιζαν αυτα τα πραγματα αφου οταν ξυπνουσα την κυριακη το μεσιμερι μετανιωνα που βγηκα και μεχρι να συνελθω ερχοταν το βραδυ. Πιστευω με αγχωνε να μεινω στην απεξω και οταν βρεθω με την παρεα να μην εχω να επαναφερω αναμνησεις απο τις εμπειριες που ειχαμε μαζι. Ποσο ψευτικες παρεες αυτες που κρατιονται μονο απο αναμνησεις για να εχουν να συζητησουν κατι. Ευτυχως το καταλαβα στα 23 μου και προτιμουσα να μαι μονη ή με 1-2 καλους φιλους παρα να σπαταλιεμαι ετσι. Εν κατακλειδι ποσο χαιρομαι που ειναι σαββατο βραδυ και χαλαρωνω σπιτι μου χωρις ενοχες και σκεψεις ανουσιες για το αυριο. Παραξενο συναισθημα για μενα αφου η καθε μερα μου ειναι ιδια με την προηγουμενη και την επομενη αλλα οταν ερχεται πσκ νιωθω μια λυτρωση, εκει αλλαζει το σκεπτικο μου και δεν με νοιαζει που καθε μενα ειναι ιδια γιατι παλια καθε μερα ηταν ανουσια. περιεργα πραγματα.
Ωραια η φυση και το περπατημα,ωραια και η νυχτα και το εξω.Ειναι σε τι φαση εισαι καθε φορα.
Χρειαζεται μετρο.Παλια εβγαινα συνεχεια,δε μπορουσα σπιτι.Η φυση και το περπατημα ξεκουραζει το μυαλο και η κινηση βοηθαει και το σωμα.Πεζοπορια,βουνο ακομα καλυτεραΑν το κανεις συνεχεια μονος,γινεσαι αντικοινωναςΓενικα εγω το χω σιχαθει το μεσα,με πνιγει.Με λιγο περπατημα χθες ενιωσα καλυτερα,ισως ξαναπαω αυριο
Θα έλεγα ότι είμαι αντικοινώνα. Δε βγαίνω, είμαι ερημίτισσα, προτιμώ πολύ το μέσα. Αν βγω θα είναι σπάνιο,
και τότε πιο πολύ παρατηρώ γύρω, παρά συμμετέχω χα χαα
Είμαι στην κοσμάρα μου. :P
Παλιότερα έβγαινα πολύ περισσότερο, αλλά μου βγήκε μία αηδία και μία βαρεμάρα, να σκεφτείς πόσες φορές πήγαινα σε πάρτυ
τότε φίλων και μετά από λίγο ενώ οι άλλοι έπιναν και χοροπηδούσαν, εγώ αποσυρόμουν σε ένα δωμάτιο
έβρισκα ένα βιβλίο και διάβαζα. Αυτό το υποχρεωτικό δεν το μπορώ, κατόπιν σταμάτησα εντελώς να πηγαίνω,
τώρα περνάω καλά μόνη μου, δε με βαριέμαι, έχω τόσα να με ευχαριστούν.
Είσαι η αδελφή ψυχή. χα χααα Αν δεν αντέχουμε τις εαυτές μας, τότε τι; Όχι μόνο να αντέχουμε, να γουστάρουμε τοQuote:
Originally Posted by biscochicco
χρόνο με μας.
Σχεδον οτι μου αρεσει να κανω και μενα ειναι μοναχικο και περναω καλα. Εχω και μερικες δοσεις κοινωνικοτητας στην καθημερινοτητα μου και εχω βολευτει στην καθημερινη μου ρουτινα. Σχεδιαζω ομως κατι να αλλαξω στο μελλον παρα την ευδαιμονια που μου πρσφερει το παρον, χωρις στρες με μικρα βηματακια κινουμε προς αυτη την κατευθυνση ωστε να εχω και τις αναλογες εμπειριες που επιζητω.
Και λιγο απο Μπαμπινιωτη, μην λετε αντικοινωνικος. Αντικοινωνικος ειναι καποιος που ειναι βλαβερος κατα καποιο τροπο για το κοινωνικο συνολο. Περισσοτερο ταιριαζει ο ορος ακοινωνητος. Αλλα και αυτος δεν ειναι ακριβης. Ο καταλληλος ορος νομιζω εχει να κανει με την εσωστρεφια που διαθετει ο καθενας. Μου αρεσει η εσωστρεφια μου, τα μοναχικα μου χομπι με μικρες δοσεις κοινωνικοτητας οπως μια ενδιαφερουσα συζητηση που την κλωθογυρνας στο μυαλο σου αργοτερα προσπαθωντας να πιασεις ολα τα σημεια της, ολες τις πλευρες της και τις προεκτασεις της.