Originally Posted by
ΖΜΕ
Και ενώ τα παιδιά κοιμούνται, κάθομαι στον καναπέ και βλέπω τηλ. Ακούω τραγούδια που μου αρέσουν. Και να οι αρρυθμίες. Ξανά. Τώρα που προσπαθώ να ηρεμήσω. Γιατί?? Με λυπάμαι. Πολύ όμως.. Σας έχει τύχει να αναλογιστητε μέσα στην ημέρα σας πόση ώρα μείνατε χωρίς έκτακτες? Να σκέφτεστε ποτέ θα με πιάσουν? Όλη μέρα ζω με το άγχος.. Πότε θα με πιάσουν. Τι θα κάνω εκείνη την ώρα που θα αρχίσουν? Ένα μαρτύριο.. Πραγματικά ένιωθα ωραία αυτή τη λίγη ώρα που καθησα καναπέ και έβλεπα TV.Μεσα μου όμως με τρώει κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο.. Για πόσο θα είμαι καλά? Νιώθω λίγη ανακούφιση που τα βγάζω από μέσα μου. Δίχως να αλλάζει το αποτέλεσμα βέβαια αλλά...