Τη προηγούμενη εβδομάδα.. Ημέρα Δευτέρα πήγα ψυχολόγο.. Όπως κάνω κάθε βδομάδα. Εκεί σε μια συζήτηση που είχαμε για ένα σοβαρό θέμα που με αφορούσε είπε κάτι το οποίο με έφερε σε πολύ άσχημη θέση.. Απολογήθηκε, εξήγησε αλλά από εκεί έφυγα απογοητευμένος. Χτίζεις με ένα άνθρωπο μια σχέση εμπιστοσύνης και έρχεται και στην χαλάει. Όλη την βδομάδα το σκεφτόμουν, με έτρωγε, είχα και άλλα πολλά θέματα να με τρώνε και δεν ήξερα πως να το χειριστω. Ήμουν κάθετος και έλεγα δεν θα ξαναπάω. Αλλά σκεφτόμουν ταυτόχρονα όλη αυτή την δουλειά που καναμε μαζί. Τελευταία στιγμή αποφάσισα να πάω. Λέω άνθρωπος είναι, λάθη γίνονται. Ήθελα να ακούσω τι είχε να πει. Συνήθως όταν οι άνθρωποι με πληγωναν έτρωγαν ένα μεγαλο Χ και τους πέταγα από την ζωή μου. Με την ψυχοθεραπεία και με την δουλειά που έκανα μόνος μου άρχισα να αλλάζω. Να καταλαβαίνω πως κάποιες φορές οι άνθρωποι λένε ή κάνουν πράγματα χωρίς να ξέρουν ότι είναι λάθος.. Μίλησα μαζί της, ήταν ειλικρινής όπως πάντα. Μου είπε πως αν και ανήκω στα άτομα που έχουν φάει την απορριψη με το κουτάλι όταν έχω "σύγκρουση" με κάποιον δεν φοβάμαι να κάνω κίνηση είτε για να ζητήσω συγνώμη είτε για να ακούσω τι έχει να μου πει. Και αυτό είναι προσόν για μένα. Δεν ξέρω αν θα πάω ξανά.. Αλλά της έδωσα την ευκαιρία να μου μιλήσει, να μου εξηγησει, να μου απολογηθεί κάτι που δεν έχω δει ποτέ από άλλο άνθρωπο. Συνήθως επιλέγουν να πληγωσουν, να φωνάξουν, να επιτεθούν.. Και για να είμαι ειλικρινής και εγώ αυτό κάνω για να αμυνθω.