Παλεύω με τις κρίσεις πανικού 9 χρόνια.Δεν αντέχω άλλο...

παιδια και γω τα ιδια.και ειμαι καινουρια σε αυτα τα βασανα.αλλα ξερετε τι σκευτομαι?αν ειναι να ειμαστε ευτιχισμενη εστω και λιγες μερες με φαρμακα ας τα περνουμε.ε δεν ειναι και ναρκωτικα εξαλου δεν μας βλαπτουν.αλλα και μονο που ζουμε ειναι 8αυμα για μενα.αλλοι καιμενοι ανθρωποι αργοπεθενουν απο καρκινο και απο χιλιες αλλες αρρωστιες.αυτο που εχουμε εμεις εστω διορ8ωνετε με φαρμακα.εγω περνω παρεξοτινη η σεροξατ παλια ετσι λεγοταν 1 μηνα και την μια πεταω στα συννεφα την αλλη ειμαι ψιλοχαλια αλλα ζω εντονα ομως τις καλες στιγμες κανω και καμια φορα ψυχο8εραπιεα αν κ η ψυχολογος μ ειπε δεν χριαζομαι κααι τις δυσκολες μερες κανω ιπομονη και περνω αγκαλια τον γιο μου ακουμπαω το μαγουλο μου στο τριφερο κ φουσκοτω μαγουλακι του και μου περναει.

Λοιπόν κοριτσια και αγορια, τωρα που ειμαι πια 30 χρονων ( και νομιζα στα 19 οτι θα ξυπνουσα μια μερα στα 30 και θα ειχαν εξαφανιστει ως δια μαγειας ολα) αρχιζω να καταληγω στο συμπερασμα οτι τελικα αυτο που μας συμβαινει , δεν ειναι και τοσο τραγικο.
Κατα αρχην νομιζω οτι οι περισσοτεροι απο εμας ειμαστε ανθρωποι που ζουμε πολυ εντονα τα συναισθηματα μας , τις στιγμες και την καθημερινοτητα μας.
Οταν ειμαστε καλα, απελευθερωμενοι απο τα συμπτωματα και τα μπλοκαρισματα, νομιζω, κρινοντας τουλαχιστο απο τον εαυτο μου, οτι μπορουμε να βιωσουμε την ΑΠΟΛΥΤΗ χαρά, ακομη και την ευτυχια. Με το \"τιποτα \", μονο επειδη δεν εχουμε ΑΥΤΟ.
Χθες το βραδυ πχ ενιωθα πολυ καλα. Ειχα μια μερα χωρις α-φ-τρ. ( η δικη μου συντομογραφια για αγχος , φοβος, τρομος)!!Εκανα ενα μπανιο χαλαρωτικο , γεμισα τελειως αντιοικολογικα την μπανιερα, ακουσα μουσικη και αναψα κερια. Στο κρεββατι μου εστρωσα καθαρα σεντονια που μυριζαν εξωτικα φρουτα , πηρα ενα βιβλιο και ενιωσα ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ επειδη ημουν εκει , ξαπλωμενη, με το βιβλιο μου και τα καθαρα μου σεντονάκια, απαλλαγμενη απο σκεψεις. Ποσοι ανθρωποι θα μπορουσαν να νιωσουν ευτυχισμενοι για αυτο το λογο, αν δεν εχουν περασει απο ψυχολογικες συμπληγαδες;; Ποσοι μπορουν να εκτιμησουν τις μικρες χαρες της ζωής, οσο εμεις, οταν δεν εχουμε το μαυρο συννεφο πανω απο το κεφαλι μας!
Βλεπω φιλους και γνωστους , που ειναι τελειως cool, χωρις καμια ψυχολογικη διακυμανση. Τις δυσκολες μερες βεβαια , οφειλω να ομολογησω οτι τους ζηλευω και οτι θα ηθελα κι εγω να ειχα αυτη την εσωτερικη αταραξια, κι ας μου στερουσε και θετικα συναισθηματα .
Τις αλλες μερες ομως, οταν δεν υπαρχει εξαρση του προβληματος , οταν ειμαι στα καλα μου , σκεφτομαι ποσα πολλα συναισθηματα στερουνται με αυτην τη μονιμη απαθεια. ειναι μελαγχολικο ...σκεφτομαι οτι εχω το προνομιο να εχω ενα συναισθηματικο αισθητηρα , αν μπορουσα να το ονομασω ετσι, που μου δινει τη δυνατοτητα να γευομαι σε ολη τους την εκταση ολα τα συναισθηματα που θα μπορουσε να νιωσει καποιος. απο την απολυτη στεναχωρια στην απολυτη χαρα, απο τη μαυρη απογοητευση στον ακρατο ενθουσιασμο στη ζωη ( ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΑΝΙΟΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!!, ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ) . Τις μερες που ειμαι καλα. απολαμβανω τα ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΝΑΙ. γιατι δεν ξερω ποτε θα ξαναρθει μια τετοια μερα ή ποσο θα κρατησει. Γιατι εχω βιωσει τα χειροτερα και εμαθα να εκτιμω το τιποτα. Εν πολλοις η διαταραχη πιστευω οτι με εκανε καλυτερο ανθρωπο και με βοηθησε να εκτιμησω τη ζωη και αυτα που οι αλλοι θεωρουν δεδομενα . Καμια φορα σκεφτομαι οτι \"πληρωνω\" το αντιτιμο για το προνομιο που εχω να μπορω να \"νιωθω τη ζωή\". Έχω τοσα να πω , αλλα εχω δουλεια τωρα, γαμωτο! σας φιλω ολους .
\" καθε μερα που προσπαθω γινομαι πιο δυνατη\" :;)

Λοιπόν κοριτσια και αγορια, τωρα που ειμαι πια 30 χρονων ( και νομιζα στα 19 οτι θα ξυπνουσα μια μερα στα 30 και θα ειχαν εξαφανιστει ως δια μαγειας ολα) αρχιζω να καταληγω στο συμπερασμα οτι τελικα αυτο που μας συμβαινει , δεν ειναι και τοσο τραγικο.
Κατα αρχην νομιζω οτι οι περισσοτεροι απο εμας ειμαστε ανθρωποι που ζουμε πολυ εντονα τα συναισθηματα μας , τις στιγμες και την καθημερινοτητα μας.
Οταν ειμαστε καλα, απελευθερωμενοι απο τα συμπτωματα και τα μπλοκαρισματα, νομιζω, κρινοντας τουλαχιστο απο τον εαυτο μου, οτι μπορουμε να βιωσουμε την ΑΠΟΛΥΤΗ χαρά, ακομη και την ευτυχια. Με το \"τιποτα \", μονο επειδη δεν εχουμε ΑΥΤΟ.
Χθες το βραδυ πχ ενιωθα πολυ καλα. Ειχα μια μερα χωρις α-φ-τρ. ( η δικη μου συντομογραφια για αγχος , φοβος, τρομος)!!Εκανα ενα μπανιο χαλαρωτικο , γεμισα τελειως αντιοικολογικα την μπανιερα, ακουσα μουσικη και αναψα κερια. Στο κρεββατι μου εστρωσα καθαρα σεντονια που μυριζαν εξωτικα φρουτα , πηρα ενα βιβλιο και ενιωσα ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ επειδη ημουν εκει , ξαπλωμενη, με το βιβλιο μου και τα καθαρα μου σεντονάκια, απαλλαγμενη απο σκεψεις. Ποσοι ανθρωποι θα μπορουσαν να νιωσουν ευτυχισμενοι για αυτο το λογο, αν δεν εχουν περασει απο ψυχολογικες συμπληγαδες;; Ποσοι μπορουν να εκτιμησουν τις μικρες χαρες της ζωής, οσο εμεις, οταν δεν εχουμε το μαυρο συννεφο πανω απο το κεφαλι μας!
Βλεπω φιλους και γνωστους , που ειναι τελειως cool, χωρις καμια ψυχολογικη διακυμανση. Τις δυσκολες μερες βεβαια , οφειλω να ομολογησω οτι τους ζηλευω και οτι θα ηθελα κι εγω να ειχα αυτη την εσωτερικη αταραξια, κι ας μου στερουσε και θετικα συναισθηματα .
Τις αλλες μερες ομως, οταν δεν υπαρχει εξαρση του προβληματος , οταν ειμαι στα καλα μου , σκεφτομαι ποσα πολλα συναισθηματα στερουνται με αυτην τη μονιμη απαθεια. ειναι μελαγχολικο ...σκεφτομαι οτι εχω το προνομιο να εχω ενα συναισθηματικο αισθητηρα , αν μπορουσα να το ονομασω ετσι, που μου δινει τη δυνατοτητα να γευομαι σε ολη τους την εκταση ολα τα συναισθηματα που θα μπορουσε να νιωσει καποιος. απο την απολυτη στεναχωρια στην απολυτη χαρα, απο τη μαυρη απογοπητευση στον ακρατο ενθουσιασμο στη ζωη ( ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΑΝΙΟΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!!, ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ) . Τις μερες που ειμαι καλα. απολαμβανω τα ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΝΑΙ. γιατι δεν ξερω ποτε θα ξαναρθει μια τετοια μερα, ποσο θα κρατησει. Γιατι εχω βιωσει τα χειροτερα και εμαθα να εκτιμω το τιποτα. Εν πολλοις η διαταραχη πιστευω οτι με εκανε καλυτερο ανθρωπο και με βοηθησε να εκτιμησω τη ζωη και αυτα που οι αλλοι θεωρουν δεδομενα . εχω τοσα να πω , αλλα εχω δουλεια τωρα, γαμωτο! σας φιλω ολους .
\" καθε μερα που προσπαθω γινομαι πιο δυνατη\" :;)

Λοιπόν κοριτσια και αγορια, τωρα που ειμαι πια 30 χρονων ( και νομιζα στα 19 οτι θα ξυπνουσα μια μερα στα 30 και θα ειχαν εξαφανιστει ως δια μαγειας ολα) αρχιζω να καταληγω στο συμπερασμα οτι τελικα αυτο που μας συμβαινει , δεν ειναι και τοσο τραγικο.
Κατα αρχην νομιζω οτι οι περισσοτεροι απο εμας ειμαστε ανθρωποι που ζουμε πολυ εντονα τα συναισθηματα μας , τις στιγμες και την καθημερινοτητα μας.
Οταν ειμαστε καλα, απελευθερωμενοι απο τα συμπτωματα και τα μπλοκαρισματα, νομιζω, κρινοντας τουλαχιστο απο τον εαυτο μου, οτι μπορουμε να βιωσουμε την ΑΠΟΛΥΤΗ χαρά, ακομη και την ευτυχια. Με το \"τιποτα \", μονο επειδη δεν εχουμε ΑΥΤΟ.
Χθες το βραδυ πχ ενιωθα πολυ καλα. Ειχα μια μερα χωρις α-φ-τρ. ( η δικη μου συντομογραφια για αγχος , φοβος, τρομος)!!Εκανα ενα μπανιο χαλαρωτικο , γεμισα τελειως αντιοικολογικα την μπανιερα, ακουσα μουσικη και αναψα κερια. Στο κρεββατι μου εστρωσα καθαρα σεντονια που μυριζαν εξωτικα φρουτα , πηρα ενα βιβλιο και ενιωσα ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ επειδη ημουν εκει , ξαπλωμενη, με το βιβλιο μου και τα καθαρα μου σεντονάκια, απαλλαγμενη απο σκεψεις. Ποσοι ανθρωποι θα μπορουσαν να νιωσουν ευτυχισμενοι για αυτο το λογο, αν δεν εχουν περασει απο ψυχολογικες συμπληγαδες;; Ποσοι μπορουν να εκτιμησουν τις μικρες χαρες της ζωής, οσο εμεις, οταν δεν εχουμε το μαυρο συννεφο πανω απο το κεφαλι μας!
Βλεπω φιλους και γνωστους , που ειναι τελειως cool, χωρις καμια ψυχολογικη διακυμανση. Τις δυσκολες μερες βεβαια , οφειλω να ομολογησω οτι τους ζηλευω και οτι θα ηθελα κι εγω να ειχα αυτη την εσωτερικη αταραξια, κι ας μου στερουσε και θετικα συναισθηματα .
Τις αλλες μερες ομως, οταν δεν υπαρχει εξαρση του προβληματος , οταν ειμαι στα καλα μου , σκεφτομαι ποσα πολλα συναισθηματα στερουνται με αυτην τη μονιμη απαθεια. ειναι μελαγχολικο ...σκεφτομαι οτι εχω το προνομιο να εχω ενα συναισθηματικο αισθητηρα , αν μπορουσα να το ονομασω ετσι, που μου δινει τη δυνατοτητα να γευομαι σε ολη τους την εκταση ολα τα συναισθηματα που θα μπορουσε να νιωσει καποιος. απο την απολυτη στεναχωρια στην απολυτη χαρα, απο τη μαυρη απογοπητευση στον ακρατο ενθουσιασμο στη ζωη ( ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΑΝΙΟΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!!, ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ) . Τις μερες που ειμαι καλα. απολαμβανω τα ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΝΑΙ. γιατι δεν ξερω ποτε θα ξαναρθει μια τετοια μερα, ποσο θα κρατησει. Γιατι εχω βιωσει τα χειροτερα και εμαθα να εκτιμω το τιποτα. Εν πολλοις η διαταραχη πιστευω οτι με εκανε καλυτερο ανθρωπο και με βοηθησε να εκτιμησω τη ζωη και αυτα που οι αλλοι θεωρουν δεδομενα . εχω τοσα να πω , αλλα εχω δουλεια τωρα, γαμωτο! σας φιλω ολους .
\" καθε μερα που προσπαθω γινομαι πιο δυνατη\" :;)

Λοιπόν κοριτσια και αγορια, τωρα που ειμαι πια 30 χρονων ( και νομιζα στα 19 οτι θα ξυπνουσα μια μερα στα 30 και θα ειχαν εξαφανιστει ως δια μαγειας ολα) αρχιζω να καταληγω στο συμπερασμα οτι τελικα αυτο που μας συμβαινει , δεν ειναι και τοσο τραγικο.
Κατα αρχην νομιζω οτι οι περισσοτεροι απο εμας ειμαστε ανθρωποι που ζουμε πολυ εντονα τα συναισθηματα μας , τις στιγμες και την καθημερινοτητα μας.
Οταν ειμαστε καλα, απελευθερωμενοι απο τα συμπτωματα και τα μπλοκαρισματα, νομιζω, κρινοντας τουλαχιστο απο τον εαυτο μου, οτι μπορουμε να βιωσουμε την ΑΠΟΛΥΤΗ χαρά, ακομη και την ευτυχια. Με το \"τιποτα \", μονο επειδη δεν εχουμε ΑΥΤΟ.
Χθες το βραδυ πχ ενιωθα πολυ καλα. Ειχα μια μερα χωρις α-φ-τρ. ( η δικη μου συντομογραφια για αγχος , φοβος, τρομος)!!Εκανα ενα μπανιο χαλαρωτικο , γεμισα τελειως αντιοικολογικα την μπανιερα, ακουσα μουσικη και αναψα κερια. Στο κρεββατι μου εστρωσα καθαρα σεντονια που μυριζαν εξωτικα φρουτα , πηρα ενα βιβλιο και ενιωσα ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ επειδη ημουν εκει , ξαπλωμενη, με το βιβλιο μου και τα καθαρα μου σεντονάκια, απαλλαγμενη απο σκεψεις. Ποσοι ανθρωποι θα μπορουσαν να νιωσουν ευτυχισμενοι για αυτο το λογο, αν δεν εχουν περασει απο ψυχολογικες συμπληγαδες;; Ποσοι μπορουν να εκτιμησουν τις μικρες χαρες της ζωής, οσο εμεις, οταν δεν εχουμε το μαυρο συννεφο πανω απο το κεφαλι μας!
Βλεπω φιλους και γνωστους , που ειναι τελειως cool, χωρις καμια ψυχολογικη διακυμανση. Τις δυσκολες μερες βεβαια , οφειλω να ομολογησω οτι τους ζηλευω και οτι θα ηθελα κι εγω να ειχα αυτη την εσωτερικη αταραξια, κι ας μου στερουσε και θετικα συναισθηματα .
Τις αλλες μερες ομως, οταν δεν υπαρχει εξαρση του προβληματος , οταν ειμαι στα καλα μου , σκεφτομαι ποσα πολλα συναισθηματα στερουνται με αυτην τη μονιμη απαθεια. ειναι μελαγχολικο ...σκεφτομαι οτι εχω το προνομιο να εχω ενα συναισθηματικο αισθητηρα , αν μπορουσα να το ονομασω ετσι, που μου δινει τη δυνατοτητα να γευομαι σε ολη τους την εκταση ολα τα συναισθηματα που θα μπορουσε να νιωσει καποιος. απο την απολυτη στεναχωρια στην απολυτη χαρα, απο τη μαυρη απογοπητευση στον ακρατο ενθουσιασμο στη ζωη ( ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΑΝΙΟΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!!, ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ) . Τις μερες που ειμαι καλα. απολαμβανω τα ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΝΑΙ. γιατι δεν ξερω ποτε θα ξαναρθει μια τετοια μερα, ποσο θα κρατησει. Γιατι εχω βιωσει τα χειροτερα και εμαθα να εκτιμω το τιποτα. Εν πολλοις η διαταραχη πιστευω οτι με εκανε καλυτερο ανθρωπο και με βοηθησε να εκτιμησω τη ζωη και αυτα που οι αλλοι θεωρουν δεδομενα . εχω τοσα να πω , αλλα εχω δουλεια τωρα, γαμωτο! σας φιλω ολους .
\" καθε μερα που προσπαθω γινομαι πιο δυνατη\" :;)

σορυ!!! κατα λαθος το εστειλα τοσες φορες , οχι για να το εμπεδωσετε!!!

Yiotoulaki! χερομαι πολυ για σενα και γω πυστευω οτι τελικα οι κρισεις μας κανει να εκτιμαμε πραγματα που πριν τα ειχαμε δεδομενα και οχι μεγαλης αξιας.και γω χ8ες εκανα μπανακι και μετα εβαλα κρεμα σωματος με ενα εξοτικο φρουτο απο την αιγυπτο κατι τετιο μυριζα υπεροχα,ισιοσα και τα μακρια απαλα μαλια μου ενιο8α κουκλα κιας νιω8ω αλλες φορες τις δυσκολες μερες ενα τιποτα.εστω τις καλες μας μερες της ρουφαμε μεχρι τελευταια σταγονα.ειναι ωραια η ζωη την λατρευω..........και 8ελω να ερωτευτωωωωωωωωωω.αυτο πυστεω βοη8αει αρκετα.νομιζω ειδη ειμαι ερωτευμενη.αχχ

Κανε μια λιστα με το τι εχεις δοκιμασεις ακριβως για να καταπολεμησεις αυτο το θεμα.

Maraki moy mpravo!!eisai se poli kalo dromo! O erotas voithaei paaaaaaara poli kai sto leo ego pou eixa kai exo gkomenofovia, dhl. fovo na kano sxesi kai oxi sex. η ενασχοληση με εναν αλλο ανθρωπο σε απομακρυνει απο τις δυσαρεστες σκεψεις. εγω βεβαια μολις μου εφυγε ο αρχικος ενθουσιασμος που με ειχε κανει να ξεχασω τελειως οτι υπεφερα καν - τα προβληματα επανηλθαν , αλλα οταν ειστε δυο εναντιον ενος ( του α-φ-τρ) η μαχη ειναι ευκολοτερη και πολλες φορες γελοια. Boltseed αν η λιστα απευθυνοταν σε εμενα εχω να σου πω παααααααααααρα πολλα πραγματα που μπορεις να κανεις στην καθε σου μερα και αλλα που πρεπει να τα κουβαλας συνειδητα πια μεσα σου για να αντιμετωπιζεις τη διαταραχη. και πρωτα απο ολα μην εχεις αγχος για το αν και ποτε θα σου φυγει αυτο που νιωθεις. αστο νπαρει το δρομο του. θα γραψω μερικα πραγματα το βραδυ και θα τα ανεβασω. οχι σαν διδασκαλια, αλλα σαν αποσταγμα της δικης μου δεκαχρονης εμπειριας, μαχης, ψυχοθεραπειας και φαρμακοληψιας. φιλια σε ολους!

kane to yiotoylaki! se parakalw !!!to xw pragmatikh anagkh!
ki egw 30 eimai kai to xw apo ta 19moy!!!koyrastika na paleyw kai na mhn kserw an 8a yparxei telos!

Quote:

---

Originally posted by Yiotoulaki!
σορυ!!! κατα λαθος το εστειλα τοσες φορες , οχι για να το εμπεδωσετε!!!

---

Αυτά που γράφεις είναι τόσο όμορφα που και 10 φορές να τα στείλεις καλό θα κάνεις............

etsi , bravo!!!!

na vlepo aisiodoxiaaaa


nomizo pos xekinaei i mia dinamiki mera gia olous mas!

Aγαπημενοι φίλοι, μου φαίνεται ότι άργησα πάρα πολύ να μπω στο φόρουμ!! Τοσα χρονια και να μην ανταλλαζω σκεψεις με ομοιοπαθεις! δεν πειραζει, καλλιο αργα....Σήμερα είναι Παρασκευή και σκοπεύω να φύγω το σκ για μπανιο. Δυστυχως χθες ειχα δουλεια μεχρι αργα το βραδυ και δεν μπορεσα να γραψω αυτα που υποσχεθηκα. νομιζω οτι θα ηταν καλο όμως για ολους μας , απο το αναμασαμε ποσο χαλια ειμαστε οταν μας πιανει αυτο, να γραψουμε ο καθενας πως αντιμετωπιζει τις ασχημες μερες. Πως βοηθαει -αν βοηθαει -τον ευατο του να επανελθει, αν παραιτεται, αν προσπαθει και τι σκεφτεται για να ανακουφιστει ή να νιωσει χειροτερα (!). ισως σε ενα διαφορετικο topic του τυπου \" ο πανικος μου κι εγω, δυο παλιοι φιλοι\".... μεσα στο σκ θα προσπαθησω να βρω χρονο να γραψω και τα δικα μου . για να πω τη μαυρη αληθεια μου ομως, οταν νιωθω καλα οπως τωρα, δεν θελω να τα σκεφτομαι καθολου και προτιμαω να απολαυσω τη μερα μου. σα να μην εχω τιποτα , σα να μη μου ξανασυμβει ποτε! οταν ερχεται βεβαια, νιωθω αδηρητη την αναγκη να γραφω για το ποσο σκατα ειναι ολα και γενικως να αναλυω το προβλημα. τωρα δεν ειμαι σε αυτη τη φαση- αν και περναω κατι περιεργα απο τη μειωση του ζαναξ- αλλα προσπαθω να μην επικεντρωνομαι σε αυτα , αλλα σε αυτο που εχω να κανω την καθε στιγμη.

Αν το καλοσκεφτειτε το προβλημα της διαταραχης πανικου, και των ΙΔΨ , οταν δεν συνοδευονται απο καταθλιψη , αλλα μονο απο την καταθλιψη που τα ιδια προκαλουν ειναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΓΕΛΟΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. Σκεφτειτε ποσο αστειοι ειμαστε οταν πεφτουμε τ ανασκελα και νομιζουμε οτι θα πεθανουμε ή θα τρελαθούμε και τελικα δε συμβαινει ουτε το ενα ουτε το αλλο. προσπαθειστε να δειτε τον ευατο σας απ εξω, μολις περασει η κριση.
ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΦΟΒΑΣΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ Η ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ!! ΕΛΕΟΣ ! ΠΕΡΝΟΥΜΕ ΧΑΠΙΑ και τρεχουμε στους γιατρους και αγωνιουμε γιατι ολο αυτο το ασχημο που μας συμβαινει ειναι ενας ψευτικος συναγερμος του μυαλου και του σωματος για κατι τραγικο που ΘΑ ερθει και τελικα ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ . μα ειμαστε για γελια και για κλαμματα!!
φανταστειτε οτι οι πραγματικα τρελοι δεν ξερουν οτι ειναι τρελοι, οι πραγματικα αρρωστοι ειναι στα νοσοκομεια κι εμεις προβαλλουμε μεσα μας αυτες τις εικονες , χωρις να μας συμβαινουν. ΜΑ ΠΟΣΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΕΧΟΥΜΕ;; ειμαστε πολυ γλυκουληδες , πολυ ευφανταστοι, πολυ εξυπνοι , πολυ ευασθητοι, πολυ αγχωδεις, κι αφηνουμε εναν αορατο εχθρο να μας τρωει το συκωτι. αι σιχτιρ δηλαδη ! ταστιστηκα παλι! παω στη θαλασσα!

υ.γ ( αυτα που γραφω θυμηστε τα μου οταν αλλαξει η φαση μου...)

Aγαπημενοι φίλοι, μου φαίνεται ότι άργησα πάρα πολύ να μπω στο φόρουμ!! Τοσα χρονια και να μην ανταλλαζω σκεψεις με ομοιοπαθεις! δεν πειραζει, καλλιο αργα....Σήμερα είναι Παρασκευή και σκοπεύω να φύγω το σκ για μπανιο. Δυστυχως χθες ειχα δουλεια μεχρι αργα το βραδυ και δεν μπορεσα να γραψω αυτα που υποσχεθηκα. νομιζω οτι θα ηταν καλο όμως για ολους μας , απο το αναμασαμε ποσο χαλια ειμαστε οταν μας πιανει αυτο, να γραψουμε ο καθενας πως αντιμετωπιζει τις ασχημες μερες. Πως βοηθαει -αν βοηθαει -τον ευατο του να επανελθει, αν παραιτεται, αν προσπαθει και τι σκεφτεται για να ανακουφιστει ή να νιωσει χειροτερα (!). ισως σε ενα διαφορετικο topic του τυπου \" ο πανικος μου κι εγω, δυο παλιοι φιλοι\".... μεσα στο σκ θα προσπαθησω να βρω χρονο να γραψω και τα δικα μου . για να πω τη μαυρη αληθεια μου ομως, οταν νιωθω καλα οπως τωρα, δεν θελω να τα σκεφτομαι καθολου και προτιμαω να απολαυσω τη μερα μου. σα να μην εχω τιποτα , σα να μη μου ξανασυμβει ποτε! οταν ερχεται βεβαια, νιωθω αδηρητη την αναγκη να γραφω για το ποσο σκατα ειναι ολα και γενικως να αναλυω το προβλημα. τωρα δεν ειμαι σε αυτη τη φαση- αν και περναω κατι περιεργα απο τη μειωση του ζαναξ- αλλα προσπαθω να μην επικεντρωνομαι σε αυτα , αλλα σε αυτο που εχω να κανω την καθε στιγμη.

Αν το καλοσκεφτειτε το προβλημα της διαταραχης πανικου, και των ΙΔΨ , οταν δεν συνοδευονται απο καταθλιψη , αλλα μονο απο την καταθλιψη που τα ιδια προκαλουν ειναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΓΕΛΟΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. Σκεφτειτε ποσο αστειοι ειμαστε οταν πεφτουμε τ ανασκελα και νομιζουμε οτι θα πεθανουμε ή θα τρελαθούμε και τελικα δε συμβαινει ουτε το ενα ουτε το αλλο. προσπαθειστε να δειτε τον ευατο σας απ εξω, μολις περασει η κριση.
ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΦΟΒΑΣΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ Η ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ!! ΕΛΕΟΣ ! ΠΕΡΝΟΥΜΕ ΧΑΠΙΑ και τρεχουμε στους γιατρους και αγωνιουμε γιατι ολο αυτο το ασχημο που μας συμβαινει ειναι ενας ψευτικος συναγερμος του μυαλου και του σωματος για κατι τραγικο που ΘΑ ερθει και τελικα ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ . μα ειμαστε για γελια και για κλαμματα!!
φανταστειτε οτι οι πραγματικα τρελοι δεν ξερουν οτι ειναι τρελοι, οι πραγματικα αρρωστοι ειναι στα νοσοκομεια κι εμεις προβαλλουμε μεσα μας αυτες τις εικονες , χωρις να μας συμβαινουν. ΜΑ ΠΟΣΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΕΧΟΥΜΕ;; ειμαστε πολυ γλυκουληδες , πολυ ευφανταστοι, πολυ εξυπνοι , πολυ ευασθητοι, πολυ αγχωδεις, κι αφηνουμε εναν αορατο εχθρο να μας τρωει το συκωτι. αι σιχτιρ δηλαδη ! ταστιστηκα παλι! παω στη θαλασσα!

υ.γ ( αυτα που γραφω θυμηστε τα μου οταν αλλαξει η φαση μου...)

βρε εχεις δικιο εμενα μου εχει αλαξει αυτο το πραγμα την ζωη αλλα προς το καλυτερο,εμα8α να εκτημαω ακομα και τα πιο ασιμαντα 8εματα και να ζω πολυ εντονοτερα την ζωη. και μαρεσει που εχω αυτο το προβλημα γιατι ειναι κατι που αντιμετοπιζεται και προσωπικα εμενα με βοη8ησε σε αυτα που σας ειπα.νιω8ω πολυ ευτυχησμενη και θα περνω τα φαρμακα για οσο μ ειπε ο γιατρος και ψυχο8εραπεια εκανα 2 φορες βρικα αυτο που εμ πιραξε πολυ και το εβαλα κατω και του αλλαξα τον αδοξαστο.δεν φοβαμαι πια τους πανικους.