Σε αυτό συμφωνώ με τα 1000.
Η κατάσταση πάντως είναι μια σκέτη αηδία… Τα ΜΜΕ, ιδίως η τηλεόραση, έχουν οργιάσει, η προπαγάνδα είναι εξοργιστικά απροκάλυπτη κι ο κόσμος ακόμα προβληματίζεται για το ναι ή το όχι σε κλίμα τρομοκρατίας.
Ως προς το ναι, ειλικρινά βρίσκω εκνευριστικό κάποιοι να λένε ότι το «ΝΑΙ» το υποστηρίζουν οι βολεμένοι. Οκ βγήκε κι η κάθε κουτσή σελέμπριτι να το υποστηρίξει, αλλά οι φοβισμένοι επαγγελματίες, μικροεπιχειρηματίες, συνταξιούχοι μέσης και μεγάλης ηλικίας το υποστηρίζουν πολύ περισσότερο, γιατί δεν έχουν τα νιάτα, τις αντοχές ή τα οικονομικά αποθέματα να αντέξουν ένα ακόμη βούλιαγμα, κι άλλους παράλογους φόρους χωρίς ευκαιρίες για αύξηση εσόδων, κι άλλη ανατροπή όσων νόμιζαν πως είχαν τακτοποιημένα. Βέβαια είναι αστείο να πιστεύουν ότι το «ναι» είναι ναι στην ευημερία ή σε μια δίκαιη ευκαιρία, εδώ που έχουμε φτάσει. (Η ψήφος btw δεν πρόκειται ποτέ να στερήσει τα πλούτη από τους πλούσιους. Το θέμα είναι να μην στερήσει δραματικά τη δυνατότητα επιβίωσης κι ανάπτυξης στους υπόλοιπους).
Το «ΟΧΙ» προωθείται (και εδώ που τα λέμε, είναι) σαφέστατα ως η «αξιοπρεπής» απάντηση, ΟΜΩΣ είναι ταυτόχρονα «ΝΑΙ» σε πολλά άλλα. Τα θέλουμε? Ξέρουμε τι σημαίνουν? Πολύ αμφιβάλλω… Η ελευθερία σημαίνει και ευθύνη, την οποία ουδείς έως σήμερα έχει δείξει να αντέχει (λαός και κυβερνήσεις). Οι πατριώτες δεν αρκεί να κουνάνε το λάβαρο, χρειάζονται και κάποια εφόδια κι ένα στοιχειώδες πλάνο σε επίπεδο καθημερινής ύπαρξης. Και μια αίσθηση συνέπειας, όχι αλαλούμ. Ιδού ο Βαρουφάκης σε πρόσφατη εκπομπή (πριν ενάμιση μήνα νομίζω) να δηλώνει πόσο… άδικο είναι να βάλει τους πολίτες σε ένα δίλημμα Ναι-Όχι (χαχα! Ευτυχώς βρε που τα λόγια συμβαδίζουν με όσα έπραξε στην πορεία η κυβέρνηση!... Οποία αξιοπιστία!!). Λέει επίσης ΞΕΚΑΘΑΡΑ ότι το δίλημμα σε πιθανό δημοψήφισμα θα είναι δραχμή ή ευρώ.
https://www.youtube.com/watch?v=YbC-2B88cWE
Σε αυτή τη χρονική στιγμή, τι θετικό μπορεί να βγει από μια επιστροφή στη δραχμή? Υπό άλλες συνθήκες δεν θα θεωρούσα καταστροφή, μην πω πως θα υποστήριζα κιόλας μια επιστροφή στη δραχμή – οποιαδήποτε αλλαγή νομίσματος, πολιτικής, οικονομικών συμμαχιών είναι απλά μια αλλαγή. Όχι όμως όταν αυτή συμβαίνει σε συνθήκες απόλυτου χάους, πλήρους ανοργανωσιάς κι αβεβαιότητας, τεράστιων διακρίσεων και εμφανούς ξεπουλήματος των κυβερνήσεων. Πόσο μάλλον όταν η τελευταία απεδείχθη δυστυχώς ένα τεράστιο τσίρκο ως σήμερα. Κι έτσι φτάνουμε στο να εξαναγκάζεται ο λαός να δεχτεί με το πιστόλι στον κρόταφο ένα ακόμα μνημόνιο, χειρότερο από τα προηγούμενα.
Συμπερασματικά, δεν πιστεύω ότι η συμμετοχή σε αυτό το δημοψήφισμα θα αλλάξει πραγματικά κάτι. Όχι ότι υποστηρίζω τίποτα περίπλοκες θεωρίες συνωμοσίας, αλλά οι κυβερνώντες (κι αυτοί και οι προηγούμενοι) είναι απλά επαγγελματίες πολιτικοί και τίποτα άλλο τελικά. Κι η δουλειά ενός επαγγελματία πολιτικού είναι αν όχι να σκηνοθετήσει, να έχει ήδη δει το έργο, για τουλάχιστον κάποιους μήνες μπροστά. Κι εμείς καθόμαστε και διχαζόμαστε και αγχωνόμαστε για κάτι προδιαγεγραμμένο, που απλώς δεν το έχουμε δει ακόμα και αφελώς πιστεύουμε ότι θα είμαστε πράγματι μέρος μιας σημαντικής απόφασης. Ας έχουμε τουλάχιστον επίγνωση ότι μας χρησιμοποιούν, κάτι είναι κι αυτό!
ΥΓ Και ξερνάω με τα χρήματα και τα υλικά που κατασπαταλιούνται για να προπαγανδιστεί μια απολύτως ανώφελη απάντηση σε ένα απολύτως ανώφελο δημοψήφισμα….