Υπέκυψα πάλι...

Glwssou,


δε φοβάσαι ότι με τη χημική δίαιτα που ακολουθείς, θα ξαναπάρεις τα κιλά που έχασες όταν σταματήσεις τη δίαιτα? Τι συντήρηση θα κάνεις? Αυτή είναι η δίαιτα της μονοφαγίας?

ναι, μου το εχουν πει πολλα ατομα κ απο αυτο τ site... βσκ οτν την τελειωσω θα φαω μαλλον 2 μερες λαχανικα κ μετα θα παω στ διατροφολογο μ π ξερει ολα οσα εχουν προηγηθει με το βαρος μου και θα της πω τι εκνα κ μετα θα κνω οτι μ πει για να διατηρησω το βαρος μ..

Μπράβο! Ωραία, αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις. Εύχομαι να σου πάνε όλα καλά και να μην ξανακάνεις βουλιμικό στη ζωή σου.

Καλημέρα!


Χθες το βράδυ ξαναείχα βουλιμικό, μετά από μια εβδομάδα. Εντόπισα τι μου το προκάλεσε. Είχαμε βγει για μπυρίτσα. Ήπια 2 μπύρες και μετά ένα σφηνάκι. Ζαλίστηκα αρκετά. Μετά η παρέα ήθελε να πάμε για κρέπα-βάφλα. Μοιράστηκα 1 βάφλα με 2 μπάλες παγωτό και σιρόπι παγωμένο με τον αρραβωνιαστικό μου. Εκεί έγινε το κλικ. Γύρισα σπίτι κι έφαγα 2 φέτες ψωμί μάυρο, 2 μεγάλα κομμάτια τυρί, 3 κουλουράκια καρότου, 1 μπανάνα, 1 ΟΛΟΚΛΗΡΗ σοκολάτα γάλακτος ΙΟΝ αμυγδάλου, 2-3 χούφτες κάσιους(τα άτιμα τα τσακίζω σε κάθε βουλιμικό), 1 κομμάτι κολοκυθόπιτα αλμυρή. Ευτυχώς δεν έσκασα και δεν έκανα εμετό. Η αιτία\αφορμή ήταν η κατανάλωση ενός ''μη ασφαλούς'' τροφίμου για τα δικά μου δεδομένα δηλ. της βάφλας. Κάπως έτσι ξεκινάνε, τώρα τελευταία, όλα μου τα βουλιμικά...

Αυτό είναι κλασσικό!Όταν τρως κάτι <<απαγορευμένο>> ή εκτός προγράμματος, τότε ή παρασύρεσαι ή απλά λες:Αφού ξέφυγα από το διατροφικό μου πλάνο, ας κάνω ότι θέλω...

δελφινακι οκ προχωραμε,το θεμα ειναι να μην σταματησουμε να σηκωνομαστε καθε φοα που πεφτουμε..ομως ηθελα να σου πω για τα κασιους οτι καλα θα ειναι να φροντισεις να μην υπαρχουν στο σπιτι ειναι ο πιο παχυντικος ξηρος καρπος. Ειχα μια γνωστη η οποια ηταν (και εινα ακομη)ανορεξικη χωρις τα εμφανη σημαδια της γνωστης διαταραχης,δεν ειχε εμμονη με την εικονα της,δεν εβλεπε τον εαυτο της χοντρο ,μαλιστα ντρεποταν για τα λιγα κιλα της και προσπαθουσε συνεχως να βρει γιατρεια.Ξεχασα να σου πω πως ηταν ετσι απο παιδι και δεν καταφερνε ποτε να ξεπερασει τα 40 κιλα(1.65 υψος)Καποια στιγμη επισκεφτηκε εναν βελονιστη που την βοηθησε να παρει 4-5 αλλα η διαφορα της ηταν τεραστια φαινοταν πολυ καλα..Οταν τη ρωτησα τι ειχε κανει μου ειπε οτι κανει βελονισμο και οτι της επεβαλε ο γιατρος να τρωει μεγαλες ποσοτητες κασιους γιατι εκτος απο πολυ θρεπτικα ανοιγουν και την ορεξη!!!!οταν μετα απο μεγαλο διαστημα δεν αντεχε να τρωει αλλα κασιους εχασε αυτοματα τα κιλα..δεν ξερω πως και τι επαιξε ρολο απλα αναφερω κατι που ειδα με τα ματια μου..ποτε καταλαβαινεις ποσα χρονια εχω να φαω κασιους....και εμενα μου αρεσαν πολυ κυριως σε βουλιμικο και συνηθως μετα ποα σοκολατα...

Δελφινάκι,είναι πολύ σημαντικό που καταγράφεις τη συμπεριφορά σου και πολύ δεικτικό αυτό που σου συνέβη!
Αναρρωτιέμαι...μήπως η κατάργση της κατηγοριοποίσης των φαγητών σε "ασφαλή" και "μη" είναι μια κάποια λύση;
Αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα με τη δική μου κατηγοριοποίηση σε "διαιτητικά φαγητά" και "μη",
με συνέπεια να μην τρώω τίποτα που θα μου έβαζαν σε δίαιτα όταν δεν είμαι σε δίαιτα,όσο κι αν λαχταρώ τη δροσιά του...
(π.χ. λαχταρώ μια σαλάτα ή ένα φρούτο το καλοκαίρι,ή ένα γιαουρτάκι αλλά θα φάω βλακείες αν δεν είμαι σε προσπάθεια)
Εγώ πάντως εκεί έχω συντονιστεί γιατί όσο το βλέπω έτσι, δίαιτα και διατροφή καθίστανται συνώνυμες λέξεις...
Αυτό εξηγούσα και στην κολλητή μου (πρώην ανορεξική) που δεν καταλάβαινε πώς είναι εξίσου δύσκολο για μένα
να κάνω αυτοβούλως σωστή διατροφή όσο και δίαιτα,όπου με γραμμάρια και οδηγίες ενός χαρτιού θα ορίζεται από άλλον τι θα τρώω...

δελφινάκι dont worry συμβαίνουν αυτά.αφού δεν έκανεσ το μοιραίο λάθος να προκαλέσεις εμετό πιστεύω οτί εχεις πάρει την κατάσταση στα χέρια σου κ την ελέγχεις οσό γίνεται. να σαι ρωτήσω κάτι αν επιτρέπεται επειδή είμαι και καινούρια κ δεν ξέρω κιόλας αν ταχετε πει αυτά.ο αρραβωνιαστικός σου το ξέρει για τα βουλιμικά?έχετε μιλήσει ανοιχτά.?nadine θα ήθελα να μου τα δώσεις τα στοιχεία του πως μπορεί να γίνει αυτό. παιδιά μαρέσει να μιλάω μαζί σας. διαβάζω τισ σθζητήσεις κ καταλαβαίνω πολλά πράγματα. οπως οτι γιατροσόφια δεν υπάρχουν( μη ρεαλιστικές δίαιτες κ χαπάκια κ τσαι κτλ βότανα) οτι θέλει δύναμη ,θέληση κ υπομονή

Bouliana μου,


ο αρραβωνιαστικός μου ξέρει για τα βουλιμικά. Βέβαια, όχι από την αρχή. Το κακό είναι ότι όλα ξεκίνησαν με αφορμή κάτι που μου είχε πει (πολύ διακριτικά, απλά εγώ μάλλον το πήρα πολύ βαριά) πριν από 1,5 χρόνο περίπου. Η αντιμετώπισή του αρχικά ήταν τελείως λανθασμένη και μου έκανε χειρότερη ζημιά. Μετά από πολλές συζητήσεις και υποδείξεις από την πλευρά μου σχετικά με το πώς θα ήθελα να μου συμπεριφέρεται άρχισε να διορθώνεται. Το θέμα είναι ότι μάλλον άργησε...Πολύ...

δελφινούλα μην στεναχωριέσαι, το πιο σημαντικό είναι να μην τα κρατάς μεσα σου,η δυναμη σου είναι ότι εκφράζεσαι όσο δυσκολο και να ειναι αυτό κάποιες φορές.Και να θυμάσαι ότι τους ''κανόνες'' πρέπει μερικές φορές να τους παραβιάζουμε, γιατί μόνο έτσι αφιερωνόμαστε πιο πολύ στον αρχικό μας στόχο.

Απλά νιώθω τόσο κουρασμένη ώρες-ώρες. Αναρωτιέμαι τι έκανα για να αξίζω κάτι τέτοιο. Σίγουρα κάθε πισωγύρισμα μας παραδειγματίζει. Αλλά, πόσα πισωγυρίσματα πια?

Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση!
Καλό βράδυ!

Δε νομίζω ότι στη ζωή έχουμε ό,τι αξίζουμε,αλλά ό,τι πιστεύουμε πως αξίζουμε...
Νομίζω τα πισωγυρίσματα είναι τόσα όσα χρειαζόμαστε πριν τολμήσουμε το βήμα μπροστά.
Μέχρι να νιώσουμε αρκετά δυνατοί και έτοιμοι ώστε ν'αφήσουμε πίσω τις ανασφάλειες και το φόβο του αγνώστου
και να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο για μας...Πιθανώς ώσπου να εξαντλήσουμε όλα μας τα περιθώρια και τις δυνάμεις μας!
Κατά τη γνώμη μου ο πάτος είναι σωτήριος.Μόνο όταν φτάσεις εκεί έχεις τη δυνατότητα να δώσεις μια ώθηση και ν'αρχίσεις νάνεβαίνεις στην επιφάνεια και πάλι!
Όσο είσαι απλά βυθισμένος στα βαθειά,πλέεις ατέρμονα εκεί κάτω χωρίς να έχεις κάπου να πιαστείς...
Μην τα φοβόμαστε τα χειρότερα μας!Ας διδαχθούμε απ'αυτά κι ας τ'αφήσουμε να μας οδηγήσουν στα καλύτερα μας!

Nadine μου,


έπιασα πάτο, όπως λες, την περασμένη Κυριακή το πρωί. Τότε τα είδα όλα πιο ξεκάθαρα, πιο ψυχρά. ʼκουσα τη φωνή από μέσα μου να λέει '' ή οι άλλοι ή εγώ΄΄. Πήρα μια απόφαση-ρίσκο, βγήκα από το παρασκήνιο κι από την Κυριακή πραγματικά έχω γίνει άλλος άνθρωπος. Σαν να βαδίζω αντίστροφα τώρα προς την επιφάνεια. Σαν να έγινε το δεύτρο ''κλικ'' μέσα στο μυαλό μου. Το πρώτο ήταν αυτό που με κατέστρεψε.
Νομίζω πώς βρήκα ένα φως. Έπρεπε όμως πρώτα, όπως πολύ σωστά είπες, να πιάσω πάτο.

Aυτη ακριβώς η υπέρβαση που έκανες , να τα δεις όλα πιο ψυχρά, θα σε οδηγήσει στην επιτυχία.
Μπράβο σου!

Το ελπίζω...Ήδη το φαγητό έχει πάψει να αποτελεί έμμονη ιδέα. Από τη Δευτέρα και μετά νιώθω περίεργα αλλά για πρώτη φορά μετά από καιρό, πολύ καλά. Να δούμε πώς θα πάει...