Επιμονή, πάθος, εμμονή, ένταση.

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη
Δεν είναι κι εύκολο πράγμα...απο κει που είχες μόνιμα ένα σκληρό και αιχμηρό και βαρύ και μαύρο κοστούμι να σε προστατεύει, ξαφνικά να υπάρχουν φορές που όλοι, ακόμα κι εσύ, να μπορούν να δουν και να αγγίξουν το φως σου, την ψυχή σου, τα αισθήματά σου, τη θυληκότητά σου.
Δεν είναι εύκολο...είναι όμως και τόσο απελευθερωτικό...

---

Με ενεπνευσε η εικόνα του κουστουμιού:)
Το φως,
το συναισθημα,
τα αισθηματα,
ειχα βρει τροπους να τα βγάζω.
Στην αρχή,
λιγότερο συνειδητα.
Με τη γυναικεία μου πλευρά όμως,
είχα ένα κόλλημα.
Ακόμα δεν είζα βρει το καταλληλότερο εξωτερικό ερέθισμα....
Τον άλλο,
που σαν φάρος,
θα φώτιζε αυτην την πλευρά,
της θάλασσας,
τόσο καθαρά:)

Μου φαίνεται πως σου έκανε τελικά ένα μεγάλο δώρο...

Προσωπικα, συμφωνα παντα με τα λεγομενα σου, θα πηγαινα στο μαγαζι του και θα επαιζα μαζι του, αλλα θα εβλεπε μια διαφορετικη weird...παιχνιδιαρα, χαμογελαστη, ερωτικη, γεματη υπονοουμενα..κοινως θα τον εκανα να αναρωτιεται τι συμβαινει!!

Παιζει μια αυτος?100 θα τον παιξω εγω!!

Αλλα θα το εκανα συνειδητοποιημενα!
Δδλ, ΑΠΛΑ ΠΑΙΖΩ στη παρουσα φαση και για να δω αντιδρασεις αλλα και για να δω μεχρι που μπορει να φτασει αυτη η ιστορια!

Ειναι θεμα θελησης ολα και επιλογων!

Δεν θα στεναχωριομουν αν δω κατι διαφορετικο απο αυτο που περιμενω..ισα, ισα...ετσι ισως τον απομυθοποιουσα εντελως και πραγματικα δεν θα ξανασχολιομουν, αφου θα ειχα εξαντλησει καθε πιθανοτητα.

Α και κατι αλλο...δεν λεω να αλλαξεις χαρακτηρα!
Απλα προσαρμοζομαστε στις καταστασεις, αφου ειναι κατι που θελουμε πολυ!

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη
Μου φαίνεται πως σου έκανε τελικά ένα μεγάλο δώρο...

---

ΝΑι!!!
Εχεις τόσο δίκιο!
Μαλιστα καποια φορά του έστειλα μήνυμα,
λεγοντάς του πως παρά την μη ομαλή κατάληξη, του έιμαι ευγνώμων.....
Τελικά τα πραγματα,
καμια φορά μας βοηθάν ανεξαρτήτως αποτελέσματος όπου είχαμε στοχεύσει
και με άγνωστους τρόπους....

Quote:

---

Originally posted by Nora
Προσωπικα, συμφωνα παντα με τα λεγομενα σου, θα πηγαινα στο μαγαζι του και θα επαιζα μαζι του, αλλα θα εβλεπε μια διαφορετικη weird...παιχνιδιαρα, χαμογελαστη, ερωτικη, γεματη υπονοουμενα..κοινως θα τον εκανα να αναρωτιεται τι συμβαινει!!

Παιζει μια αυτος?100 θα τον παιξω εγω!!

Αλλα θα το εκανα συνειδητοποιημενα!
Δδλ, ΑΠΛΑ ΠΑΙΖΩ στη παρουσα φαση και για να δω αντιδρασεις αλλα και για να δω μεχρι που μπορει να φτασει αυτη η ιστορια!

Ειναι θεμα θελησης ολα και επιλογων!

Δεν θα στεναχωριομουν αν δω κατι διαφορετικο απο αυτο που περιμενω..ισα, ισα...ετσι ισως τον απομυθοποιουσα εντελως και πραγματικα δεν θα ξανασχολιομουν, αφου θα ειχα εξαντλησει καθε πιθανοτητα.

Α και κατι αλλο...δεν λεω να αλλαξεις χαρακτηρα!
Απλα προσαρμοζομαστε στις καταστασεις, αφου ειναι κατι που θελουμε πολυ!

---

Αν με είχες μπροστά σου αυτή τη στιγμή,
θα έβλεπες δυο μάτια να σε κοιτούν
γουρλωμένα,
λες και είδαν κάτι εξωγήινο,\\
ενα στόμα να χάσκει μισάνοιχτο,
απορρημένο,
με μια ξινόγλυκη γεύση εκπληξης!!!!
Η εναλλακτική δική σου συμπεριφορά,
ξεφευγει απο τα όρια της δικής μου αντίληψης του εφικτου!
Με εχει πιασει νευρικό γελιο!
Ειναι μια σταση,
παντελλώς ξένη για εμενα και για τον τροπο που εχω μαθει να λειτουργω!
Και φυσικά, οι ανθρωποι τους οποιους επιλεγω,
εχουν τις ίδιες στασεις πανω κατω,
οποτε μου εχουν αρχισει ήδη τα κυρήγματα....
και τι ασχολεισαι με τον μαλακα,
τον τελειωμενο,
φερεσαι σαν να μην ξερεις τι αξιζεις,
σε δουλευει ψιλο γαζι κτλ......

Και τωρα εσυ,
μου προτεινεις τηνδικη σου προσεγγιση....
χαλαρη,
προσαρμοστικη,
δυναμική...............

Μαλλον δεν ειμαι η γυναίκα που κάνει γι αυτον.
Ακόμα , τουλάχιστον....

Quote:

---

Originally posted by weird
Τελικά τα πραγματα,
καμια φορά μας βοηθάν ανεξαρτήτως αποτελέσματος όπου είχαμε στοχεύσει
και με άγνωστους τρόπους....

---

Μου φαίνεται, κάτι τέτοιες στιγμές, σαν να κολυμπάς στο ποτάμι της ζωής, να ακολουθείς τη ροή του.Και δεν κοιτάς μόνο να φτάσεις σε μια συγκεκριμένη όχθη για να είσαι χαρούμενη κι ευχαριστημένη. Απολαμβάνεις τη διαδρομή, μαζεύοντας ώριμα φρούτα απο τα κλαδιά που μπαίνουν εμπρός σου και σου δυσκολεύουν , ή καμιά φορά αλλάζουν, την πορεία.

Αυτη και ειναι η ομορφια του φορουμ...ακους/διαβαζεις αποψεις ανθρωπων που στον εξω κυκλο σου/μη ιντερνετικο, ισως και να μην ακουγες ποτε:)

Ποτε δεν εχω πει σε φιλους/φιλες \"παρατα τον/παρατα τη\" αλλα τους βοηθω να βρουν τι ειναι αυτο που θελουν πραγματικα και μετα μαζι καταστρωνουμε σχεδιο να το αποκτησουν, ακομα και αν αυτος που θελουν ειναι μαλακας κατα γενικη ομολογια!!

Οσο για το τελευταιο σου σχολιο: Μαλλον δεν ειμαι η γυναίκα που κάνει γι αυτον

Θα το παραφραζα ως εξης: Μαλλον δεν ειναι ο αντρας που κανει για μενα....και με μεγαλυ βαρυτητα στο ΜΑΛΛΟΝ....γιατι ακομα δεν εχεις καταληξει:)

Πριν λίγο και μετά την έντονη συζήτησή μας, πήγα να φάω.
Εχω προβληματιστεί έντονα.
Θυμήθηκα τα λόγια της θείας μου,
Παλιότερα, όταν με κοιτούσε με ένα βλέμμα φόβου, νοιαξίματος και απογοήτευσης, λέγοντάς μου «Εσυ δεν θα έλεγες ποτέ, σαν τη φίλη σου την τάδε, ωραίος αυτός, τον επιλέγω, θα τον πηδήξω, ενώ ανετα κάποιος θα μπορούσε να σε παραμυθιάσει». Για το δεύτερο, διαμαρτυτήθηκα, για το πρώτο όμως, στραβοκατάπια.
Μετα, καθως μασουσα την μακαρονάδα μου , θυμηθηκα έναν μεσήλικα που κάποτε,
σ ένα μπαράκι, μου έριξε ένα βλεμμα από την κορφή ως τα νύχια και είπε αποφασιστικα «Θα σου δώσω μια πολύ λιττή και χρήσιμη συμβουλή, στη ζωή σου να προσέχεις, να πηδάς εσύ κι όχι να σε πηδάνε»…..
Σκέφτομαι,
Πόση κυνικότητα μου λείπει,
Ώστε να είμαι σε θέση να εκτιμώ την αξία τέτοιων σχολίων...

Τελικά, όλοι ειμαστε φτιαγμένοι από διαφορετικά υλικά. Και το λέω αυτό βλεποντας τις διαφορες αναμεσα σε μενα και την αδερφη μου, που μεγαλώσαμε στο ίδιο περιβάλλον…..

Δεν εχω μέσα μου τα συστατικά της κυνικότητας, μου αρέσει το βαθύ χρώμα, η ουσια, η επαφή, το μοίρασμα, η αλήθεια! Λατρευω την βαθιά φιλία και την αληθινή επικοινωνία των ψυχών…. Οι ανθρωποι, πολλες φορες μου λενε, ότι εχω χάρισμα στο να καταλαβαίνω και να αγγίζω την ψυχή τους….

Όλα αυτά τα αγαπώ, σκεφτομαι όμως καμια φορά, πως θα ήταν αν πρόσθετα μέσα στη χύτρα μου, λίγη κυνικότητα και λίγο πνεύμα πρακτικό???

Αραγε, δεν είναι μια σπουδαια προκληση να ενισχυεις την ύλη σου, όταν υπερισχύει το πνεύμα σου?
Να εμβαθύνεις τις αισθήσεις σου, όταν οι σκέψεις σου είναι ήδη τρομερά βαθιές?
Να βουτάς στο βίωμα, όταν είσαι αραχτός μέσα στις διανοητικές ονειροπολήσεις σου?
Να αφήνεις τα σενάρια και να αρπαζεις την πραγματικότητα από τα μαλλια??

Είναι σαν να γεφυρώνεις, ένα χασμα μέσα σου, σαν να σε πληρώνεις…..

Όλοι ξεκινάμε από μια βάση, τα υλικά μας, το ποιόν, τον χαρακτήρα μας.
Μεχρι που μπορούμε να την εμπλουτίσουμε?
Οι στόχοι μας θα πρέπει να μας κάνουν να προσαρμοστούμε, ή καλό είναι να προσαρμόζουμε τους στόχους σε αυτό που είμαστε?

Και να ορίστε, που θέλω έναν αντρα, τόσο διαφορετικό από εμενα….Και αντί να τον απορρίπτω, όπως εχω κάνει με ανθρωπους που θεωρώ εξαιρετικά ρηχούς και κυνικούς, εχω κολλήσει.
Μεχρι που να φτασω?
Τα παιχνίδια, δεν είναι το στοιχείο μου….. Ανέκαθεν, τα έπαιρνα όλα στα σοβαρά, τις πλάκες των ανθρώπων, και δεν μπορούσα να κατανοήσω, γιατί κανουν πλάκα…. Ποιο είναι το νόημα του να «πειράζεις» κάποιον? Του να μην μιλας στα σοβαρα?
(Ωστόσο εχω χιουμορ και είμαι γελαστός ανθρωπος)

Επίσης ανέκαθεν ήμουν αληθινή, γνήσια , αυθόρμητη στην εξωτερίκευσή μου, κατι που εκανε τρομερή εντύπωση ….
Ένα αγνωστο συμπαν ανοιγει αυτος ο ανθρωπος μπροστα μου.
Στην κυριολεξία η μέρα με την νύχτα!
Και σκέφτομαι….. θα ντυνόμουν ποτέ διαφορετικά για να αρέσω?
Θα βαφόμουν αλλιώτικα για να αρέσω?
Ειδικά τώρα όχι… τωρα εξυμνώ αυτό που είμαι και το ενισχύω και δεν προσπαθώ να γίνομαι για να αρέσω….

Με τον ίδιο τρόπο, μεχρι ποσο μακρια να παει κανεις στο ερωτικό παιχνίδι? Πόσο να δειξει και τι να καμουφλάρει σε τούτο το κηνύγι?

Εξαλλου, σκεφτομαι, ποιο θα ηταν το κίνητρο ενός τόσο ακατάπαυστου παιχνιδιού….
Το μόνο που μπορώ να βρώ είναι μια έντονη πολύ έντονη ερωτική συνεύρεση….
Αξίζει όμως τον κόπο?
Γιατι για μενα , τα παιχνίδια αυτό είναι, κόπος….
Τα βρίσκω ανούσια και περιττά.
Ωστόσο με αυτόν τον άντρα, μπηκα σε έναν χορό παιχνιδιού…. Και δεν μπορω να πω ότι ήταν τόσο επώδυνο, ισα ισα.

Και γιατί να με μαγνητίζει τόσο το δικό του διαφορετικό σύμπαν,
και να μην τον μαγνητίζει κι εκεινον το ίδιο εντονα το δικό μου?
Τα ετερώνυμα έλκονται που λένε....

weird μου καλη...σε καταλαβαινω...μου θυμιζεις κατι πολυ δικο μου..και χαιρομαι απιστευτα που πηρες πραγματα για σενα..ξερεις, μπορουμε να παρουμε απο τους πιο απιθανους ανθρωπους...ευχομαι να βρεις καποιον που θα στα ξυπνησει ολα αυτα...με ευτυχη καταληξη...:)))))

Quote:

---

Originally posted by weird
Και γιατί να με μαγνητίζει τόσο το δικό του διαφορετικό σύμπαν,
και να μην τον μαγνητίζει κι εκεινον το ίδιο εντονα το δικό μου?
Τα ετερώνυμα έλκονται που λένε....

---

Τα παράλληλα όμως δεν συναντιούνται ποτέ... :)

Έχω την αίσθηση ότι το \'δικό του διαφορετικό σύμπαν\' δεν είναι καθόλου δικό του, αλλά το δικό σου καταπιεσμένο κομάτι.

Σ\' αυτή τη φάση προβληματίσου.

Τι είναι αυτό που με τράβηξε σ\' αυτόν τον άντρα; Ανέλυσε το πάθος που νιώθεις γι\' ατόν.

Τι βρίσκω σ\' αυτόν τον άντρα που δεν μπορώ να βρω σε άλλον; Τι ενεργοποιείται μέσα μου;

Γιατί θυμώνω με την αντίδραση του; Γιατί νιώθω έτσι όπως νιώθω;

Τι περιμένω να νιώσω αν τον κατακτήσω; Τι νιώθω τώρα που δεν τον έχω; Τι συναισθήματα μου γεννιούνται;

Μη στέκεσαι γλυκιά μου σ\' αυτόν. Εστιάσου σε σένα. Τον ξέρεις τον τρόπο. Τώρα είναι που πρέπει να τον χρησιμοποιήσεις. Μίλησε με την ψυχοθεραπεύτρια σου. Εχεις βοήθεια...

Και επιπλέον ανέλυσε λίγο μόνη σου την τελευταία πρόταση της Μαρίνας... Ανέλυσε τα συναισθήματα σου αποστασιοποιημένα. Αφού αποφάσισες ότι δεν αξίζει είναι πολύ καλύτερα για να κάνεις βουτιά μέσα σου τώρα...

Quote:

---

Originally posted by weird
Όλα αυτά τα αγαπώ, σκεφτομαι όμως καμια φορά, πως θα ήταν αν πρόσθετα μέσα στη χύτρα μου, λίγη κυνικότητα και λίγο πνεύμα πρακτικό???

Αραγε, δεν είναι μια σπουδαια προκληση να ενισχυεις την ύλη σου, όταν υπερισχύει το πνεύμα σου?
Να εμβαθύνεις τις αισθήσεις σου, όταν οι σκέψεις σου είναι ήδη τρομερά βαθιές?
Να βουτάς στο βίωμα, όταν είσαι αραχτός μέσα στις διανοητικές ονειροπολήσεις σου?
Να αφήνεις τα σενάρια και να αρπαζεις την πραγματικότητα από τα μαλλια??

Είναι σαν να γεφυρώνεις, ένα χασμα μέσα σου, σαν να σε πληρώνεις…..


Και να ορίστε, που θέλω έναν αντρα, τόσο διαφορετικό από εμενα….Και αντί να τον απορρίπτω, όπως εχω κάνει με ανθρωπους που θεωρώ εξαιρετικά ρηχούς και κυνικούς, εχω κολλήσει.

Εξαλλου, σκεφτομαι, ποιο θα ηταν το κίνητρο ενός τόσο ακατάπαυστου παιχνιδιού….
Το μόνο που μπορώ να βρώ είναι μια έντονη πολύ έντονη ερωτική συνεύρεση….
Αξίζει όμως τον κόπο?
Γιατι για μενα , τα παιχνίδια αυτό είναι, κόπος….
Τα βρίσκω ανούσια και περιττά.
Ωστόσο με αυτόν τον άντρα, μπηκα σε έναν χορό παιχνιδιού…. Και δεν μπορω να πω ότι ήταν τόσο επώδυνο, ισα ισα.

---

Όσα έγραψες εδώ weird μου δημιουργούν την εξής εικόνα: \"Είναι σαν να είσαι ένα πνεύμα, μια ψυχή, που αιωρείται στον ουρανό και κοιτάζει απο ψηλά τους ανθρώπους. Η ψυχή αυτή αναρωτιέται τι ακριβώς είναι ένας άνθρωπος, πώς να \'ναι άραγε να ζει κανείς μέσα σ\' ένα κορμί, να υποκύπτει στους νόμους της βαρύτητας, να μην μπορεί διαρκώς να πετά.
Ξαφνικά ανακοινώνεται στην ψυχή οτι βρέθηκε ένα σώμα που μπορεί να την φιλοξενήσει. Οτι έχει τη δυνατότητα να ενσαρκωθεί και να βιώσει την εμπειρία της ανθρώπινης ζωής. Είναι τόσο κοντά σ\' αυτό το βήμα, και το λαχταρά τόσο πολύ.....να δει πώς είναι να πατάει τα πόδια της γερά στη γη. Αλλά κάτι την κρατά απο το να κάνει αυτό το βήμα. Στέκει κι αναρωτιέται : Αξίζει τον κόπο? Έχει νόημα αυτή η εμπειρία? Υπάρχει λόγος να μπω σε αυτή τη διαδικασία?
Το θέλει σαν τρελή αλλά διστάζει.\"
Μια εικόνα, μόνο. Ίσως να μην έχει καμία απολύτως σχέση με αυτό που λες.

Αχ βρε παιδιά, σας ευχαριστώ όλους θερμα....
......
.........
δεν εχω λόγια:)
Μαρίνα,
προβάλλω πάνω του κομμάτια της σκιάς μου.Αυτό δεν λες?
Ισορροπία,
οτιδηποτε συμβαινει, γινεται για να σε εξελιξει. Μπορει να μην αποκτησες τον αλλο, μα εχεις παντοτε εσενα, κι εσυ πρεπει να είσαι το κέντρο σου. Μην χανεσαι μεσα στη δίνη, μεινε σε σενα. Αυτό δεν λές?
Φοίβη....
ανατρίχιασα λίγο.
Βρηκα τους τροπους μου να αιωρουμαι, απο μικρουλα,
και τωρα είναι σαν να θελω να κανω μια βουτια πανω στη γη.....

Γιατι ζωή,
σε φοβομαστε τόσο πολύ καμια φορά?
Τι είναι αυτό που κρατά μαγκωμένα τα φτερά μας.


Παιδια..... ο τυπος παιζει παιχνιδι! Φερεται σαν παιδι.... μου εστειλε και τωρα ψαχνω να βρω τι θα κανω......
Θα το βρω.

Quote:

---

Originally posted by weird
Εχω κι εγω ξενερώσει με αυτά που έκανε τις τελευταίες μέρες...
Οποτε τώρα, αντε να με συγκινήσει πάλι έτσι κάποιος άντρας...

---

Πιστευω πως γνωριζεις οτι για οσο καιρο ακομα θα μπαινεις στο τρυπακι της συγκρισης, το αποτελεσμα θα ειναι να μην μπορεις να χαρεις την ζωη σου.

Μου αρεσει που δινω συμβουλες αλλα σκεφτομαι σαν και σενα σε τετοια θεματα :)