Printable View
Τι πρέπει να γίνει για να νιώσεις κι εσύ ότι περνάς καλά; Τι ακριβώς σου λείπει; Τα εθιμοτυπικά των εορτών που αναφέρεις; Αυτά νομίζω ότι δε διαφέρουν από όσα σου λένε και άλλοι εδώ μέσα για διάφορες δραστηριότητες, αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα για σένα.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Δεν νιωθω ρε φιλος καλα με τον εαυτο μου γενικοτερα,θρηνω τα χαμενα χρονια που δεν καταφερα να ζησω και να αποκτησω εμπειριες που εχουν αλλοι απο μικροι και τωρα εχουν φτασει καπου στην ζωη τους οπου εχουν προσωπικη και εργασιακη εξελιξη,κοινωνικη ζωη,καθημερινη ζωη.Quote:
Originally Posted by Vox
Δεν ξερω ακριβως τι πρεπει να γινει για να γεμισουν τα συναισθηματικα κενα που εχω αποκτησει,μπορει να φαω και ολα τα χρονια μου αναζητωντας απαντησεις και λυσεις.
δεν υπάρχουν άλλοι που να είχαν άλλες προτεραιότητες όπως εσύ; μου μοιάζει πως έδωσες βάση να ασχοληθείς με άλλους τομείς περισσότερο
Εγώ θα συμπληρώσω ότι ποτέ δεν είναι αργά για μια νέα αρχή.
Ισως αντιμετωπιζω και δυσθυμια η ανηδονια,μια χρονια καταθλιπτικη διαθεση με ηπια συμπτωματα καταθλιψης.
Legontas ta parapona sou,ginesai xeirotera,arxina na skeftesai.Ama bazeis to mialo sou na skepetai tha eisai aisiodoksos
Και τα δυο χρειάζονται. Με το πρώτο ξαλαφρώνεις και με το δεύτερο βρίσκεις λύσεις. Αν λείπει το πρώτο πιθανό να βυθιστείς στη μελαγχολία, στην απαισιοδοξία, κι έτσι δεν θα μπορεί να λειτουργήσει το δεύτερο.Quote:
Originally Posted by julsgroidt
Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Πρεπει οπωσδήποτε να κοιταξεις καποιες λυσεις για την λιμπιντο. Υπάρχουν τροφές που την ανεβαζουν σημαντικά. Δυσθυμία εχω κι εγω αλλά όχι ανηδονία... Η λιμπιντο ειναι κινητήριος δύναμη. Ειναι το πιο ισχυρο ενστικτο του ανθρώπου. Δινει κινητρα για ενεργοποιηση της κοινωνικότητας.
Δεν ξερω,υποθετικα μιλαω,απλως εχω δοκιμασει τον τελευταιο καιρο,γυμναστηριο,ομαδικο αθλημα πολεμικης τεχνης,ηλεκτρικη κιθαρα και σε ολα εχω την ιδια αισθηση μετα απο λιγο καιρο,καμια ορεξη,καμια διαθεση,αισθηση αγγαρειας,παραιτηση μετα απο καποιο διαστημα,εθελοντισμους,πεζ οποριες στις βουνοκορφες η τετοιου ειδους challenges δεν με ενδιαφερουν,δεν με γεμιζουν.
Απο τα 20 ηδη ενιωθα απεραντη μοναξια,οτι δεν ενδιαφερονται οι αλλοι να με εχουν στη ζωη τους και κατεληγα ειτε να καιγομαι ολη μερα σε εναν υπολογιστη,ειτε να βγαινω σε ενα παρκο γειτονιας μονος μου με ενα καφε και ενα περιοδικο 1-2 ωρες,να τρωω junk food,για να καλυψω το μεγαλο κενο που ενιωθα και να πω στον εαυτο μου,σημερα βγηκες εξω δεν εκατσες στο σπιτι.
Πρέπει να βρεις κάτι που σε γεμίζει αλλιώς δεν έχει νόημα να πηγαίνεις κάπου και να θες να φύγεις.
Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Δεν μπορει, κάτι θα υπαρχει.... Ουτε το video gaming σου κάνει για χόμπι; Δεν ειναι απαραιτητα μοναχικο χομπι αυτό... Μπορεις να παιζεις με αλλους, αλλα οχι απομονωμένος. Να μαζεύεστε στον ιδιο χωρο....
Δεν το εχω βρει τι μπορει να ειναι δυστυχως,οχι δεν ειμαι και τοσο fan του video gaming γενικοτερα,δεν καιγομουν στα internet cafe μικρος για να σκοτωνω την ωρα μου με games,αντε ισως κανενα soccer πολυ μικρος ομως.Quote:
Originally Posted by Thessalonian
Πάντως αυτό που λες παρακάτω:
φαίνεται να απαντά σ' αυτό που είχες γράψει παλιότερα:Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Είναι τελικά θέμα αποδοχής από τους άλλους; Αν δηλαδή κάποιος σε βάλει στη ζωή του σήμερα και δείξει ενδιαφέρον για σένα, νομίζεις ότι θα αλλάξει κάτι μέσα σου;Quote:
Originally Posted by JohnyK33
όσο σκέφτεται γίνεται αισιόδοξος; ποιός; εγώ πάντως αν σταματήσω να σκέφτομαι θα πάψω να είμαι τόσο απαισιόδοξη
Ειμαι μονος απο τα 18-20 ξερω γω,οταν σχεδον ολοι ειχαν φιλους για διασκεδαση,ταξιδια,δραστηρ ιοτητες,ποτακια,κλαμπακια η δεν ξερω τι αλλο,εγω απλα δεν ημουν ενδιαφερον για κανεναν,δηλαδη οταν καποιος θελει και ενδιαφερεται θα σε αναζητησει,εμενα οι λιγοστοι φιλοι που ειχαν,απλως προχωρησαν την φυσιολογικη ζωη τους,κανοντας βηματα εμπρος στις σπουδες,στις δουλειες,στις σχεσεις και τις φιλιες,σημερα καποιοι απο αυτους ειναι φτασμενοι ανθρωποι που εχουν πετυχει πραγματα,μια καλη οικονομικη κατασταση,μια οικογενεια ισως,στανταρ φιλους απο μικρη ηλικια.
Εγω απλως εμεινα πισω να μην ξερω τι να κανω,πως να προχωρησω σε οποιονδηποτε τομεα της ζωης μου και μεσα σε θλιψεις,στενοχωριες,καταθλ ιψεις,αποφυγες,περασαν ξερω γω 15-20 χρονια χωρις να αισθανομαι οτι εχω ζησει κατι η οτι εχω εμπειριες οπως αλλοι.
Δεν εχω μαθει να αφηνω πισω μια ασχημη κατασταση και να προχωραω μπροστα,με κραταει πισω και κραταω τις στενοχωριες για καιρο,μηνες,χρονια.