ειναι η καταθλιψη χρησιμη η εστω η θλιψη;

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Σοφτ,
και φοβαμαι και λυπαμαι και απομονονωμαι και κουραζομαι και και και και,,,
μπορει το ενα να μην αναιρει το αλλο...

---

ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ=ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ=ΥΠΟ ΧΩΡΗΣΗ=ΑΠΟΔΟΧΗ, και και και,,, :) για μενα παντα ,καληνυχτα

Quote:

---

Originally posted by soft

Quote:

---

Originally posted by claire
η δική μου εμπειρία λέει πως τα φάρμακα σου αλλάζουν τον τρόπο σκέψης. ή καλύτερα σου αλλάζουν τον τρόπο που ερμηνεύεις κάποια ερεθίσματα, τουλάχιστον για όσο καιρό τα παίρνεις...

---

και η δικια μου,οτι δεν στην αλλαζουν αλλα τ καταστελλουν τις αρνητικες σκεψεις,και τις αδρανοποιουν,για να αλλαξουν \"αν μη τι αλλο \" δεν αλλαζουν αν δεν θελεις να τις αλλαξεις .
Αν ειναι δυνατον!!! να σου αλλαξουν τροπο σκεψεις τα φαρμακα .
ΑΝ ηταν ετσι απλα ΝΑ ΣΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΕΙΣ,ε με τοσα που πηρα εγω ,τωρα θα πρεπει να ημουν !!!!
Τι λεμε για να λεμε ??

Quote:

---

Originally posted by claire


επίσης, σε γενικές γραμμές είμαι κατά των φαρμάκων, αλλά υποστηρίζω πολύ τεχνικές που έχουν να κάνουν με την καλή κατάσταση του σώματος και βοηθάνε και την χημεία του (πχ. πιλάτες, γιόγκα, γυμναστική γενικά).

---

Στην τελικη οτι εχει βοηθησει τον καθενα ,το ακουω αλλα εδω μπερδευτικα λιγο ??
και αν θελεις και αναλυση εδω ειμαι να στην κανω
ΞΕρεις τι παει να πει καταθλιψη??
Εσυ οταν ειχες αντε και πιλατες γιογκα γυμναστικη
ΕΓΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥς 100 ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙς ΟΧΙ ΟΡΕΞΗ Γ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕς ,ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
ΤΙ ΛΕΜΕ ??
\"Καλη κατασταση σωματος\" σε προστατευει απο να πεσεις απο τον γκρεμο?? ισα ισα κανεις και μεγαλυτερο αλμα αν εισαι σε καλη φυσικη κατασταση .Σε προστατευει να θεσεις τερμα στη ζωη σου??σε προστατευει απο τον ιδιο σου τον εαυτο?? Μαλλον δεν το εχω σημερα :(

---

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Επισης σκεφτομουν πολυ τις καταθλιπτικες τασεις μου.
Αν ο εγκεφαλος μου εχει ηδη δημιουργησει αρνητικες συνδεσεις,ετσι εκπαιδευτηκε απο το περιβαλλον του,δεν εχω περισσότερες πιθανοτητες να παθω κατάθλιψη ?
Αν δεν τρωω καλα απο την λυπη μου δεν προκαλω ενα σοκ στον εγκεφαλο μου,αφου του στερω πολυτιμα συστατικα για την καλη λειτουργία του?

Πιθανώς ναι αλλά πάλι όλα είναι σχετικά.Οι άσχημες συνθήκες αυξάνουν τις πιθανότητες για όλες τις ασθένειες πιστεύω.Π.χ. με τις μαθημένες αρνητικές σκέψεις μπορεί κάποιος να είναι απλά ένας δυστυχισμένος άνθρωπος.
Δεν ξέρω ρε παιδιά εγώ διαχωρίζω την κατάθλιψη απ\'τον απαισιόδοξο τρόπο ζωής ή μίζερο ή ότι άλλο.Την κατάθλιψη τη θεωρώ ασθένεια.Μπορεί για παράδειγμα ένας άνθρωπος να ζει σε πολύ άσχημη κατάσταση και να μην πάθει.
Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που νοσούν από ψυχικές ασθένειες προυπάρχει ένα ιστορικό άσχημων συνθηκών.Πόσο τυχαία δλδ ταράζεται η χημεία του εγκεφάλου μας?Μάλλον καθόλου(υποθέτω).
Και μετά παίζει από οργανισμό σε οργανισμό.Όπως για παράδειγμα σε κάποιον καπνιστή μπορεί να δημιουργηθεί πρόβλημα,ενώ σε κάποιον άλλον όχι.

Πιστευω επισης οτι καποια γεγονότα μας φέρνουν μεγαλη ευτυχια και μας προστατευουν.
Σας μιλαω ειλικρινα,η χαρά που παίρνω βλεποντας τα παιδάκια μου ειναι μεγάλη δύναμη εναντια στην καταθλιψη..
Τα χαμογελα τους,οι αγκαλιτσες τους, τα τσαλιμακια τους μου δινουν ζωή.

Να τα χαίρεσαι τα παιδάκια σου Φωτεινή μου:)πάντα τρυφερές αγκαλίτσες,φιλάκια και χαμογελάκια:) α και πολλά τσαλιμάκια εννοείται!

---

Quote:

---

Originally posted by soft
\"Καλη κατασταση σωματος\" σε προστατευει απο να πεσεις απο τον γκρεμο?? ισα ισα κανεις και μεγαλυτερο αλμα αν εισαι σε καλη φυσικη κατασταση .

---

:D

Quote:

---

Originally posted by claire
συμφωνώ άρσι, ότι είναι πολύπλευρο το θέμα και ο καθένας μας έχει κάτι στο μυαλό του συγκεκριμένο όταν σκέφτεται κατάθλιψη- πιθανόν τη δική του περίπτωση.

---

Έτσι νομίζω κι εγώ κρίνοντας απ\'τον εαυτό μου κι από όσα διάβασα στο θέμα.Ε και φυσιολογικό είναι εδώ που τα λέμε.
Είναι λίγο αόριστη η αναφορά στην κατάθλιψη(ειδικά με τόσες μορφές και διαβαθμίσεις που έχει),ακόμα και ίδιας μορφής κατάθλιψης να έχουν κάποια άτομα τη βιώνουν σε διαφορετικό βαθμό,ακόμα και συμπτώματα.
Δεν είναι π.χ. πυρετός που το λέμε και συννενοούμαστε αυτομάτως.

Quote:

---

Originally posted by arktos

lucifer, τα φάρμακα που επαναφέρουν τη χημεία του εγκεφάλου σε ισορροπία, λες να μην κάνουν κάποιο να πάψει να έχει παραισθήσεις ?
εκτός αν αυτό δεν είναι λάθος τρόπος σκέψης.
άλλωστε λάθος τρόπος σκέψης μπορεί να είναι για σένα.
είναι υποκειμενικό αυτό.

η κλινκή κατάθλιψη είναι αποτέλεσμα χημικής ανισορροπίας στον εγκέφαλο.
άλλο τα συναισθήματα και άλλο η χημεία.
το παράδειγμα με το γνωστό σου είναι κάτι που του έτυχε ή διάλεξε στη ζωή του και έπεσε σε κατάθλιψη.
όπως λεει και η Άρσι παρακάτω υπάρχουν πολλά είδη κατάθλιψης.


το έχω ξαναποστάρει, αλλά ρίξε μια ματιά

http://www.stress.gr/disorder.php?id=9

---

άρκτε (+λοιποί),

κατ αρχήν είχα στο μυαλό μου την κατάθλιψη όταν έγραφα το post, δεν μιλούσα για ψυχώσεις. (ή κατάθλιψη με παραισθήσεις, αν υπάρχει αυτός ο συνδυασμός).

συμφωνώ επίσης πως κάθε περίπτωση είναι -έστω και λίγο- και διαφορετική και δεν θα ήθελα να γενικεύσω κάποιο συμπέρασμα με βάση την εμπειρία μου, άντε και ενός γνωστού μου.

διάβασα το αρθράκι στο link σου, βέβαια από κάτω έχει και παράγραφο 3 αν πρόσεξες! ;) (ψυχοκοινωνικούς παράγοντες)

επίσης το αρθρο αυτό στις βιολογικές παραμέτρους λέει και το εξής: \"Επειδή τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα είναι αποτελεσματικά σε όλες τις μορφές κατάθλιψης, είναι πιθανό ότι όλοι οι αιτιολογικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην κατάθλιψη δρούν τελικά μέσω αυτού του μηχανισμού\"
βασικά στο βιολογικό μοντέλο δεν αμφισβητώ τόσο την ύπαρξη χημικής ανισορροπίας (θα υπάρχει για να το λένε, θα έχουν γίνει έρευνες σοβαρές υποθέτω), όσο το αν είναι αιτία η συνέπεια του τρόπου σκέψης μας (η των συναισθημάτων).
Ακόμα και αυτό το άρθρο υπονοεί (όπως το κατάλαβα εγώ) ότι άλλο οι αιτίες που δημιουργούν κατάθλιψη και άλλο ο μηχανισμός των νευροδιαβιβαστών.
γενικά δεν κατανοώ πως συνδέονται οι σκέψεις, τα συναισθήματα και η συμπεριφορά των νευροδιαβιβαστών στο βιολογικό μοντέλο, και επίσης ποιο προκαλεί ποιο.

πάντως σε κάθε περίπτωση σεβαστή η τοποθέτηση σου. (άσχετα αν σε αυτό το topic είμαι διαφωνούσα)

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by claire
συμφωνώ άρσι, ότι είναι πολύπλευρο το θέμα και ο καθένας μας έχει κάτι στο μυαλό του συγκεκριμένο όταν σκέφτεται κατάθλιψη- πιθανόν τη δική του περίπτωση.

---

Έτσι νομίζω κι εγώ κρίνοντας απ\'τον εαυτό μου κι από όσα διάβασα στο θέμα.Ε και φυσιολογικό είναι εδώ που τα λέμε.
Είναι λίγο αόριστη η αναφορά στην κατάθλιψη(ειδικά με τόσες μορφές και διαβαθμίσεις που έχει),ακόμα και ίδιας μορφής κατάθλιψης να έχουν κάποια άτομα τη βιώνουν σε διαφορετικό βαθμό,ακόμα και συμπτώματα.
Δεν είναι π.χ. πυρετός που το λέμε και συννενοούμαστε αυτομάτως.

---

ενιωσα φοβο,ανασφαλεια,αποσυρση,α� �οκλεισμο,τρομο για το πριν και για το μετα , δεν ειμαι ,δεν υπαρχω, δεν ζω ,δεν αναπνεω,δεν ανοιγω παραθυρα δεν θελω φως,δεν θελω ανθρωπους διπλα μου,το σπιτι μου στην μποχα ,το ιδιο και γω,δεν σηκωνω τηλ,δεν τρωω, δεν βγαινω,δεν οδηγω,δεν ακουω μουσικη,δεν διαβαζω.
Και ενας θελω να μου πει ,οτι οταν τα αισθανονταν ολα αυτα πηγαινε και πιλατες γυμναστηριο?? γιατι μαλλον μιλαμε για αλλα πραγματα
Και γω μεσα στον πυρετο

Quote:

---

Originally posted by soft
ενιωσα φοβο,ανασφαλεια,αποσυρση,α� �οκλεισμο,τρομο για το πριν και για το μετα , δεν ειμαι ,δεν υπαρχω, δεν ζω ,δεν αναπνεω,δεν ανοιγω παραθυρα δεν θελω φως,δεν θελω ανθρωπους διπλα μου,το σπιτι μου στην μποχα ,το ιδιο και γω,δεν σηκωνω τηλ,δεν τρωω, δεν βγαινω,δεν οδηγω,δεν ακουω μουσικη,δεν διαβαζω.
Και ενας θελω να μου πει ,οτι οταν τα αισθανονταν ολα αυτα πηγαινε και πιλατες γυμναστηριο?? γιατι μαλλον μιλαμε για αλλα πραγματα
Και γω μεσα στον πυρετο

---

Ένιωσα να περνάω το όριο και να βρίσκομαι αλλού.Να φτάνω στα άκρα του πόνου,να θέλω να σκίσω τη σάρκα μου,να μην υπάρχω,να ηρεμήσω απ\'τη φωτιά που με έκαιγε,να κλαίω ώρες,να μην κοιμάμαι για να σκέφτομαι,να βλέπω αλλιώς,να νιώθω ξένη και μετά πάλι να βγαίνω,να γελάω,να τσιρίζω,να πάω γυμναστήριο,να μεθάω,να χορεύω,να ταξιδεύω, παρέα πάντα μ\'αυτόν τον πόνο που άλλαζε μορφές αλλά τρυπούσε το ίδιο.Το τοπίο άλλαξε όλα άλλαξαν,τι κι αν πήγαινα γυμναστήριο?τι κι αν μπορούσα να πάω?αφού αυτή η κατάρα μου διαστρέβλωνε τη λογική και ότι κι αν έκανα στόχος της ήταν μόνο η εξόντωσή μου?Και η θλίψη ξεγελούσε,μεταμφιεζόταν,εν αλλασόταν.Όλα άρχισαν να χάνονται σα ντόμινο..να μένω μόνη μου,στον κόσμο μου,μέσα στην ανισσοροπία,στον πόλεμο του εγώ εναντίον εγώ.
Μπορούσα να βγαίνω,άλλοτε πάλι όχι,δεν είχε σημασία,μπορούσα να γελάω όταν μεθάω,μπορούσα και να κλαίω,να δουλεύω και να παραιτούμαι,να βρίζω ή να αγαπάω,..,..,η θλιψη είχε καταπατήσει κάθε όριο...ώσπου με ισοπέδωσε.
Μου κοψε εντελώς τα πόδια και πόνταρε στο τελευταίο,στο θάνατό μου.Έντονες σκέψεις για τη λύτρωση ή για την ηδονή(μέσα στη διαστρελωμένη σκέψη).
Πια δε μπορούσα να κάνω τίποτα......
Ήρθε η παράλυση.

Και μετά τα φάρμακα και η πορεία μεγάλη και μέχρι τώρα παλεύω μ\'αυτό το κομμάτι της διαστρεβλωμένης θλίψης μέσα μου,που όταν βγαίνει ξέρω πως δεν έχει λογική και είναι εχθρός μου.Ευτυχώς καταφέρνω με τον καιρό να με επισκέπτεται όλο και πιο σπάνια.Κ ελπίζω κάποια μέρα να το αποχαιρετήσω για πάντα.
Αυτά με τη δική μου κατάθλιψη.

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by soft
ενιωσα φοβο,ανασφαλεια,αποσυρση,α� �οκλεισμο,τρομο για το πριν και για το μετα , δεν ειμαι ,δεν υπαρχω, δεν ζω ,δεν αναπνεω,δεν ανοιγω παραθυρα δεν θελω φως,δεν θελω ανθρωπους διπλα μου,το σπιτι μου στην μποχα ,το ιδιο και γω,δεν σηκωνω τηλ,δεν τρωω, δεν βγαινω,δεν οδηγω,δεν ακουω μουσικη,δεν διαβαζω.
Και ενας θελω να μου πει ,οτι οταν τα αισθανονταν ολα αυτα πηγαινε και πιλατες γυμναστηριο?? γιατι μαλλον μιλαμε για αλλα πραγματα
Και γω μεσα στον πυρετο

---

Ένιωσα να περνάω το όριο και να βρίσκομαι αλλού.Να φτάνω στα άκρα του πόνου,να θέλω να σκίσω τη σάρκα μου,να μην υπάρχω,να ηρεμήσω απ\'τη φωτιά που με έκαιγε,να κλαίω ώρες,να μην κοιμάμαι για να σκέφτομαι,να βλέπω αλλιώς,να νιώθω ξένη και μετά πάλι να βγαίνω,να γελάω,να τσιρίζω,να πάω γυμναστήριο,να μεθάω,να χορεύω,να ταξιδεύω, παρέα πάντα μ\'αυτόν τον πόνο που άλλαζε μορφές αλλά τρυπούσε το ίδιο.Το τοπίο άλλαξε όλα άλλαξαν,τι κι αν πήγαινα γυμναστήριο?τι κι αν μπορούσα να πάω?αφού αυτή η κατάρα μου διαστρέβλωνε τη λογική και ότι κι αν έκανα στόχος της ήταν μόνο η εξόντωσή μου?Και η θλίψη ξεγελούσε,μεταμφιεζόταν,εν αλλασόταν.Όλα άρχισαν να χάνονται σα ντόμινο..να μένω μόνη μου,στον κόσμο μου,μέσα στην ανισσοροπία,στον πόλεμο του εγώ εναντίον εγώ.
Μπορούσα να βγαίνω,άλλοτε πάλι όχι,δεν είχε σημασία,μπορούσα να γελάω όταν μεθάω,μπορούσα και να κλαίω,να δουλεύω και να παραιτούμαι,να βρίζω ή να αγαπάω,..,..,η θλιψη είχε καταπατήσει κάθε όριο...ώσπου με ισοπέδωσε.
Μου κοψε εντελώς τα πόδια και πόνταρε στο τελευταίο,στο θάνατό μου.Έντονες σκέψεις για τη λύτρωση ή για την ηδονή(μέσα στη διαστρελωμένη σκέψη).
Πια δε μπορούσα να κάνω τίποτα......
Ήρθε η παράλυση.

Και μετά τα φάρμακα και η πορεία μεγάλη και μέχρι τώρα παλεύω μ\'αυτό το κομμάτι της διαστρεβλωμένης θλίψης μέσα μου,που όταν βγαίνει ξέρω πως δεν έχει λογική και είναι εχθρός μου.Ευτυχώς καταφέρνω με τον καιρό να με επισκέπτεται όλο και πιο σπάνια.Κ ελπίζω κάποια μέρα να το αποχαιρετήσω για πάντα.
Αυτά με τη δική μου κατάθλιψη.

---

Ξερεις κατι αρση ? και γω αυτο ελεγα ο πυρετος ,ειναι πυρετος σκεψεων ,και οταν φτανει μετα το 38+ κατι ,αρχιζει να καιει πολυ

το πως το βιωσες ,και το εξεφρασες με ανατριχιασε,ολα αυτα ομως και δικη μου κολαση


Γιατι δεν μπορουμε να μιλαμε ετσι ??
Γιατι να μενω στις εννοιες των λεξεων ??
Γιατι δεν μπορουμε να πουμε ,η να εκφρασουμε αυτο που νιωσαμε??

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Επισης σκεφτομουν πολυ τις καταθλιπτικες τασεις μου.
Αν ο εγκεφαλος μου εχει ηδη δημιουργησει αρνητικες συνδεσεις,ετσι εκπαιδευτηκε απο το περιβαλλον του,δεν εχω περισσότερες πιθανοτητες να παθω κατάθλιψη ?
Αν δεν τρωω καλα απο την λυπη μου δεν προκαλω ενα σοκ στον εγκεφαλο μου,αφου του στερω πολυτιμα συστατικα για την καλη λειτουργία του?

Πιθανώς ναι αλλά πάλι όλα είναι σχετικά.Οι άσχημες συνθήκες αυξάνουν τις πιθανότητες για όλες τις ασθένειες πιστεύω.Π.χ. με τις μαθημένες αρνητικές σκέψεις μπορεί κάποιος να είναι απλά ένας δυστυχισμένος άνθρωπος.
Δεν ξέρω ρε παιδιά εγώ διαχωρίζω την κατάθλιψη απ\'τον απαισιόδοξο τρόπο ζωής ή μίζερο ή ότι άλλο.Την κατάθλιψη τη θεωρώ ασθένεια.Μπορεί για παράδειγμα ένας άνθρωπος να ζει σε πολύ άσχημη κατάσταση και να μην πάθει.!



Αρσι μου,πιστευεις οτι καποιος που εχει περασει καταθλιψη ,δεν μπορει να την ξεχωρισει απο την απλη στεναχωρια ή τις αρνητικες σκέψεις?
Κανενας δεν ξεχναει πως ενιωθε τοτε,ανεξαρτητα απο το οτι ολοι μας σιγουρα το βιωσαμε καπως διαφορετικά.


Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που νοσούν από ψυχικές ασθένειες προυπάρχει ένα ιστορικό άσχημων συνθηκών.Πόσο τυχαία δλδ ταράζεται η χημεία του εγκεφάλου μας?Μάλλον καθόλου(υποθέτω).
Και μετά παίζει από οργανισμό σε οργανισμό.Όπως για παράδειγμα σε κάποιον καπνιστή μπορεί να δημιουργηθεί πρόβλημα,ενώ σε κάποιον άλλον όχι.[/color]


αυτο ακριβως προσπαθω να πω..αν ενας ανθρωπος εχει ιστορικο κακων συνθηκών,αν βασανιζεται χρονια,αν εχει υποφερει ,αν με λιγα λογια η ζωη του δεν ηταν ροδινη,τοτε?
Μπορει να περασει αυτη την αναθεματισμενη πορτα μπορει και οχι.Αλλα υπαρχει σιγουρα αυξημενη πιθανοτητα να νοσησει.



Πιστευω επισης οτι καποια γεγονότα μας φέρνουν μεγαλη ευτυχια και μας προστατευουν.
Σας μιλαω ειλικρινα,η χαρά που παίρνω βλεποντας τα παιδάκια μου ειναι μεγάλη δύναμη εναντια στην καταθλιψη..
Τα χαμογελα τους,οι αγκαλιτσες τους, τα τσαλιμακια τους μου δινουν ζωή.

Να τα χαίρεσαι τα παιδάκια σου Φωτεινή μου:)πάντα τρυφερές αγκαλίτσες,φιλάκια και χαμογελάκια:) α και πολλά τσαλιμάκια εννοείται!

Σε ευχαριστω Αρσουλα μου,
οταν γεννηθηκε το δευτερο παιδι μου,και ετρεμα μηπως ξαναπαθω τα ιδια αντι για αυτο ηταν σαν να πλημμυρισα
ευτυχία.Μια ευτυχια που για μενα δεν ηταν δεδομενο οτι θα νιωσω.
Ειναι τρομερο να μη μπορεισ να χαρεις το παιδι σου,να το βλεπεις και να θελεις μονο να πεθανεις..!

---

---

Quote:

---

Originally posted by soft

Quote:

---

Originally posted by soft

Quote:

---

Originally posted by claire
η δική μου εμπειρία λέει πως τα φάρμακα σου αλλάζουν τον τρόπο σκέψης. ή καλύτερα σου αλλάζουν τον τρόπο που ερμηνεύεις κάποια ερεθίσματα, τουλάχιστον για όσο καιρό τα παίρνεις...

---

και η δικια μου,οτι δεν στην αλλαζουν αλλα τ καταστελλουν τις αρνητικες σκεψεις,και τις αδρανοποιουν,για να αλλαξουν \"αν μη τι αλλο \" δεν αλλαζουν αν δεν θελεις να τις αλλαξεις .
Αν ειναι δυνατον!!! να σου αλλαξουν τροπο σκεψεις τα φαρμακα .
ΑΝ ηταν ετσι απλα ΝΑ ΣΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΕΙΣ,ε με τοσα που πηρα εγω ,τωρα θα πρεπει να ημουν !!!!
Τι λεμε για να λεμε ??

Quote:

---

Originally posted by claire


επίσης, σε γενικές γραμμές είμαι κατά των φαρμάκων, αλλά υποστηρίζω πολύ τεχνικές που έχουν να κάνουν με την καλή κατάσταση του σώματος και βοηθάνε και την χημεία του (πχ. πιλάτες, γιόγκα, γυμναστική γενικά).

---

Στην τελικη οτι εχει βοηθησει τον καθενα ,το ακουω αλλα εδω μπερδευτικα λιγο ??
και αν θελεις και αναλυση εδω ειμαι να στην κανω
ΞΕρεις τι παει να πει καταθλιψη??
Εσυ οταν ειχες αντε και πιλατες γιογκα γυμναστικη
ΕΓΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥς 100 ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙς ΟΧΙ ΟΡΕΞΗ Γ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕς ,ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
ΤΙ ΛΕΜΕ ??
\"Καλη κατασταση σωματος\" σε προστατευει απο να πεσεις απο τον γκρεμο?? ισα ισα κανεις και μεγαλυτερο αλμα αν εισαι σε καλη φυσικη κατασταση .Σε προστατευει να θεσεις τερμα στη ζωη σου??σε προστατευει απο τον ιδιο σου τον εαυτο?? Μαλλον δεν το εχω σημερα :(

---

---

δυστυχώς ξέρω. όπως ξέρω τι πάει να πει και κρίση πανικού και διαταραχή άγχους.

όταν είσαι στο πικ της μαυρίλας, όχι δεν μπορείς να πας για πιλάτες. όταν όμως βελτιωθείς με διάφορους τρόπους (και με φάρμακα, αν χρειαστεί!) επιλέγεις έναν τέτοιο τρόπο ζωής ΠΟΥ ΣΕ ΣΥΝΤΗΡΕΙ, σε κρατάει σε ισορροπία. χωρίς να χρειάζεται να παίρνεις φάρμακα για όλη σου τη ζωή!

ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω γιατί υποτιματε τόσο το υγιές σώμα. και ο εγκέφαλος με όλες τις λειτουργίες του, είναι κομάτι του σωματός σας. δεν υπάρχει ξεχωριστό πνέυμα, που κατοικεί μέσα στο σώμα...

τέσπα, ειλικρινά λυπάμαι αν για σένα δεν έχει δουλέψει τίποτα και δεν μπορείς να βελτιωθείς. προφανώς και είμαστε ακόμα πολύ μακριά από την θεραπεία των ψυχικών νόσων. :(

Quote:

---

Originally posted by soft

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by claire
συμφωνώ άρσι, ότι είναι πολύπλευρο το θέμα και ο καθένας μας έχει κάτι στο μυαλό του συγκεκριμένο όταν σκέφτεται κατάθλιψη- πιθανόν τη δική του περίπτωση.

---

Έτσι νομίζω κι εγώ κρίνοντας απ\'τον εαυτό μου κι από όσα διάβασα στο θέμα.Ε και φυσιολογικό είναι εδώ που τα λέμε.
Είναι λίγο αόριστη η αναφορά στην κατάθλιψη(ειδικά με τόσες μορφές και διαβαθμίσεις που έχει),ακόμα και ίδιας μορφής κατάθλιψης να έχουν κάποια άτομα τη βιώνουν σε διαφορετικό βαθμό,ακόμα και συμπτώματα.
Δεν είναι π.χ. πυρετός που το λέμε και συννενοούμαστε αυτομάτως.

---

ενιωσα φοβο,ανασφαλεια,αποσυρση,α� �οκλεισμο,τρομο για το πριν και για το μετα , δεν ειμαι ,δεν υπαρχω, δεν ζω ,δεν αναπνεω,δεν ανοιγω παραθυρα δεν θελω φως,δεν θελω ανθρωπους διπλα μου,το σπιτι μου στην μποχα ,το ιδιο και γω,δεν σηκωνω τηλ,δεν τρωω, δεν βγαινω,δεν οδηγω,δεν ακουω μουσικη,δεν διαβαζω.
Και ενας θελω να μου πει ,οτι οταν τα αισθανονταν ολα αυτα πηγαινε και πιλατες γυμναστηριο?? γιατι μαλλον μιλαμε για αλλα πραγματα
Και γω μεσα στον πυρετο

---

ρε συ σοφτ, ειλικρινά ρε... οκ, ας πούμε ότι φταίω εγώ που δεν το έγραψα καλά, κι όχι εσύ.
το εξηγώ,λοιπόν καλύτερα.

δεν είπα ότι η γυμναστική θα είναι το φάρμακο τη στιγμή που θα είσαι στα χειρότερα σου. αλλά ότι προτιμώ μια τέτοια προσέγγιση, παρά την φαρμακοθεραπεία εφ\'όρου ζωής.

δεν είπα πουθενά, οκ, ας παίρνω μια ζωή το χαπάκι μου για να είμαι καλά. αλλά ότι ΑΦΟΥ έχεις δει τη βελτίωση με την όποια θεραπευτική αγωγή, μετά μπορείς να επιλέξεις ένα τρόπο ζωής που να βοηθάει να κρατιέσαι σε ισορροπία. ΚΑΙ ΝΑΙ η γυμναστικη βοηθάει ΤΡΕΛΑ.

και, οκ, σορυ που συμμετείχα στο θέμα, από τη στιγμή που είμαι της βιολογικής ερμηνείας.
στο άγχος και στα γενικά καλύτερα από εδώ και πέρα. :)

lucifer , ναι υπάρχει κατάθλιψη με παραισθήσεις.
από προσωπική εμπειρία το γνωρίζω και είναι άλλωστε σύμπτωμα της διπολικής διαταραχής.
εγώ ένιωθα πως με παρακολουθούσαν.
άλλοι ασθενεις έχουν ακουστικές ή οπτικες παραισθήσεις.

εγώ δεν απέκλεισα τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες.

αλλά η πρώτη ερώτηση μου ερώτηση σε αυτό το τόπικ ήταν : συμπεριλαβάνεται και η κλινική κατάθλιψη ?
και η απάντηση που πήρα ήταν του τύπου δεν γνωρίζω τι μου λες.
από ΄κει και πέρα έπρεπε να σταματήσω το διάλογο.
πιστεύω πως όταν μιλάς για κάτι οφείλεις να γωρίζεις πέντε πράγματα.
δεν προσπάθησα μόνο εγώ να πω αυτά τα πράγματα, αλλά και άλλα μέλη.
όπως είδα την κλερ την ειρωνευτήκανε κιόλας γιατί είπε ή κοπελα πως θα προτιμούσα να μην έπαιρνα φάρμακα και να έκανα γιόγκα.

και μάλλον τελικά επέμενα γιατί εμείς γνωρίζουμε για ποια καταθλιψη μιλάτε και γιατί τη θεωρειται χρήσιμη, αλλά δεν δέχεστε πως υπάρχουν και άλλες.

θα ήθελα πάντως να μου από τί πάσχεις, γιατί το μόνο που θυμάμαι από σένα ήταν που ρώταγες πώς θα καταφέρεις να μην χαλάς πολλά χρήματα σε ταξί.
και η ερώτηση μου είναι καθαρά από ενδιαφέρον.

άρκτε,

Κατ\' αρχήν με μπερδεύεις με κάποιο άλλο μέλος του forum. Δεν έχω ρωτήσει ποτέ πως να μη χαλάω πολλά χρήματα σε taxi. (Από ότι είδα στη λίστα με τα nick υπάρχει και lucifair100, δεν έχουμε σχέση, αν εννοείς αυτόν).

προφανώς δεν μπορώ να γνωρίζω και να έχω γνώμη για όλα τα είδη κατάθλιψης που υπάρχουν (είτε μιλάμε για γνώση από βιβλίο, είτε για γνώση από βιωματική εμπειρία).
sorry αν μίλησα για κάποια πράγματα από προσωπική εμπειρία και αυτό σε ενόχλησε.
όντως έχεις δίκιο για τις γενικεύσεις, κάλλιστα θα υπάρχουν και άλλα είδη με πιο ισχυρή τη βιολογική παράμετρο έναντι τις ψυχοκοινωνικής.

όσον αφορά την τελευταία σου ερώτηση, τώρα δεν νομίζω ότι πάσχω από κάτι. κάποια απλή κατάθλιψη θεωρώ ότι έχω περάσει στο παρελθόν (αλλα αρκετά παλιά)
επίσης έψαχνα πρόσφατα πληροφορίες για βελτίωση κοινωνικών σχέσεων. Γιατί κάτι δεν πήγαινε πολύ καλά με διάφορους κοντινούς μου, η τουλάχιστον εγώ δεν ήμουνα ευχαριστημένη.
Αυτά.