Originally Posted by
Nicos70
Γιάννη
Αυτό που γράφεις πιο πάνω το έχω ξεκινήσει από το Νοέμβριο. Βλέπω ψυχολόγο , έχω οικογένεια και ο λόγος που ξεκίνησα τις συνεδρίες είναι γιατί είδα οτι μαζί με μένα υπέφεραν και αυτοί. Συμπερασματικά να σας πω οτι αυτό που έχω πετύχει μέχρι σήμερα είναι να μην πανικοβάλλομαι (όσο είναι δυνατόν) όταν συμβαίνουν και να είμαι σε γενικές γραμμές πιο ήρεμος. Βέβαια αυτό που λες με τη σκέψη είναι πλέον γεγονός δηλαδή κάθε μέρα σκέφτομαι την αρρυθμία ακόμα και όταν δεν έχω τις σκέφτομαι. Βέβαια όσο κι αν ακουστεί παράλογο δεν φοβάμαι μην πεθάνω αλλά να μην βασανιστώ έχει στιγμές πού όταν έχω αρρυθμία σκέφτομαι αν είναι να τελειώνομαι Θεέ μου κάντε γρήγορα και σταμάτα να με ταλαιπωρείς. Τώρα γράφω τις πιο τραβηγμένες φάσεις που έχω περάσει. Με την ψυχολόγο μου αυτό τον καιρό προσπαθώ να καταπνίξω τη φοβία που με κρατάει μακριά από δραστηριότητες όπως είναι το γυμναστήριο. Ελπίζω να τα πάω καλύτερα... Και ο λόγος που γράφω εδώ μέσα είναι γιατί όταν μιλάω φεύγει ένα βάρος από πάνω μου και τουλάχιστον όταν μοιράζεσαι κάτι με ανθρώπους που ξέρουν για τι πράγμα μιλάς και οτι δεν είσαι μόνος σου ο σταυρός της ζωής σου είναι ελαφρύτερος.