Αγχώδης διαταραχή, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη. Πως τα έζησα και πως το ξεπέρασα...

Quote:

---

Originally posted by pratsdim
Καλησπέρα σε όλους,
Αλέξη αυτό που έχω να γράψω για το ότι σε \"επισκέφθηκε\" πάλι μια αρκετά έντονη κρίση πανικού είναι ότι αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις, ειδικά όταν φτάνεις κοντά στο να ξεπεράσεις το πρόβλημά σου. Απλά, όσο περνάει ο καιρός και φιλοσοφείς το πρόβλημά σου, οι αντιστάσεις σου απέναντι σε κάθε μορφή κρίσης που θα ήλπιζε να σε επισκεφθεί θα είναι πολύ μεγαλύτερες. Η όλη διαδικασία μοιάζει σα να αποκτάς κάποιου είδους \"αντισώματα\" απέναντι στον πανικό. (Αλήθεια πώς θα ονομάζονταν αν υπήρχαν? Πανισώματα ίσως? :-)))) )
Υπήρχανε φορές που ένιωθα ότι μπορεί να με πιάσει κρίση, αρκετό καιρό μετά από την τελευταία έντονη κρίση πανικού μου. Ίσως να ήτανε πραγματικές κρίσεις αλλά πιο μικρής \"κλίμακας\". Κάποιες από αυτές πάντως ήταν αρκετά ισχυρές. Ίσως ήταν κάτι σαν απονενοημένο διάβημα του πανικού μου που έβλεπε ότι δεν μπορεί να υπερισχύσει. :-)
Όσο για το post, δεν υφίσταται θέμα κατάχρησης γιατί πολύ απλά δεν είναι \"δικό μου\". Είναι όλων μας, όσων αντιμετωπίσαμε ή συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε παρόμοια πραβλήματα. Και ίσως να είναι και πιο εύχρηστο να υπάρχει ένα post με συγκεντρωμένες αρκετές εμπειρίες αντί πολλών posts για κάθε εμπειρία. :-)
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

---

Σωστά Δημήτρη. Αποκτάς αντισώματα αφού πλεόν οι αντιστάσεις στο άγχος και τον πανικό είναι μεγαλύτερες. Και όπως λες και οι κλίμακες μικρότερες. Τα διαβήματά του (πολύ περιγραφική τοποθέτηση και ωραία) ο άτιμος τα κάνει. Εντάξει ας τα κάνει. Όλα στο πρόγραμμα είναι. Συμφωνώ ότι καλύτερο είναι σε ένα ποστ να μαζευτούν οι εμπειρίες μας και αφού από όσο κατάλαβα συναινείς το ποστ σου είναι πολύ καλό για να γίνει αυτό. Και πάλι σας ευχαριστώ όλους για τη βοήθειά σας και την κατανόησή σας.
Φιλικά
Αλέξης

Το πρωι (6 η ωρα) εκει που κοιμομουν μια χαρα ξυπνησα μεσα στο αγχος σε κατασταση πανικου χωρις λογο. . . . . Μαλλον καποιο ονειρο η το στομαχι μου που με τρελανε στον πονο και γιαυτο ξυπνησα. Σημασια εχει οτι λογω αυτου επαθα κριση πανικου (μικρη ευτυχως), που με εκανε ομως να φυγω απο το σπιτι του ξαδερφου μου που συνηθως κοιμαμαι και να παω 6 η ωρα πισω σπιτι μου, μετα απο 1.5 μηνα........ Τελικα τελειως δε σε ξεχνανε ε, με μια αφορμουλα ειναι ετοιμες να στην πεσουν... Με πηγε πισω το γεγονος αυτο μεσα μου σε ψυχολογια εκει που ειχα αρχισει να βαζω τις σκεψεις σε μια...ταξη.. Αλλα θα το παλεψω. Το μονο κακο: ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΟΛΥ.

σπυρο μου τελευταια φορα που επαθα κι εγω κριση πανικου πριν εναμισι μηνα ηταν μεσα στον μεσημεριατικο υπνο...ειδικα το μεσημερι εχω παντα μια υπερενταση...ασε...

Quote:

---

Originally posted by SpyrosGR21
Το πρωι (6 η ωρα) εκει που κοιμομουν μια χαρα ξυπνησα μεσα στο αγχος σε κατασταση πανικου χωρις λογο. . . . . Μαλλον καποιο ονειρο η το στομαχι μου που με τρελανε στον πονο και γιαυτο ξυπνησα. Σημασια εχει οτι λογω αυτου επαθα κριση πανικου (μικρη ευτυχως), που με εκανε .........

---

Σπύρο αυτό που αναφέρεις να ξυπνήσεις κατά τη διάρκεια του ύπνου με πανικό το έχω πάθει αρκετές φορές. Όσες φορές ξύπνησα είχα αδιαθεσία (ανακάτεμα ή καούρα) στο στομάχι. Αυτό με άγχωνε και με οδηγούσε σε κρίση πανικού κάποιες φορές. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι όποιος ξυπνά με ενόχληση στο στομάχι παθαίνει και πανικό!! Απλώς μια απλή αδιαθεσία την υπερέβαλλα, την παρερμήνευσα και ο πανικός άλλο που δεν ήθελε για να με κάνει παρέα. Τελικά Ζωή και Σπύρο ούτε στον ύπνο μας δε μας αφήνει ήσυχους από ότι βλέπω!!
Φιλικά
Αλέξης

Και σε εμενα το ιδιο εγινε, υπερεβαλλα την αδιαθεσια και την παρερμηνευσα. Ασε που με το που μπαινω στο αμαξι και βγαινω εθνικη να παω προς σπιτι απο Αιγαλεω, με πιανει ο φοβος μηπως λιποθυμησω ενω οδηγω..χαχα....Αστα ρε Αλεξη, εξαιτιας αυτου του πανικου του πρωινου ειμαι ακομα με εναν αδιακιαολογητο φοβο τωρα μεσα μου..... Δε ξερω νιωθω φοβο,φοβο και παλι φοβο. Αν με ρωτησεις τι δε ξερω τι να σου πω... Νιωθω μια ταραχη εσωτερικη, ενα φοβο... Και τα πηγαινα τοσο καλα τις προηγ. μερες.. Και αυτος ο φοβος με πιανει κυριως οταν εχει λιγο κρυο εξω και συνεφια..... Εποχικη καταθλιψη πανω στην ηδη υπαρχουσα ψυχολογικη μου κατασταση?? Τι ωραια..

έχεις δίκιο Σπύρο, για τη θεωρία και την πράξη ...
λοιπόν...
για μένα τα πράγματα ξεκίνησαν κάπως έτσι...
Σε κάθε \"κρίση\" (όπως και σε κάθε άλλη κατάσταση) 2 πράγματα \"παίζουν\", λογική (νοητικό ή απλά σκέψεις) και συναίσθημα,
όταν ζεις αυτές τις κρίσεις μπορείς να τα διαχωρίσεις?
Δηλ. αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι οι σκέψεις να απορροφούν και να εκτονώνουν το συναίσθημα ή την συναισθηματική κατάσταση, αυτό γιατί η ενέργεια κάπως πρέπει να εκτονωθεί κ εφόσον μπλοκάρεται στο στομάχι-πνεύμονες -λαιμό (συνήθως) ανεβαίνει στο κεφάλι και γίνεται \"σκέψεις\"! στη συγκεκριμένη περίπτωση πολύ άσκημες ακριβώς για να υποστηρίξουν το συναίσθημα...

[-Σαν να ξέρω τη θεωρία και να μην μπορώ να την εφαρμόσω στη πράξη.-]

σαν να ακούω τον εαυτό μου...
αυτό συμβαίνει όταν το μυαλό παίζει και το ρόλο της παρόρμησης... αντικαθιστά δηλ. και το συναίσθημα, θυμάμαι μια από τις πιο συνηθισμένες μου φράσεις ήταν \"δεν ξέρω τι να νιώσω...\", κάθε πράξη όμως είναι κίνηση, το ένιωθα το σώμα μου?
Αν μπορέσεις ν΄αδειάσεις το μυαλό και να επικεντρωθείς στο σώμα σου θα δεις που είναι το μπλοκάρισμα... το στομάχι σφίγγει? νιώθεις να έχεις πάρει μια μεγάλη ανάσα και να μην μπορείς να την αφήσεις? νιώθεις να μην έχεις ανάσα? σφίγγεις το σαγόνι? ο αυχένας και οι ώμοι μαζεύονται? προσπάθησα για αρχή να ανακουφίσω αυτά τα σημεία αλλά και να παρατηρήσω τι συμβαίνει στο καθένα... και τι νιώθω στο καθένα (πχ. εγώ έλεγα ότι πόναγε η καρδιά μου αλλά ο πόνος ήταν άλλοτε σαν κάτι να την σφίγγει και άλλοτε σαν κάτι να την έχει πλακώσει)
Μπορείς να διακρίνεις τι νιώθεις? και μη μου πεις μόνο φόβο γιατί εδώ μιλάμε για κάτι πιο ακραίο...μιλάμε για τρόμο έτσι? άλλωστε ο πανικός δεν είναι ένα συναίσθημα, είναι μια κατάσταση με πολλά συναισθήματα...
Σπύρο γενικά θα σε βοηθήσει το να μπορέσεις να εστιάζεις στο κέντρο σου που είναι στο στομάχι και αυτό γίνεται με ανάσες και χαλάρωση αλλά κατά τ\' άλλα, γενικά το όλο θέμα δεν είναι κάτι που αντιμετωπίζεται με όποιες παρεμφερείς εμπειρίες και γνώμες, ίσως να πρέπει να κοιτάξεις το θέμα της ψυχοθεραπείας (sorry αλλά δε θυμάμαι αν κάπου γράφεις αν έχεις επισκεφτεί κάποιον ειδικό)...
θα σε βοηθήσει πολύ...

Ναι εχω αρχισει με εναν ειδικο αλλα ξερεις μολις δυο συναντησεις εχω κανει και απλα σημειωνει ολα οτι του λεω ως τωρα. Που νομιζω ετσι κανουν στις πρωτες συναντησεις. Ε και οχι μονο, συζητησαμε και καμποσο μου ειπε και καποια πραγματα αλλα οχι ψυχοθεραπεια ξερω γω. Ε ναι γιαυτο το λογο ξεκινησα κιολας, να διωξω ολες τις ασχημες σκεψεις,την εμμονη με το θανατο,το αγχος και συναμα το πανικο. Α κατι καλο, τωρα πριν λιγο στο σπιτι της κοπελας μου, μετα απο σκληρη........\"γυμναστικη\" ενιωσα χαλια το στομαχι μου και παραλιγο να φτασει για πανικο αλλα τα καταφερα και το μονο που ενιωσα ηταν ενα σφιξιμο στο στομαχι και λιγο ετσι ανησυχια.... Ολεε

Quote:

---

Originally posted by SpyrosGR21
Ναι εχω αρχισει με εναν ειδικο αλλα ξερεις μολις δυο συναντησεις εχω κανει και απλα σημειωνει ολα οτι του λεω ως τωρα. Που νομιζω ετσι κανουν στις πρωτες συναντησεις. Ε και οχι μονο, συζητησαμε και καμποσο μου ειπε και καποια πραγματα αλλα οχι ψυχοθεραπεια ξερω γω. Ε ναι γιαυτο το λογο ξεκινησα κιολας, να διωξω ολες τις ασχημες σκεψεις,την εμμονη με το θανατο,το αγχος και συναμα το πανικο. Α κατι καλο, τωρα πριν λιγο στο σπιτι της κοπελας μου, μετα απο σκληρη........\"γυμναστικη\" ενιωσα χαλια το στομαχι μου και παραλιγο να φτασει για πανικο αλλα τα καταφερα και το μονο που ενιωσα ηταν ενα σφιξιμο στο στομαχι και λιγο ετσι ανησυχια.... Ολεε

---

Σπύρο η σκληρή.....\"γυμναστική\" είναι από τα καλύτερα αγχολυτικά, μυοχαλαρωτικά......Σκέψου πόσο ωραία είναι με την κοπέλα σου και άσε τον πανικό να προσπαθεί να κάνει τα γνωστά πλέον δικά του. Με το γιατρό καλά έκανες και ξεκίνησες και νομίζω ότι θα πάρεις τις απαντήσεις σε αυτά που σε απασχολούν. Το κυριότερο που έχεις είναι από όσο έχω καταλάβει η θέληση να τελειώνεις με αυτήν την κατάσταση. Αυτή η θέληση δίνει πολύ μεγάλη δύναμη σε αυτόν που την έχει. Καλή προσπάθεια και καλές επιτυχίες Σπύρο σου ευχομαι.
Φιλικά
Αλέξης

Thank u φιλε μου αλεξη, και σε σενα ευχομαι να ξεμπερδευεις γρηγορα με οτι σε απασχολει. Οσο για τις σεξουαλικες σχεσεις, πιστευω ειναι το καλυτερο φαρμακο σε τετοιες καταστασεις....

Καλημερα σε ολους. Καινουρια εβδομαδα, ειμαι στο γραφειο και αναρωτιεμαι τι μου επιφυλασσει στη συνεχεια η μερα μου..
Πολυ ελπιδοφορα τα μηνυματα που διαβασα σ αυτην την καταχωρηση.. Μολις σημερα τη διαβασα ολοκληρη. Θυμηθηκα τη δικη μου περιπτωση, που αν και τωρα θεωρω πως την εχω αφησει πισω μου, οι μνημες της ταλαιπωριας μου ειναι ακομα αρκετα ζωντανες. Εχω την εντυπωση πως κανεις δεν θεραπευεται εντελως απο την καταθλιψη, με την εννοια οτι ακομα κι οταν την ξεπερασει, δεν επιστρεφει ακεραιος στην προηγουμενη κατασταση του. Πχ εγω πριν να \"αρρωστησω\" ημουν ενα πολυ σκληρο ατομο, με πολυ εγωισμο και αδιαφορια για τους αλλους. Επιπλεον, δηλωνα αθεη.. Τωρα ειμαι εντελως το αντιθετο. Νιωθω πως ο πονος ειναι ενα ειδος \"καθαρσης\". Σε κανει πιο ευαισθητο τοσο για τον εαυτο σου, οσο (τι δωρο!) και για τους αλλους. Να δειχνεις κατανοηση, να συμπασχεις. Να αισθανεσαι¨\"ανθρωπος\". Προσωπικα ετσι αντιλαμβανομουν την καταθλιψη. Σαν εναν πονο, πονο ψυχης, που εφθανε μεχρι την καρδια μου (εκφραζοταν δηλαδη και σωματικα). Ο πονος εφυγε καποτε. Η ευαισθησια εμεινε (και μου δημιουργει μπελαδες μερικες φορες! Τουλαχιστον δεν αισθανομαι πλεον την απειλη!).
Σκεφτομουν αυτα που ειπωθηκαν παραπανω για τον φοβο του θανατου. Θυμαμαι πως μ επιανε καθε βραδυ, οταν ηταν ωρα να παω για υπνο. Εκανα ατελειωτες προσευχες. Για ωρες. Να με ελεησει ο Θεουλης να ξυπνησω το πρωι, γιατι δε θελω να πεθανω, φοβαμαι πως ειμαι τοσο αμαρτωλη που θα καταληξω στα ταρταρα. Του ζητουσα να με βοηθησει να γινω καλυτερος ανθρωπος, να με βοηθησει να αλλαξω τη ζωη μου και να αποφευγω την αμαρτια.. Κλαιγοντας με μαυρο δακρυ.
Τελικα μ επαιρνε ο υπνος, οχι επειδη επαιρνα ελπιδες, αλλα επειδη ειχα εξαντληθει απο το φοβο, το κλαμα και απο τις πολυωρες προσευχες.. και μαλιστα χωρις καν να το καταλαβω.. Αργοτερα,στην εξελιξη της \"αρρωστιας\" μου, προσπαθουσα να εχω το μυαλο μου απασχολημενο, διαβαζοντας ενα βιβλιο συνηθως, και πιεζοντας τον εαυτο μου να συνεχισει, παρα τη νυστα, μεχρι να πεσω ξερη για υπνο, χωρις και παλι να το καταλαβαινω. Λειτουργουσε απολυτα.
Οταν με επιανε πανικος, σε μερη με κοσμο, στην αρχη ετρεχα να φυγω. Δεν ηθελα να γινω θεαμα σε ολους αυτους τους αδιαφορους ανθρωπους γυρω μου. Αργοτερα, και αφου διαβασα παρα πολλα πραγματα για την αγαπη, που πρεσβευει η θρησκεια μας, ενιωσα μια εμπιστοσυνη και μια αγαπη προς τους ανθρωπους, που με διαχεει μεχρι και σημερα. Και σκεφτηκα πως δε με νοιαζει αν παθω κατι μεσα στο πληθος, γιατι ημουν σιγουρη πως καποιος θα με νοιαζοταν, καποιος θα με βοηθουσε.. Και σκεφτηκα κι ενα μικρο τρυκ: Καθε φορα που ενιωθα τον πανικο να πλησιαζει ( σ εμενα εμφανιζοταν σαν κατι που εμοιαζε με ζαλαδα, και μια θολουρα, σαν να σκοτεινιαζε ο κοσμος στο οπτικο μου πεδιο, αρχικα στην περιφερεια με κατευθυνση προς το κεντρο, συνοδευομενο απο βαθυ αισθημα τρομου και ταχυπαλμια), καρφωνα εντονα το βλεμμα μου σε ενα σταθερο σημειο, πχ εναν τοιχο, ενα δεντρο, και μαλιστα οσο πιο ανοιχτοχρωμο γινοταν γιατι τα σκουρα χρωματα ενισχυαν τη θολουρα μου. Παιρνοντας βαθειες ανασες, αδειαζα σιγα σιγα το κεφαλι μου απο σκεψεις μεχρι που εμενε κενο το μυαλο μου. Για μενα λειτουργησε η μελετη του αντικειμενου στο οποιο ειχα καρφωσει το βλεμμα μου: Το χρωμα του, το υψος του, η υφη του και ολα τα σχετικα. Μετα απο αυτο, ηταν ζητημα λιγων λεπτων να ηρεμησω και να ξεπερασω την κριση. Παντως πιστευω πως αυτο που με βοηθησε να αφησω πισω μου αυτον τον φοβο, ήταν η πιστη μου στους ανθρωπους και στην καλοσυνη τους. Και το λεω αυτο, γιατι απο τοτε που αφεθηκα στο φοβο μου, βασιζομενη στην υποστηριξη, ναι, ολων εκεινων των αγνωστων που με περιτριγυριζαν, ξενων, αλλα παρ ολ αυτα \"ανθρωπων\" (με τη φιλοσοφικη εννοια του ορου) εχασε τη δραματικοτητα του, την ισχυ του, την επιδραση του στην ψυχολογια και την καθημερινοτητα μου. Κι οχι μονο δεν επαθα ποτε τιποτα, αλλα και τον ξεπερασα σε πολυ συντομο χρονο.
Δεν ξερω αν θα βοηθησει καποιον η δικη μου εμπειρια. Ηθελα μονο να σημειωσω το εξης: Αυτη η πιστη μου στον ανθρωπο, με εχει βοηθησει απιστευτα στη ζωη μου ως τωρα. Εχω κανει παρα πολλους φιλους, η αγαπη και η εμπιστοσυνη που δειχνω στον καθενα απο αυτους μου επιστρεφεται πολλαπλασια, δεν εχω κανεναν εχθρο, και οταν χρειαζομαι κατι, μου προσφερεται χωρις ερωτησεις.. Το ιδιο βεβαια κανω κι εγω..

Εχεις δικιο. Η καταθλιψη ειναι απο τις καταστασεις που αφηνουν κατι πισω τους. Και να την ξεπερασεις δε θα εισαι ακριβως το ιδιο ατομο. Οχι απαραιτητα οτι ειναι κακο αυτο γιατι οπως λες σε αλλαζει σαν ανθρωπο και σε κανει πιο ευαισθητο και να πιστευεις σε αξιες οπως φιλια,αγαπη,εμπιστοσυνη ακομα περισσοτερο... Πιστευω πως ειναι μια φαση συνειδητοποιησης του οτι στη ζωη αυτα εχουν κυριως σημασια τελικα.

kalispera k apo emena :)
tha ithela k egw me tin seira mou na moirastw ton pono mou me esas (tiheroulides:P)
to skiniko ksekinise prin peripou 2 mines. ehw paei diakopes me parea (den kserw an ehei simasia alla mesa stin parea einai k ena paidi pou mou arese tote, to anaferw giati genika to thema den pigaine kala opote psilostenahwriomoun me auto) k ehoume bei stin thalassa. apo mikri enoiwtha ena shetiko fovo gia tin thalassa ws pros to poso vathia paei kaneis alla edaksei kata kairous den to skeftomoun kan.genika den eiha mexri tote kobiasei na bw i na kolibisw.bainoume loipon mesa eihe poli kima k aera k genika den itan k oi kaliteres sinthikes.ekei pou skeftomai oti noiwthw ligo kourasmeni,koitaw pros ta pisw pros tin akti dld k skeftomai oti isws eimai ligo makria k prepei na vgw pros ta eksw.me to pou skeftomai oti ehw kourastei k tha nai ligo diskolo isws, petaei mia kopela apo tin parea tin lathos ataka stin lathos stigmi \"ehete ktlvei oti mas paei pros ta mesa?\". e ekei ta eida ola. apla lew \"paidia den borw na anapneusw voithiste me ligo\" k tetoia. tsp me ta polla oso vgainame pros ta eksw i dispnoia mikraine k thumamai mono 2 fores pou skeftika oti den tha ta kataferw na vgw eksw me epiase se simeio pou na me pnigei. genika dld anatrehontas twra ekei (pou ehw akousei kapoia pragmata gia to thema) vlepw kathara oti itan olo fovos. ekei den to pira san krisi panikou (den thewrw oti itan oloklirwmenos) noiwthw oti apla gennithike mia fovia. apo ekei k pera omws mou he meinei o fovos k enoiwtha leipsi me tin ennoia oti eimai diakopes k oloi platsourizoun sta vathia enw egw eftana mexri ekei pou patwna k auto noiwthontas k tharalea (twra to vlepw san katorthwma pou eiha men tin fovia alla to prospathousa).to thema den sunehistike, girisa apo adeia piga stin douleia mou ola kala fainomenika, apla mou he meinei mia mikri \"thlipsi\" oti den boresa na perasw oso kala ithela k oti mallon apektisa fovia k den tha ksanakolibisw sta vathia. akougetai isws asteio alla eiha apo mikri megali agapi gia tin thalassa k ta parelkomena. douleia loipon ta kefalia mesa ola kala.
stin deyteri adeia mou eiha 2-3 protaseis k i alitheia einai oti eiha aghwthei apo prin giati 1.ithela na paw se olous k gia na min stenahwrisw kanena k gia na noiwsw oti aksiopoiw tin adeia mou sto epakro (mexri perisi den eiha polles meres adeias k to ha apwthimeno) k 2.fovomoun oti o,ti k na kanw den tha borousa na harw tin thalassa giati gia mena to kirio haraktiristiko twn diakopwn mexri tote itan i thalassa. to aghos auto eihe apotelesma na min ehw poli oreksi gia diakopes. enoiwtha omws oreksi gia ksekourasi, ksapla k genika mia katastasi \"den kanw tpt\". oi prwtes meres kilisan wraia stin \"vasi mou\" hwris na paw pouthena k ksekourastika k enoiwsa poli wraia. meta apo kapoies meres eiha idi kseperasei to orio pou eiha uposhethei stous prwtous pou me perimenan opote apofasisa (oxi k me trelo kefi) na paw. ekei den vrika k tis pio euharistes sinthikes k stin triti mera enoiwsa apla mia disforia. ston dromo tis epistrofis perasa tin prwti (pisteuw) krisi panikou - it\'s official!!!I am one of them!!!sto leofwreio mesa na noiwthw ligo poli auta pou ehw akousei pio panw k den thelw epanalamvanw kiriws gia atoma pou einai akoma pio nea apo mena sto thema k den thelw na tous dimiourgw disarestes eikones hwris logo.eiha tin terastia tihi, mia kopela apo tin vasiki mou parea na mas ehei pei oti ehei kriseis panikou k oti episkeptetai psihologo k oti einai se kalo dromo k tin ehei voithisei.tin pira apeutheias til k eutihws me voithise poli. thumamai oti sto prwto lepto pou tis to pa pire ufos giatrou-mamas k me ena poli gluko tropo mou eipe \"ti eheis? ti noiwtheis\" sa na mou leei den einai tpt vre hazo alla pes mou. tis periegrapsa k mou pe oti einai kati diko mou, enas fovos pou den einai logikos k oti ehw eglwvisei ton eauto mou se auto ton fovo enw ehw k alles epiloges (mou fere paradeigma oti borw na piasw kouventa se kapoion dipla mou i na anoiksw to laptop k na valw tainia). tis eipa oti den ehw oreksi na kanw kati allo k mou pe oti eimai hazi k na anoiksw twra to laptop. sta 5 lepta tainias (borei na lew k poli) to ha ksehasei, eihan figei ola ta subtwmata k genika enoiwtha iremi k anakoufismeni. sigoura den itan oti den fovomoun alla enoiwsa poli tiheri pou mou perase. otan girisa spiti k me to pou adikrisa tin aderfi mou evala ta klammata (itan to prwto diko mou atomo pou evlepa meta apo auto), eiha idi kanonisei poto eksw k enw fovomoun apisteuta na paw eipa oti twra einai pou prepei na paw. etsi k egine, ekei den me epiase kati alla omologoumenws polles fores fovithika pws tha me piasei.
apo ekei k pera oso eiha adeia, den piga alles diakopes k tis prwtes 2-3 meres afou sunevi auto enoiwtha oti ehw kati sovaro k oti tha halasw oli tin zwi mou, oti tha hasw tin douleia mou tous filous mou k tha arhizw na fainomai kineza stous girw mou.skeftika oti protimousa na ehw tin sovaroteri organiki astheneia para na hasw ta logika mou. auto i alitheia einai oti akoma to pisteuw k borei na einai poli adiko den kserw...tsp meta apofasisa oti k me metria logika prepei na vgw eksw na kanw kati den borousa na menw etsi den upirhe noima k an me epiane tha tilefwnousa se kapoia atoma back up pou kserane.i idea k mono oti eiha 2-3 atoma pou tha itan express service an hreiazotan me ekane na min ta hreiastw.auti i aisthisi asfaleias. ekei pou nomiza oti eihe perasei k ola kala etihe mia kopela na mou pei gia mia fili tis pou pigaine se psihologo k o tropos pou milise gi auti tin kopela me peirakse (ektos allwn eipe k oti i kopela eihe arrwsto mialo) k htipise akrivws panw stin deuteri fovia pou eiha apoktisei prosfata (oti hanw ta logika mou). me piase gia liga lepta piestika omws k den tis eipa tpt k prospathisa na min to deiksw. girisa spiti iremisa, piga mathima k ekeini i mera diorthwthike eukola eutihws.
tin alli mera omws to prwi stin douleia gia kamia wra enoiwtha tromera neura k arketa eueksapti (pragma pou den me poliharaktirizei k sinithws ehw arketi dosi humor se o,ti stravo) k me piase fovos oti den tha boresw na elegksw ta neura mou, pira pali tin fili mou til k tis eipa oti aisthanomai etsi k mou pe oti einai fusiologiko. ekeini i mera (ehtes) kilise upotonika k apla psilostenahwrimeni giati enoiwtha pali oti kati me nikaei k den m afinei na harw.
pira mia psihologo til k mou eipe oti oute ehtes oute simera tha borouse, etsi skeftika oti prepei na to prospathisw gia liges meres estw na mai cool mexri na milisw.
simera me pire til k me rwtise gi aurio k i alitheia einai oti den kserw an prepei na paw i oxi. oi perissoteroi nomizw lene oti prepei na paw, apo tin alli mipws ta ehw megalopioisei k otan teineis na megalopoieis ta pragmata sto telos ta megalwneis?edw akrivws tha ithela tin voitheia opoiou pisteuei oti ehei mia kali apopsi sto thema k kiriws tou pratsdim (proskinw) k tou alex30 pou ap oso diavasa thewrw oti boroun na voithisoun.
kserw oti itan terastio to post, fadazomai k kourastiko alla min ksehnate oti ta hw prosfata k oxi kala taksinomimena k kiriws oti den ehw paei se kapoion psihologo gia na fwtisw mono ta simeia pou ehoun simasia. to humor pou isws itan ligo mauro se kapoies periptwseis einai kati pou me haraktirizei k hwris auto nomizw den tha ta kataferna, as me sughwresei omws kapoios pou den vlepei kapoio asteio alla thigw k proswpiko tou viwma, no hard feelings.
sas euharistw pou me diavasate :p
euhomai k egw me tin seira mou omorfes eikones, omorfa viwmata, zesta k omorfa sunaisthimata, polli agapi k dunami gia ola

Quote:

---

Originally posted by annia
pira mia psihologo til k mou eipe oti oute ehtes oute simera tha borouse, etsi skeftika oti prepei na to prospathisw gia liges meres estw na mai cool mexri na milisw.
simera me pire til k me rwtise gi aurio k i alitheia einai oti den kserw an prepei na paw i oxi. oi perissoteroi nomizw lene oti prepei na paw, apo tin alli mipws ta ehw megalopioisei k otan teineis na megalopoieis ta pragmata sto telos ta megalwneis?edw akrivws tha ithela tin voitheia opoiou pisteuei oti ehei mia kali apopsi sto thema k kiriws tou pratsdim (proskinw) k tou alex30 pou ap oso diavasa thewrw oti boroun na voithisoun.

---

Καλησπέρα σε όλους,
καλώς όρισες annia. Ελπίζω και εύχομαι να βοηθηθείς από τις εμπειρίες και τις απόψεις που περιγράφονται και εκφράζονται στο forum.
Στο κυρίως θέμα τώρα! :-) Προσωπική μου γνώμη και εκτίμηση αναφορικά με την επίσκεψη σε ψυχολόγο: όσο το αφήνεις τόσο δεν πρόκειται να πας, γιατί απλά θα εφησυχάζεις στο \"άσ\'το για άλλη μέρα..\". Κι εγώ, μέχρι να το πάρω απόφαση να τον επισκεφθώ, πέρασα από μύρια κύματα. Το ανέβαλα συνεχώς και όλο αυτό γιατί απλά δεν μπορούσα να αποδεχθώ ότι ΕΓΩ χρειάζομαι ψυχολόγο. Θέμα ταμπού, βλέπεις, για εμένα μέχρι τότε.
Από την πρώτη κιόλας επίσκεψη κατάλαβα ότι αυτός ο αυτοδημιούργητος φόβος για την έννοια \"ψυχολόγος\" δεν είχε υπόσταση. Είναι ένας άνθρωπος που, όπως και κάθε άλλος ειδικός για κάθε άλλο πρόβλημα, μπορεί να σε βοηθήσει και να σε \"σπρώξει\" στη λύση. Προσωπικά, με βοήθησε πολύ στο να καταλάβω ότι αυτά που σκεφτόμουνα, αυτά που φοβόμουνα, τα είχα δημιουργήσει μόνος μου. Τίποτα δεν πρόκειται να μου έκαναν και τίποτα δεν πρόκειται να πάθαινα. Ήταν μια περίοδος αδυναμίας στη ζωή μου και ο φόβος είχε βρει την \"κερκόπορτα\" του εαυτού μου και είχε μπει μέσα μου. Κι εκείνη την περίοδο, πραγματικά, χρειαζόμουνα βοήθεια από κάποιον, όπως κι αν ονομάζονταν, είτε ψυχολόγος, είτε παθολόγος, είτε υδραυλικός.. :-) Μην \"κολλάς\", λοιπόν, στην ονομασία.
Όσο για την αμφιβολία σου για τον αν έχεις μεγαλοποιήσει τις καταστάσεις, είναι αυτή ακριβώς που περιγράφει την κατάσταση του πανικού. Μεγαλοποιούμε πράγματα και καταστάσεις με αποτέλεσμα το έδαφος για τον πανικό να γίνεται πρόσφορο. Εγώ μεγαλοποιούσα τα σωματικά μου συμπτώματα, κάποιος άλλος μπορεί να μεγαλοποιούσε κάτι άλλο. Αυτή η διόγκωση των συμπτωμάτων μου ήταν η βάση των δικών μου πανικών.
Μη φοβάσαι να αποδεχθείς ότι περνάς μια κάπως δύσκολη κατάσταση. Είναι σημείο-κλειδί αυτή η αποδοχή του προβλήματος. Από τη στιγμή που αποδέχθηκα ότι έχω πρόβλημα, άρχισε και η αντίστροφη μέτρηση για αυτό.
Συμπερασματικά, λοιπόν, μη φοβάσαι καθόλου την επίσκεψη στον ψυχολόγο σου. Δεν έχεις να χάσεις απολύτως τίποτα. Και μαζί του, να είσαι σίγουρη ότι, θα ορίσετε ακριβώς το πρόβλημα.
Και κάτι άλλο, τον ψυχολόγο μου τον επισκέφτομαι ακόμα και σήμερα, όχι για να συζητήσω για τον πανικό, αλλά επειδή νιώθω πολύ όμορφα όταν ξέρω ότι υπάρχει κάποιος, στον οποίο μπορώ να πω οτιδήποτε με απασχολεί και να μου πει κάτι για αυτό.
Να είσαι πάντα καλά, σε οτιδήποτε μπορώ να σε βοηθήσω θα είμαι εδώ. :-)
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

Υ.Γ. Το επόμενο μήνυμά σου με ελληνικούς χαρακτήρες έτσι? Ακόμη τσούζουν τα μάτια μου από την ανάγνωση των greeklish! :-))))

Καλησπέρα σε όλους,
σημερινό κείμενο του pathfinder.gr περί φοβιών. Αρκετά ενδιαφερον.

http://news.pathfinder.gr/health/features/phobias.html

Δημήτρης

καλησπέρα Δημήτρη :) Σ ευχαριστώ για το μήνυμά σου κ καλώς σας βρίσκω :D
Κάνω φιλότιμη προσπάθεια με τα ελληνικά γιατί γενικά παρά το ότι χρησιμοποιώ πολύ internet, έχω συνηθίσει με γκρικλις :(
Λοιπόν έχεις δίκιο σίγουρα στο κομμάτι του ειδικού κ πραγματικά είμαι υπέρ του \"ο καθένας στον τομέα του\", κ όταν μιλάμε για την ψυχή μας (πηγή σχεδόν όλων στην ζωή μας) είναι σημαντικό να την προσέχουμε. 2 βασικοί λόγοι απλά που διστάζω. 1.Αυτή την στιγμή νοιώθω όμορφα, ασφαλής κ ότι μπορώ να ελέγξω αυτό το πράγμα (ακόμα κ την στιγμή που μου συνέβη έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν είναι λογικό αυτό που νοιώθω κ τώρα νοιώθω ότι το χω απομυθοποιήσει) κ 2.Θες λόγω υπερανάλυσης (ας το πω έτσι να κρατήσω τον κόσμιο χαρακτήρα του topic:P) σκέφτομαι μήπως αυτό καταρίψει στο μυαλό μου την δική μου δύναμη. Δλδ αν πάω σε ψυχολόγο, δεν είναι εν μέρει σα να αρνούμαι την δυνατότητα ελέγχου του ίδιου μου του εαυτού? Κ δεν το λέω εγωιστικά ειλικρινά, αλλά δεν θέλω να πάω στο άλλο άκρο, αυτό της εξάρτησης. Κ ας βάλω κ ένα β στον 2ο λόγο : έχω ακούσει από αρκετό κόσμο ότι μεγάλη μερίδα ψυχολόγων θέλουν να εξαρτάσαι απ αυτούς με κυριότερο ενδιαφέρον το κέρδος. Οπότε γιατί κάποιος τέτοιος ψυχολόγος να μην μου δημιουργήσει επιπλέον προβλήματα για να έχει να λύνει? Αρκετά καχύποπτο, αλλά δεν μπορώ να παίξω με κάτι τέτοιο.
Κ έχω κ μια μεγάλη απορία από την προηγούμενη φορά, μου ακούγεσαι αρκετά ισοροπημένος (απόλαυση να το βλέπεις αυτό σ έναν άνθρωπο) κ όταν διάβασα ότι έχεις περάσει μελαγχολία (δεν το λέω υποτιμητικά follow me all) αφού είχες επισκεφθεί ψυχολόγο, σκέφτηκα απευθείας ότι αν εσύ που δεν είχες κ άσχημο background στο θέμα οικογένειας πέρασες κάτι τέτοιο μετά από ψυχολόγο, εγώ που είχα κάποια αρκετά άσχημα βιώματα, τί θα περάσω? Εσύ την μελαγχολία θεωρείς θα την περνούσες, πήγαινες δεν πήγαινες ψυχολόγο? Πρίν να εκδηλωθεί αυτό, ήσουν άνθρωπος που μεγαλοποιούσες τα πράγματα? Πολλές απορίες , με την ησυχία σου κ απαντάς σε όσες θες κ αισθάνεσαι καλά.
Σας ευχαριστώ κ πάλι :)