Κατεστραμένη επειδή και εγώ είμαι σε κάτι παρόμοιο να σου πώ την προσωπική μου εμπειρία. Με την κοπέλα που ήμασταν όταν χωρίσαμε μου είπε οτι ήθελε να έχουμε σχέσεισ να μιλάμε και να μήν έχουμε έναν άσχημο χωρισμό γιατί είμαι ενα σημαντικό κομμάτι απο την ζωή της. Το σεβάστηκα και μιλούσαμε αλλά όσο είμασταν έτσι εγώ γινόμουν όλο και πιό χάλια, είχα μόνιμα την σελίδα του facebook της ανοιχτή και έκανα ανανέωση να δώ τι κάνει. Όταν μιλούσαμε, μιλούσαμε ωραία σαν να είμασταν μαζί και πάλι αλλά δεν ήμασταν. Όλο αυτό με έτρωγε και γινόμουν τελείως χάλια, δεν έβγαινα δεν έκανα τίποτα.
Την ρωτούσα για εμάς και μου έλεγε θέλω να είμαστε μαζί αλλά όχι τώρα, ίσως στο μέλλον να ξαναείμαστε μαζί όχι τώρα. Αυτό με κρατούσε εκεί κολλημένο ενώ αυτή έκανε δεν ξέρω και εγώ τι με έναν άλλον. Ώσπου είπα ως εδώ την ρώτησα αν θέλει να είμαστε μαζί τώρα ή ποτέ ξανά και ξέρεις τι μου απάντησε? Δεν μπορώ να έιμαι τώρα μαζί σου. Της είπα οκ γύρισα την πλάτη και ξεκίνησα να φύγω. Ήταν τα πιό βαριά βήματα που έχω κάνει στην ζωή μου. Νόμιζα οτι θα σωριαστώ κάτω δεν με κρατούσαν τα πόδια μου. Μόλις έφτασα σε ένα σημείο που να μήν με βλέπει κάθισα κάτω και ξέσπασα σε κλάμματα. Τα έβγαλα όλα απο μέσα μου, ένιωθα αφόρητο πόνο. Πήγα σπίτι την έσβησα απο το facebook την έκανα block έσβησα όλες τις φωτογραφίες που είχαμε μαζί, ότι πράγματα μου είχε δώσει τα έκρυψα να μήν τα βλέπω. Έβγαλα απο την καθημερινότητα μου κάθε τι δικό της.
Με πονούσε πάρα πολύ, το έκανα με μισή καρδιά αλλά το έκανα. Την έβγαλα απο την ζωή μου, απο τότε δεν της έχω στείλει τίποτα, ούτε έχουμε μιλήσει. Την βλέπω έξω και γυρνάω την πλάτη, δεν της λέω ούτε γειά. Με πονάει αφάνταστα να υποκρίνομαι οτι είμαι καλά. Με πονάει που δεν την έχω αλλά τουλάχιστον τώρα νομίζω πως έχω αρχίσει σιγά σιγά με πολύ αργά και βασανιστηκά βήματα να την βγάζω απο την ζωή μου.
Απο εκέινη την ημέρα που την έσβησα έχει αρχίσει που και πού να με παίρνει κάποιος με απόκρυψη και να μήν μιλάει. Δεν ξέρω αν είναι αυτή. Λένε οτι αν αγαπάς κάτι άφησε το να φύγει.... ε λοιπόν την άφησα, δεν ξέρω αν θα γυρίσει και δεν ξέρω αν γυρίσει τι θα κάνω. Άλλες φορες σκέφτομαι οτι αν γυρίσει θα της πώ οτι τώρα πλεόν είναι αργά για μένα και θα της κάνω αυτό που μου έκανε και αυτή, άλλες πάλι σκέφτομαι οτι θα πέσω στην αγγαλιά της και θα ξαναείμαστε μαζί όπως παλιά.
Το θέμα όμως είναι να είμαι καλά εγώ. Να μην πονάω άλλο, να σταματήσω να σκέφτομαι άσχημα πράγματα και επιτέλους να ζήσω λίγο την ζωή που μου αξίζει, να διασκεδάσω, να περάσω καλά. Αυτά προσπαθώ να κάνω τώρα. Να σκεφτώ λίγο τον εαυτό μου όπως έκανε και εκείνη. Ο χρονος περνάει πολύ πολύ αργά και ο πόνος φεύγει πάρα πολύ δύσκολα, πάρα πολύ αργά. Φεύγει όμως έστω και λίγο λίγο φεύγει. Ευελπιστώ κάποτε να εξαφανιστεί τελείως. Μακάρι να εξαφανστεί....
Άκουσε το:
http://www.youtube.com/watch?v=ikXnVrjMjIw