καλα ξεμπερδέματα :)

δεν ξέρω τι νιώθω. ήθελα να με πάρει αλλά όταν με πήρε τα χασα. δεν είπα τίποτα από όσα σκετόμουν αρκέστηκα σε χαζομάρες. ηταν αμήχανος, κι εγώ ήμουν. δεν περίμενα ότι θα νιώθαμε ποτέ αμήχανα. γιατί ήταν έτσι? επειδή φεύγει ή επειδή υπάρχει ακόμα? είναι δυαντον μια επικοικωνία μετα από σχεδόν 3 χρόνια χωρισμού να με επηρεάζει τόσο?
δεν θέλω να προσποιούμαι με κάποιον που υπήρξαμε τόσο κοντά αλλά δεν θέλω και να είμαι τόσο εκτεθειμμένη. ακόμα κι αν δεν είμαι καλά και να του το πω σε τι θα βοηθήσει? κατάλαβε μάλλον ότι λέω ψέματα, ρώτησε ..με ξέρει πως έιμαι όταν έιμαι ενθουσιασμένη. η τόσο επιφανειακή κουβέντα και από τη μεριά του και από τη μεριά μου με πείραξε. εγώ είχα βάλει τον αυτόματο πιλότο, δνε σκεφτόμουν απαντούσα και ρωτούσα χωρίς να νιώθω ή να καταλαβαίνω ακριβώς

νώθω πάλι απογοητευμένη με τον εαυτό μου δεν είπα όσα ήθελα ή δεν ζήτησα να βρεθούμε για να του τα πώ.με τρόμαξε πόσο μακρυά και αποστασιοποιημένη ένιωσα αλλά πόσο κοντά νιώθω συναισθηματικά. νόμιζα ότι τονήξερα πλέον διαπιστώνω ότι δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ , ότι κι αν λέει πιάνω τον εαυτό μου να λέει από μέσα μου "λεει αυτό αλλά μπορεί να μην το εννοεί πραγματικά", "μηπως σου λεει ότι θέλεις ν αακούσεις?" και να φανταστείτε ότι είναι ο πιο ειλικρινείς άνθρωπος που ξέρω. δεν μου έχει πει ποτέ ψέματα ακόμα και όταν έτσι διακινδύνευε πολλά, ακόμα και αν ήξερε ότι θα με στεναχωρούσε ή ότι θα μαλώναμε. γιατί να σκέφτομαι τωρα έτσι? δεν θέλω να σταματήσω να τον θαυμάζω.

λεξεις που μου ερχονται:


κολημα

ανελευθερια

κολημα

ασχημη αισθηση

εξαρτηση

εξαρτητικοτητα

πενθος

ελλειψη χαρας

πονος πονος πονος

τι θελω

τι δεν θελω

τι κανω

τι αφηνω να μου κανουν

θυμα . μ αρεσει αρκει να μου λεν ευχαριστω

εξαρτητικοτητα

αποφασιζει ο αλλος για το πως και ποσο θα επικοινωνησει και εγω μετα τηγανιζομαι

αποφασεις? πουντες


μικρη και απειρη , μεγαλη λουμπα μικρη καλουμπα


τραβατε με κι ας κλαιω (αδικο αυτο δεν με εκφραζει τοσο)

ποσο με επηρεζει ενας ανθρωπος? πολυ

ποσο τον αφηνω να με επηρεαζει? πολυ

εχω ζωη? δεν ξερω. μαλλον οχι. μαλλον ναι.ναι εχω μια πολυ καλη ζωη. Ολα καλα ευχαριστω.


μαυριλα , μαυρο.

προσπαθο.

σερνομαι. εχω καταθλιψη?

οχι. Θελω να βοηθησω αυτον που εχει για να μην εχει και παιρνει μαυρο και ασπρο και ολα τα χρωματα .

γιατι πολλα γιατι.

ισως και πενθος.

μοναξια. μοναξια μοναξια. ε?


αφηστε με αντε καντε τη δουλεια σας. ανοητοι.μα που ειστε γιατι φυγατε?

αχ! και βαχ!

αυτα μουτ ερχονται.


εζησα μια χαρα σχεσεις με την οικογενεια μου !προτυπα ! προτυπα!


ακου να δεις κυρα μου : οι μια χαρα σχεσεις ειναι αυτες που σε πανε και μπροστα

που σου δινουν μια καλη αισθηση για τον εαυτο και τη ζωη και προχωρας με τα οποια προβληματα συνναντας η δημιουργεις.

ολα τα αλλα τα ακουω βερεσε.


και για να μου εισαι εδω με το μιξομαντηλο στο χερι μισο αιωνα και βαλε και να μη λες να ξεκολησεις απο εναν εναλακτικο πρεζακι χλεμπονιαρη

μονο αυτο εχει να μου πει

πως οι σχεσεις με την οικογενεια σου ητανε σκ@@

και συ αισθανεσαι σκ@@

και τα εφτιαξες και με εναν που αισθανεται επισης σκ@@

αυτα εν ολιγοις

τωρα αμα τιποτα απο ολα αυτα δε σε αφορα μπαρδον


αμα σε αφορα καλο θα ειναι να τα δεις και να ορθοποδησεις

να φτιαξεις σχεσεις με εαυτο και με κοσμο

με κοπο και ορεξη

αν δε σε αφορα τραβα απο πισω του καμια διακοσαρια χρονια ακομη γαι να βγαζεις ακρη και να μαντευεις απο το χρωμα της φωνουλας του

τι αραγε ηθελε να πει ο μουγκος ποιητης.

συγγνωμη που εκφραστηκα σκληρα

συγγνωμη αν . ισως δεν βοηθα καθολου αυτο

εκφραστηκα αυθορμητα

και σιγουρα ο,τι λεμε αφορα πολυ περισσοτερο εμας που το λεμε

παρα αυτο για τον οποιο το λεμε

συγγνωμη για την οποια σκληροτητα η αστοζια μου λοιπον

'
και σου ευχομαι και παλι καλα ξεμπερδεματα :)

Quote:

---

Originally Posted by αν?

δεν ξέρω τι νιώθω. ήθελα να με πάρει αλλά όταν με πήρε τα χασα. δεν είπα τίποτα από όσα σκετόμουν αρκέστηκα σε χαζομάρες. ηταν αμήχανος, κι εγώ ήμουν. δεν περίμενα ότι θα νιώθαμε ποτέ αμήχανα. γιατί ήταν έτσι? επειδή φεύγει ή επειδή υπάρχει ακόμα? είναι δυαντον μια επικοικωνία μετα από σχεδόν 3 χρόνια χωρισμού να με επηρεάζει τόσο?
δεν θέλω να προσποιούμαι με κάποιον που υπήρξαμε τόσο κοντά αλλά δεν θέλω και να είμαι τόσο εκτεθειμμένη. ακόμα κι αν δεν είμαι καλά και να του το πω σε τι θα βοηθήσει? κατάλαβε μάλλον ότι λέω ψέματα, ρώτησε ..με ξέρει πως έιμαι όταν έιμαι ενθουσιασμένη. η τόσο επιφανειακή κουβέντα και από τη μεριά του και από τη μεριά μου με πείραξε. εγώ είχα βάλει τον αυτόματο πιλότο, δνε σκεφτόμουν απαντούσα και ρωτούσα χωρίς να νιώθω ή να καταλαβαίνω ακριβώς

---

;;; Είναι αυτά πράγματα που σκέφτεται μια κοπέλα για κάποιον με τον οποίο τα είχε 3 χρόνια πριν ;;;
Ούτε μέρα δεν πέρασε από τότε που χωρίσατε στο μυαλό σου!!
Αν, θέλω να σε ταρακουνήσω! Και να σου δείξω τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Αξίζει αυτή η κοπέλα που βλέπεις να είναι δυστυχισμένη;
Ειλικρινά, μπορείς να είσαι δυστυχισμένη για πάντα για τον Φ., τον έρωτα της ζωής σου, το πιο ειλικρινές άτομο που έχεις γνωρίσει.
Μπορείς να τα έχεις μαζί του στο μυαλό σου, μια αιωνιότητα. Αν αυτά θέλεις για τον εαυτό σου...

αν? απαντουσες... :)

Quote:

---

Originally Posted by researcher

συγγνωμη που εκφραστηκα σκληρα

συγγνωμη αν . ισως δεν βοηθα καθολου αυτο

εκφραστηκα αυθορμητα

και σιγουρα ο,τι λεμε αφορα πολυ περισσοτερο εμας που το λεμε

παρα αυτο για τον οποιο το λεμε

συγγνωμη για την οποια σκληροτητα η αστοζια μου λοιπον

'
και σου ευχομαι και παλι καλα ξεμπερδεματα :)

---

Θέλω να πιστεύω ( και πιστεύω ) πως ο λόγος είναι και φάρμακο και δηλητήριο ανάλογα τον κάθε οργανισμό γιατρεύουν η τον δηλητηριάζουν
Το θέμα είναι στην απόφαση του καθενός μας για αυτό το ρίσκο

νιώθω κάπως πάλι και αποφάσισα αφού με έχει βοηθήσει το να γράφω εδώ να συνεχίσω να το κάνω για όσο με βοηθάει και με κάνει να νιώθω καλύτερα, κρατώντας μόνο το μηνύματα που με βοηθάνε να πάω παραπέρα..Δυστυχώς συνέβησαν κάποια άσχμημα γεγονότα και δνε μπόρεσα να ξεκουραστώ αυτές τις μέρες όπως περίμενα, αλλά ούτε και να τελειώσω κάποιες υποχρεώσεις.
Ταυτόχρονα όποτε κάπως το μυαλό μου ξεφεύγει από τον Φ., και αποστασιοποιούμαι και απομακρύνομαι κατι γίνεται πάντα και με κάποιο τρόπο επανέρχεται στο προσκήνιο..αυτήν την φορά ήταν ένα τηλεφώνημα του για ευχές πρίν το Πάσχα.Το ξέρω ότι αν δεν το άφηνα να με επηρεάσει δεν θα με επηρέαζε ..αλλά με κάνει να νιώθω εγκλωβισμένη το να επανέρχεται κάθε φορά.σαν όποτε πάω να κάνω ένα βήμα μπροστά να τον νιώθω να με κρατάει από το μανίκι, όχι σαν να μην μπορώ να ξεφύγω αλλά σαν να μην θέλω να το κάνω γιατί είναι το μανίκι μιας ζακέτας που την έχω καιρό και μ αρέσει πολύ και δεν θέλω να την σκίσω ή να τν πετάξω. ελπίζω κάποιος να καταλάβει τι εννοώ.αυτά.
και επίσης κάνω κι άλλες χαζομάρες αυτες τις μέρες,μου έστειλαν π.χ. κάποιες φίλες από παλιά-με τις οποίες βγήκα πριν κάποιες μέρες για να βγούμε και δεν είχα καν την όρεξη να απαντήσω και δεν απάντησα ακόμα, αν και ήταν για σήμερα το βράδυ..ενώ συνήθως δεν είμαι έτσι τώρα τελευταία.κι επισης σκέφτηκα να τηλ. σε δύο σημαντικά για μένα ατομα/πολύ καλούς φίλους παλιότερα αλλά δεν το κάνω..δεν έχω τι να πω..δεν έχω όρεξη να μιλήσω αλλά νι΄θωθ την ανάγκη να τους ακούσω.το ξέρω ότι ακούγονται χαζά αυτά κι υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα αλλά θεωρώ ότι είναι κρίμα το να νιώθω και να συμπεριφέρομαι έτσι.

Ξεκινάω από αυτά που χαρακτηρίζεις χαζομάρες. Προσωπικά,δε βρίσκω θέμα να μην θες να απαντήσεις άμεσα, να βγεις ή να τηλεφωνήσεις αν δεν έχεις όρεξη- εκτός κι αν το απαιτούν έντονα οι περιστάσεις. Βρίσκω όμως θέμα στο γεγονός πως δεν είσαι καλά και αντιδράς έτσι. Εκεί να εστιάσεις,κι όχι στο ότι δεν είσαι εντάξει ή στο 'πρέπει'.
Αν μου, ναι καταλαβαίνω το παράδειγμα με τη ζακέτα, ξέρεις ζεσταίνει κιόλας-έχει ένα είδους ασφάλεια, αλλά αν τη βγάλεις και δοκιμάσεις κάποια άλλη μπορεί να δεις ότι σου πηγαίνει και καλύτερα.

Το έχω ξαναγράψει, προσπάθησε να κόψεις εντελώς επαφές με αυτόν αλλά και με τον αδερφό του,παρέα του και στη συνέχεια θα έρθει σταδιακά και η συναισθηματική απόσταση. Όταν τον βλέπεις,ακούς κάθε τόσο ξαναγυρίζεις...

Κ επίσης αφού βλέπεις ότι πιέζεσαι τόσο πολύ γιατί δεν απευθύνεσαι σε έναν ειδικό? Το σκέφτεσαι καθόλου?

Ναι έχεις δίκιο δεν μένω τόσο στο πρέπει αλλά περισσότερο στν απάθεια μου, στο ότι δεν είναι κάτι που με χαρακτηρίζει.δεν το βρίσκω ωραίο κάποιος να νοιάζεται και να θέλει να με δει κι εγώ να μην απαντάω καν στο μήνυμα.και όσο για τα άλλα τηλεφωνήματα νιώθω ότι θέλω να ακούσω, να μην χαθώ αλλά δεν έχω όρεξη να μιλήσω..και να μιλήσω τι να πώ..νιώθω ότι θα κουράσω τους γύρω μου αν ανοιχτώ και γενικά πιστεύω ότι κανείς δεν θέλει να συναναστρέφεται στεναχωρημένους ανθρώπους..όχι μίζερους αλλά μπλεγμένους.δεν μπρορώ να τη βγάλω με κάνει να νιώθω όμορφα,μπορώ να καταφύγω πάντα εκεί έστω και με τη σκέψη μου..ξέρω ότι με κάνει να δείχνω όμορφη και ευτυχισμένη.κι αν πάει κανείς να μου τι βγάλει τότε χειροτερεύει ακόμα περισσότερο δεν φοράω τίποτα άλλο :(..
Οσο για τις επαφές πέρνει συνήθως από καρτοτηλέφωνο και δεν μπορώ να ξέρω από πρίν ποιός είναι. ας πούμε τώρα πήρε μια φορά αλλά δεν το σήκωσα,δεν πρόλαβα και μετά ξαναπήρε..και κάθομαι και σκέφτομαι ενώ είχα καταλήξει ότι έληξε για αυτόν, γιατί πήρε, σήμαινε κάτι..με βάζει στην διαδικασία να αμφιβάλλω.
Οσο για τον ειδικό..κάθε φορά τα ίδια.Δεν πάει άλλο κάθε φορά αυτό λέω και ξυπνάω και νιώθω λίγο καλύτερα και πάνε έτσι κάποια χρόνια τώρα.
Η αληθεια είναι ότι είμαι αρκετά ανεξάρτητη, είχα θάρρος να κάνω πράγματα μόνη μου, να ταξιδέψω ακόμα και μακρυά μόνη μου, να τα καταφέρνω καλά σε πράγματα που προσπαθούσα να ασχολούμαι με πολλά και να γνωρίζω κόσμο έυκολα..και δεν θέλω να παραδεχτώ ότι νικήθηκα.δεν θέλω να παραδεχτώ ότι δεν μπορώ μόνη μου να τα βγάλω πέρα με τον ευατό μου και τον κόσμο.Φοβάμαι ότι έγινα ότι δεν ήθελα να μαι.

Quote:

---

Originally Posted by αν?

Η αληθεια είναι ότι είμαι αρκετά ανεξάρτητη, είχα θάρρος να κάνω πράγματα μόνη μου, να ταξιδέψω ακόμα και μακρυά μόνη μου, να τα καταφέρνω καλά σε πράγματα που προσπαθούσα να ασχολούμαι με πολλά και να γνωρίζω κόσμο έυκολα..και δεν θέλω να παραδεχτώ ότι νικήθηκα.δεν θέλω να παραδεχτώ ότι δεν μπορώ μόνη μου να τα βγάλω πέρα με τον ευατό μου και τον κόσμο.Φοβάμαι ότι έγινα ότι δεν ήθελα να μαι.

---

An....έγινες,νικήθηκες...
Μου δίνεται η αίσθηση μιας μονιμότητας έτσι όπως το λες,πες μου αν κάνω λάθος.
Είσαι σε μια δύσκολη κατάσταση-μπερδεμένη μάλλον, δεν άλλαξες.Αυτό που είσαι είσαι.
Δεν είναι κακό να ζητάς βοήθεια. Κάπου αυτό έχει να κάνει και με το μοίρασμα.

Όλο αυτό που ζεις είναι ένα καμπανάκι ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι σε ενοχλεί...κ όχι η 'γέννηση' μιας νέας an!

Και επιμένω πως το να ζητάς βοήθεια δεν είναι ήττα αλλά απολύτως φυσιολογικό. Αφύσικο θα ήταν να μη χρειαζόσουν ποτέ.
Στο έχω ξαναγράψει κι αυτό,μοιράσου το όπου μπορείς και πέρα από ένα απλό μοίρασμα νομίζω πως πρέπει να νικήσεις την ιδέα που σε θέλει νικημένη πηγαίνοντας σε έναν ειδικό. Να το τολμήσεις, τότε θα βοηθήσεις πραγματικά τον εαυτό σου και όχι χάνοντας χρόνο απ'τη ζωή σου με την ελπίδα πως θα περάσει χωρίς να βλέπεις φως.Εκτός κι αν βλέπεις...

ξερεις ποσο παραλογο ειναι αυτο με τη ζακετα ετσι; Ειχες στα 18 σου μια ωραια ζακετα, τη φοραγες και ενιωθες κουκλιτσα, δεν την εχω δει για να σου πω αν οντως ησουν κιολας, ας δεχτουμε την αποψη σου, αλλα εχω τις αναστολες μου, γιατι μετα απο 10 χρονια αυτη η ζακετα μπορει να ειχε διατηρηθει με καλη συντηρηση, αλλα απο οτι φαινεται εχει περασει τα χιλια μυρια, εχει ρεψει, εχει ξεθωριασει, εχει 5-6 τρυπες πανω της απο το σκορο, και εσυ νομιζεις οτι οταν την φορας σε δειχνει ακομα κουκλιτσα.

Λοιπον νομιζω οτι ενα απο τα μοτιβα εδω περα ειναι να θες να σε ακουνε αλλα και να μη θες ταυτοχρονα, θες να σε βοηθανε και δε θες. Γιαυτο θες να πας σε ειδικο και δεν πας. Γιαυτο ο Φ. σε βοηθαγε χωρις να σε βοηθαει. Σου ελεγε δλδ για να σε βοηθησει εισαι δυνατη ολα ειναι καλα αλλοι εχουν χειροτερα προβληματα. Και σε βοηθαγε και δε σε βοηθαγε. Θες να μιλησεις και στους φιλους σου αλλα και δε θες, γιατι και να τους μιλησεις θα τους κουρασεις, αρα θα ζητησεις βοηθεια αλλα δεν θα την παρεις. Οπως και εδω ζητας βοηθεια και πολλα μελη κουραζονται ή καθ υμωνουν μαζι σου και στματανε να σε βοηθανε ή σε βοηθανε μη εποικοδομητικα καθως σου επιτιθονται. Και παιρνεις αυτο που θες, σε βοηθανε χωρις να σε βοηθανε. με τους γονεις σου παλι εχεις πει οτι θα τους μιαλγες αλλα εχουν αλλα θεματα και δε μπορεις να τους επιβαρυνεις. Δλδ αμα ζηταγγες εκει βοηθεια μαλλον δε θα την επαιρνες αφου υπαρχουν αλλες προτεραιοτητες. Επισης, το θεμα του Φ. ειναι κατι πολυ προσωπικο σου που εχει μεσα του τη μιση σου ζωη και για να δημιουργησεις καποια φιλια οπως λες θα επρεπε να μπορεις να μιλησεις για αυτον, και ετσι ενω θελεις να ανοιχτεις και να γνωρισεις κοσμο, η σχεση σου με τον Φ. λειττουργει σαν εμποδιο, καθως ειναι για σενα κατι πολυ ιδιαιτερο και ξεχωριστο που δε μπορεις να το μοιραστεις. Ετσι ενω θες να δημιουργησεις φιλιες, παλι δεν μπορεις. θες να πας σε ψυχολογο, παλι κατι σε εμποδιζει, θες να μιλησεις στους γονεις σου, κι αλλα εμποδια. γιαυτο και εδω νομιζω οτι σου πηρε πολυ χρονο να μιλησεις για καποια πραγματα ενω υπαρχει ανωνυμια, γιατι θες να βοηθηθεις και δεν θες, και εξηγωντας πληρως την κατασταση θα μπορουσαμε να σε βοηθησουμε πιο ευκολα. Αρχισες να ανοιγεσαι ομως γιατι ολο αυτο το πραγμα εβραζε μεσα σου και θα εκανες μπαμ αλλιως, αλλα οπως ειπαμε και παλι εχεις μια σταση που δε θελει να βοηθηθει, ωραιοποιοντας τον Φ, τρεφοντας ελπιδες για αυτον, βρισκομενη αντιμετωπη με νεα προβληματα και θεωρωντας τα ολα αυτα λογικα φυσικα και αναμενομενα, ωστε ο μεσος ανθρωπος να απηυδησει μαζι σου, και να μη θελει να σε βοηθησει πια οπως περιεγραψα και παραπανω, γιατι οπως λες κι εσυ, ποιος θελει να ακουει συνεχεια ασχημα και μιζερα πραγματα! Αρα και ζηταμε βοηθεια και δεν την εχουμε, οποτε αυτο ισως σου δινει αυτη την αισθηση που θες οτι εισαι δυνατη να τα βγαλεις περα μονη σου, χωρις βοηθεια. Βουαλα.

carrie ως προς το πρώτο σκέλος (της ζακέτας :)) συμφωνώ. Σίγουρα είναι πιθανό να βλέπω κάτι διαφορετικά απ ότι είναι ή και απ ότι ένας αντικειμενικός παρατρητής.Οι λόγοι που δεν εχω πάει ακόμα σε ειδικό, που με κρατάνε από το να πάω, είναι διάφοροι, και τους έχω αναφέρει κατα καιρούς..πράγματι μπορεί απλά να αποτελούν δικαιολογίες.Πιστεύω ότι ολοι οι άνθρωποι γύρω μου με βοηθάνε με τον τρόπο τους, για τον Φ. συγκεκριμένα πιστεύω ότι μου έδωσε όσα μπορούσε να δώσει,όσα πίστευε ότι είχα ανάγκη. Για τους φίλους μου εννοούσα περισσότερο ότι θα θελα να τους ακούσω (δεν χρειαζεται να πω κάτι τα ξέρουν τα περισσότερα)αλλά με κουράζει ακόμα και αυτό.
Οσο για τους γονείς μου δεν είπα ότι έχουν άλλες προτεραιότητες, είπα ότι δεν θέλω να τους στεναχωρήσω γιατί περνάνε μια αρκετά πιεστική περίοδο-λόγω συνθηκών-, αν ζητούσα βοήθεια θα την έπαιρνα και με το παραπάνω. επίσης δεν νιώθω έτοιμη να ανοιχτώ σε άτομα που δεν τα ξέρω πολύ καιρό για τν Φ., ναι, αλλά όχι και γι άλλα πράγματα. Και εδώ που ήμουν απόλυτα ειλικρινείς, τελείως όμως, βλέπεις ακόμα κι εσύ που έχεις διαβάσει αρκετά μνμ μου εξακολουθεις να πιστεύεις ότι κάτι λείπει από το παζλ..μπορεί και να χεις δίκιο. αλλά δνε το χω βρεί ούτε εγώ αυτό το κομμάτι..δεν είναι ότι σας το κρύβω.
[/COLOR]Αρχισες να ανοιγεσαι ομως γιατι ολο αυτο το πραγμα εβραζε μεσα σου και θα εκανες μπαμ αλλιως, αλλα οπως ειπαμε και παλι εχεις μια σταση που δε θελει να βοηθηθει, ωραιοποιοντας τον Φ, τρεφοντας ελπιδες για αυτον, βρισκομενη αντιμετωπη με νεα προβληματα και θεωρωντας τα ολα αυτα λογικα φυσικα και αναμενομενα, ωστε ο μεσος ανθρωπος να απηυδησει μαζι σου, και να μη θελει να σε βοηθησει πια οπως περιεγραψα και παραπανω, γιατι οπως λες κι εσυ, ποιος θελει να ακουει συνεχεια ασχημα και μιζερα πραγματα!
όσο για αυτό,τον εαυτό μου τον συγκαταλλέγω στους μεσους ανθρώπους.αυτός που νοιάζεται πραγματικά δεν έχει πρόβλημα να είναι δίπλα σου σε άσχημες περιόδους( και εννοείται ότι δεν αναφέρομαι στο φόρουμ αλλά έξω), και το χω ξαναπεί δεν είμαι μόνο αυτή που βγάζω εδώ,είμαι κι άλλα πράγματα, εδώ βγάζω αυτήν μου την πλευρά.

γεια σου αν? μου..

θα συμφωνησω και εγω με την carrie γιατι νομιζω στο παραπανω της μηνυμα βρισκεται ολη η ουσια της καταστασης που περνας τωρα...εχεις κολλησει στην αναμνηση μιας σχεσης που εχει τελειωσει και την ανακυκλωνεις συνεχως..δεν ξερω αν την ανακυκλωνεις γιατι εχεις κολλησει στις πραγματικες αναμνησεις η αν εγκλωβιζεσαι επειδη θα ηθελες να ζησεις μαζι του παραπανω πραγματα που εκ των πραγματων δεν προλαβες να ζησεις...η ουσια ειναι οτι αν παρατηρησεις τις απαντησεις σου, ''δημιουργεις'' συνεχως εμποδια για να μην προχωρησεις παρακατω...''σαμποταρεις'' καθε προσπαθεια που μπορει να σε βγαλει απο αυτη την κατασταση...

η πραγματικοτητα ειναι οτι ο φ κανει χρηση ηρωινης και αυτο απο μονο του ειναι αρκετα σοβαρο για να σε προβληματισει στον αν μπορεις να ξανακανεις σχεση μαζι του,στο τι θα μπορουσε να σου προσφερει σαν συντροφος αυτη την στιγμη,κτλπ..αυτην την πραγματικοτητα νομιζω οτι την κανεις στην ακρη γιατι δεν σε εξυπηρετει και εξακολουθεις να κολλας στις αναμνησεις και το παρελθον...

το πρωτο βημα που μπορεις να κανεις,ειναι να αποδεχτεις οτι στεκεσαι η ιδια εμποδιο στο να προχωρησεις και επειτα να σκεφτεις τι μπορεις και τι θες να κανεις για αυτο..

serena ευχαριστώ για το μήνυμα .και ποιοι μπορεί να είναι οι πιθανοί λόγοι που το κάνω αυτό, το να βάζω εμπόδια αφού η κατάσταση μου προκαλεί δυσφορία?πραγματικά το ρωτάω γιατί θέλω να καταλάβω.εχεις δίκιο ξεχνάω πολλές φορές την πραγματικότητα.

θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω όταν ακόμα μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα,να μην τα είχα αφήσει να εξελιχθούν έτσι.θα θελα να είχα προσπαθήσει περισσότερο όταν έπρεπε, να μην φοβόμουν την αλήθεια. θέλω να μου δοθεί κι εμένα μια δεύτερη ευκαιρία ξέρω ότι μπορώ να φτιάξω ξανά τη ζωή μου όπως την ονειρεύομαι αλλά είναι σαν να έχω παγώσει, σαν να μην είναι η ζωή μου αλλά μια ταινία.δεν περίμενα να έχω ζήσει έτσι, ούτε να καταλήξει έτσι μετά. δεν μπορεί να έχουν εξελιχθεί τόσο άσχημα τα πράγματα. θέλω να φύγω , δεν γίνεται όμως, θέλω ένα ήρεμο μέρος. όσο προχωράω στην ζωή μου απομακρύνομαι.χαίρομαι με όσα έχω καταφέρει αλλά δεν μου φτάνει για να νιώσω ευτυχισμένη.πως αλλάζουν έτσι τα πράγματα;τίποτα δεν μπορεί να είναι ίδιο ε?νομίζω το ξέρω.

ισως το γιατι υπαρχει μεσα σου,ισως δεν υπαρχει ευθεια απαντηση...

καμμια φορα ο πονος γινεται συνηθεια,τροπος ζωης..και οσο παραλλογο και αν ακουγεται, ειναι πολυ πιο ευκολο να πονας απο το να αποφασισεις μια αλλαγη....ποιος δεν φοβαται τις αλλαγες..?το βιωμα και το αναμασημα του πονου ειναι μια παθητικη σταση...η αλλαγη απο την αλλη,ειναι καθαρα ενεργητικη σταση...δεν ειναι τοσο απλο απο μια παθητικη σταση να περασεις στην ενεργητικη,οποτε ισως χρειαζεσαι μικρα, ενδιαμεσα βηματα στο παρον...

ενα μικρο βημα ειναι να προσπαθεις για αρχη να επανερχεσαι στην πραγματικοτητα....οτι δηλαδη αυτη η σχεση εχει τελειωσει πια και το γεγονος οτι ο πρωην σου κανει χρηση ηρωινης δηλωνει το ποσο οριστικος ειναι αυτος ο χωρισμος...
ισως επισης δεν πενθησες ποτε πραγματικα τον χωρισμο γιατι παντα στο πισω μερος του μυαλου σου ειχες οτι καποια στιγμη θα ξαναειστε μαζι...δεν ειναι αργα ομως...μπορεις να πενθησεις τωρα και σιγα σιγα θα ερθει και η αποδοχη...

ποσοι δεν εχουμε σκεφτει οτι θα θελαμε να γυρνουσε ο χρονος πισω και να τα καναμε ολα σωστα...?δεν γινεται ομως δυστυχως...
το μονο που μπορουμε να κανουμε ειναι να αποδεχτουμε τα γεγονοτα της ζωης μας οπως εχουν αυτη την στιγμη,να σφιξουμε τα δοντια και να προχωρησουμε παρακατω...καποια στιγμη θα ερθει και μια σχεση που μπορει να ειναι και πολυ καλυτερη απο την προηγουμενη...

βεβαια αυτο δεν σημαινει οτι μεχρι να ερθει η επομενη σχεση, η ζωη μας δεν εχει νοημα...μπορουμε να την γεμισουμε με φιλους,παρεες,δουλεια και ενδιαφεροντα...ετσι δεν μοιαζει τοσο καταθλιπτικη..εε??ισως γινει και πιο ενδιαφερουσα απο οσο ηταν πριν...

και κατι αλλο..νομιζω εγραψες σε αλλο σου μηνυμα πως οταν σε καλουν εξω φιλοι σου, τους αποφευγεις...να αλλο ενα μικρο σαμποταρισμα που σου κανεις...και εγω μου το κανωωωω :p αλλα αποφασισα να το σταματησω γιατι καταλαβα ποσο βλακεια ειναι...και τωρα στελνω μηνυματα και παιρνω τηλεφωνα ακομα και αν η φωνη που με σαμποταρει, ουρλιαζει....!αφου μπορω εγω να αντιστεκομαι σιγουρα μπορεις κι εσυ..μια αποφαση ειναι :)