Printable View
Ναι Αντα , αλλο ομως η μοναξια , αλλο η μοναχικοτητα ......... το να εισαι μοναχικος δεν ειναι ενδειξη ελλειψης ψυχικης υγειας , τα να αισθανεσαι μοναξια , ειναι ....... αλλα ανθρωπινα ειναι τα συναισθηματα αυτα ....... καποια στιγμη το αντιλαμβανεσαι , αν δεν τοχεις αντιληφθει ηδη ....... που μαλλον τοχεις , αν κρινω απο το ποστ σου #18222.....Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Αντα μου , δεν σκεφτονται ετσι οι ανθρωποι, τον εαυτο μας σκεφτομαστε ολοι, και κρινουμε εξ ιδιων παντα ......λιγοι θα προσπαθησουν να μπουν στην θεση του αλλου ...... κα αυτοι οι λιγοι ειναι αυτοι πουχουν περασει μεγαλες δυσκολιες στην ζωη τους , μονο οι δυσκολιες δινουν πολυτιμα μαθηματα ζωης ........ εν καιρω ειρηνης , τιποτα δεν μαθαινεις .......
ειμαι ευγνωμων που ημουν καμμια 15αρια χρ. στο κρεβατι , επι κτθλψεως , σε αυτα τα 15 χρονια , αντε να βγηκα 4 φορες για καφε με καποιον , εβγαινα μονο για σμαρκετ , μονος φυσικα , εχω να μπω στην θαλασσα που λατρευω απο το 2002 , περασα δυσκολα λοιπον , αλλα βγηκα ωφελημενος , πιο δυνατος και σαφως πιο ωριμος ...... εκτιμω και την μικρη βολτιτσα πλεον , που ουτε αυτην μπορουσα να κανω ........και μικροπραγματα που πριν τα θεωρουσα δεδομενα .......
Να κανω και μια αναφορα στα ' περιφημα ' αντικαταθλιπτικα , η και ηρεμηστικα , τωρα που τακοψα , ειμαι εις θεση να δω την διαφορα .......... λοιποοον , αυτα τα χαπια , ιδιως ταντικ/κα , οχι οτι τα ηρεμηστικα εξαιρουνται , σου αφαιρουν , ας μου επιτραπει η εκφραση , το δυσαρεστο αισθημα του πονου, του ψυχικου , ελα ομως που δεν περιοριζονται εκει , σου ' ισοπεδωνουν' ολα τα συναισθηματα , και τα θετικα μαζι ....... οταν επαιρνα και απ τα δυο ειδων χαπια , δεν μπορουσα να αισθανθω αγαπη , συγκινηση , ουτε καν για τα τρια μου ανηψια .....ολο τα κατηγορουσα , γιατι ηταν σκυθρωπα οταν ερχοντουσαν εδω , που να φανταστω οτι εγω ημουν η αιτια ( η απλα εγω ταβλεπα ετσι ) , τωρα το καταλαβαινω που συνηλθα .... ...... τωρα που τακοψα , βλεπω μια ταινια , και συγκινουμαι, δακρυζω και ισως και να κλαψω ........ αγνωστο συναισθημα για τα προηγουμενα χρονια .... μα οι αντρες κλαινε , ιδιως στην ηλικια μου ? και βεβαια κλαινε , οχι επειδη τους παρατησε η κοπελα τους ( μπροστα της ειναι ' ασχημο ' να κλαις , απο πισω εχω κλαψει πολυ για κοπελα , και της τοχω εκ των υστερων , ειναι οκ. ) , υπαρχει αξιοπρεπεια και εγωισμος , ενα αρνητικο συναισθημα , που ατυχως εχουμε ολοι μας , σε διαφορετικο βαθμο ο καθεις ...........
Πολυ καλη παρομοιωση !!!!Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
θελω επισης ναναφερθω σενα θεμα , που ειναι ιδιον των μεγαλυτερων ανθρωπων , ηλικιακα , αν δεν εισαι ' χαζο παιδι, χαρα γεματο ' εχω εναν φιλο ετσι, που τον ζηλευω τροπον τινα , τι παθαινουμε ? σκεφτομαστε παλιες εποχες , οχι οτι αναπολουμε την νιοτη μας , εποχες του παρελθοντος , που δεν τις εχουμε ζησει ..... γιατι οχι του μελλοντος ? μα το μελλον ειναι αγνωστο , ισως το φοβομαστε η απλα δεν το γνωριζουμε ..... σημειωση γραφοντος , ο φοβος του αγνωστου , πχ. του θανατου η του σκοτους , ειναι ενας φοβος που ειναι βαθια ριζωμενος στον ανθρωπο, απο αρχαιοτατων χρονων , πολυυυ πριν του Αρχαιους Ελληνες , ισως και εκατομμυρια χρονια πριν, με το που εμφανιστηκε ο ανθρωπος ........ ο φοβος αυτος , εχει τις ριζες του στην εποχη που ο φωτισμος το βραδυ δεν υπηρχε , οποτε υπηρχε μονο η σεληνη σαν φυσικος φωτισμος , και τις νυχτες χωρις φεγγαρι, οι επιθεσεις αρπακτικων στον ανθρωπο ηταν τριπλασιες απο τις νυχτες με φεγγαρι ....... οποτε φοβομασταν , και δικαιως το σκοτος , το αγνωστο , αφου δεν ξεραμε τι υπαρχει μες το σκοτος , ενα λιονταρι ισως ? πολυ πιθανον , και δεν υπηρχαν τοτε πολεις , αφου την εποχη του Χριστου, αντε να υπηρχαν 60-80 εκατομμ. ανθρωποι στον πλανητη , μολις το 1800 γιναμε 1 δις ( 7,5 δις σμρα ) ...
αλλα αν μπορουσα να παω στο 1900 , που ονειρευομαι , εχω δει και βλεπω πολλες φωτο , και γινοταν αυτη η πραματικοτητα μου , δεν θα μου φαινοταν τοσο ωραια , μαλλον απογοητευτικη , θαθελα να παω πιο πισω , και μετα κι αλλο πισω ....... και ολα αυτο γιατι ? γιατι η ζωη, ειναι λιγο απογοητευτικη , για ολους τους ανθρωπους ( οχι τα ' χαζα παιδια , χαρα γεματα ' , οπως ο 51 ετων φιλος μου ο Χρηστος , του εκοψαν το ρευμα εδω κι ενα χρονο, ουτε στεναχωρηθηκε ( γενικως δεν στεναχωριεται με τιποτα ) , τιποτα δεν τρεχει, εβαλε μπαταριες ( ! ) να φωτιζουν το σπιτι του , μια γεννητρια αναβει μια ωρα το πρωι, μια ωρα ταπογευμα , για υποτυπωδη θερμανση , και ολα καλα , και εχει και γυναικα -παιδια !!! ) .... δεν το αντιλαμβανεσαι οσο εισαι νεος , αλλα θα με θυμηθητε οταν μεγαλωσετε ..... μεχρι κι ο ιδιαιτερα ' πετυχημενος ' πατερας μου το σκεφτεται αυτο ...... ειναι η φυση του ανθρωπου να βλεπει την ζωη λιγο απογοητευτικη , ισως και ναναι ετσι .............................................
ελαβα το τελευταιο καιρο πολα μυνηματα απ το θεο για αυτο το θεμα και δε προκειται να ξαναπεσω στην ιδια παγιδα αν αυτο νομιζεις γιατι ο θεος μου εδειξε τι βρισκοταν πισω απο οτι εβλεπα. εσυ φυσικα δε το καταλαβαινεις και θα συνεχιζεις το βιολι σου απ αοριστον η εποχη των κοροιδων τελειωσε προ πολου οπως ειχα πει μπαινουμε στην εποχη των θεων σε λιγο.
ΚαλημέραQuote:
Originally Posted by Macgyver
Το έχω αντιληφθεί, αποδεχτεί και συνηθίσει..
Έχεις δίκιο. Δεν σκέφτονται έτσι. Και όπως είπα δεν είναι αναγκασμένοι.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Απλά η κατάθλιψη αλλάζει την καθημερινότητα μας και ειδικά τον τρόπο σκέψης. Έχουμε την "απαίτηση" να μην είναι οι γύρω μας τόσο "αποτομοι". Επειδή εμείς την "κουβαλάμε" νομίζουμε ότι μας φαίνεται κιόλας.
Κάποτε ο ψυχοθεραπευτης μου μετά από 1 χρόνο που πήγαινα, (ο τρίτος που άλλαζα αφού άλλοι 2 πριν από αυτόν μου είχαν πει αποκλείεται να έχεις κατάθλιψη) μου είπε :που ηθελες να σε καταλάβουν; έχεις δει τον εαυτό σου; έχεις την χαμογελαστή κατάθλιψη.
Ε και περιμένουμε να το καταλάβουν στο δρόμο.. Όπως είπες δεν σκέφτονται οι άνθρωποι έτσι...
Καλημέρα Άντα, όχι δεν έχω ακόμα την δύναμη και σήμερα ξύπνησα αναστατωμένη αλλά μόλις νιώσω λίγο καλύτερα, θα το παλέψω απλώς δεν μπορώ αυτή τη στιγμή, με τάραξαν πολύ τα όσα θυμήθηκα και θέλω λίγο χρόνο να επανέλθω...Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Σκέφτηκα κάτι τώρα λόγω αυτού που έγραψες με το πουλί και την εμπιστοσύνη στα φτερά του, ένα τραγούδι, αυτό:Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
https://www.youtube.com/watch?v=AOyRrPcbDww
Σε κάποιο στίχο λέει:
"Κάποια στιγμή θ' αποκτήσουμε φτερά
για να πετάμε, να πετάμε, να πετάμε..."
Μου δίνει λίγο κουράγιο...
Κατάφερα να είμαι ζωντανός και με τα λογικά μου γιατί κάθε φορά που έπεφτα σηκωνομουν. Πείσμωνα και προχωρούσα. Αυτό κάνω και με την κατάθλιψη. Είμαι σε ένα πολύ καλό σημείο αφού έχω ξεπεράσει αρκετά "θεματα" της.. Κάποιες φορές πέφτω και χρειάζομαι περισσότερο χρόνο από συνήθως για να συνέλθω. Αλλά πάντα ξέρω τι θέλω και επιμένω.Quote:
Originally Posted by Macgyver
ΚαλημέραQuote:
Originally Posted by Κύκνος
Αυτά που σου δίνουν κουράγιο.. Να τα ακούς πιο συχνά.
Αυτό κάνω... Σ' ευχαριστώ και πάλι, είσαι πολύ καλή! ♥Quote:
Originally Posted by Άντα_Στε87
Αφού έχω κάνει τόσο ευτυχισμένη ζωή πως να μην είμαι καλή; (πλάκα κάνω)Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Θα περιμένω το γράμμα σου!
Quote:
Originally Posted by Macgyver
keep on goingQuote:
Originally Posted by george1520
χαίρομαι που ακόμα μια φορά βλέπω αυτά που σκέφτομαι να τα γράφουν κι άλλοι..
τελικά είμαστε πολλοί αλλά είμαστε σκόρπιοι..
μπράβο ρε σεις
χαίρομαι που βρήκα αυτό το φορουμ και διαβάζω αυτά που γράφετε.