Είμαι της άποψης ότι τα πιο σοβαρά λόγια λέγονται στην πλάκα.. Όχι με την μια φορα. Αν ένα αστείο γίνει και δεύτερη φορά
Printable View
Ίσως δεν εξήγησα σωστά αυτό που εννοούσα. Δεν μιλώ για την περίπτωση που κάποιος θα μου δώσει πληροφορίες για ένα θέμα ενώ είναι θυμωμένος. Μιλώ για πράγματα που αφορούν στα συναισθήματα του, στην μεταξύ μας σχέση. Αυτά εμπιστεύομαι περισσότερο. Αν ο άλλος μου πει πάνω στα νεύρα του- προφανώς όχι με τον καλύτερο τρόπο- ότι η τάδε συμπεριφορά μου τον πείραξε, ότι φέρθηκα γαιδουρινα πχ ή ότι τον πλήγωσα, θα εμπιστευτώ αυτό περισσότερο παρά όταν θα ναι ήρεμος που θα μου πει, εντάξει δεν πειράζει ή δεν θα πει τίποτα. Όταν είναι δικός μου άνθρωπος και τον εμπιστεύομαι μπορώ να παραβλέψω τον κακό τρόπο και να μείνω στην ουσία αυτών που θέλει να πει.
ΚΙ εγώ είμαι ωμή γενικά. Μερικές φορές χρειάζεται να θυμώσω όμως. Πολλά πράγματα τα παραβλέπω όταν είμαι σε ήρεμη κατάσταση γιατί μπορεί να μην θέλω να χαλάσω την διάθεση μας εκείνη την ώρα πχ, ή μπορεί να βαριέμαι να ασχοληθώ και να πω δεν πειράζει άστο να περάσει. Μιλώ για απλά καθημερινά πράγματα που όμως όταν μαζευτούν μπορεί να με θυμώσουν κι έτσι να τα πω μαζεμένα.
Γενικά δεν θεωρώ τον θυμό αρνητικό οπωσδήποτε. ¨Οταν θυμώνω σημαίνει πως νοιάζομαι ακόμα, σημαίνει πως θέλω να διορθώσω πράγματα και με τους κοντινους μου ανθρώπους δεν βρίσκω τον λόγο να κρατάω αυτόν τον θυμό ή να τον κρύβω. Οϋτε κι οι άλλοι θέλω να τον κρύβουν. Αν νιώσω πως θα βγω εκτός εαυτού φυσικά και θα πω είμαι πολύ θυμωμένη τώρα, δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά, άσε να το κουβεντιάσουμε άλλη ώρα, αλλά συνήθως θέλω να λύνεται επι τόπου. Δεν μπορώ να μένω με τον θυμό μου.
ΌΤαν ήμασταν μικρά είχαμε μια συνήθεια στο σπίτι. Οι γονείς μου μας έλεγαν ότι πριν πάμε για ύπνο δεν θα είμαστε θυμωμένοι ή μαλωμένοι. Θα το χουμε λύσει ο, τι είναι πριν την ώρα του ύπνου. Νομίζω ότι αυτό μου χει μείνει από τότε.
Καλησπέρα. Πως είσαι;
Και εγώ είμαι άνθρωπος που θέλει να λύνει ή να συζητήσει κάτι εκείνη την ώρα που συμβαίνει. Δεν μπορώ να έχω κάτι μέσα στο μυαλό μου και να με τρώει.. Κατάλαβα όμως με το καιρό πως ο χρόνος κάποτε χρειάζεται.. Δεν χρειάζεται πάντα να συζητάς ένα πρόβλημα αμέσως.. Ούτε χρειάζεται πάντα να μιλάς όταν θυμώνεις.
Πολύ ωραίο αυτό που σας έμαθαν οι γονείς σας.. Εμενα συνήθως με βαραγαν για καληνύχτα...
Κατάλαβα... :) Μάλλον η περίπτωση που έχω εγώ στο μυαλό μου είναι ακραία γιατί από τα λόγια αυτού του ανθρώπου έβγαλα συμπέρασμα πως με μισεί, τόσο άσχημα πράγματα ειπώθηκαν τότε... Πράγματα και λόγια που σε ήρεμη φάση τα πήρε πίσω λέγοντας ότι δεν μου κρατάει καμία κακία κι εγώ στο μεσοδιάστημα υπέφερα χωρίς λόγο γι' αυτό ίσως φάνηκε ότι δεν κατανόησα τα λεγόμενα σου...
Αυτό που λες το να σου πει ότι τον πλήγωσες για παράδειγμα κι εγώ θα το πίστευα περισσότερο αν μου το έλεγε όντας θυμωμένος...
Εντάξει όλα αυτά.. Όταν όμως ένας άνθρωπος είναι γενικά ήρεμος για χρόνια ολόκληρα και έρχεται η στιγμή που θυμώνει και στα λέει μαζεμένα; Πράγματα που προκάλεσες και ούτε καν σου πέρναγαν από το μυαλό; Και το χειρότερο.. Όταν αυτά είναι ΌΛΑ αλήθεια; Τι κάνεις τότε;;;
Θεωρώ άσχημο να μαζεύεις πράγματα και να μη λες τίποτα. Και ο άλλος να μην έχει ιδέα και να νομίζει πως όλα είναι εντάξει... Το να ξεσπάσει μια μέρα και να λέει όλα όσα μάζευε είναι άσχημο. Αλλά. Άσχημο είναι και να εξαφανιστεί χωρίς να μάθεις και το γιατί. Χωρίς να σου δώσει την ευκαιρία να πεις την γνώμη σου, να εξηγήσεις κτλ..
Εγώ όταν θυμώνω γίνομαι σκληρός.. Γενικά μιλάω γιατί κράτησα πολλά μέσα μου και πλέον δεν μπορώ άλλο. Κάποιες φορές ο θυμός μου είναι πιο έντονος από όσο αναλογεί γιατί αυτός που με Θύμωσε - πλήγωσε.. Έξυσε άθελά του μια ανοιχτή πληγή.. Παλιά θυμωνα, έλεγα ότι είχα μέσα μου.. Άφηνα τον άλλον να μιλήσει, δεν άκουγα και έφευγα.. Είναι κάτι που ακόμη ως ένα σημείο το κάνω αλλά πλέον ακούω... Αν αξίζει να μείνω, μένω. Αν αξίζει να ασχοληθώ περισσότερο το κάνω.. Πλέον οι κινήσεις μου είναι πιο συνειδητες.. Ακόμη και όταν θυμώνω.
Σκέφτομαι πάλι τα ίδια. Πάλι το παρελθόν. Δεν αλλάζει κάτι και αυτό με πονάει.
Πάντα όχι, θα συμφωνήσω. Καμιά περίπτωση δεν είναι ίδια, ούτε υπάρχει κανόνας. Εγώ πάω με βάση το πώς νιώθω. Υπάρχουν κάποιες λίγες ομολογουμένως περιπτώσεις που όντως νιώθω ότι δεν μπορώ να συζητήσω κάτι άμεσα, ότι θα αδικήσω, ότι δεν το σκέφτομαι καθαρά κτλ. Είμαι από την φύση μου ανυπόμονη όμως, δεν τα πάω καλά με την υπομονή και θεωρώ ότι τις περισσότερες φορές λειτουργεί καλύτερα για μένα να λύνω κάτι άμεσα κι όχι να περιμένω, έστω κι αν το κάνω με θυμό και ως εκ τούτου άγαρμπα. Εξάλλου οι σχέσεις δεν είναι στατικές, ούτε τα συναισθήματα μας , ούτε τίποτα βασικά άρα πού είναι το κακό στο να εκφράσω ΤΩΡΑ το πώς νιώθω που μπορεί να είναι και οργή και θυμός και πίκρα και οτιδήποτε αρνητικό αλλά θα ναι αυθεντικό και αληθινό...κι αν αύριο αλλάξουν αυτά που νιώθω να είμαι εκεί ξανά ώστε να εκφράσω τα νέα συναισθήματα;